Het HondenForum

Budkes schreef:Echter een hond opvoeden zonder nee of corrigeren grenst voor mij bijna aan dierenkwelling, absoluut goedbedoeld en uit liefde maar je vraagt veel te veel van een hond daardoor.
De grootste stressfactor voor een hond is onduidelijkheid. Ik vind het dan ook niet vreemd dat een hond, door die manier van opvoeden veel sneller in moeilijke situaties komt waar hij geen raad mee weet en overprikkeld raakt.

Pff, hoe moeilijk is het om te geloven dat ik Jip wél begrens en hem wél duideljkheid biedt. Dat hij snel(ler) in moeilijke situaties komt, heeft vooral te maken met de socialisatieperiode waarin wij fouten hebben gemaakt. We kregen alsmaar te horen dat we zoveel mogelijk moesten ondernemen met een pup. En later kwam daarbij dat een Flatcoat veel uitdaging en beweging nodig zou hebben. Dáár zijn we de mist ingegaan. We hebben toen naar de verkeerde mensen geluisterd.

Echt, je kan heel goed een hond aan zijn verstand brengen wat wel en niet mag zonder fysieke correcties of luid geschreeuw. Echt.

Nanna schreef:Budkes, ik ben blij dat je er weer bent

Ik ook

natalie schreef:
Budkes schreef:Echter een hond opvoeden zonder nee of corrigeren grenst voor mij bijna aan dierenkwelling, absoluut goedbedoeld en uit liefde maar je vraagt veel te veel van een hond daardoor.
De grootste stressfactor voor een hond is onduidelijkheid. Ik vind het dan ook niet vreemd dat een hond, door die manier van opvoeden veel sneller in moeilijke situaties komt waar hij geen raad mee weet en overprikkeld raakt.
Pff, hoe moeilijk is het om te geloven dat ik Jip wél begrens en hem wél duideljkheid biedt. Dat hij snel(ler) in moeilijke situaties komt, heeft vooral te maken met de socialisatieperiode waarin wij fouten hebben gemaakt. We kregen alsmaar te horen dat we zoveel mogelijk moesten ondernemen met een pup. En later kwam daarbij dat een Flatcoat veel uitdaging en beweging nodig heeft. Dáár zijn we de mist ingegaan. We hebben toen naar de verkeerde mensen geluisterd.

Echt, je kan heel goed een hond aan zijn verstand brengen wat wel en niet mag zonder fysieke correcties of luid geschreeuw. Echt.

Ik fluister tegen ze, weet je nog

Wat ik zeg is ook niet dat je ze niet op een andere manier wat aan het verstand kunt brengen, ik zeg dat je de hond geen leiderschap biedt op deze manier. Je dwingt de hond om onhonds te denken. Het overgrote deel van de honden kan dat niet aan en raakt overprikkeld. Dat is niet zo gek als het ontbreekt aan een sterkere naast je die in die moeilijke situaties het heft in handen neemt. En je leert als hond niet dat er een sterkere is naast je als altijd alles wordt voorkomen, of met afleiden in goede banen wordt geleid. Dan leer je als hond niet dat er een vorm van leiderschap naast je bestaat.
Ja dan kom je vanzelf veel sneller in situaties terecht die je niet aankunt. Er wordt je namelijk geen hondse uitweg geboden; even aanhaken bij een sterkere.

Cleva schreef:Wie zegt er dan dat je luid moet schreeuwen?
Lees nou een keer wat er gezegd wordt. Echt.
Als je denkt dat correctie per definitie grove toestanden waarbij de hond in crisis komt betekent dan ligt dat gewoon aan je eigen gebrek aan kennis over hoe je adequaat corrigeert.

Ik heb het dus over de reacties waarbij men zegt dat de hond Rico een beuk verdient. Daar reageer ik op. Ik struikel niet over het woord 'correctie' want ik corrigeer mijn hond ook. Maar ik doe dat dus niet middels een beuk, een dreun of een knal onder zijn reet. Daar doel ik op.

Budkes schreef:
natalie schreef:
Budkes schreef:Echter een hond opvoeden zonder nee of corrigeren grenst voor mij bijna aan dierenkwelling, absoluut goedbedoeld en uit liefde maar je vraagt veel te veel van een hond daardoor.
De grootste stressfactor voor een hond is onduidelijkheid. Ik vind het dan ook niet vreemd dat een hond, door die manier van opvoeden veel sneller in moeilijke situaties komt waar hij geen raad mee weet en overprikkeld raakt.
Pff, hoe moeilijk is het om te geloven dat ik Jip wél begrens en hem wél duideljkheid biedt. Dat hij snel(ler) in moeilijke situaties komt, heeft vooral te maken met de socialisatieperiode waarin wij fouten hebben gemaakt. We kregen alsmaar te horen dat we zoveel mogelijk moesten ondernemen met een pup. En later kwam daarbij dat een Flatcoat veel uitdaging en beweging nodig heeft. Dáár zijn we de mist ingegaan. We hebben toen naar de verkeerde mensen geluisterd.

