Het HondenForum

Ik hoor het zo vaak, dat een hond in het verleden mishandeld is. Dit omdat hondje bang is voor snelle bewegingen of noem het maar op.

Alleen denk ik dus niet dat al die honden mishandelt zijn. het lijkt nu alsof 1 op de 5 honden ofzo flink afgerost is in het verleden :N: En ik kan niet geloven dat er zoveel hondenmeppers hier in nederland/op de wereld lopen.

Is het niet eerder zo, dat een hond al een angstig karakter heeft en daardoor lijkt alsof ie mishandeld wordt? Als ik sommige honden zie, die lopen alsof ze dagelijk geslagen worden. En geloof mij, dat worden ze niet.
Stel zo een hond komt in het asiel, dan krijgt ie al snel de stempel dat ie mishandeld is. Maar is dat wel de waarheid?

Wat denken jullie, zijn alle honden die mishandeld zijn ook daadwerkelijk mishandeld of speelt karakter ook?

Ik denk dat sommige honden inderdaad van nature schrikachtig zijn en dat dat opgevat kan worden als mishandeling.

IK heb hier een hond die nooit iets heeft meegemaakt, maar zo wantrouwend als de neten is. JUIST omdat die nooit iets heeft meegemaakt. De eerste jaren van haar leven in een donkere schuur heeft doorgebracht en daar leren honden helemaal niets van. Ook het vermogen om te leren ontwikkelen ze er niet mee.

Helemaal niets meemaken is geen mishandeling maar kan wel tot hetzelfde resultaat leiden.

Ik heb ook een ander hondje uit Spanje en die is ontzettend schrikachtig voor snelle bewegingen en harde geluiden, of een stoelkussen dat omvalt. Ze zal denk ik toch wel iets meegemaakt hebben, maar wat?

Verder is schrikachtigheid ook vaak het onderdeel van een karakter, dus karakter eigenschap. En deze eigenschap kun je verergeren en je kunt het verminderen. MAar daar moet je dan actief iets aan doen.

Ik denk dat veel honden waar afstand van is gedaan niet zozeer lichamelijk maar vaak wel geestelijk mishandeld zijn.
Voor elk type hond, malfuncties in de hersenen uitgesloten, is wel een situatie te creeeren waarin een hond zich min of meer veilig of op z'n gemak voelt.
Als iemand daar geen oog voor heeft en een wat onevenwichtige hond stelselmatig, misschien wel onbewust, in situaties brengt die stress opleveren krijg je een hond met ontwijkend gedrag.

Ik heb daar een voorbeeld van lopen: Bambi, tot 18 weken bij de fokker in huis verbleven, slecht gesocialiseerd. Bij mijn weten niet mishandeld noch slecht behandeld. Maar als je haar meemaakt zou je zweren dat ze geslagen/geschopt was. Zó ontzettend bang en onderdanig. Als je met je voet te dicht bij haar komt, knijpt ze haar ogen dicht en springt ze weg. Raak je haar per ongeluk met je voet aan, dan geeft ze een gil (hoewel, dat was in het begin zo). Pak je haar op in een noodsituatie, dus onverwacht voor haar, dan gilt ze als een speenvarkentje. Ik moet haar behandelen als een hondje met een verleden, voorzichtig en rustig, anders gaat het mis.

Ikzelf denk dat dit puur een combinatie is van een angstig/onzeker karakter en een slechte socialisatie in de cruciale fase in haar leven. Maar ik heb er lang over gedaan om van het idee dat ze misschien toch niet slecht behandeld was af te komen.

Baco is bang voor vliegenmeppers(en ik weet heel zeker dat ie er nooit een mep mee gehad heeft), hij zit met zijn poten zo ongeveer aan het plafont, als er iets onverwacht valt.

een blaadje in de herfts dat over de weg suist is genoeg om het stijf van schrik te laten staan enz.enz ik weet heel zeker dat ie nooit is mishandeld, ook niet geestelijk

Ik heb een aantal honden die wel degelijk mishandeld zijn, even kijken Brightstar staart afgehakt, Pip the Lip poot dusdanig in elkaar geschopt dat er niets anders over bleef dan amputeren.
Hopie, mijn overleden hondje, dusdanig op haar hoofd geramd dat ze blind geworden is en uiteindelijk aan de gevolgen van de mishandeling overleden is.
Dieleke, mijn overleden Turk, had de littekens van stokslagen op haar lijf.
Dus ja er zijn wel degelijk honden die mishandeld worden. bij sommige honden ligt het aan een slechte socialisatie of om andere redenen

Addy, zijn dat allemaal buitenlandse honden? Ik denk dat meer honden mishandelt worden dan in Nederland, dus bij hun weet je wel zeker dat zij mishandelt zijn. Maar als ik bv sommige witte herders zie, die doen alsof ze zwaar mishandelt zijn. Zo ken ik ook een beagle, die kruipt soms over de grond. en geloof mij die heeft geen klap gehad Ik geloof wel dat hij bij een rare fokker vandaan komt, dat wel.

