Madelief schreef:Ehm...ik ben best een voorstander van een bench...bij een PUP.
Ik zou een volwassen hond die niet alleen kan zijn en waarvan je weet dat hij/zij in een bench nog steeds alles bij elkaar blaft absoluut niet in een bench stoppen!! Dat is je reinste (het klinkt hard) mishandeling!
Zo'n hond kun je waarschijnlijk wel nog leren weer alleen te zijn, maar dat moet op een hele andere manier en waarschijnlijk past de bench daar niet bij.
Een manier zou kunnen zijn om fulltime thuis te zijn. Dat is 1. Heel erg veel stabiliteit en duidelijkheid aanbieden. Dat is 2. vooral eerst een lange tijd niet alleen laten. Zodat de hond zijn nare associaties ermee "vergeet". Dat is 3. En dan héél langzaam gaan laten wennen aan alleen zijn, stap voor stap.
Het zou daarbuiten heel goed mogelijk kunnen zijn, dat de hond, nadat hij bij jou gekomen is, gewoon weer helemaal alleen kan zijn. Ik zelf heb mijn hond, met onbekende achtergrond, 8 jaar geleden uit het asiel gehaald, de eeste dag laten wennen en daarna meteen zonder boe of bah (zonder ophef bedoel ik) alleen gelaten (kort).
Dat ging goed. Vaak reageren herplaatsers heel anders na hun herplaatsing en dan is een stabiele duidelijke baas al genoeg. Maar het kan ook anders uitpakken en dat moet je wel in je achterhoofd houden.
Dus ik zou er niet aan beginnen als je geen tijd hebt om voor de hond langzaam op te bouwen, en dus haast gedwongen bent de hond in een bench te stoppen!!
Helemaal mee eens!
Ik denk dat je een volwassen hond best kan leren om hem alleen te laten, maar dat gaat niet van de een op de andere dag..Er moet eerst een vertrouwensband ontstaan. Pas als dat vertrouwen er is kun je gaan beginnen met het alleen zijn..
En een vertrouwensband betekent niet dat je een hond 2 tot 3 uur per dag uitlaat..
Wij hebben oktober afgelopen jaar een klein hondje (reutje Toby van 4 jaar oud) uit het asiel erbij genomen..
We hadden al een grote hond (dat scheelde voor onze kleine toby al een heleboel)
In het begin liep hij me overal achterna en raakte al in paniek als ik even naar de wc moest of naar boven. Het scheelt dat ik aan het afstuderen was, dus ik was eigenlijk fulltime in huis die periode.
Ook had hij geen manieren, sprong tegen jan en alleman op, blafte en gromde tegen andere honden (als hij een hond hoorde blaffen, ook al was die hond 500m verderop, nam hij een sprintje om er naar toe te gaan) en knaagde in huis op vanalles.
Dat had puur te maken met onzekerheid en een slechte socialisatie...
De eerste 2 weken hebben we hem gewoon genegeerd, niet aangehaald of afgestraft, maar hij moest wel met ons ritme meedoen..Dat betekende dus 4x per dag stevig wandelen, lekker vers vlees eten ipv de brokken die hij gewend was, hij kreeg botjes om overdag op te kauwen en er werd buiten met hem gespeeld met balletjes. Dat kende hij helemaal niet!
Na 2 weken liep hij me niet meer overal achterna, kon ik m af en toe alleen laten, tijdens het wandelen rende hij niet meer op elke hond af, sprong niet meer tegen me op (als hij dat wel deed draaide ik me om en negeerde hem, dat vond ie echt verschrikkelijk!!) en hij knaagde aan de botjes als een volleerd barfer..
Nu, ruim een half jaar later is Toby meer en meer hond. Hij speelt graag, kan rustig loslopen en luister vrijwel altijd erg goed (af en toe beter dan onze eigenwijze briard dame..haha
)
Hij kan nog steeds niet met elke hond, voornamelijk reuen, maar hij loopt nu niet meer als een gek te blaffen, hij springt ook niet meer brutaal tegen de honden op, met de honden die hij kent wil hij zelfs wel eens gaan spelen..
We accepteren nu eigenlijk dat hij af en toe een sikkeneurig oud baasje is, bij de meeste reuen doe ik hem even aan de lijn en dan gedraagt hij zich keurig..
Maar zijn grote liefde is toch wel onze femke, de briard teef waar hij bij in huis kwam wonen. Het liefste is hij bij haar en spelen ze samen.
Maar goed, om een lang verhaal kort te maken: Ik denk dus zeker dat het kan! Een herplaatser toch wel heel anders dan een pup die je intensief moet begeleiden naar volwassenheid,
maar je moet er wel de tijd voor nemen en niet denken dat je binnen 2 weken een welopgevoede hond hebt die alle nare eigenschappen, die je niet wilt zien, heeft afgeleerd
