Het HondenForum

Gezien het in een ander topic erover ging, in verband met rijden, ben ik wel eens benieuwd hoe zwaar je moet corrigeren om indruk te maken op je hond...

Ik ben gewend dat ik voor eenvoudige dingen Jamey een stemcorrectie kan geven, dan gaat haar houding omlaag en ze houdt op met wat ze doet (overigens werkt het commando nee van te voren ook al vaak erg goed)...

Als ze echt vervelend is en mij compleet negeert dan grijp ik dr in dr nekvel en afhankelijk van haar reactie (ze kan soms erg dwars zijn en proberen zich vrij te worstelen) is dat voldoende, of moet ze op de rug... Als ze eenmaal ligt en blijft liggen is het klaar, komt ze overeind, is ze weer lief en zijn we weer vriendjes...

Laatst zat ik niet zo lekker in mn vel en had Jamey ook nog eens bedacht dat zee me compleet kon negeren (weet niet meer wat er was), toen gaf ik zo'n brul dat ze gelijk op haar rug dook... Het kan dus wel bij haar met enkel een stemcorrectie...

Hetzelfde toen ze heel even los was buiten was en ze een kat zag, heb haar naar binnen ge 't , ze kwam nog net niet kruipend over de drempel heen :N: Was geloof ik ook wel aangekomen (jammer genoeg pas nadat de kat verdwenen was)...

Dussss op wat voor manier moet je je hond corrigeren om echt door te komen dat het NIET de bedoeling is wat ie doet?

Met mijn stem bereik ik hier heel veel, andere correcties behalve het even aan de halsband vastpakken en streng toespreken gebruik ik niet.
Overigens ben ik met mijn stemcorrecties ook voorzichtig geweest, alleen in nood een behoorlijke brul

Groot maken, boos gezicht trekken en barse stem opzetten maakt hier veel indruk (de mijne zijn natuurlijk een maatje groter). Een doodenkele keer bij zeer dwars gedrag pak ik de 'boosdoener' bij de wangetjes (zonder pijn te doen hoor) zodat ze gedwongen worden mij aan te kijken en dan volgt een mopperpreek, goed voor tijden super gehoorzaamheid

Bij Noa moet ik indringender optreden dan bij Blik.
Blik duikt soms ineen als ik Noa een -vind ik- nog milde correctie geef.

E.e.a. is dus sterk afhankelijk van de hond zelf...

alma2 schreef:Groot maken, boos gezicht trekken en barse stem opzetten maakt hier veel indruk (de mijne zijn natuurlijk een maatje groter). Een doodenkele keer bij zeer dwars gedrag pak ik de 'boosdoener' bij de wangetjes (zonder pijn te doen hoor) zodat ze gedwongen worden mij aan te kijken en dan volgt een mopperpreek, goed voor tijden super gehoorzaamheid

Ik denk anders dat sommige van mij een maatje groter zijn dan die twee van jou

Addy schreef:

alma2 schreef:Groot maken, boos gezicht trekken en barse stem opzetten maakt hier veel indruk (de mijne zijn natuurlijk een maatje groter). Een doodenkele keer bij zeer dwars gedrag pak ik de 'boosdoener' bij de wangetjes (zonder pijn te doen hoor) zodat ze gedwongen worden mij aan te kijken en dan volgt een mopperpreek, goed voor tijden super gehoorzaamheid

Ik denk anders dat sommige van mij een maatje groter zijn dan die twee van jou

maar ík ben maar klein volgens mij corrigeren wij allebei ongeveer hetzelfde

alma2 schreef:

Addy schreef:

alma2 schreef:Groot maken, boos gezicht trekken en barse stem opzetten maakt hier veel indruk (de mijne zijn natuurlijk een maatje groter). Een doodenkele keer bij zeer dwars gedrag pak ik de 'boosdoener' bij de wangetjes (zonder pijn te doen hoor) zodat ze gedwongen worden mij aan te kijken en dan volgt een mopperpreek, goed voor tijden super gehoorzaamheid

Ik denk anders dat sommige van mij een maatje groter zijn dan die twee van jou

maar ík ben maar klein volgens mij corrigeren wij allebei ongeveer hetzelfde

volgens mij ook, dat boze gezicht was ik even vergeten maar dat ken ik in noodgeval ook heel goed