Echt, je kan heel goed een hond aan zijn verstand brengen wat wel en niet mag zonder fysieke correcties of luid geschreeuw. Echt.
Ik fluister tegen ze, weet je nog
Wat ik zeg is ook niet dat je ze niet op een andere manier wat aan het verstand kunt brengen, ik zeg dat je de hond geen leiderschap biedt op deze manier. Je dwingt de hond om onhonds te denken. Het overgrote deel van de honden kan dat niet aan en raakt overprikkeld. Dat is niet zo gek als het ontbreekt aan een sterkere naast je die in die moeilijke situaties het heft in handen neemt. En je leert als hond niet dat er een sterkere is naast je als altijd alles wordt voorkomen, of met afleiden in goede banen wordt geleid. Dan leer je als hond niet dat er een vorm van leiderschap naast je bestaat.
Ja dan kom je vanzelf veel sneller in situaties terecht die je niet aankunt. Er wordt je namelijk geen hondse uitweg geboden; even aanhaken bij een sterkere.

Dan begrijpen we elkaar verkeerd. Want ik stuur wel bij en ik geef wel leiding. Moeilijke situaties zoek ik niet bewust op nee, maar je komt ze vanzelf wel eens tegen en dan handel ik daarna. En zoals ik eerder al schreef, maak ik zelden gebruik van afleiden. Buitenshuis maak ik gebruik van counter conditioning en binnen doorbreek ik ongewenst gedrag door iets anders aan hem te vragen. Maar wanneer het te voorkomen is zoals de situatie in dit topic, zou ik absoluut inzetten op het voorkomen ervan. Zo'n jonge overprikkelde hond (want dat denk ik dus) verdient het niet om een dreun te krijgen. Hij moet leren zijn rust te pakken.

natalie schreef:Zo'n jonge overprikkelde hond (want dat denk ik dus) verdient het niet om een dreun te krijgen. Hij moet leren zijn rust te pakken.

Dat kan toch naast elkaar bestaan. Die overprikkeldheid aanpakken, en als ie tóch de fout in gaat duidelijk corrigeren. Het is niet per se het één of het ander. Maar je kunt niet alleen het eerste doen, en dan als ie toch de fout in gaat niks doen. Dat is niet duidelijk. In dit specifieke geval dan dus.

mijke schreef:
natalie schreef:Zo'n jonge overprikkelde hond (want dat denk ik dus) verdient het niet om een dreun te krijgen. Hij moet leren zijn rust te pakken.
Dat kan toch naast elkaar bestaan. Die overprikkeldheid aanpakken, en als ie tóch de fout in gaat duidelijk corrigeren. Het is niet per se het één of het ander. Maar je kunt niet alleen het eerste doen, en dan als ie toch de fout in gaat niks doen. Dat is niet duidelijk. In dit specifieke geval dan dus.

Tja, ik heb mijn zegje gedaan. Ik vind het jammer dat positief trainen vaak wordt gelezen als 'gebrek aan sturing', want dat is absoluut niet het geval. Het is heel goed mogelijk om je grenzen te stellen en duidelijk te zijn zonder hard te corrigeren. Ik zeg dan ook nergens dat je niets moet dan als hij toch de fout in gaat. Ik begrijp alleen niet waarom je hem als eigenaar de fout in laat gaan.

natalie schreef:
mijke schreef:
natalie schreef:Zo'n jonge overprikkelde hond (want dat denk ik dus) verdient het niet om een dreun te krijgen. Hij moet leren zijn rust te pakken.
Dat kan toch naast elkaar bestaan. Die overprikkeldheid aanpakken, en als ie tóch de fout in gaat duidelijk corrigeren. Het is niet per se het één of het ander. Maar je kunt niet alleen het eerste doen, en dan als ie toch de fout in gaat niks doen. Dat is niet duidelijk. In dit specifieke geval dan dus.
Tja, ik heb mijn zegje gedaan. Ik vind het jammer dat positief trainen vaak wordt gelezen als 'gebrek aan sturing', want dat is absoluut niet het geval. Het is heel goed mogelijk om je grenzen te stellen en duidelijk te zijn zonder hard te corrigeren. Ik zeg dan ook nergens dat je niets moet dan als hij toch de fout in gaat. Ik begrijp alleen niet waarom je hem als eigenaar de fout in laat gaan.

