Het HondenForum

Situatieschets:

Gescheiden man krijgt vriendin die geen honden wil. Hij heeft er 2. 1 laat hij inslapen, beestje was ziek, zat vol met kanker. De 2e brengt hij onder bij zijn ouders totdat hij een nieuw adres gevonden heeft. Zijn probleem opgelost, doet er niks meer aan en betaald de kosten van de hond niet, wat wel was afgesproken. Ouders hebben nog een oud hondje en willen eigenlijk daarna geen hond meer. Ze hebben gezegd dat als het oude hondje ingeslapen moet worden dat de andere ook naar de dierenarts gebracht wordt. En dat is nu gebeurd, hondje heeft een spuit gekregen terwijl hij niks ernstigs mankeerde.

Mag dit?

zover als ik weet hebben dieren geen rechten en mag dit wettelijk gezien.

of het etisch ook allemaal lekker zit vraag ik me af....

sommige mensen, dan wordt het je koud om het hart,

Ik heb gelukkig een dierenarts die dat pertinent niet doet.
Zijn motto is: "ik mag geen mensen vermoorden, dus ook geen dieren" en daar sta ik als een blok beton achter.

Of dit mag! Wettelijk mag dit blijkbaar wel, maar ik vind het absoluut niet kunnen.

Man, vriendin en ouders zijn voor mij het knippen met de vingers niet waard.
Je hebt altijd nog het alternatief om het dier naar een asiel te brengen al is dat niet ideaal maar dan heeft het iig nog een kans op een goed leven.
Als ik zou weten dan mijn Da hiermee instemt, zou ik ernstig gaan twijfelen aan zijn goede intentie het beste voor te hebben met dieren.

ik ken een DA die er dus voorstond en de eigenaar afstand heeft laten tekenen en zelf het hondje naar het asiel gebracht heeft

Mijn dierenarts zou het in ieder geval nooit doen. Ze mogen het wel, maar vind het vreemd dat je een gezond dier in laat slapen

massam schreef:ik ken een DA die er dus voorstond en de eigenaar afstand heeft laten tekenen en zelf het hondje naar het asiel gebracht heeft

Precies dat is voor mij de enige aanvaardbare oplossing

Tuurlijk als het om een echt zieke en of erg oude hond gaat zijn er andere overwegingen mogelijk, maar dan nog pffff.

Yv*nn schreef:

massam schreef:ik ken een DA die er dus voorstond en de eigenaar afstand heeft laten tekenen en zelf het hondje naar het asiel gebracht heeft

Precies dat is voor mij de enige aanvaardbare oplossing

Tuurlijk als het om een echt zieke en of erg oude hond gaat zijn er andere overwegingen mogelijk, maar dan nog pffff.

maar dan is er wat aan de hand.

wij hebben sam bijna afgelopen april in laten slapen. een vitale jonge hond van 4.

maar wel 1 die in zijn kop helemaal gek werd van de jeuk en daardoor ook een grote korst was dat natuurlijk ook weer jeukte...

na 4 jaar zoeken is de laatste poging gelukt en heeft ons mannetje nu een acceptabel/hondwaardig leven. maar voor je gevoel breng je dan ook een goede hond naar de slachtbank... maar het is een keer genoeg (vanaf dat ie een week of 12 was) en dat snapte mijn DA ook. maar echt niet zomaar

Ik ben er in ieder geval op tegen...maar goed, het blijft de keuze van die dierenarts natuurlijk . Ik geloof niet dat die van ons dat zouden doen.

Denk dat onze DA dat ook ik niet zal doen.

massam schreef:
wij hebben sam bijna afgelopen april in laten slapen. een vitale jonge hond van 4.

maar wel 1 die in zijn kop helemaal gek werd van de jeuk en daardoor ook een grote korst was dat natuurlijk ook weer jeukte...

na 4 jaar zoeken is de laatste poging gelukt en heeft ons mannetje nu een acceptabel/hondwaardig leven. maar voor je gevoel breng je dan ook een goede hond naar de slachtbank... maar het is een keer genoeg (vanaf dat ie een week of 12 was) en dat snapte mijn DA ook. maar echt niet zomaar

Dat is toch weer anders dan een gezonde hond die echt helemaal niets mankeert in te laten slapen.

Jouw hond heeft een aandoening waar ie enorm veel last van heeft en waardoor hij ook nog eens (letterlijk) gek werd van de jeuk. Als je dan alles hebt geprobeerd en geen progressie ziet, dan kan ik me voorstellen dat die moeilijke stap neemt, simpelweg omdat je je hond ziet lijden.