Het hangt erg van het karakter van de hond af.
Felix wordt gecorrigeerd met een wat strengachtig "pasterop".
Forsere correcties leiden tot een soort apathisch in zichzelf keren waarbij het lijkt alsof hij niet luistert maar in realiteit heeft hij zich dan afgesloten en neemt ook meer afstand. Nutteloos dus (en overbodig).
Maar ik ken ook wel andere honden

Jaap* schreef: Maar ik ken ook wel andere honden

Ik ook bijna 19 jaar lang een JR-etje gehad. Bij een flinke stemcorrectie keek hij je iewat verbaasd aan, stak figuurlijk zijn middelvinger op en ging gewoon verder met datgene wat hij aan het doen was ik heb ermee geleerd te leven (verder was het mijn grote vriendje hoor )

Jaap* schreef:Het hangt erg van het karakter van de hond af.

Mee eens maar wat dat betreft heb ik dan wel weer gevoelige honden die heel goed reageren op stemcorrectie

alma2 schreef:...keek hij je iewat verbaasd aan...

Hahaha, ja precies, "zulken" dus

Een beste manier om een hond te corrigeren is hem aanleren wat wel mag.
En de commando Nee aanleren. Vaak wordt er tegen de hond Nee en Foei geroepen zonder dat dit aangeleerd wordt. En dan moet de hond dat dus maar uitzoeken.
Ik vind dat een correctie eerlijk moet zijn, dus begrijpelijk voor de hond. en dat is het nekvel-methode absluut niet. Meeste honden gaan dan proberen zich weg te worstelen van zoiets, logisch, elke wezen heeft het recht om zichzelf te verdedigen.
Op het rug leggen is nog erger, een hond die uit zichzelf deze houding aanneemt mag je ook nooit doorcorrigeren, maar je moet dit dus ook niet dwingen.
Ik heb hier thuis zo'n 130 kilo hond maar ik gebruik never en nooit geen lijfstraffen. Daar maak je meer mee kapot dan dat je ermee bereikt. Alleen stemcorrecties dus en negatieve correcties zoals negeren, speeltje weg doen, niet iets mogen.
Als je hond jou compleet negeert is dat al een behoorlijke alarmsignaal dat er in het relatie iets niet lekker zit.
Wat je al aangeeft, commando Nee van te voren geven en als die dan geen verboden ding gaat doen, belonen.
Ook als hij bezig is met iets wat niet mag, je zegt Nee en hij houdt op, belonen. De bedoeling is juist dat je nooit zwaar hoeft te corrigeren. Want dat is nergens goed voor, dat wil je toch niet?

Er wordt in het algemeen te veel gecorrigeerd en te hard geschreeuwd. Als je je erop toelegt je hond meer op jou te laten letten op een positieve manier, zet dat m.i. veel meer zoden aan de dijk dan een hond in zijn nekvel grijpen. Doe je dat een enkele keer (zo eens per jaar) als het echt, heel erg menens is maakt dat misschien indruk, doe je dat een paar keer per maand kan de hond dat niet meer veel schelen en verliest die correctie elke waarde.

Wij hebben het nooit gedaan en ik zal het misschien ook nooit doen. Op de rug leggen al sowieso niet, eens ferm in het nekvel grijpen dat houd ik dan maar achter de hand voor heel erge nood maar hoop ik nooit te doen in Buffy's leven. Buffy reageert meestal goed op een rustig "nee, nee" In een onrustige situatie en/of op afstand is dat niet genoeg, dan geef ik heus wel eens een flinke brul. Een korte snauw geef ik ook wel, bijvoorbeeld bij blijven piepen omdat mijn dochter bezig is haar fiets te repareren en Buffy niet in de tuin mag. Ik merk dat dat heel goed begrepen wordt door Buffy, maar angstig wordt ze daar niet van. Ze stopt het gedrag en dat is het.