Soms he, heel soms denk ik dat mensen het zeggen uit medelijden. Of je nou een hond uit het asiel haalt die mishandelt is of gewoon een schijterd is, welk verhaaltje staat beter Mensen zijn nou eenmaal gevoelig ervoor.

Mijn Vita was slecht ingeprend...en had van alles schrik toen ik haar ging ophalen (ik had haar speciaal uitgekozen uit de pups om als testcase voor me...kon ik haar goedkrijgen, dan had ik het in me om honden te helpen)...

En het is goedgekomen... en ook hier hebben ze schrik gehad van vliegemeppers...hoewel ze er nooit mee geslagen zijn geworden...
Ik heb de vliegemeppers dan gebruikt in een spelletje met Vita en haar mee gestreeld enzo en zo hadden de pups ook geen schrik meer

Nee n iet al die honden zijn mishandeld...velen jammer genoeg wel

Als een vreemde Luuk probeert te aaien springt hij weg en kan zelfs wat grommen. Je zou dan kunnen denken dat hij mishandelt is geweest, maar dat is niet zo. Bij ons is hij heel aanhalig en ook totaal niet schrikkerig.
Ik denk dat wanneer Luuk in een asiel terecht zou komen, hij in eerste instantie ook het label 'mishandelt' zou krijgen. Tot dat je hem beter leert kennen.

Lang niet allemaal zullen ze mishandeld zijn. We hebben onlangs een pracht van een berner reu gehad in het asiel. Geweldige mooie, lieve hond maar doodsbang. Niet omdat hij slaag gehad had, maar wel omdat hij lange tijd buiten had geleefd en waarschijnlijk bijna geen vreemde mensen had gezien. En ja, dan ga je daar in een vreemde omgeving in een kennel met alles vreemd.
Toch zullen er ook zeker honden zijn die wel mishandeld zijn. Bo bijv. Bo is op zich een kat uit de boom kijkende hond die niet snel naar vreemden zal gaan. Van haar weten we ook zeker dat ze mishandeld is doordat de mensen die haar in het asiel brachten het getuigden (waren de overburen van haar eigenaar. Was kettinghond bij een boerderij en graatmager, ontzettend goor en doodsbang).
Van haar kan je ook niets eisen. Dan ligt ze al onderste boven en gaat in wilde weg bijten. Je kan ze inmiddels wel paaien en dan rustig proberen te laten zitten en liggen. Maar dit heeft 2.5 jaar gekost
Paco was ook geslagen (buitenlandse hond) hij kwam heel vrolijk naar je toe om je te begroeten. Maar één te hard woord en hij vluchtte al in het begin. Deed je je handen omhoog dan durfde hij een tijd lang niet meer bij je in de buurt te komen. Echt enorm zielig.

Daarom is het belangrijk ook om een test te doen in het asiel voordat een hond geadopteerd wordt om te zien of er agressie is, naar andere honden, eten, mensen, kinderen, katten..
Ik heb hier een hond in pleeg, een 3 jaar oude newfie/golden die wel mishandeld is bij de vorige eigenaar, de hond zat 24/7 vast aan een meter draad voor 3 jaar..maar goed ander verhaal. In eerste instantie was hij goed met andere honden..Nu niet meer, hij wil gewoon het belangrijkste zijn, en dat is in zijn geval enige hond in een gezin..en geen kinderen, want hij heeft er eentje een klein beetje gebeten, omdat er steentjes naar hem gegooid werd en hij zichzelf niet kon verdedigen..Sorry, kan de hond geen ongelijk geven.
Kijk maar op mijn site..petfinder..Hij heet Cody

Mijn hond werd niet lichamelijk,maar wel geestelijk mishandeld,zo noem ik dat dan. Hij zat met de 6-12 weken de hele dag in zijn uppie in de keuken,opgesloten.

Jaap* schreef:Ik denk dat veel honden waar afstand van is gedaan niet zozeer lichamelijk maar vaak wel geestelijk mishandeld zijn.

Dat denk ik ook. En vaak uit onwetendheid en/of onverschilligheid.

lichamelijk, sociaal, geestelijke mishadneling is allemaal net zo erg..

Dusty was daadwerkelijk fysiek mishandeld... was ook alleen bang voor een bepaald type mensen en heb haar ook weggehaald bij diegene die het deed en ook wel even voor wilde doen

Zou ik ook gedaan hebben..

