Het HondenForum

Is het zo dat honden die angstig zijn eerder aangevallen worden door andere honden? Ergens lijkt het niet logisch, een angstige hond geeft zich immers meestal snel over....of gelden die regels alleen binnen de eigen roedel?
Misschien zit er iets meer nuance in dan wij onderkennen, zoals is Tomas als pup/jonge hond altijd heel onzeker geweest, eigenlijk is hij dat nog steeds, het is een hond die altijd steun en bevestiging nodig heeft en in huis hebben we nog nooit een dominant trekje kunnen ontdekken.
Volgens de hondenschool waar ik toen om raad ben gegaan droeg hij zijn staart te hoog wat een onduidelijk signaal afgaf.
Dus....waarom vallen honden een onderdanige hond aan waar ze niets van te vrezen hebben? Is dat roedelgedrag? Komt het meer voor als de aanvallende honden met meerdere zijn?

Ik heb niet het idee dat angstige honden eerder aangevallen worden behalve als ze vluchten (dan komt de drang tot opjagen bij de andere hond naar boven). Honden die bijv. uit angst uitvallen, worden veelal genegeerd door andere honden. Wat wel kan, is wat jij beschrijft: dat de signalen dubbel zijn. Ik weet bijv. van 1 reu dat die voor het menselijk oog heel onderdanig doet tov Bram, maar Bram vertrouwt het duidelijk niet. Ik denk dat er toch iets is in zijn gedrag wat er op duidt dat hij eigenlijk helemaal niet zo onderdanig is.

Nanna schreef:Een werkelijk onderdanige hond valt pas uit als ie geen kant meer op kan.
Een hond die aan de riem naar alles en nog wat uitvalt wat voorbijloopt noem ik niet onderdanig maar gewoon een onopgevoed en zeer vervelend sujet.

Dat vind ik een behoorlijk ongenuanceerd commentaar.Daar kan ik dus helemaal niks mee.Maar daar ging mijn vraag niet over, over de opvoeding van Tomas.het was een algemene vraag.

Vaak worden onderdanige honden aangevallen door honden die zelf ook niet zo zeker zijn. De reden omdat ze dan toch wat hoger op de rangorde trap komen.
Want een onzekere hond weet dat ie altijd wint van een onderdanige hond.

mijn alfateef houdt niet van zwakte, dus ook niet van honden die qua karakter zwak/minder sterk/onzeker/erg onderdanig zijn. die verwijdert ze het liefst.

Een echte alpha teef maakt zich daar niet druk. Ik ken een paar echte alpha teven en die hebben nooit gevochten of ruzie gemaakt, omdat ze gewoon uitstralen qua lichaamshouding dat ze alpha zijn, dus hebben ze geen geruzie of gevecht nodig om zich te bewijzen.

Echt aangevallen is niet mijn ervaring. Saar kan erg onderdanig en soms angstig reageren op andere honden, en echt aangevallen wordt ze daarom niet. Ze wordt wel wat ik noem "gepest", honden die maar door blijven gaan terwijl ze allang allerlei onderdanige signalen heeft laten zien.

Bij vluchtgedrag is het weer anders omdat dat prooi-gedrag triggert.

enjo schreef:Een echte alpha teef maakt zich daar niet druk. Ik ken een paar echte alpha teven en die hebben nooit gevochten of ruzie gemaakt, omdat ze gewoon uitstralen qua lichaamshouding dat ze alpha zijn, dus hebben ze geen geruzie of gevecht nodig om zich te bewijzen.

geloof mij, ik heb een hele echte alfateef . ze maakt ook geen ruzie, ze wil ze gewoon uit de roedel hebben want ze accepteert geen zwakte.

Ja, mijn ervaring is dat angstige honden eerder aangevallen worden.
Ik denk ook dat het logisch is..... angst = zwakte. Zwakte hoort niet thuis in de natuur.