Zuinigheid is vooral belangrijk om goed door te komen denk ik. Ik hoef ook geen kruipende hond, vind dat zelfs eng, dan corrigeer je wel heel erg hard. Bij een vrij harde stemcorrectie (zelden) stopt Buffy en komt wel even steun halen, maar ik zou het erg vinden als ze zo kruipend liep na een correctie, dat is veel te hard. Is dat dan wel nodig vraag ik me af. Je bent allemaal mens, maar uit geïrriteerdheid zo vreselijk uit je dak gaan is wel iets om heel erg mee op te letten. Een hond begrijpt dat niet, dat je de ene keer geïrriteerd bent en dat je de andere keer alles kan hebben.

Edit: Ik ben het helemaal met Pinkii eens. Moet eens leren de andere reacties te lezen i.p.v. gelijk te tikken.

Anne

Joef hier weinig te corrigeren... Tyson luisterd gewoon prima en doet weinig wat niet mag...ja dat oeverloze geblaf maarja das een kwestie van gewoon heel snel de deur open doen zodat de bel niet meer gaat
Samara heeft helemaal niets nodig ...en Bowie is een pup die doet wel veel klierige stoute dingen maar das nog een puppekind dus daar maken we van haar ongewenste gedrag een ommezwaai naar het juiste gedrag laten zien....
Vriendlief is best wel onder de indruk van mijn stemcorrecties, maar die pak ik niet in zijn nekvel en leg hem op zijn rug....dan wordt hij namelijk errug dominant

Jacqueline

Bij Benno werkt streng toespreken meestal goed genoeg. Heel af en toen grijp ik hem ook bij zijn nekvel maar dat is eigenlijk zelden.

Bij Jip kan ik eigenlijk alles met mijn stem. Daar is ze wel gevoelig voor.

als ze gewoon luisteren is een foei voldoende, en als ze in de bananen in oren modus zijn
dan help er helemaal niets(denk dat ik ze helemaal zou moeten verwurgen willen ze dan naar me kijken, dus dat doen we niet )

dan haal ik ze gewoon uit de situatie

Wij hebben Pepper van pup af aan en hebben haar in die tijd geleerd wat nee en foei is. Hier dus alleen een stemcorrectie, waar ze nog steeds van onder de indruk is. De opvoeding in de puptijd, daar heb je hun hele verdere leven iets aan. Anders wordt het als je een afstandshond " aanneemt", dan zal je toch eerst moeten uitzoeken waar alle " knopjes" zitten. En dan lijkt me, het positieve gedrag belonen, het negatieve negeren.
Ik heb regelmatig oppashonden, allemaal anders opgevoed, maar toch heb ik bij allen aan een stemcorrectie voldoende.Niks geen geschreeuw :N: , gewoon duidelijk een stemverheffing.

Ik probeer ongewenst gedrag om te buigen naar iets anders. Klein voorbeeldje: als ik m'n schoenen aandoe, ging Bram steeds enthousiast in m'n gezicht likken waardoor het me nauwelijks lukte de veters te strikken. Ik heb een paar keer 'nee' gezegd, maar eigenlijk zonder veel succes. Veel te milde correctie, maar om nou een flinke correctie daarvoor te geven, vond ik te ver gaan. Totdat ik me ineens bedacht dat ik hem gewoon een commando moet geven. Dus nu is het 'af en blijf' als ik m'n veters strik. En als ik klaar ben, is hij de braafste flappie van de wereld.

Zo probeer ik elke keer iets te verzinnen waardoor ik gedrag wat ik vervelend vind kan ombuigen.

Natuurlijk blijven er wel zaken over die ik corrigeer. De zwaarste correctie die ik geef, is voor niet bij me komen als ik roep. Bram is dan bijv. aan een loopse teven plas aan het ruiken of aan het spelen met een andere hond en ik wil door. Als hij me dan negeert, loop ik zo onopvallend mogelijk naar hem toe, ga achter hem staan en word boos. Als het me lukt, pak ik hem dan ook beet, ergens in z'n nekvel. Staartje gaat omlaag en hij is even heel erg onder de indruk. Binnen een paar minuten is hij weer vrolijke Bram.

Voor minder grote 'vergrijpen' doet een zware stem wonderen.

Tijdens trainen corrigeer ik nooit.

