Het HondenForum

Steeds vaker lees ik dat een hond met gedragsproblemen vergeleken wordt met jongeren die voor overlast zorgen.
Voed je hond op en voornamelijk; als je je kind goed opvoed, zal het kind onwenselijk gedrag niet vertonen?
Kolder in mijn ogen. De vergelijking slaat nergens op. Een hond is geen mens en omgekeerd.

Ik ben goed opgevoed maar heb toch een (tiener)periode gehad waarbij ik dingen uitvrat die absoluut niet door de beugel konden. Mijn ouders hebben hier nooit weet van gehad. Het lag echt niet aan mijn opvoeding. Ik wist dat ik bij sommige aktie's totaal verkeerd zat en toch deed ik mee met de meute. Daar zijn sommige tieners gevoelig voor.

Hoe denken jullie hierover?

Het is appels met peren vergelijken
De enige overeenkomst die je zou kunnen trekken is het consequent zijn of niet. Dat is het enige, tenminste hier en wat ik me zo even kan bedenken waar het elkaar zou kunnen overlappen de opvoeding.
Nee is nee en word ook geen ja, zowel voor de kinderen niet als de honden

Ik denk dat het tot op zekere hoogte op gaat. Alleen een kind wordt volwassen en gaat zelf denken en beslissingen nemen, terwijl een hond met een beetje geluk altijd on begeleiding van z'n eigenaar blijft en er juist niet in z'n eentje op uit gaat.

Bij de opvoeding van kinderen wordt geleerd wat goed en fout is.
Natuurlijk zal een kind de grenzen op zoeken en ontdeugendheden uit halen waar de ouders geen weet van hebben.
Echter bij ontsporing komt de rechterlijkemacht om de hoek kijken in de vorm van wijkagent, buro halt of id.
Daar hebben de ouders dan wel weet van doch de reactie is in deze belangrijk.
Als hier niet corricerend op getreden wordt is verdere ontsporing een feit.

Dit geldt net zo bij honden, als de eigenaren niet goed opvoeden en bij fouten niet corriceren ontspoort de hond ook.

Zie hier de vergelijking

Ludovic schreef:
Echter bij ontsporing komt de rechterlijkemacht om de hoek kijken in de vorm van wijkagent, buro halt of id.
Daar hebben de ouders dan wel weet van doch de reactie is in deze belangrijk.
Als hier niet corricerend op getreden wordt is verdere ontsporing een feit.

Dit geldt net zo bij honden, als de eigenaren niet goed opvoeden en bij fouten niet corriceren ontspoort de hond ook.

Zie hier de vergelijking

Bij kinderen dus de politie en evt rechter en bij honden de dierenarts?? Niet echt een vergelijking lijkt mij

chrico schreef:

Ludovic schreef:
Echter bij ontsporing komt de rechterlijkemacht om de hoek kijken in de vorm van wijkagent, buro halt of id.
Daar hebben de ouders dan wel weet van doch de reactie is in deze belangrijk.
Als hier niet corricerend op getreden wordt is verdere ontsporing een feit.

Dit geldt net zo bij honden, als de eigenaren niet goed opvoeden en bij fouten niet corriceren ontspoort de hond ook.

Zie hier de vergelijking

Bij kinderen dus de politie en evt rechter en bij honden de dierenarts?? Niet echt een vergelijking lijkt mij

We hebben het volgens mij over de oorzaak van ontsporen niet over het oplossen daarvan.

Je begint er zelf over

Maar ik weet niet of jij zelf kinderen heb maar het is gewoon niet te vergelijken met elkaar.

kind gaat voor zichzelf denken en bereid je (als het goed is) op een zelfstandig leven waar het kind zich goed kan redden in de maatschappij
hond hou je voor altijd aan een lijntje
niet vergelijkbaar in die zin
ouder kan ik beiden gevallen wel helpen karakter vormen/sturen

Ik denk dat een zekere grenzeloosheid bij de personen die zouden moeten opvoeden wel zeker tot problemen kan leiden. En dat vind ik wel een zekere tensens de laatste jaren. Het lijkt alsof de huidige generatie opvoeders het graag allemaal wil zonder de nodige disipline of het gebruik van de macht die je als opvoeder hebt. Ik denk wel dat daar een basis gelegd wordt voor explorerend gedrag, zoeken naar grenzen, waarbij dus gedrag ook kan ontsporen.

