Het HondenForum

De hondenscholen met positieve trainingsmethode, uitgebreide theorie en individuele aandacht schieten tegenwoordig als paddestoelen uit de grond. Wat geeft nu de doorslag om juist voor die ene te kiezen?

Ikzelf vind vooral een ongedwongen sfeer belangrijk, het idee dat ze alle tijd voor je nemen. Laatst was ik op een hondenschool waar van het examen een echt feestje werd gemaakt, ook leuk. Wat vinden jullie?

een hondenschool met positieve trainingen, waar je ook echt iets van leert en waar ikzelf en mijn hond zich goed bij voelt.

Wat ikzelf belangrijk vind, is dan naast het positieve trainen ook aandacht is voor het opvoeden, dus niet alleen het iets aanleren. Met echt opvoeden kan het gebeuren dat je moet corrigeren. Bij een positieve trainingsmethode is men geneigd het ongewenste gedrag te negeren. Bij niet elk ongewenst gedrag volstaat alleen negeren. Corrigeren moet, indien nodig, goed aangeleerd worden met precies de juiste timing zodat je niet de fout ingaat. Dat stukje ontbreekt bij heel veel hondescholen. Dit is overigens mijn persoonlijke mening.

Mijn mening verschilt waarschijnlijk veel van de andere hier:
Wij hebben geen goede ervaringen met de MGHS. Alles draaide daar om prestatie, terwijl wij toen echt een zoef zoef blaf blaf pup hadden. De hele puppycursus bestond uit rondjes om mij heen rennen aan een riempje van 1.20 m (pupje was 20 cm hoog :N:) . De basiscursus ging niet veel beter, alleen kaas kon haar afleiden van alle andere hondjes, maar ze was ook maar 5 maanden...
Toen kwam de vervolg 1... Ze moest gaan leren volgen, en dat deed mevrouw dus mooi niet . Omdat ze tijdens de basiscurus niet los mocht lopen ("Zo leren ze dat ze niet verder dan 5 meter van je weg mogen" ) kon ze niet los, en dus bleef ze met al haar energie zitten. Dus gingen we aan de Follow me...
Toen kwam "de verlichting" ik kreeg namelijk voor kerst het het boek "de puppyfluisteraar". Eindelijk leerde ik mijn hond respecteren en begrijpen, dat blaffen zouden we er nooit helemaal uit krijgen. (Het is een kruising JR x Teckel) Dus hebben we haar nooit meer gestraft met de plantenspuit (aangeraden in de basiscurus) maar ze is nog steeds bang voor water...
Xena was inmiddels 8 maanden toen we voor het eerst met haar een band kregen. Daarna ging de training via de stapcontact methode (uit de boeken van de puppyfluisteraar en de hondenfluisteraar) vlekkeloos. Ze leerde het hierkomen (wat ze in de MGHS-tijd alleen op het traingsveld deed) zitten en afliggen snel aan, na een tijdje ging ook het volgen goed. Uiteindelijk hebben we ook nog het hierkomen op fluit erin getraind en een handgebaar voor op haar achterpoten zitten bedacht (Voor de duidelijkheid, de stapcontact methode is zonder woorden: fluitsignalen en handgebaren zijn toegestaan) En we hebben er een geweldig, maar nogsteeds blaf blaf zoef zoef hondje aan over gehouden. Alleen heeft het blaffen zich beperkt tot de tuin (niemand heeft er last van omdat we niet in een woonwijk wonen). En het sprinten heeft zich beperkt tot de losloopgebieden en het 'hierkomsprintje'.
Maar niet alles is goedgekomen, ze is namelijk nog steeds best angstig voor water. En houd dus niet echt van zwemmen... Maar omdat wij (haar baasjes) in het water staan en haar aan moedigen, durft ze soms wel eens een stokje uit het water te halen.

Voor mij dus geen een hondenschool meer! Misschien willen we wel eens naar de curus van een week op Ameland (ook van de stapcontactmethode)

Voor mij is eigenlijk maar 1 ding belangrijk en dat is dat ik wat heb aan de trainer. De locatie, sfeer, medecursisten e.d. doet me eigenlijk niet zoveel.

O ja, toch nog wel iets : de groepen moeten klein zijn. Ik heb een enorme hekel aan wachten namelijk.

Vandaag had ik weer GG les (prive) en die trainster snapt mij en Bram gewoon. Ze coacht mij op een heel prettige manier. Dan ben ik dus blij.

alma2 schreef:Wat ikzelf belangrijk vind, is dan naast het positieve trainen ook aandacht is voor het opvoeden, dus niet alleen het iets aanleren. Met echt opvoeden kan het gebeuren dat je moet corrigeren. Bij een positieve trainingsmethode is men geneigd het ongewenste gedrag te negeren. Bij niet elk ongewenst gedrag volstaat alleen negeren. Corrigeren moet, indien nodig, goed aangeleerd worden met precies de juiste timing zodat je niet de fout ingaat. Dat stukje ontbreekt bij heel veel hondescholen. Dit is overigens mijn persoonlijke mening.