Pinkki schreef:Als je hond jou compleet negeert is dat al een behoorlijke alarmsignaal dat er in het relatie iets niet lekker zit.
Wat je al aangeeft, commando Nee van te voren geven en als die dan geen verboden ding gaat doen, belonen.

Ik heb een terriër en die heeft gewoon wel eens een eigen mening... In onze relatie zit verder weinig mis hoor...

Tuurlijk is na nee een beloning... Na onder de indruk zijn en ophouden bij een correctie beloon ik haar ook onmiddelijk... Het is echt niet zo dat ik haar voor ieder vergrijp in haar nekvel pak, maar bijvoorbeeld bij het echt fel op andere honden reageren (en daarbij dus het helemaal niet erg vinden als er een knokpartijtje zou komen) is ze toch echt wel de pineut... Overigens probeer ik dat natuurlijk ook zoveel mogelijk te voorkomen, maar dat lukt niet altijd... En ook dan, aftaaien is een brave Jamey en blij baasje...

Bijna altijd met de stem
Een heel enkele keer wil ik m'n honden nog weleens bij de halsband grijpen en heel zelden bij het nekvel. Op de rug leggen heb ik nog nooit gedaan en zal het ook nooit doen, want ik vind dit absoluut geen goede correctie.
Daarbij zijn ze hier bijna altijd van mijn stem genoeg onder de indruk.
Kaya heeft weleens een tik op d'r neus of voor d'r kont gehad en één keer heb ik haar om d'r bek gegrepen, toen was ik serieus kwaad (mét reden overigens).

Saar hoeft zelden echt gecorrigeerd. Als ze gecorigeerd wordt gaat dat met stem.

Moos meestal met stem, en een paar keer per jaar maakt hij het te bont qua niet snel komen als ik roep, en dan grijp ik hem bij zijn nekvel en krijgt ie een brul. Daarna komt hij weer maanden als een engeltje.

Moos schreef:Moos meestal met stem, en een paar keer per jaar maakt hij het te bont qua niet snel komen als ik roep, en dan grijp ik hem bij zijn nekvel en krijgt ie een brul. Daarna komt hij weer maanden als een engeltje.

Dat bekkie dat ze dan trekken. Ik ben zooooooo braaf

Bij Femke heb ik nooit fysiek hoeven corrigeren, die kon ik met mijn stem prima af. Was ook gewoon een ontzettend gehoorzaam hondje, heel gevoelig en volgzaam.

Tommie heeft vaak schijt aan mij. Dan is hij iets teveel bezig met het markeren of een andere belangrijke reuentaak, en is hij mij even zogenaamd vergeten. Hem heb ik wel eens bij zijn lurven gegrepen, maar meestal is het niet nodig. Als hij echt aan het etterbakken is gaat hij ook gewoon aan de lijn, dus dan is het alsnog vette pech voor hem.

Miah heeft hier en daar wel al eens een fysieke correctie gehad, en die maakt dan ook wel indruk. Maar bij haar zie ik een beetje hetzelfde gedrag als bij Tommie. Niet heel erg onder de indruk zijn van correcties, het vijf seconden later alweer vergeten zijn, enz.

Overigens hoeven honden van mij niet op hun rug, een lage houding vind ik al voldoende. Tommie gooit zich niet snel op zijn rug, maar als hij met staart tussen zijn poten en zijn oren plat staat, met heel zijn houding laag, dan ga ik echt niet door met corrigeren tot hij op zijn rug ligt.

Ik corrigeer niet voor het niet opvolgen van commando's, dan loop ik simpelweg weg en ga wat anders doen. Want als ik daar wel voor ga corrigeren dan doet Xena helemaal niets meer.

Voor de andere vergrijpen corrigeer ik met uhuh of een grom/snauw die uhuh gebruik ik voor hele lichte dingen zoals schooien of opdringerig gedrag. Die grom gebruik ik meestal voor wat zwaardere zoals plantenbakken omploegen (ze heeft een plaats waar ze mag graven maar dat zijn niet de plantenbakken of planten eten (vooral gevaarlijk vanwege het klimop in onze tuin) Een snauw is als ze écht iets doet wat niet kan, zoals bijvoorbeeld de grom negeren of proberen de straat op te schieten, maar die dingen komen bijna nooit voor.
Het lijkt misschien een cru maar dat valt wel mee hoor, ik denk dat het niet ver naast een 'nee' of 'foei' zit maar dit hoef je niet aan te leren Ook is het wel makkelijk dat ik dus voor Xena en Scence iets anders gebruik, bij Scence's 'misdrijven' zeg ik altijd 'foei foei' omdat anders Xena denkt dat zij wat fout doet.