Kaya zal tegenover een stabiele hond niet snel uitvallen, maar loopt een angstige hond langs dan zal ze die het liefste nog een lesje leren (mag ze natuurlijk niet, maar om even aan te geven).
Ook Puchu pakt angstige reuen er feilloos uit en zal niet nalaten (als hij de kans krijgt) om die hond nog even flink te domineren.

Beide honden gedragen zich dus anders tegenover angstige honden.

Dan heb ik het dus wel over angst t.o.v. andere honden. Moritz was bv een zeer angstige hond t.o.v. kinderen/mensen en bepaalde situaties, maar niet tegenover andere honden. Hier hebben honden nooit anders op gereageerd, sterker nog: hij had praktisch nooit mot met andere honden.

Caro. schreef: Kaya zal tegenover een stabiele hond niet snel uitvallen, maar loopt een angstige hond langs dan zal ze die het liefste nog een lesje leren (mag ze natuurlijk niet, maar om even aan te geven).
Ook Puchu pakt angstige reuen er feilloos uit en zal niet nalaten (als hij de kans krijgt) om die hond nog even flink te domineren.

Maar zeker wat Puchu doet is dan toch ook niet aanvallen maar meer wat ik dan 'pesten' noem?
En Kaya neemt ze ook niet echt vol te grazen toch?

Hutsje schreef:
geloof mij, ik heb een hele echte alfateef . ze maakt ook geen ruzie, ze wil ze gewoon uit de roedel hebben want ze accepteert geen zwakte.

Naqui vloog Blow steeds aan als hij angst gedrag vertoonde.

het hondje van mijn moeder gaat al op zijn rug liggen als er een grote hond aan komt. zo`n grote hond negeert dan nooit. en gaat er altijd op af. al is het alleen maar om te snuffelen. terwijl mijn hond (een grote,weet niet of dat uitmaakt) vaak wil spelen en soms volledig wordt genegeert door een andere hond. die kijkt dan wel even, maar blijft het dan soms bij.
ik denk dus dat een onderdanige houding wel honden aantrekt. omdat ze dan eigenlijk al meteen een hogere positie toebedeelt krijgen en dat slaat niemand af.
het blijft dus wel raar, een onderdanige hond waarvan je dus verwacht dat ie geen aandacht wil, trekt dus wel de aandacht met het onderdanige gedrag.
beetje contra dus

wil er nog iets aan toevoegen. het gaat nu meer over angstige hondjes. ik denk niet dat het hondje van mijn moeder angstig is, maar gewoon onderdanig.
ik denk dat angst dan ook als zwakte gezien wordt en dat het daarom vaker bevestigd wordt door andere honden in de vorm van pesten/aanvallen.

Emma schreef:wil er nog iets aan toevoegen. het gaat nu meer over angstige hondjes. ik denk niet dat het hondje van mijn moeder angstig is, maar gewoon onderdanig.
ik denk dat angst dan ook als zwakte gezien wordt en dat het daarom vaker bevestigd wordt door andere honden in de vorm van pesten/aanvallen.

Dat zou kunnen ,onderdanige honden hebben namelijk wel graag aandacht.
Angstige honden zijn in de natuur inderdaad waarschijnlijk de zwakkere, vandaar misschien dat ze vaak het mikpunt zijn ofwel van pesterijen of van regelrechte aanvallen.

Nanna schreef:Een werkelijk onderdanige hond valt pas uit als ie geen kant meer op kan.
Een hond die aan de riem naar alles en nog wat uitvalt wat voorbijloopt noem ik niet onderdanig maar gewoon een onopgevoed en zeer vervelend sujet.

Voor Myra voelt het dus in veel gevallen zo, dat als ze aan de riem zit dat ze niet weg kan vluchten en is dus een snauwerd als ze aan de riem loopt.
Als een andere hond haar negeert gaat het prima, maar de meeste honden zenden toch signalen over en weer en daar kan Myra niet mee omgaan als ze aangelijnd is.
Om dan maar te zeggen dat ze onopgevoed is vind ik persoonlijk wat te ver gaan.