Nou....ik heb twee hondenscholen gehad waar juist te veel gecorrigeerd werd naar mijn mening. Het lijkt wel of het of of is: of je traint met veel correcties of je traint alleen positief zonder ooit een correctie te geven.

Ik zeg nu trainen, maar ik bedoel eigenlijk opvoeden. Dat is natuurlijk waarvoor de meeste mensen met hun pup bij de hondenschool komen.

Trainen doe ik namelijk inderdaad alleen maar positief en ik geloof daar ook erg in.

Zoek stok! schreef:

alma2 schreef:Wat ikzelf belangrijk vind, is dan naast het positieve trainen ook aandacht is voor het opvoeden, dus niet alleen het iets aanleren. Met echt opvoeden kan het gebeuren dat je moet corrigeren. Bij een positieve trainingsmethode is men geneigd het ongewenste gedrag te negeren. Bij niet elk ongewenst gedrag volstaat alleen negeren. Corrigeren moet, indien nodig, goed aangeleerd worden met precies de juiste timing zodat je niet de fout ingaat. Dat stukje ontbreekt bij heel veel hondescholen. Dit is overigens mijn persoonlijke mening.

Nou....ik heb twee hondenscholen gehad waar juist te veel gecorrigeerd werd naar mijn mening. Het lijkt wel of het of of is: of je traint met veel correcties of je traint alleen positief zonder ooit een correctie te geven.

Ik zeg nu trainen, maar ik bedoel eigenlijk opvoeden. Dat is natuurlijk waarvoor de meeste mensen met hun pup bij de hondenschool komen.

Trainen doe ik namelijk inderdaad alleen maar positief en ik geloof daar ook erg in.

Daarom is het zoeken naar een goede honden school best moeilijk. Ik heb er met beide honden al verschillende 'versleten'. Met Reina doe ik momenteel behendigheid: uitsluitend positief er komt geen correctie aan te pas, want je bent dingen aan het aanleren. Daarnaast zijn er dingen die gewoon niet mogen (opvoeden) bijvoorbeeld uitvallen aan de riem. En met 2 herders ben ik blij dat ik geleerd heb een gerichte, goed getimede correctie te geven. Als je de correctie één keer goed gegeven hebt met een flink foei erbij is een volgende keer alleen foei voldoende. Ik hoef zelden te corrigeren, maar ik doe het liever één keer goed dan dertig keer halfbakken. Wat ik verder heel belangrijk vind is een vertrouwensband met je hond(en) opbouwen, ze moeten er van op aan kunnen dat je ervoor ze staat. En ik heb ook het soort honden waarbij je heel duidelijk, eerlijk en consequent moet zijn. En dat gaat gelukkig heel goed

Martijn schreef: En geen clubje ouwe lullen aan hun eigen tafel in de kantine die niet gestoord mogen worden als het geen eerbetoon betreft.

:sst:
Ik train dus op zaterdagochtend GG omdat ik het leuk vind bezig te zijn met mn honden. Hier in de omgeving is niet veel soeps. Dus ik zit bij zo'n vereniging waar ik me nog het 'fijnst' kan trainen en waar ze GG op aardig goed niveau hebben. Daarbij doe ik toch wat ik zelf het beste vindt.
En daar heb je dus bovenstaande, wat jij getypt hebt.

En echt, elke keer lig ik weer in een deuk. De trainers met zn allen om de tafel, hun tafel!
En dan zo'n sjagerijnig mens achter de 'bar' waar je bijna niet om een kopje koffie durft te vragen en die zuchtend en kreunend inschenkt. Waarbij ik het dus nooit kan laten om wat opmerkingen te maken 'goh wat gezellig toch weer zo op de zaterdagmorgen'.

En dan de discussie die ik altijd heb over het spelen van alle honden na afloop met elkaar. paar weken geleden vroeg ze 'Ze (Hera) mag nog steeds niet spelen van je?' 'nee nu niet en nooit niet, dat komt niet goed'.
Terwijl ik daar dus al een keer een hele discussie over heb gehad waarom ik vind dat mijn honden niet met vreemden hoeven te spelen, dat ze thuis genoeg aan elkaar hebben, dat het niet 'leuk' spelen is maar vooral opjagen van elkaar.

Maar toch, ik blijf het een komisch zooitje bij elkaar vinden.

Niet te grote groepen en weten waar ze mee bezig zijn. Verder vind ik het belangrijk dat er gekeken wordt naar wat voor mij/ mijn hond belangrijk is en haalbaar is.

ik vind het ook belangrijk dat er rekening gehouden wordt met rastypische eigenschappen en wat handig is om aan te leren.

Voorbeeldje, mijn golden heb ik destijds geleerd om als ik langs de weg stilstond om over te steken, hij ging zitten.
Bij mijn mastiff is dat niet handig, het duurt te lang om weer op te staan en dan snel over te steken.
Dus als ik halt houd, hoeft zij alleen maar stil te staan.
Ik vind dat een hondenschool daar mee in moet gaan.
Het hondje van een andere cursist wil niet met haar ieniminie buikje in het gras liggen.
Zit doet ze prima, en af op een kleedje ook.
Dat is dan toch ook goed genoeg?
En gelukkig vinden ze dat hier ook.