Het HondenForum

Een hele berg werk ligt er op je te wachten, maar dit is al een mooier resultaat dan waarop je gehoopt had...
Heel veel succes met alles en aan jouw liefde voor het stel zal het niet liggen!!!

Sterkte en succes nu. Fijn dat moeder ok is, ik duim dat het zo blijft. De pups zijn een ander verhaal. Knap dat je het gaat proberen, ze klinken erg prematuur maar de tijd zal het leren of ze een echte kans hebben (ik denk niet dat dat in jouw handen ligt, dus wat er ook mee gebeurt, er was geen andere keus)

francientje schreef:Oh, dat vergeet ik nog ge zeggen. Na haar eerste aanval is haar bloed helemaal na gekeken. Dus ook cacium, glucose, lever en nierwaardes. Alles prima!

Zo nu een paar puppenbillen in de week zetten. Aangekoekte poep op vel.....
En daarna nog een beetje sondevoeding. Uit een tepel komt vocht het kleinste pupje heb ik dit in haar bekje gedaan.

Gelukkig is je teef voorlopig goed door de narcose en operatie gekomen. Nu duimen voor de pups.
Overigens zou ik denk ik, als er wat biest op gang komt, die eerder aan de sterkere pups geven, dan aan de zwakste. Maar dat is mijn lekenboerenverstand hoor, ik ben geen fokker.

Gelukkig doet Mama het goed! Heel veel sterkte met de pups. Als je enige twijfel hebt over de pups of moeder dierenarts bellen en om raad vragen.

Ik steek een kaarsje voor je aan en natuurlijk duim ik!

goed dat je vandaag geholpen bent ...verstandig ook...
ik duim dat alles nu goed verloopt zowel voor mams als pups...ze zijn wel héél erg kleintjes, maar ik zou ook opteren om de streksten de meeste kans te geven (al schreeuwt je hart voor die kleinste uk ook)...
succes!! het zal een hele taak zijn...

Wat een horrorverhaal. Gelukkig heeft moeder de ingreep goed doorstaan.
Ik hoop dat ze er weer helemaal bovenop komt. Aan jouw inzet ligt het in ieder geval niet.

Zo, we zijn terug en inmiddels ben ik helemaal geinstalleerd naast de werpkist.

Moeder heeft de keizersnede heel goed gedaan en nog geen nieuwe aanval gehad.
Er waren 4 pupjes. Twee nog redelijk met haar maar wel bijna kale snoetjes en die piepen en poepen goed.
Ook hebben ze een zuigreflex maar nog niet zo krachtig. Een was echt bijna kaal en niet volgroeit daarvan hebben we gelijk gezegt daar geen leed mee te willen. Deze bleek ook een open gehemelte te hebben. Daarna nog een die prematuur is maar ook wil. Piept,poept gewoon.
Ze hebben met de juiste verzorging een kans. Er is nog geen melk en fles kost teveel energie dus gaan we voorlopig met de sonde aan de slag. Dat is mijn nachtmerrie maar nu geen keus dus gewoon doen.
Moeder ligt nu in de werpkist en is rustig. Nog niet helemaal erbij. Pupjes liggen lekker na een beetje sondevoeding nu tegen haar aan en lijken tevreden. Eentje doet wel telkens zijn bekje een beetje open netals een kat die blaast.
Geen idee met wat voor reden.
Verder ben ik zelf met de melkbatterij in de weer. Beetje massern en trekken. Er komt stuwing.

Dan het epilepsie verhaal. Een duidelijk antwoordt is er niet. Hormonaal, dat kan. Meestal is er toch iets vanuit de hersenen. Wat het veroorzaakt weet nu eigenlijk niemand. Het kan zelfs nu helemaal weg blijven en dat hoop ik maar.
Zijn de pups hier nu ook genetisch mee belast? Ook dit is een vraag waar geen antwoordt op gegeven kan worden.
Ik kreeg wel de boodschap mee me niet al te druk te maken en het waarschijnlijk wel los loopt.
Voorlopig ook geen medicatie. Komen de aanvallen terug dan gaan we verder kijken.
Voorlopig is mijn plek naast de werpkist met mijn neus op de kleintjes en mams.