Inge O schreef:
het gebeurt zelden, maar deze keer ben ik het niet met je eens : je kan die situatie wel creëren, maar je kan die hond er onmogelijk in houden. een hond leeft immers niet in een coconnetje, die zal toch geconfronteerd worden met allerlei verschillende aspecten van het normale hondenleven en angstige honden zullen daar vaak blijvend angstig op reageren.

Precies
Het is onmogelijk de wereld zo te laten draaien dat een in aanleg onzekere, of zelfs angstige, hond permanent in een staat van 'gemak' verkeerd.

Van Saar zouden mensen ook heel makkelijk kunnen denken dat ze continu is overvraagd, als je haar op een wat onzeker moment ziet. Niets is minder waar.

Inge O schreef:

Martijn schreef:Angst als basisstemming komt normaliter uit de hond zelf.

ben ik het mee eens . ik vind die zogezegde mishandeling in de meeste gevallen ook absoluut overtrokken.

de ene hond reageert al verschrikt bij het denken aan iets engs, de andere verpinkt nog niet als hij alle ellende van de wereld meemaakt.

Jaap* schreef:Voor elk type hond, malfuncties in de hersenen uitgesloten, is wel een situatie te creeeren waarin een hond zich min of meer veilig of op z'n gemak voelt.

het gebeurt zelden, maar deze keer ben ik het niet met je eens : je kan die situatie wel creëren, maar je kan die hond er onmogelijk in houden. een hond leeft immers niet in een coconnetje, die zal toch geconfronteerd worden met allerlei verschillende aspecten van het normale hondenleven en angstige honden zullen daar vaak blijvend angstig op reageren.

Ik doel (ter info even) op de manier van omgaan met een hond. Dat ik denk dat in veel herplaatsingsgevallen mensen geen acht hebben geslagen op de signalen die de hond waarschijnlijk al een hele poos aan het afgeven is. Slopen, overmatig blaffen, "agressie". Het stelselmatig in z'n sop gaar laten koken tot het moment van afstand doen. En dat dat vaak honden met "een vlekje" oplevert. En dat daar vaak best in beginsel iets aan te doen zou zijn geweest, maar dat zulks is nagelaten.
Ik noem als voorbeeld benchmisbruik bij verlatingsangst. Er is doorgaans best een situatie te creeeren waarin óf de hond niet teveel alleen hoeft te zijn, óf hem te leren alleen te kunnen zijn.
Of het forceren tot contact (zoals bijvoorbeeld kinderen dat kunnen doen) met een hond die daar angstig voor is. "Hij moet knuffelen".
Daar is best omheen te organiseren.

Ik denk dat je van mishandeling zeker meerdere gradaties hebt. Toen ik Tyra net kreeg ging ik muggen in mn slaapkamer doodslaan met een opgerolde krant. Tyson lag prinsheerlijk al te slapen op bed maar Tyra zodra ze de krant zag sprong ze van het bed af en ging ze in een hoekje liggen trillen met haar buik plat op de grond.
Je kunt alleen maar raden maar ik denk dat zij "corrigerende" tikken kreeg met een krant die haar zo hebben getraumatiseerd dat ik ze zeker onder mishandeling benoem. Ik zou geen andere reden kunnen bedenken waarom een hond zo een gigantische angstaanval krijgt van een krant. Daarbij waren er meer tekenen dat er niet al te goed met haar was om gegaan. Dit was niet het enige.

ik denk ook wel dat de naam mishandeling te vaak en te veel wordt opgeplakt. de hond is een beetje bang of schrikachtig en jawel weer een mishandelde hond erbij.

ik heb zelf een hond die al meer dan anderhalf jaar panisch is bij het zien van mensen, dan staat hij te trillen, te blaffen, verstijft hij met zijn buik plat tegen de grond, wil zo snel mogelijk weg en als er mensen achter hem wandelen slaat hij helemaal door. we zijn er al een jaar heel intensief mee aan het werken om over zijn angst te geraken. van hem ben ik wel zeker dat hij werd mishandeld, zowel fysiek als mentaal, want hij heeft ook geen correcte socialsiatieperiode gehad. dat valt voor mij ook onder mishandeling. en het is verdomd zo moeilijk om dat recht te trekken...

je leest dat ook hier op het forum wel vaak, in fototopics. dan nemen mensen fotootjes van een herplaatshond die ze net in huis hebben, nemen enkele maanden weer fotootjes en dan maar vergelijken, hoe die hond wel niet is opgeknapt, want eerst keek hij zo triest uit zijn oogjes enz.
ik kan daar niet goed tegen, tegen het zichzelf zo bewieroken om niks - hoe vrolijk denk je dat, om maar een voorbeeld te noemen, attackje op zo'n 'vóór' foto's zou staan? ze zou er vast ook uitzien als een zware depressieve hond, maar wat zegt dat nou eigenlijk - niks toch?