Ik denk wel dat er het in verreweg de meeste gevallen op deze manier kan, inderdaad allereerst door naar de situatie te kijken en waar mogelijk lastige situaties te vermijden. Ik dacht nog eens na over Budkes haar hond. In mijn opinie schrok hij gewoon van het hoofd zo dicht bij hem, voorbij zijn persoonlijke zone. Ik weet bijna zeker dat daar geen harde correctie voor nodig was, het had immers niets te maken met verdedigen van de bank of zijn plekje of zoiets.

Er zijn op dit forum diverse mensen die met een heel rustige benadering, waarbij veel vanuit de hond zelf wordt gedacht, prachtige resultaten boeken, zoals DeDiana. Op mij komt het met verve verdedigen van hard ingrijpen op z'n tijd dan ook een beetje over als preken voor eigen parochie

natalie schreef:
mijke schreef:
natalie schreef:Zo'n jonge overprikkelde hond (want dat denk ik dus) verdient het niet om een dreun te krijgen. Hij moet leren zijn rust te pakken.
Dat kan toch naast elkaar bestaan. Die overprikkeldheid aanpakken, en als ie tóch de fout in gaat duidelijk corrigeren. Het is niet per se het één of het ander. Maar je kunt niet alleen het eerste doen, en dan als ie toch de fout in gaat niks doen. Dat is niet duidelijk. In dit specifieke geval dan dus.
Tja, ik heb mijn zegje gedaan. Ik vind het jammer dat positief trainen vaak wordt gelezen als 'gebrek aan sturing', want dat is absoluut niet het geval. Het is heel goed mogelijk om je grenzen te stellen en duidelijk te zijn zonder hard te corrigeren. Ik zeg dan ook nergens dat je niets moet dan als hij toch de fout in gaat. Ik begrijp alleen niet waarom je hem als eigenaar de fout in laat gaan.

Het is niet altijd te voorkomen dat de hond de fout in gaat.

Je kan niet alles in het leven vermijden. Ik word gek van Tanja en Anne, die vreten alles op wat los en vast zit, en aangezien hier nogal wat afval in de liften, portieken en galerijen ligt is het niet te voorkomen dat ze wat pakken en dan word ik boos als ze het weer opvreten. Zoals peuken, plastic en andere oneetbare troep.
Ik kan al dat afval niet vermijden, zo is de lift opgeruimd en twee minuten later ligt er weer rotzooi. Met de trap kan ik ook niet want ze zijn nog te jong, maar daar ligt nog meer rotzooi.

Dus alles is niet te vermijden. Ik hou ze heel kort aan de lijn, maar met de lift uitgaan proberen ze toch weer die zooi te pakken die vlakbij de deur ligt en dan word ik toch echt wel pissig omdat ik zowat struikel over de honden doordat ze stil staan in de deuropening.

Dan krijgen ze toch echt wel even een opzwieper, geen schop of zo, maar ik zwiep ze wel met mijn benen een meter naar voren. Al moet ik tegelijkertijd even kijken wie er bij de lift staan, want hier bellen ze voor elke scheet de politie. Er zijn mensen die vinden dat je van puppy’s alles maar goed moet vinden.

En elke hond is anders, waar bij de een de zachte aanpak werkt, werkt dat niet voor een andere hond.

Honden worden teveel over een kam geschoren, mijn hondentrainster vond dat mijn honden moesten leren apporteren, want dat kan elke hond, nou dat deden ze echt nooit. En dat heb ik er ook nooit in gekregen.

gonnie schreef:Het is niet altijd te voorkomen dat de hond de fout in gaat. Je kan niet alles in het leven vermijden.

Dat begrijp ik hoor. Je moet het ook per situatie bekijken. Maar ik heb het hier dus over de situatie zoals beschreven door TS.

*Wolf* schreef:
natalie schreef:Tja, ik heb mijn zegje gedaan. Ik vind het jammer dat positief trainen vaak wordt gelezen als 'gebrek aan sturing', want dat is absoluut niet het geval. Het is heel goed mogelijk om je grenzen te stellen en duidelijk te zijn zonder hard te corrigeren. Ik zeg dan ook nergens dat je niets moet dan als hij toch de fout in gaat. Ik begrijp alleen niet waarom je hem als eigenaar de fout in laat gaan.