In Abby's geval ging het waarschijnlijk niet om onzekere herders dus het angstgedrag van Abby zou de oorzaak kunnen zijn van de aanval.
Ik vraag me af of deze honden een zelfverzekerde hond ook aangevlogen zouden zijn?
http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... sc&start=0
Of het bij Tomas in eerste instantie angst is geweest of onzekerheid vind ik moeilijk te zeggen, daar zit tenslotte maar een vage grens tussen.Het waren over het algemeen reuen van grote rassen die hem aanvlogen en hij is toen van zich af gaan snauwen, toen hij merkte dat dat hielp heeft zich dat gedrag vastgezet.Maar nog steeds alleen bij grote rassen.
Hij draagt zijn staart veel te hoog en misschien dat dat verkeerd gelezen wordt.In elk geval wordt hij met rust gelaten sinds hij gecastreerd is, hij doet het nu alleen zelf nog.
Bruno is een hele evenwichtige zelfverzekerde hond en die heeft zelden problemen gehad. Hij vocht nooit maar ging soms wel gewoon andere honden uit staan schelden, dat is hem maar een keer duur te staan gekomen en dat waren twee herders. Met de nadruk op twee.....
Misschien dat het dus ook uitmaakt of een hond alleen is of met een roedel.

ja in je eentje 2 herders uitschelden is wel dapper maar niet zo slin

gr.monique

Marie-Josée schreef:In Abby's geval ging het waarschijnlijk niet om onzekere herders dus het angstgedrag van Abby zou de oorzaak kunnen zijn van de aanval.
Ik vraag me af of deze honden een zelfverzekerde hond ook aangevlogen zouden zijn?
http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... sc&start=0

Bram is een zelfverzekerde niet angstige hond, maar die wordt toch echt ook aangevallen door honden die het niet op andere honden hebben. En wat ik uit het verhaal begrijp, zat er in ieder geval 1 herder bij die hondagressief is. Dus ja, ze waren Bram ook aangevlogen, alleen waren ze hoogstwaarschijnlijk tegen mijn voet aangelopen.

Daarom reageer ik altijd in topics waarin verklaringen in het gedrag van de aangevallen hond worden gezocht voor agressief gedrag van de aanvallende hond. Dat voelt vast beter voor de eigenaar van de aanvallende hond, maar het is nou eenmaal zo dat er honden zijn die het zien van een andere hond al genoeg reden vinden om aan te vallen. Of die hond nou bang of juist zelfverzekerd is. De Groenendaelers bij mij in de buurt bijv. maakt het geen klap uit welke hond langsloopt. De eerste die ze in het oog krijgen als ze ontsnappen, heeft pech.

Zoek stok! schreef:

Marie-Josée schreef:In Abby's geval ging het waarschijnlijk niet om onzekere herders dus het angstgedrag van Abby zou de oorzaak kunnen zijn van de aanval.
Ik vraag me af of deze honden een zelfverzekerde hond ook aangevlogen zouden zijn?
http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... sc&start=0

Bram is een zelfverzekerde niet angstige hond, maar die wordt toch echt ook aangevallen door honden die het niet op andere honden hebben. En wat ik uit het verhaal begrijp, zat er in ieder geval 1 herder bij die hondagressief is. Dus ja, ze waren Bram ook aangevlogen, alleen waren ze hoogstwaarschijnlijk tegen mijn voet aangelopen.

Daarom reageer ik altijd in topics waarin verklaringen in het gedrag van de aangevallen hond worden gezocht voor agressief gedrag van de aanvallende hond. Dat voelt vast beter voor de eigenaar van de aanvallende hond, maar het is nou eenmaal zo dat er honden zijn die het zien van een andere hond al genoeg reden vinden om aan te vallen. Of die hond nou bang of juist zelfverzekerd is. De Groenendaelers bij mij in de buurt bijv. maakt het geen klap uit welke hond langsloopt. De eerste die ze in het oog krijgen als ze ontsnappen, heeft pech.