In mijn opinie zijn zowel kinderen als honden gebaat bij een duidelijke, consequente benadering. Structuur biedt veiligheid.
Echter kinderen worden geacht zelf keuzes te leren maken in wat goed en fout is en dat leren zij m.i. door fouten te mogen maken.
Mijn honden krijgen hierin veel minder ruimte.

Eline* schreef:Ik denk dat een zekere grenzeloosheid bij de personen die zouden moeten opvoeden wel zeker tot problemen kan leiden. En dat vind ik wel een zekere tensens de laatste jaren. Het lijkt alsof de huidige generatie opvoeders het graag allemaal wil zonder de nodige disipline of het gebruik van de macht die je als opvoeder hebt. Ik denk wel dat daar een basis gelegd wordt voor explorerend gedrag, zoeken naar grenzen, waarbij dus gedrag ook kan ontsporen.

Volgens mij komt dit voornamelijk voor bij bevolkingsgroepen die hun 2 á 3-jarige kind op straat laten spelen zonder toezicht. Ja, toezicht van iets oudere kinderen. Dit kan tot een structureel probleem leiden.

Een tiener kan je niet aan huis binden. Op een gegeven moment moet je je kind toch 'los' laten. Komt het kind in het verkeerde circuit terecht, kan je als ouder er nog zo bovenop zitten met vaak het tegenovergestelde resultaat.

Eline* schreef:Ik denk dat een zekere grenzeloosheid bij de personen die zouden moeten opvoeden wel zeker tot problemen kan leiden. En dat vind ik wel een zekere tensens de laatste jaren. Het lijkt alsof de huidige generatie opvoeders het graag allemaal wil zonder de nodige disipline of het gebruik van de macht die je als opvoeder hebt. Ik denk wel dat daar een basis gelegd wordt voor explorerend gedrag, zoeken naar grenzen, waarbij dus gedrag ook kan ontsporen.

Ik denk dat je dat juist moet willen. Niet het ontsporen dan , maar wel dat het kind zelf gaat onderzoeken. Wij zijn ook opgevoed met discussie, niet "jij moet dit doen" maar "het is verstandig als jij dit doet, want zus en zo" . En daar mogen wij tegenin gaan. Maar als wij onze ouders niet kunnen overtuigen, blijft nee ook echt nee. Maar nee verandert ook wel eens in ja. Ik denk dat dat uiteindelijk beter werkt. Door in overleg regels vast te stellen, houdt een kind zich er eerder aan, en wordt volgens mij ook zelfstandiger.
Wat overigens niet betekent dat mijn ouders helemaal niks te zeggen hebben.

Ik denk dat je je hond nog zo goed kunt opvoeden, als hij een paar rotervaringen heeft opgedaan (paar keer gepakt door een andere hond) dan kunnen er alsnog gedragsproblemen ontstaan. Zo is Joep ook een bluffer geworden die tot zijn eigen verbazing succes had.

Een kind kun je nog een hoop uitleggen maar leg maar eens uit aan een hond hoe hij op een rotsituatie moet reageren.

Ik denk dat de basis zowel bij een hond als een kind goed moet zijn. Dan heb je in ieder geval al minder kans dat het mis gaat. Maar vervelende omstandigheden heb je niet altijd in de hand.

Cleo schreef:
Volgens mij komt dit voornamelijk voor bij bevolkingsgroepen die hun 2 á 3-jarige kind op straat laten spelen zonder toezicht. Ja, toezicht van iets oudere kinderen. Dit kan tot een structureel probleem leiden.