Ik had dat ook met Megan, net 4 jaar geworden en tussen de epileptische toevallen was ze een "gezonde" hond. Maar toch zag ik haar het laatste half jaar aftakelen......., ook in de periodes zonder toevallen en die aftakeling nam alleen maar toe.
Toen het twee maanden geleden helemaal fout ging hebben wij ook die o zo moeilijke knoop doorgehakt.
Als je op een gegeven moment ziet dat een hond geen "hondwaardig" bestaan meer heeft en zwaar geremd wordt in het hond zijn door een aandoening of ziekte, dan denk ik dat het ingrijpen om verder lijden te besparen gerechtvaardigd is.

Als ik een nieuwe vriend kreeg, die geen honden wilde, was het heel jammer, maar mijn hond gaat dan voor het vriendje

Ik weet het niet. Waarmee is de hond beter af? Ik ben er in elk geval niet pertinent tegen

Marion. schreef:Ik weet het niet. Waarmee is de hond beter af? Ik ben er in elk geval niet pertinent tegen

Mee eens.

Ligt helemaal aan de hond en zijn andere mogelijkheden.

Inslapen is niet in alle gevallen de slechtste keuze vind ik.

Hangt er vanaf. Er kunnen natuurlijk ook nog tal van andere redenen zijn, niet direct gezondheid - een aggressieve hond, om maar iets te noemen.
De hond uit het openingsbericht, tja, lekker is het niet. Wettelijk gezien mag het wel, volgens mij. En om erger te voorkomen, zoals doodslaan, is een spuitje misschien wel het meest "humane", want hoeveel last heeft een hond daar nou van? Hij beseft niet wat er gebeurd en daarna is hij er gewoon niet meer.

Maxiem schreef:Hangt er vanaf. Er kunnen natuurlijk ook nog tal van andere redenen zijn, niet direct gezondheid - een aggressieve hond, om maar iets te noemen.

Of gewoon een baasgerichte hond?

Ik had het er achteraan getikt, maar weer weggehaald. Het verhaaltje ging zo naar over mijn meis. Maar goed, ik tik het nu toch weer. ZUIVER HYPOTHETISCH!

Maar stel dat het Saar is. Dat nieuwe vriendin van Pieter niet tegen honden kan, en hij zó vreselijk in de hemel is dat hij afstand doet van de honden. Miep heeft een nare ziekte, dus die krijgt een spuitje. Saar blijft over, wordt gedumpt bij Pieter's moeder waarna hij er niet meer naar omkijkt.
Al op dat moment zou het duizend keer beter voor Saar zijn als zij tegelijk met Miep mocht gaan slapen. Maar goed, ze wordt een paar jaar bij zijn moeder gestald. Moeder is goed voor d'r, maar dat is het. Pieter komt nooit meer terug voor Saar, en die bloedt langzaam dood.

Die jaren zijn al een hel voor haar. Laat staan dat ze daarna nog even via een asiel naar een nieuw gezin zou gaan. Voor haar was het veel vriendelijker geweest als ze tegelijk met Miep ingeslapen zou zijn

Nogmaals. Zuiver hypothetisch. Pieter laat dit op zeker nooit gebeuren, en anders ben ik er ook nog.

Soms moet een dierenarts van 2 slechten de beste kiezen en dat kan soms inslapen betekenen;het is naar mijn idee in elk geval een humanere manier om van een hond af te komen dan via de klap tegen een muur of met een zak stenen om de nek in het water(ik snap niet dat er mensen zijn die dat kunnen,maar dat terzijde).
Ik heb ook eens meegemaakt dat een dierenarts een hond zou laten inslapen en toen hij zag dat het een prachtig dier was hem gehouden heeft en aan een echte liefhebber verkocht.
De vorige "liefdevolle" eigenaren hadden alweer een pup rond hobbelen,vonden het niet eens de moeite waard om het dier(anderhalf jaar oud!!!!) te begeleiden tijdens het reisje naar de dierenarts en lieten dat fijn aan ambupersoneel over dat zelfs geld mee kreeg voor de dokter

pia zz schreef:Als ik een nieuwe vriend kreeg, die geen honden wilde, was het heel jammer, maar mijn hond gaat dan voor het vriendje

Inderdaad,hier ook.
Het hele pakket of helemaal niks.