Pups liggen heerlijk te slapen lijkt het.

Pup 1 188 gram
Pup 2 165 gram
Pup 3 150 gram.

Dat is heel klein,echt heel klein.

Wie weet gebeuren er wonderen en mijn aandacht, inzet en liefde zullen ze overvloedig krijgen

Ja....dat is nu de derde keer dat je terug bent

Heel veel sterkte en succes
(na 3x had ik je verhaal wel gelezen hoor.. )

Veel sterkte, hopelijk komt het allemaal goed

Hihihi, mijn verhaal bleef staan en tussen mijn bezigheden kijk i, en oh, niet verzonden. Hoppa, nog een keer.
Dus duidelijk dat ik terug ben. Ik denk idd dat het reutje het moeilijk heeft met ademen. Zijn borstkast gaat niet extreem op en neer maar hij doet zijn best. Net even protest dat de sonde erin ging. Heb eerst een klein beetje gedaan nu net iets meer en straks geef ik 3/4 van de geadviseerde hoeveelheid.
Poeperds geweekt en schoon gemaakt. Beetje vaseline erop gesmeerd. Moeder is ook in de benen en ff buiten geweest.
Een beetje gegeten en verder vindt ze het dat ik prima doe geloof ik. Kijkt wel maar verder nog geen interesse.....

Fijn dat de moeder goed door de operatie is gekomen. Ik hoop dat de pups het ook gaan redden! Sterkte met alles.

Gelukkig heeft je teefje geen aanval meer gehad en lijkt ze weer wat wakkerder te worden. Wil zij de pups nog niet verzorgen/likken waardoor je nu zelf de gatjes moet schoonmaken? Ik hoop dat dat snel weer door moeders wordt overgenomen.
Ik dacht ook gelijk aan moeite met ademen hoe je het reutje beschreef qua geluid dat hij maakte. Ik hoop dat je de pups er doorheen kunt trekken maar ik zou rekening houden met het ergste denk ik.
Aan jouw zorgen zal het in ieder geval niet liggen, maar soms is het gewoon niet mogelijk om de pups in leven te houden, als ze gewoon té prematuur zijn. Of dat in jouw geval zo is dat zal de tijd leren.
Succes en sterkte, ik feliciteer je pas over een paar dagen, als zeker is dat er 1 of hopelijk meer pups het gewoon goed gaan doen. Even een slag om de arm nog.

Dit is meer dan ik hoopte! Gefeliciteerd en ik ben blij dat het goed gaat met moeders em pups.

Het is een hoop werk maar mijn pups hebben het ook gered met de ks van de 59ste op de 60ste dag.
Ik deed een klein beetje druivensuiker in de voeding, gaf ze net ff wat extra energie. Maar geloof dat in NL dat ook in nutridrops zitten.
Hoe je pups goed warm, ze kunnen hun temp nog niet regelen en afkoelen kost te veel energie.

Ook hield ik mijn teef iedere keer de kontjes voor haar neus, zij was ervan overtuigd dat die wurmen niet van haar waren. Maar toch deed het opeens klik bij haar en begon ze de pups te likken.

Succes!

Gelukkig gaat het nu goed met moederhond, wat een zorgen en schrik maar fijn dat je zo'n goede DA hebt.
Ik ga hard duimen voor de pups

Heel veel sterkte en succes, ik ga nog maar even door met duimen draaien voor jullie.

wat een narigheid. Gelukkig is moedertje goed door de operatie gekomen. Sterkte met alle drukte rond moeder en pups

Fijn dat het moedertje goed door de operatie is gekomen. Hopelijk is het nu met de aanvallen ook gelijk afgelopen.
Duimen draaien hier voor de kleine frutsels.