Ik denk wel dat er het in verreweg de meeste gevallen op deze manier kan, inderdaad allereerst door naar de situatie te kijken en waar mogelijk lastige situaties te vermijden. Ik dacht nog eens na over Budkes haar hond. In mijn opinie schrok hij gewoon van het hoofd zo dicht bij hem, voorbij zijn persoonlijke zone. Ik weet bijna zeker dat daar geen harde correctie voor nodig was, het had immers niets te maken met verdedigen van de bank of zijn plekje of zoiets.

Er zijn op dit forum diverse mensen die met een heel rustige benadering, waarbij veel vanuit de hond zelf wordt gedacht, prachtige resultaten boeken, zoals DeDiana. Op mij komt het met verve verdedigen van hard ingrijpen op z'n tijd dan ook een beetje over als preken voor eigen parochie

Ik zou er bij een overprikkelde hond ook voor kiezen om de signalen eerder te herkennen en dus daarmee ongewenst gedrag voor te zijn. Als een hond uit schrik of overprikkeldheid hapt, heb ik wel begrip voor de situatie en houd ik daar in het vervolg ook rekening mee, maar ik corrigeer op het moment dat het gebeurt wel, want ik wil wel aangeven dat ik het gedrag niet accepteer. En met corrigeren bedoel ik dan: een duidelijke en streng uitgesproken 'nee'. Ik heb gevoelige honden en dat is echt meer dan genoeg.
Mila kan ook (in de lucht) happen als ze plotseling wakker gemaakt wordt door een aanraking, dan schrikt ze. Dat weet ik, dus ik ga haar niet ineens aaien als ze diep ligt te slapen, maar maak haar eerst rustig wakker door tegen haar te praten. Maar ik ben er natuurlijk achtergekomen doordat het ooit is gebeurd en toen heb ik haar wel op dat gedrag aangesproken; ik zie het niet door de vingers omdat ik de achterliggende oorzaak wel begrijp. Maar de volgende stap is dan voor mij wel om ervoor te zorgen dat het niet meer voorkomt en haar dus te helpen zodat ze het ongewenste gedrag (in dit geval ook nog eens een impulsieve, instinctieve reactie) niet meer hoeft te vertonen.
Volgens mij valt in de praktijk het verschil in aanpak best mee, maar zijn het vooral de bewoordingen waardoor je er een heel ander idee bij krijgt.

DeDiana schreef: Ik zou er bij een overprikkelde hond ook voor kiezen om de signalen eerder te herkennen en dus daarmee ongewenst gedrag voor te zijn. Als een hond uit schrik of overprikkeldheid hapt, heb ik wel begrip voor de situatie en houd ik daar in het vervolg ook rekening mee, maar ik corrigeer op het moment dat het gebeurt wel, want ik wil wel aangeven dat ik het gedrag niet accepteer. En met corrigeren bedoel ik dan: een duidelijke en streng uitgesproken 'nee'. Ik heb gevoelige honden en dat is echt meer dan genoeg.
Mila kan ook (in de lucht) happen als ze plotseling wakker gemaakt wordt door een aanraking, dan schrikt ze. Dat weet ik, dus ik ga haar niet ineens aaien als ze diep ligt te slapen, maar maak haar eerst rustig wakker door tegen haar te praten. Maar ik ben er natuurlijk achtergekomen doordat het ooit is gebeurd en toen heb ik haar wel op dat gedrag aangesproken; ik zie het niet door de vingers omdat ik de achterliggende oorzaak wel begrijp. Maar de volgende stap is dan voor mij wel om ervoor te zorgen dat het niet meer voorkomt en haar dus te helpen zodat ze het ongewenste gedrag (in dit geval ook nog eens een impulsieve, instinctieve reactie) niet meer hoeft te vertonen.
Volgens mij valt in de praktijk het verschil in aanpak best mee, maar zijn het vooral de bewoordingen waardoor je er een heel ander idee bij krijgt.

Dank voor je toelichting. Goed die te lezen, want ook ik denk dat niemand het per se 'fout' doet, dat bedoel ik ook helemaal niet. Niet in de zin dat je je hond meteen verpest. Het zijn meer de nuances die interessant zijn om te lezen. Zelf heb ik niets gedaan of gezegd toen mijn teef snapte toen ik haar persoonlijke zone binnenkwam en ze daar nog niet aan toe was (en dat in eerste instantie aangaf door te gapen). En ook niet toen mijn reu me in mijn lip beet. Omdat ze hier nog niet lang waren en ik het gedrag wilde overdenken in plaats van impulsief een mogelijk verkeerde reactie te geven die de band (die er nog niet was) met ze zou verstoren.