Volgens mij komt dit bij alle bevolkingsgroepen voor en niet alleen of voornl. bij bepaalde bevolkingsgroepen. De overlast kan door culturele verschillen wel anders verlopen.

Chione schreef:

Cleo schreef:
Volgens mij komt dit voornamelijk voor bij bevolkingsgroepen die hun 2 á 3-jarige kind op straat laten spelen zonder toezicht. Ja, toezicht van iets oudere kinderen. Dit kan tot een structureel probleem leiden.

Volgens mij komt dit bij alle bevolkingsgroepen voor en niet alleen of voornl. bij bepaalde bevolkingsgroepen. De overlast kan door culturele verschillen wel anders verlopen.

Heb je helemaal gelijk in. Je verwoord wat ik bedoel

Cleo schreef:Steeds vaker lees ik dat een hond met gedragsproblemen vergeleken wordt met jongeren die voor overlast zorgen.
Voed je hond op en voornamelijk; als je je kind goed opvoed, zal het kind onwenselijk gedrag niet vertonen?
Kolder in mijn ogen. De vergelijking slaat nergens op. Een hond is geen mens en omgekeerd.
Hoe denken jullie hierover?

En wat is een goede opvoeding ? ik zou het nie kunne zeggen
Ieder kind en iedere hond heeft zijn eigen karakter. En ieder kind heeft zijn eigen mogelijkheden, problemen etc.. en sommige honden ook volgens mij.

Ik ben wel voor een warme, consequente opvoeding.
Je moet als ouder met zoveel factoren rekening houden ,dat was bij mijn generatie toch wel sterk minder.
Er zijn zoveel invloeden van buitenaf bij gekomen.
Ik denk dat er voor honden ook een verandering is, niet zoveel vrij terrein meer om te wandelen en spelen, baasjes gaan vaak beiden uit werken.
Speelgoed, lekkere hapjes,...
Het leven is gewoon drukker geworden, zowel voor mens als voor hond.

Als je in jouw ogen je uiterste best doet om je kind/hond op te voeden, daarbij fouten mag maken (heb ik) en daaruit leert en kunt accepteren dat niemand perfect is.

Cleo schreef:Steeds vaker lees ik dat een hond met gedragsproblemen vergeleken wordt met jongeren die voor overlast zorgen.
Voed je hond op en voornamelijk; als je je kind goed opvoed, zal het kind onwenselijk gedrag niet vertonen?
Kolder in mijn ogen. De vergelijking slaat nergens op. Een hond is geen mens en omgekeerd.

Ik ben goed opgevoed maar heb toch een (tiener)periode gehad waarbij ik dingen uitvrat die absoluut niet door de beugel konden. Mijn ouders hebben hier nooit weet van gehad. Het lag echt niet aan mijn opvoeding. Ik wist dat ik bij sommige aktie's totaal verkeerd zat en toch deed ik mee met de meute. Daar zijn sommige tieners gevoelig voor.

Hoe denken jullie hierover?

Maar het feit dat je wist dat je fout zat, getuigd naar mijn mening, dat je inderdaad een goede opvoeding hebt genoten

Ik ben ervan overtuigd dat mens enhond gebaat zijn bij een duidelijke leidersrol in de opvoeding, waarbij er veel tijd en aandacht moet zijn voor de jongere.
Dus niet hele weken hele dagen werken en de jonge mens of hond aan een ander over laten

En dat tieners gevoelig zijn voor de mening van de meute is algemeen bekend. het is dan ook aan de ouders om hun tiener die ruimte geven om met de grote groep mee te laten lopen, zodat de tiener er vervolgens zelf achter komt dat dat ook niet alles is en dat hij/zij een eigen mening heeft. Waarschijnlijk hebben je ouders heus wel geweten dat je van alles uitvrat [ misschien niet in detail], maar hadden ze vertrouwen in jou en in hun manier van opvoeden, zodat ze er van gingen dat alles wel weer op zn pootjes terecht kwam