Had dit even gemist. Wat een horror zeg. Hopelijk blijft de teef het zo goed doen. En komen de pups er ook goed doorheen!

Jeetje wat een verhaal, ik lees het nu pas. De gewichten zijn niet heel hoog, maar op zich ook niet schokkend klein toch? Ik hoop dat het goed komt met moeders en de kleintjes!

Gelukkig gaat het goed met moeders

Mijn duimen draaien hard voor de kleintjes, hoop dat ze het gaan redden.
Hoop dat mams de verzorging straks over gaat nemen

duim, duim, duim!

Voorzichtig gefelicieerd met de kleintjes en sterkte met de verzorging, dit liegt er niet om!

MirandaH schreef:Jeetje wat een verhaal, ik lees het nu pas. De gewichten zijn niet heel hoog, maar op zich ook niet schokkend klein toch? Ik hoop dat het goed komt met moeders en de kleintjes!

Nee, ze zijn normaal voor hun leeftijd. Geen magere pupjes maar echt prematuur.
Inmiddels hebben ze allemaal even aan een tepel gedronken. Er is nog niks en dan worden ze pissig,hihi.

Ik ga ze nu weer even aanleggen bij mams en daarna krijgen ze de volle buik van mij

Er is gelukkig nog geen nieuwe aanval geweest. Inmiddels heeft moeders geplast en gepoept. Een beetje gegeten maar nu slijt ik al uren niks meer aan haar. Ze wil slapen.
Dit doet ze in de werpkist en de puos mogen rustig bij haar lurken alleen er is geen druppel melk ondanks mijn gemassseer, kneden etc. Voor ik ga voeden leg ik de pupjes om beurten aan. Ze drinken dan wel maar niet zo krachtig. Daarna krijgen ze de sonde. Een hoop gemopper met inbrengen en ook gemor met vullen. Als het klaar is mekkeren ze nog wat na om in slaap te vallen of wat rek en strek oefeningen te doen.
De ontlasting is op gang maar moeders wil er niks van weten. Pups prima maar likken daar doet ze niet aan,helaas.
We gaan of beter,ik ga vanacht stug door. Om 11 uur vanavond waren ze niet afgevallen maar ook niet aangekomen. Dit komt vast omdat ik de hoeveelheid voeding langzaam opgebouwd heb. Ze krijgen nu elke 2 uur een 2 ml. Zoals voorgeschreven. Morgen nog maar eens bellen met de arts voor de melkgift en het eten.

Sterkte..

Ik ben heel benieuwd hoe het vannacht gegaan is..
Hoop dat de pups sterk genoeg zijn! Aan jouw zorg kan het in ieder geval echt niet liggen.

Veel sterkte!!

Hoe is het vannacht gegaan ???

Wat een verhaal!!! Heel veel sterkte voor je en ik duim voor je pupjes en mama.

Boutje schreef:Zeker dat het geen eclampsie is?
Sterkte, ik duim mee!

dat kan je in het bloed zien meestal.

francientje schreef:Zo, we zijn terug en inmiddels ben ik helemaal geinstalleerd naast de werpkist.

Moeder heeft de keizersnede heel goed gedaan en nog geen nieuwe aanval gehad.
Er waren 4 pupjes. Twee nog redelijk met haar maar wel bijna kale snoetjes en die piepen en poepen goed.
Ook hebben ze een zuigreflex maar nog niet zo krachtig. Een was echt bijna kaal en niet volgroeit daarvan hebben we gelijk gezegt daar geen leed mee te willen. Deze bleek ook een open gehemelte te hebben. Daarna nog een die prematuur is maar ook wil. Piept,poept gewoon.
Ze hebben met de juiste verzorging een kans. Er is nog geen melk en fles kost teveel energie dus gaan we voorlopig met de sonde aan de slag. Dat is mijn nachtmerrie maar nu geen keus dus gewoon doen.
Moeder ligt nu in de werpkist en is rustig. Nog niet helemaal erbij. Pupjes liggen lekker na een beetje sondevoeding nu tegen haar aan en lijken tevreden. Eentje doet wel telkens zijn bekje een beetje open netals een kat die blaast.
Geen idee met wat voor reden.
Verder ben ik zelf met de melkbatterij in de weer. Beetje massern en trekken. Er komt stuwing.