Nanna schreef:Het blijft een dilemma.
Ik kende een DA die bij een nest Boxers kwam, waar ook een witte pup in zat.
De fokker vroeg of de DA het beestje een spuitje wilde geven, hij wilde geen witte Boxer verkopen. De DA weigerde (gezonde hond, blabla). Fokker boos.
Toen ze even later wegliep hoorde ze hoe de fokker het beestje bij de achterpoten nam en tegen de muur doodsloeg (hij wachtte bewust tot zij dat kon horen).
Sommige (vaak toch wel asociale) mensen willen hoe dan ook van hun beest af en ze heeft zich dan ook voorgenomen om daar iets makkelijker in te worden, alles beter dan dat wat er met dat Boxertje gebeurde (of met een steen om de nek de Dommel in).

Wat een schoft! Dat ging waarschijnlijk om een broodfokker hoop ik?

Nanna schreef:Het blijft een dilemma.
Ik kende een DA die bij een nest Boxers kwam, waar ook een witte pup in zat.
De fokker vroeg of de DA het beestje een spuitje wilde geven, hij wilde geen witte Boxer verkopen. De DA weigerde (gezonde hond, blabla). Fokker boos.
Toen ze even later wegliep hoorde ze hoe de fokker het beestje bij de achterpoten nam en tegen de muur doodsloeg (hij wachtte bewust tot zij dat kon horen).
Sommige (vaak toch wel asociale) mensen willen hoe dan ook van hun beest af en ze heeft zich dan ook voorgenomen om daar iets makkelijker in te worden, alles beter dan dat wat er met dat Boxertje gebeurde (of met een steen om de nek de Dommel in).

Mijn eerste gedachte was bij dit topic 'wat een dierenarts. Maar als mensen dan overgaan tot bovenstaande 'oplossing' of andere fantasievolle manieren om van hun hond af te komen..... Dan is euthanasie in ieder geval een zachte dood voor het dier .
Maar brrrr, wat een afschuwelijk verhaal...

Nog even over het topic zelf. Het lijkt me duidelijk dat deze mensen niet veel ophadden met deze hond (zacht uitgedrukt). Natuurlijk was herplaatsen de juiste oplossing, maar stel dat dat niet lukt. Hoe ongelukkig is zo'n hondje dan, jarenlang als blok aan het been. In zo'n geval denk ik dat euthanasie voor het hondje het meest humaan is.

Dat denk ik ook weleens bij oude hondjes die nog in een asiel geplaatst worden (na overlijden van de eigenaar bv.). Als ze snel herplaatst worden is het natuurlijk een ander verhaal, maar zo'n oud zieltje wat maanden of misschien nog een paar jaar in een asiel door moet brengen

Ik kan me dus weleens wat voorstellen bij euthanasie op een verder gezonde hond..

massam schreef:ik ken een DA die er dus voorstond en de eigenaar afstand heeft laten tekenen en zelf het hondje naar het asiel gebracht heeft

dit heeft mijn DA dus tot drie keer toe gedaan

Degene waar ik voor gewerkt heb, deden dat niet maar ja een assistente die ernaast ook nog eens medebeheerster was van een dierenasiel. Afstand tekenen(ik had papieren standaard in mijn jaszak) en klaar. Ook herplaatsten we vanuit de dierenarts zelf. Op spreekuur hoor je zoveel dingen, mensen die er toch nog eens een diertje bij willen en dan is het kwestie van een 1 telefoontje en je hebt een goed tehuis voor het dier.
Dus nee is er een kans dat de hond een hondwaardig leven kan leiden dan werd er niet ingeslapen (voor katten en andere dieren ook trouwens)

marian* schreef: Ik heb ook eens meegemaakt dat een dierenarts een hond zou laten inslapen en toen hij zag dat het een prachtig dier was hem gehouden heeft en aan een echte liefhebber verkocht.

Verkocht niet, maar verder ben ik zo twee keer aan een hond gekomen en drie maal aan een kat. Onze dierenarts meld doodleuk dat je het dier kan achterlaten en verder mag ophoepelen. En daarna trekt ze haar adresboekje (patientenbestand in de computer) en gaat een rondje bellen. Ik ben vast niet de enigste die zo aan "uitbreiding" is gekomen.

Ik zat eens bij de dierenarts toen een stel hun hond wilden laten inslapen omdat de kosten voor het opknappen van het beestje, wat behoorlijk verwaarloosd was, nogal opliepen. Hij was echter niet zodanig ziek dat hij om die reden ingeslapen moest worden. De hond was prima op te lappen.
En toen ging de assistente toch uit haar dak, fantastisch. De ene helft van de wachtkamer zag bleek en de andere helft zat nog net niet te applaudiseren. (Haar volumineuze stemmetje klonk luid en duidelijk vanuit de behandelkamer) Toen is er voorgesteld om de hond te herplaatsen en daar leken ze wel op in te gaan.