Maar Inge, als ik bijvoorbeeld Megan en Misty neem, dat waren echt schimmen van wat het nu zijn, ik heb geen voor & na foto's ofzo, maar ze zijn toch echt enorm opgeknapt.
Nu denk ik niet dat zij lichamelijk mishandeld zijn maar een lekker leventje hadden ze ook niet.
Alleen al hoe ze er fysiek en geestelijk aan toe waren.
Mankeerde van alles aan.
Dat zijn toch feiten, als een hond met een verwaarloosde dubbele ooronsteking komt en daar aan geholpen wordt maakt dat toch wel degelijk een verschil in de kwaliteit van hun leven, om maar een voorbeeld te geven?

En neem Gina, van Lieke, dat is toch wel een heel bijzonder verhaal. Dat zegt dan toch wel iets, lijkt mij?
Of misschien snap ik niet wat je bedoelt, dat kan ook :N:

Wel denk ik, dat als een hond uit een 'normale' situatie herplaast word, sowieso moet gaan wennen en dat speelt ook mee. Dat kan dan angst lijken maar hij is natuurlijk net uit z'n vertrouwde omgeving weg gehaald (of wij de omgeving nou goed vinden of niet, voor de hond was 'ie vertrouwd) en moet wennen aan zijn nieuwe huis, mensen, nieuwe geluiden.
Dat geeft ook al een heel ander beeld, dat kan misschien lijken op angst, terwijl hij gewoon moet wennen aan z'n nieuwe omgeving.
Ik denk dat veel 'problemen' ook pas later aan het licht komen, niet meteen de eerste weken.

En een hond die wegduikt uit angst voor een hand bijvoorbeeld hoeft niet geslagen te zijn, natuurlijk.
Ook zie je verschil in de manier van wegduiken.
Bantam wil ook niet altijd zomaar door vreemden geaaid worden, dat ontwijkt hij ook. Hij is niet bang maar hij wil dat gewoon niet.
Dat is een ander soort wegduiken dan uit angst.

dat bedoel ik dus, dat kan er dus ook allemaal achterzitten. als attackje naar iemand verhuist en die neemt de eerste week foto's zal je een sneu, onvriendelijk kijkend hondje zien - doe je dat na pakweg een maand of twee dan straalt ze vast weer. wil toch niet zeggen dat ze het hier slecht had?

Nee, dat is ook zo.
In dat geval ben ik het dus ook helemaal met je eens, dus ik had alles voor niets getyped

Als ik Tomas mocht geloven is hij als heel jonge pup mishandeld met kranten, vliegenmeppers ed. Hij schrikt gewoon heel snel ( is ook in andere opzichten een hypergevoelige hond) en duikt bij onverwachte geluiden en bewegingen meteen in elkaar maar herstelt zich gelukkig ook weer snel.Bij hem ligt dat toch echt aan het karakter.

ik denk idd dat een karakter heel veel meespeelt.
ik sla mijn honden absoluut niet maar toch duikt mijn teef weg als ik haar soms boven over de kop aai dan schrikt ze gewoon en ze vind het niet prettig om ineens van boven aangeraakt te worden. mijn reu daarentegen schrikt nergens van en vind het allemaal wel prima.

je hebt ook honden die gewoon heel onderdanig zijn en ik denk dat die ook vaak verkeerd ingeschat worden en zo de stempel van mishandeld opgeplakt krijgen.

Suuz schreef:

dat bedoel ik dus, dat kan er dus ook allemaal achterzitten. als attackje naar iemand verhuist en die neemt de eerste week foto's zal je een sneu, onvriendelijk kijkend hondje zien - doe je dat na pakweg een maand of twee dan straalt ze vast weer. wil toch niet zeggen dat ze het hier slecht had?

Nee, dat is ook zo.
In dat geval ben ik het dus ook helemaal met je eens, dus ik had alles voor niets getyped

Ik ben het met jullie eens, hoor. Angstig gedrag hoeft nog niet altijd wat te betekenen.
Als ik bijvoorbeeld de vliegenmepper pak, sluipt Kyra direct naar zolder . Bij ons heeft ze nooit ook maar een tik gehad of een boos woord (nou ja, als ze iets van de straat vreet dan blèr ik wel 'foei!' ). En ook van de fokker waar ze vandaan komt durf ik mijn handen in het vuur te steken dat ze nooit of te nimmer geestelijk, emotioneel of fysiek is mishandeld. 't Is gewoon een tik van haar denk ik.
En als ik op Lyndie mopper duikt ze in elkaar en kijkt ze heel zielig, alsof ik haar dagelijks in elkaar timmer . Vreemden zouden er vast heel wat van denken. :N:
En als ik eens op Gina mopper, steekt ze nog net niet haar middelvinger naar me op (en over Cody zal ik het niet eens hebben ). En als er iemand reden heeft om angstig te zijn, is zij het wel.