Zoek stok! schreef:

Moos schreef:Moos meestal met stem, en een paar keer per jaar maakt hij het te bont qua niet snel komen als ik roep, en dan grijp ik hem bij zijn nekvel en krijgt ie een brul. Daarna komt hij weer maanden als een engeltje.

Dat bekkie dat ze dan trekken. Ik ben zooooooo braaf

Ja, hahaha, stelletje smiechten zijn het

Inge O schreef:hier reageren ze allemaal op stemcorrecties, het kleinste intonatieverschil spreekt voor hun al boekdelen. het zijn ook allemaal kampioenen 'zielig-kijken', en sette gaat daarbij ook nog eens heel snel op de rug (terwijl ze eigenlijk wel de meest onverstoorbare van het vijftal is ).

Dat deed Laika een keer op straat.
Ik corrigeerde flink met de stem en madam vliegt gillend op haar rug. :N:

Ik corrigeer Tico alleen met de stem. Gewoon duidelijk en streng. Lola in principe ook al heb ik Lola ook wel ens bij haar halsband gepakt.

Iarik reageert op stemcorrecties. Het woord 'nee' is meestal voldoende. Iarik is er de hond niet naar om fysiek te worden aangepakt en dat is bij hem ook helemaal niet nodig.

Benthor reageert meestal op stemcorrecties. Soms is stem niet voldoende.
Benthor is echter een engeltje als ik een tennisbal bij me heb dus corrigeren tijdens uitlaten is makkelijk te voorkomen.

Correcties bij Benthor bestaat vooral uit aan de kant duwen als hij opdringerig in de weg staat. Op hun rug liggen hoeven ze hier niet.

bij Lilo en Ozzy nu alleen stemcorrecties daar reageren ze prima op, een heel enkele keer komt er fysiek geweld (nou ja geweld...) aan te pas, Danne reageert ook al erg goed op NEE hahahaaha, als zij wat uitvreet haal ik haar weg van het plaats delict en geef haar iets anders te doen

Ligt er een beetje aan waarvoor ik moet corrigeren. Normaal is een knipje in mijn vingers genoeg, anders met mijn stem en soms tik ik haar even aan zodat ze uit een bepaalde trans komt
Maar als ik echt boos wordt hoef ik dus niet te corrigeren dat heeft ze meteen door (ook al denk ik dat ik niks doe ) en komt ze naast me gekropen.

Ik heb haar wel een keer heel hard (lichamelijk) gecorrigeert maar toen had ze bijna een schaap doodgebeten. Misschien niet al te vriendelijk maar nu kijkt ze dus niet meer naar schapen om.

Ik corrigeer Boomer vrijwel alleen met mijn stem.
Alleen als we buiten zijn en hij vertikt en blijft het vertikken om te komen, terwijl ik echt vind dat het nodig is, loop ik naar m toe, blijf op een meter of 2 staan en zeg dan; BEN JE NOU HELEMAAL?? Dan staat hij gelijk naast me, want als hij dan niet komt, pak ik m wel ff in zn nekvel, dat vind hij niet leuk...

Als ik mn schoenen aandoe, is hij met name 's ochtends zo blij, dat hij springt en blijft springen.. niet handig, dus dan mag hij van mij 'de deur opendoen', die ik dan op een kier gezet heb. Doe de deur maar open, is dus een zin die hij heeeel goed kent.. En vervolgens springt hj dan ns omhoog naar mn jas, maar daar zit ik dan niet in.. En dan gaat hij in de gang wachten totdat ik eeeeeindelijk ns klaar ben met mn schoenen...

Laatst had ik m voor het eerst 5 dagen alleen gelaten bij de oppas en mn man. Toen ik terugkwam van vakantie, heb ik m 3 dagen lang niet hoeven roepen of iets, hij stond al naast me voordat ik mn mond opengedaan had..