Dan het epilepsie verhaal. Een duidelijk antwoordt is er niet. Hormonaal, dat kan. Meestal is er toch iets vanuit de hersenen. Wat het veroorzaakt weet nu eigenlijk niemand. Het kan zelfs nu helemaal weg blijven en dat hoop ik maar.
Zijn de pups hier nu ook genetisch mee belast? Ook dit is een vraag waar geen antwoordt op gegeven kan worden.
Ik kreeg wel de boodschap mee me niet al te druk te maken en het waarschijnlijk wel los loopt.
Voorlopig ook geen medicatie. Komen de aanvallen terug dan gaan we verder kijken.
Voorlopig is mijn plek naast de werpkist met mijn neus op de kleintjes en mams.

Pups liggen heerlijk te slapen lijkt het.

Pup 1 188 gram
Pup 2 165 gram
Pup 3 150 gram.

Dat is heel klein,echt heel klein.

Wie weet gebeuren er wonderen en mijn aandacht, inzet en liefde zullen ze overvloedig krijgen

toch voorzichtig goed nieuws dus.

francientje schreef:Zo, we zijn terug en inmiddels ben ik helemaal geinstalleerd naast de werpkist.

Moeder heeft de keizersnede heel goed gedaan en nog geen nieuwe aanval gehad.
Er waren 4 pupjes. Twee nog redelijk met haar maar wel bijna kale snoetjes en die piepen en poepen goed.
Ook hebben ze een zuigreflex maar nog niet zo krachtig. Een was echt bijna kaal en niet volgroeit daarvan hebben we gelijk gezegt daar geen leed mee te willen. Deze bleek ook een open gehemelte te hebben. Daarna nog een die prematuur is maar ook wil. Piept,poept gewoon.
Ze hebben met de juiste verzorging een kans. Er is nog geen melk en fles kost teveel energie dus gaan we voorlopig met de sonde aan de slag. Dat is mijn nachtmerrie maar nu geen keus dus gewoon doen.
Moeder ligt nu in de werpkist en is rustig. Nog niet helemaal erbij. Pupjes liggen lekker na een beetje sondevoeding nu tegen haar aan en lijken tevreden. Eentje doet wel telkens zijn bekje een beetje open netals een kat die blaast.
Geen idee met wat voor reden.
Verder ben ik zelf met de melkbatterij in de weer. Beetje massern en trekken. Er komt stuwing.

Dan het epilepsie verhaal. Een duidelijk antwoordt is er niet. Hormonaal, dat kan. Meestal is er toch iets vanuit de hersenen. Wat het veroorzaakt weet nu eigenlijk niemand. Het kan zelfs nu helemaal weg blijven en dat hoop ik maar.
Zijn de pups hier nu ook genetisch mee belast? Ook dit is een vraag waar geen antwoordt op gegeven kan worden.
Ik kreeg wel de boodschap mee me niet al te druk te maken en het waarschijnlijk wel los loopt.
Voorlopig ook geen medicatie. Komen de aanvallen terug dan gaan we verder kijken.
Voorlopig is mijn plek naast de werpkist met mijn neus op de kleintjes en mams.

Pups liggen heerlijk te slapen lijkt het.

Pup 1 188 gram
Pup 2 165 gram
Pup 3 150 gram.

Dat is heel klein,echt heel klein.

Wie weet gebeuren er wonderen en mijn aandacht, inzet en liefde zullen ze overvloedig krijgen

toch voorzichtig goed nieuws dus.