Een ander had dit misschien weer anders gedaan. Maar met een liefdevolle en stabiele omgang de rest van de dag kun je wel eens iets 'fout' doen, gelukkig, de meeste honden zijn bijzonder vergevingsgezind

*Wolf* schreef:
DeDiana schreef: Ik zou er bij een overprikkelde hond ook voor kiezen om de signalen eerder te herkennen en dus daarmee ongewenst gedrag voor te zijn. Als een hond uit schrik of overprikkeldheid hapt, heb ik wel begrip voor de situatie en houd ik daar in het vervolg ook rekening mee, maar ik corrigeer op het moment dat het gebeurt wel, want ik wil wel aangeven dat ik het gedrag niet accepteer. En met corrigeren bedoel ik dan: een duidelijke en streng uitgesproken 'nee'. Ik heb gevoelige honden en dat is echt meer dan genoeg.
Mila kan ook (in de lucht) happen als ze plotseling wakker gemaakt wordt door een aanraking, dan schrikt ze. Dat weet ik, dus ik ga haar niet ineens aaien als ze diep ligt te slapen, maar maak haar eerst rustig wakker door tegen haar te praten. Maar ik ben er natuurlijk achtergekomen doordat het ooit is gebeurd en toen heb ik haar wel op dat gedrag aangesproken; ik zie het niet door de vingers omdat ik de achterliggende oorzaak wel begrijp. Maar de volgende stap is dan voor mij wel om ervoor te zorgen dat het niet meer voorkomt en haar dus te helpen zodat ze het ongewenste gedrag (in dit geval ook nog eens een impulsieve, instinctieve reactie) niet meer hoeft te vertonen.
Volgens mij valt in de praktijk het verschil in aanpak best mee, maar zijn het vooral de bewoordingen waardoor je er een heel ander idee bij krijgt.
Dank voor je toelichting. Goed die te lezen, want ook ik denk dat niemand het per se 'fout' doet, dat bedoel ik ook helemaal niet. Niet in de zin dat je je hond meteen verpest. Het zijn meer de nuances die interessant zijn om te lezen. Zelf heb ik niets gedaan of gezegd toen mijn teef snapte toen ik haar persoonlijke zone binnenkwam en ze daar nog niet aan toe was (en dat in eerste instantie aangaf door te gapen). En ook niet toen mijn reu me in mijn lip beet. Omdat ze hier nog niet lang waren en ik het gedrag wilde overdenken in plaats van impulsief een mogelijk verkeerde reactie te geven die de band (die er nog niet was) met ze zou verstoren.

Een ander had dit misschien weer anders gedaan. Maar met een liefdevolle en stabiele omgang de rest van de dag kun je wel eens iets 'fout' doen, gelukkig, de meeste honden zijn bijzonder vergevingsgezind

Klopt, het is ook heel erg afhankelijk van de situatie, de hond in kwestie, het gedrag en de band die je met je hond hebt. Ik kan me zeker voorstellen dat het bij een herplaatser die je pas net in huis hebt, en waarmee je nog vertrouwen moet opbouwen en misschien nog niet weet welk effect een correctie precies gaat hebben, anders kan liggen.
Amoz kon ik in het begin hier ook niet corrigeren met zijn verleden met angstagressie in combinatie met zijn gevoeligheid; die vatte een frons al als een bedreiging op. Pas toen het vertrouwen en begrip er meer was, heb ik hem de 'nee' aangeleerd. Bij hem heb ik dan ook de eerste tijd volledig ingezet op voorkomen van gedrag en alleen maar belonen wat ik wilde zien, tot hij ook negatieve feedback aankon en dat onze vertrouwensband op geen enkele manier schaadde. Maar dat vind ik wel vrij extreme voorbeelden, bij de meeste honden geeft een 'nee' gewoon duidelijkheid zonder dat ze meteen al het vertrouwen verliezen.

Ik mag als Rico op de bank licht gewoon bij hem komen zitten, dan gebeurd er niks want meneer komt dan lekker tegen je aan liggen of kruipt op schoot en wil dan aandacht en knuffels.

De trainer heeft ook nog gereageerd en bedoelde dat ik Rico niet definitief van de bank hoef te verbannen maar voorlopig even zijn privilege moet beperken of hem toch op de bank laten alleen dan minder lang en minder lang aaien. We trainen op een positieve manier zonder tikken of schoppen.