Moos (zelfverzekerd) is vaker aangevlogen dan Saar. Saar 1 keer in haar hele leven (afkloppen), voorderest veel opjagen en 'pesten'. Moos werd niet opgejaagd of gepest, maar wel soms gegrepen door honden die gewoon niet met andere honden konden. Vaak reuen die andere reuen grepen, maar hij is ook een aantal keer door een teef te grazen genomen.

Een hond-agressieve hond grijpt inderdaad gewoon wat er te grijpen valt.

Muis.. schreef: Voor Myra voelt het dus in veel gevallen zo, dat als ze aan de riem zit dat ze niet weg kan vluchten en is dus een snauwerd als ze aan de riem loopt.
Als een andere hond haar negeert gaat het prima, maar de meeste honden zenden toch signalen over en weer en daar kan Myra niet mee omgaan als ze aangelijnd is.
Om dan maar te zeggen dat ze onopgevoed is vind ik persoonlijk wat te ver gaan.

Mss begrijpt ze hondentaal niet goed, dat kan gebeuren bij honden die niet met andere honden ( in het begin van hun leven) in aanraking zijn gekomen.

Bij Saffie is het zeker zo dat ze meer de neiging heeft om tekeer te gaan naar onzekere of angstige kleine honden. Aanvallen doet ze niet, maar ze mag wel graag even intimiderend doen dus ik roep haar terug als ik een kleine hond aan zie komen.
Bij neutrale of zelfverzekerde honden gedraagd ze zich wel.
Of dat nou voortkomt uit onzekerheid weet ik niet. Als jonge hond was ze wel onzeker en soms echt angstig naar andere honden, maar van onzekerheid is in haar houding iig niets meer te merken. Ik denk dus dat het bij Saffie gaat om een onopgevoed en zeer vervelend sujet

Tobias is tamelijk angstig richting andere honden. Honden komen bijna altijd wel kijken bij hem. Tobi bijt dan nogal heftig van zich af, maar er is eigenlijk nog nooit een hond op in gegaan. Ze kijken stuk voor stuk weg en gaan kalmpjes terug naar hun baas met een hoofd van 'joh, doe es effe rustig jij'...

De kans om een 'lager' of onzekerder hondje dan hijzelf de grond in te stampen grijpt ie echter met beide handen aan.

Mijn Endy is al van pup af aan aangevallen door herders, omdat je je als pup altijd onderdanig moet opstellen , deed ze dat ook netjes.
De herders door wie ze werd aangevallen waren herders die duidelijk geen leiding kregen van hun 'baas' , als dat soort honden (niet specifiek herders, hoor) geen leiding krijgen, nemen ze zelf de leiding, maar voelen zich vaak niet zeker genoeg om gelijk dominanten honden te pakken.
Dus de onderdanige honden, Endy en Balou (niet specifiek onderdanig, maar absoluut geen bedreiging voor een 45 kilo wegende hond) waren altijd de pineut.
Beertje en Joey worden nooit lastig gevallen.

Het nadeel bij dit soort honden is dat als ze eenmaal genoeg overwinnings ervaring hebben het gedrag alleen maar erger wordt.

Endy is nu 3 jaar en vind herders nog steeds doodeng, ook al heeft ze genoeg leuke herders ontmoet.

Moos schreef:
Vaak reuen die andere reuen grepen, maar hij is ook een aantal keer door een teef te grazen genomen.

Een hond-agressieve hond grijpt inderdaad gewoon wat er te grijpen valt.