Ik vind het niet goed als een dierenarts zeer makkelijk overal maar een spuit in duwt als de klant erom vraagt. Maar ik kan me voorstellen dat er een aantal dubieuze situaties zijn waarin je als dierenarts toch denkt: ik handel zelf wel, want als de ander het doet is het erger.

En hoe kan je als dierenarts soms anders?
Stel ik kom daar binnen met Toby en zeg met tranen in mijn ogen: hij is niet meer te handhaven, gevaarlijk, herplaatsen is geen optie, heeft kind gebeten, blabla. Dan weet ik zeker dat alle dierenartsen die ik hier in Almere ken hem zullen laten inslapen. 1 of 2 zullen nog eens goed vragen naar de reden waarom, maar goed blijven liegen en het is einde hond.
En ik denk dat dat het meest gebeurt, alleen met redenen waar je als dierenarts wellicht op door moet vragen en dat zal niet altijd gebeuren.

(oh, voordat iemand denkt: gut, arme Toby..... het was maar een voorbeeld, Toby blijft gewoon mijn eigen enge hedder )

Roelfien schreef:Ik zat eens bij de dierenarts toen een stel hun hond wilden laten inslapen omdat de kosten voor het opknappen van het beestje, wat behoorlijk verwaarloosd was, nogal opliepen. Hij was echter niet zodanig ziek dat hij om die reden ingeslapen moest worden. De hond was prima op te lappen.
En toen ging de assistente toch uit haar dak, fantastisch. De ene helft van de wachtkamer zag bleek en de andere helft zat nog net niet te applaudiseren. (Haar volumineuze stemmetje klonk luid en duidelijk vanuit de behandelkamer) Toen is er voorgesteld om de hond te herplaatsen en daar leken ze wel op in te gaan.

Ik vind het niet goed als een dierenarts zeer makkelijk overal maar een spuit in duwt als de klant erom vraagt. Maar ik kan me voorstellen dat er een aantal dubieuze situaties zijn waarin je als dierenarts toch denkt: ik handel zelf wel, want als de ander het doet is het erger.

En hoe kan je als dierenarts soms anders?
Stel ik kom daar binnen met Toby en zeg met tranen in mijn ogen: hij is niet meer te handhaven, gevaarlijk, herplaatsen is geen optie, heeft kind gebeten, blabla. Dan weet ik zeker dat alle dierenartsen die ik hier in Almere ken hem zullen laten inslapen. 1 of 2 zullen nog eens goed vragen naar de reden waarom, maar goed blijven liegen en het is einde hond.
En ik denk dat dat het meest gebeurt, alleen met redenen waar je als dierenarts wellicht op door moet vragen en dat zal niet altijd gebeuren.

(oh, voordat iemand denkt: gut, arme Toby..... het was maar een voorbeeld, Toby blijft gewoon mijn eigen enge hedder )

ik weet in Almere een die eerst met gedragstherapeut de problemen wil oplossen

NEE. dat mag niet is eigenlijk mijn antwoord.
Dierenartsen hebben toch ook een beroepscode? Artsen leggen een eed af (hyppocrates geloof ik?) dierenartsen niet?

Uit ethisch aspect mag het dus niet. Maar het gebeurt dus wel.............

yuki schreef:NEE. dat mag niet is eigenlijk mijn antwoord.
Dierenartsen hebben toch ook een beroepscode? Artsen leggen een eed af (hyppocrates geloof ik?) dierenartsen niet?

Uit ethisch aspect mag het dus niet. Maar het gebeurt dus wel.............

Nee, dierenartsen leggen niet zo'n eed af. Bepaalde aspecten van die eed zouden ook wat raar zijn bij dieren, maar dat terzijde
En, ach, wat is ethisch. Ik moet eerlijk bekennen dat ik bij Max op een gegeven moment wanhopig was, en ook aan afmaken dacht. De DA heeft ons toen een goede GT aangeraden, maar als dat niks was geworden... misschien had ik Max dan ook wel laten inslapen, en de DA had het gedaan denk ik. Zeker omdat ze al een GT had aanbevolen.

nu heb je het over gedrag neem ik aan?
In het gestelde, door topicopener lees ik een gezonde hond (lichamelijk en geestelijk)