Ik heb besloten om Rico toch op de bank te laten en als hij tegen me aan gaat schurken hem dan van de bank te zetten en te negeren, hoop dat het zo ophoud want hij is erg slim. Mocht hij toch gaan happen dan ga heel boos NEE roepen (verder niks), hem van de bank duwen en negeren.

charley schreef:Ik heb besloten om Rico toch op de bank te laten en als hij tegen me aan gaat schurken hem dan van de bank te zetten en te negeren, hoop dat het zo ophoud want hij is erg slim. Mocht hij toch gaan happen dan ga heel boos NEE roepen (verder niks), hem van de bank duwen en negeren.

Dat dikgedrukte lijkt me prima aanpak

. Persoonlijk zou ik dan wel van hem verwachten dat hij me met rust laat als ik hem van de bank heb en als hij dat niet doet dan zou ik hem het lekker even laten uitzoeken in de ren/bench (dus niet 'negeren' dat hij druk bij mijn benen staat te blaffen en schuren of weer de bank op komt). Straks weer een kans (en hem er dan in alle rust uithalen, deurtje pas open als hij rustig blijft en er pas uit op mijn 'vrij' en verder geen druk gedoe).

*Wolf* schreef:
Ik denk wel dat er het in verreweg de meeste gevallen op deze manier kan, inderdaad allereerst door naar de situatie te kijken en waar mogelijk lastige situaties te vermijden. Ik dacht nog eens na over Budkes haar hond. In mijn opinie schrok hij gewoon van het hoofd zo dicht bij hem, voorbij zijn persoonlijke zone. Ik weet bijna zeker dat daar geen harde correctie voor nodig was, het had immers niets te maken met verdedigen van de bank of zijn plekje of zoiets.

Nee hoor, daar zat geen moment schrik bij. Hij hoefde ook niet te schrikken, hij sliep niet en zag dat ik naast hem ging zitten, hij keek me gewoon aan en toen ik ging liggen vond hij daar wat van te moeten vinden. En hij hapte om te bijten. Ik weet 100% zeker dat als ik hem geen klap voor zijn harses had gegeven hij dit alleen maar verder uitbouwt.

Vorige week had ie de tas van een collega te pakken. De collega pakte zijn tas terug en hij werd woest. Ik pakte hem vast, de collega liep weg, hij draaide zich uit zijn halsband en rende om de auto heen om alsnog de collega aan te vallen en kreeg hem te pakken ook....Het is gewoon een hondje met een heel kort lontje. Maar daar heb ik hem ook op uitgezocht. Hij heeft dan ook geen correctie gehad daarvoor. Ik heb hem opgepakt en hem, al worstelend om los te komen in de auto gezet.

Als 1 vdl Jack Russells mij dit flikt, happen naar mijn gezicht krijgen ze geen klap voor hun harses, maar een welgemeende tik met de vingers over de neus. Ik heb het ook steeds over proportioneel. Dat staat altijd voorop.
Zoals al vaker gezegd mogen mijn honden nagenoeg alles, en voed ik ze positief op met voer en clicker, al ruim 20 jaar.
Maar happen naar het gezicht doen we gewoon niet.

Ah, dat klinkt alweer heel anders. Bevestigt maar weer eens wat een verschil er zit tussen de diverse rassen/soorten honden + achtergrond.

*Wolf* schreef: Dank voor je toelichting. Goed die te lezen, want ook ik denk dat niemand het per se 'fout' doet, dat bedoel ik ook helemaal niet. Niet in de zin dat je je hond meteen verpest. Het zijn meer de nuances die interessant zijn om te lezen. Zelf heb ik niets gedaan of gezegd toen mijn teef snapte toen ik haar persoonlijke zone binnenkwam en ze daar nog niet aan toe was (en dat in eerste instantie aangaf door te gapen). En ook niet toen mijn reu me in mijn lip beet. Omdat ze hier nog niet lang waren en ik het gedrag wilde overdenken in plaats van impulsief een mogelijk verkeerde reactie te geven die de band (die er nog niet was) met ze zou verstoren.

Een ander had dit misschien weer anders gedaan. Maar met een liefdevolle en stabiele omgang de rest van de dag kun je wel eens iets 'fout' doen, gelukkig, de meeste honden zijn bijzonder vergevingsgezind

Dat is absoluut zo.