Ik raak er steeds meer van overtuigd dat met een niet al te grote reu alleen lopen de meeste ellende veroorzaakt in de zin van honden die van afstand aan komen rennen en er bovenop duiken. De terrier kruising die laatst op Bram dook en hem in z'n kont beet, zou dit volgens mij niet gedaan hebben als er meerdere honden liepen (als Caja er bijv. bij was geweest) of als Bram een flinke hond was geweest. Dit als voorbeeld.

saffie schreef:Bij Saffie is het zeker zo dat ze meer de neiging heeft om tekeer te gaan naar onzekere of angstige kleine honden. Aanvallen doet ze niet, maar ze mag wel graag even intimiderend doen dus ik roep haar terug als ik een kleine hond aan zie komen.
Bij neutrale of zelfverzekerde honden gedraagd ze zich wel.

Dat wat jij beschrijft over Saffie, daar herken ik Silka in. Zij vertoond ook nogal intimiderend gedrag bij onzekere, angstige honden. Ze hangt er overheen, duwt ze tegen de grond (en probeert ze daar te houden... ) of verjaagt ze. Niet leuk, vandaar dat ik haar weg houd bij onzekere/angstige honden. Overigens, alles wat juist zelfverzekerd is, is ze helemaal gek op!
Mijn reu Bill daarentegen is juist heel rustig en vriendelijk tegen angstige/onzekere honden (of het nu reuen of teven zijn), maar die moet dan weer niets hebben van zelfverzekerde reuen.

Marie-Josée schreef:Dus....waarom vallen honden een onderdanige hond aan waar ze niets van te vrezen hebben? Is dat roedelgedrag? Komt het meer voor als de aanvallende honden met meerdere zijn?

ik heb het gehad met een DH : hij viel Bauke aan, terwijl Bauke heel voorzichtig de aftocht blies en wegkroop

die hond pakte hem toen in zijn flank, of rug zeg maar
( hij stak in zijn rug !!_)

dus je hebt wel degelijk honden die dat doen !!

enjo schreef:Mijn Endy is al van pup af aan aangevallen door herders, omdat je je als pup altijd onderdanig moet opstellen , deed ze dat ook netjes.
De herders door wie ze werd aangevallen waren herders die duidelijk geen leiding kregen van hun 'baas' , als dat soort honden (niet specifiek herders, hoor) geen leiding krijgen, nemen ze zelf de leiding, maar voelen zich vaak niet zeker genoeg om gelijk dominanten honden te pakken.
Dus de onderdanige honden, Endy en Balou (niet specifiek onderdanig, maar absoluut geen bedreiging voor een 45 kilo wegende hond) waren altijd de pineut.
Beertje en Joey worden nooit lastig gevallen.

Het nadeel bij dit soort honden is dat als ze eenmaal genoeg overwinnings ervaring hebben het gedrag alleen maar erger wordt.

Endy is nu 3 jaar en vind herders nog steeds doodeng, ook al heeft ze genoeg leuke herders ontmoet.

precies dus ook met Bauke en herders , hij is nu altijd op zijn hoede

want toen hij aangevallen werd in zijn rug , dàt was totaal geen hondentaal kennis hebben,
van die DH toen

een hond die angst heeft en wegsluipt moet je met rust laten
( dat gebeurd ook meestal) maar doen ze dat juist niet
zijn ze erg gefrusteerd !!!

Rami schreef:Mijn reu Bill daarentegen is juist heel rustig en vriendelijk tegen angstige/onzekere honden (of het nu reuen of teven zijn), maar die moet dan weer niets hebben van zelfverzekerde reuen.

was dit niet een soort van: ...dominante leider=eigenschap?

enjo schreef:Een echte alpha teef maakt zich daar niet druk. Ik ken een paar echte alpha teven en die hebben nooit gevochten of ruzie gemaakt, omdat ze gewoon uitstralen qua lichaamshouding dat ze alpha zijn, dus hebben ze geen geruzie of gevecht nodig om zich te bewijzen.

nog even hoor, hoe zie jij het dan als je 2 "echte" alfa teven tegeonver elkaar hebt? wat denk jij dan wat er gebeurt?