Ik denk dat het belangrijker is wat jou eigen is. Een hond die me in m'n smoel bijt smijt veeg ik uit reflex de kamer uit, daar denk ik niet bij na. Als ik ben afgekoeld mag ie terug.

Daar verstoor je niks mee. Hij verstoort zelf de boel. Ik ben bijna altijd lief, maar dan niet.
Als ze dat bij een andere hond zouden flikken weten ze ook wat de uitkomst is, dus dat ik daar geen prijs op stel hebben ze maar te snappen zonder dat ik dat aan moet geven.

dagmar88 schreef: Ik denk dat het belangrijker is wat jou eigen is. Een hond die me in m'n smoel bijt smijt veeg ik uit reflex de kamer uit, daar denk ik niet bij na. Als ik ben afgekoeld mag ie terug.
Daar verstoor je niks mee. Hij verstoort zelf de boel. Ik ben bijna altijd lief, maar dan niet.
Als ze dat bij een andere hond zouden flikken weten ze ook wat de uitkomst is, dus dat ik daar geen prijs op stel hebben ze maar te snappen zonder dat ik dat aan moet geven.

Mijn hond had een gekneusde rib toen hij me beet (ik raakte hem daar aan). Kan je hem een opdonder geven, maar wat leert hij daarvan? (en het was nog nog een nieuwkomer met een onbekend verleden ook).

Honden die andere honden bijten komen daar trouwens verbazend vaak mee weg, zeker als de reden duidelijk is.

natalie schreef:
gonnie schreef:Het is niet altijd te voorkomen dat de hond de fout in gaat. Je kan niet alles in het leven vermijden.
Dat begrijp ik hoor. Je moet het ook per situatie bekijken. Maar ik heb het hier dus over de situatie zoals beschreven door TS.

Even voor de goede orde hoor, ik heb het idee dat jij Jip als voorbeeld ziet. Is Jip jouw eerste hond?

Heavy schreef:
Marion. schreef:
natalie schreef:
gonnie schreef:Het is niet altijd te voorkomen dat de hond de fout in gaat. Je kan niet alles in het leven vermijden.
Dat begrijp ik hoor. Je moet het ook per situatie bekijken. Maar ik heb het hier dus over de situatie zoals beschreven door TS.
Even voor de goede orde hoor, ik heb het idee dat jij Jip als voorbeeld ziet. Is Jip jouw eerste hond?
Dat maakt toch helemaal niet uit de hoeveelste hond het is ? Ik heb nu mijn zesde en zevende hond en ze hebben allemaal hun eigen gebruiksaanwijzing . Het gaat om de situatie niet om de hond . Er zit een heel verschil tussen speels happen / aandacht vragen of gericht grommen en happen .

Precies. En daarom vraag ik of Nathalie alles op
Jip betrekt. Zo klinkt het wel namelijk.

Heavy schreef:Ik denk eerder dat Nathalie het gedrag herkent . Een Flatcoat is best een druk ras en kan volgens mij best snel " doordraaien" net als een Schapendoes en een Keeshond . Drukke hyperhonden die de clown uit willen hangen en soms te ver gaan.

Je zult wel gelijk hebben Heavy...

En toch zou ik niet alleen van de adviezen van Nathalie afgaan. Het klinkt namelijk nogal "pupperig".

Heavy schreef:Niet iedereen kan duidelijk corrigeren . Jij trouwens ook niet als je eerst 6 keer moet zeggen dat ze niet op de krant mag springen

Flauw hoor, weinig realistisch ook.

Heavy schreef:
Marion. schreef:
Heavy schreef:Ik denk eerder dat Nathalie het gedrag herkent . Een Flatcoat is best een druk ras en kan volgens mij best snel " doordraaien" net als een Schapendoes en een Keeshond . Drukke hyperhonden die de clown uit willen hangen en soms te ver gaan.
Je zult wel gelijk hebben Heavy...
Nee hoor ik hoef geen gelijk te hebben . Maar ik heb wel gelezen dat ts erg onzeker is en ook een visuele beperking heeft . En wel vaker in een soort van paniek raakt bij gedrag van haar pup/ hond . Niet iedereen kan duidelijk corrigeren . Jij trouwens ook niet als je eerst 6 keer moet zeggen dat ze niet op de krant mag springen

Als je iets met mij te vereffennen hebt, doe je dat maar gewoon duidelijk.
Ik heb nergens gezegd dat ik Sis 6x heb moeten zeggen dat ze niet op mijn krant mag springen. Je snapt onze zondagritueeltjes niet goed, geeft niet. Ik snap de jouwe ook niet, maar veroordeel ze ook niet.

Cleva schreef:Oh god, nou krijgen we dit ongestelde gelul.

ik ben alvast een paar jaar al niet meer ongesteld. Thank God.

Bedankt voor het delen...?

Marion. schreef:
Heavy schreef:
Marion. schreef:
natalie schreef:Dat begrijp ik hoor. Je moet het ook per situatie bekijken. Maar ik heb het hier dus over de situatie zoals beschreven door TS.
Even voor de goede orde hoor, ik heb het idee dat jij Jip als voorbeeld ziet. Is Jip jouw eerste hond?
Dat maakt toch helemaal niet uit de hoeveelste hond het is ? Ik heb nu mijn zesde en zevende hond en ze hebben allemaal hun eigen gebruiksaanwijzing . Het gaat om de situatie niet om de hond . Er zit een heel verschil tussen speels happen / aandacht vragen of gericht grommen en happen.
Precies. En daarom vraag ik of Nathalie alles op Jip betrekt. Zo klinkt het wel namelijk.

Oh nee hoor, zo bedoel ik het helemaal niet. Alles wat ik in dit topic schrijf, is een reactie op de situatie zoals beschreven door TS. Hond Rico bijt niet, maar hapt en doet druk omdat hij - waarschijnlijk - overprikkeld is. En dat gedrag herken ik. Ik heb Jip wel eens streng toegesproken op zo'n moment en dat werkte averechts. Hij was al helemaal hyper en dat werd door mijn reactie nog erger. Dus daarom zou ik in deze specifieke situatie inzetten op het voorkomen ervan. En dat kun je op verschillende manieren heel duidelijk maken aan de hond.
Waar ik inderdaad wel moeite mee heb, is dat enkelen zo snel overgaan op fysieke correcties. Is het niet verstandiger om eerst de situatie wat beter in beeld te krijgen, voor we zogenaamd met de oplossing komen?

Maar ik ben eigenlijk wel klaar met deze discussie. Het is nu aan TS om er een weg in te vinden.

natalie schreef: Waar ik inderdaad wel moeite mee heb, is dat enkelen zo snel overgaan op fysieke correcties. Is het niet verstandiger om eerst de situatie wat beter in beeld te krijgen, voor we zogenaamd met de oplossing komen?

Ik lees alleen mensen die onwenselijke situaties op een rustige manier oplossen en op het moment dat ze (bijna) gebeten worden op een duidelijke wijze corrigeren.
Ik zet hier fysiek de poes van het aanrecht, schuif fysiek de hond met mijn voet opzij als ik spetterend sta te bakken, duw de zwaan van de steiger voordat hij mijn keuken inloopt.
En ook de laatste heeft ooit een vinger op zijn snavel gehad omdat hij potplanten van de steiger trok. Nu hoef ik alleen nog maar mijn wenkbrauwen op te trekken.....

Suzanne schreef: Ik lees alleen mensen die onwenselijke situaties op een rustige manier oplossen en op het moment dat ze (bijna) gebeten worden op een duidelijke wijze corrigeren.
Ik zet hier fysiek de poes van het aanrecht, schuif fysiek de hond met mijn voet opzij als ik spetterend sta te bakken, duw de zwaan van de steiger voordat hij mijn keuken inloopt.
En ook de laatste heeft ooit een vinger op zijn snavel gehad omdat hij potplanten van de steiger trok. Nu hoef ik alleen nog maar mijn wenkbrauwen op te trekken.....

Precies. Er is hier in huis veel mogelijk qua communicatie maar op een gegeven moment is communicatie (lichaamstaal/verbaal) niet meer genoeg en moeten er fysieke acties volgen. Niks zieligs aan, ze weten dat ze 't kunnen verwachten bij bepaald gedrag

Heavy schreef: Ben ik met je eens . Maar de meeste jonge honden/ pups komen er wel mee weg
Tot op een bepaalde leeftijd en dan worden ze als volwassen gezien en wordt er gecorrigeerd.

Dat is alleen van toepassing buiten een roedel en met honden die pups mogen.
Onderling leren honden jonge hondjes gewoon grenzen aan, ook door fysieke correcties.
Moet je ze eens zien als mama het drinken zat is

En dat betekent nog niet dat het voor iedereen even snel duidelijk is.
Wij hebben de pup die zich door zijn ouders fysiek absoluut niet liet corrigeren gehouden. Die had nog een hoop standjes van pa en ma nodig en was voor een nieuwe baas geen leuk hondje geweest

Het HondenForum

naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen

Re: naar gezicht happen