Het HondenForum

Is het goed om als je hond oud word ( 9 + ) te vergelijken met hoe de hond eerst was? Of zou je gewoon puur moeten kijken naar hoe de meeste oude honden zijn?

Aimee schreef:Is het goed om als je hond oud word ( 9 + ) te vergelijken met hoe de hond eerst was? Of zou je gewoon puur moeten kijken naar hoe de meeste oude honden zijn?

Hoe bedoel je dat? Qua fysiek vooral?

Ik merk iig dat ik mijn 'cowboy' Billy (bijna 10) geen plezier meer doe met hele lange wandelingen (en dan bedoel ik echt halve dagtochten, langer dan 2/ 2,5 uur). En dat deden we 'vroeger' wel.
Maar er zijn nog zo veel dingen die hij wel met veel plezier doet: spelen met Silka, zwemmen, met boomstammen sjouwen, graven, over 'spannende' terreinen sjouwen (polder, langs waterkant, strand etc.) en dat doet hij allemaal nog wel net zo fanatiek als vroeger. Hij gaat misschien alleen wat minder lang door.
Verder vind ik de rust die hij af en toe over zich heeft (niet meer met elke reu moeten wedijveren, niet maar blijven doorgaan met speeltjes, balletjes, mijn schoenen brengen, de post halen) wel mooi. Hij is wat wijzer geworden.

Waarom wil je vergelijken? Ik begrijp niet zo goed waar je naartoe wilt met je vraag. Ik denk dat je ook zonder vergelijk gewoon kunt kijken naar je hond als individu

Waar Tyson tot een jaar heerlijk uren mee kon wandelen is nu 1 1/2 uur wel de max.. langzamerhand kan ik dat nu wel weer opbouwen maar zodra hij een oude honden terug val krijgt dan kan dat ook niet... zo is Tyson een heerlijke oudere fitte hond van 14 die fijn meeloopt en dara plezier in heeft en 2 dagen later is het een oude oud die het liefst alleen maar wil liggen...ook prima.
Ik kijk niet naar wat hij vroeger wel kon en nu niet meer ik kijk elke dag wat hij kan en wil en pas me daar op aan.

weet niet zo hoe je dit bedoelt. fysiek dan? of qua gezondheid?
dan denk ik dat je niet te veel moet kijken hoe die eventueel achteruit gaat qua conditie misschien of dat hij algemeen wat rustiger wordt?

maar wat hij nog allemaal wel kan en doet, waar hij (of zij) plezier aan heeft. de ene oudere hond of de andere kan ook erg verschillen denk ik?

er wordt gezegd dat een hond van na 7 jaar senior is. dus zul je dan zeker met een 9 jarige hond wel verschil merken met toen ze nog 5 waren. maar dat is niet meer dan logisch denk ik. ik zou ook de positieve kanten waarderen denk ik van een oudere hond. dat ze rustiger zijn en ze niet zo snel meer gek laten maken misschien. dat ze wat wijzer en eventueel stabieler zijn?
en ouderdomskwaaltjes zien we liever niet, maar zijn toch meestal onvermijdelijk.
zo werd de hond vroeger bij mijn ouders doof en kreeg staar. niet zo leuk, maar ja dat deed geen pijn. wel ongemak natuurlijk. maar ja, iedereen wil ouder worden zonder kwaaltjes. het hoort er toch bij denk ik.

jelle schreef:Waarom wil je vergelijken? Ik begrijp niet zo goed waar je naartoe wilt met je vraag. Ik denk dat je ook zonder vergelijk gewoon kunt kijken naar je hond als individu

Ik vraag me alleen af, in hoeverre je moet kijken naar de maatstaf, of hoe je moet kijken naar hoe je hond vroeger was. Daar zit nogal een verschil in natuurlijk!

voorbeeldje, ik heb een oudere hond die je vroeger extreem veel plezier deed met wandelingen. Maar wanneer hij/zij zo rond de 10 jaar was, deed ik hem/haar helemaal geen plezier meer met lopen of enkele andere fysieke inspanning. Dan kan je kijken van, ja maar het is een oude hond, dus dat is verder helemaal logisch, maar je kan ook denken van "Nee dat is niet mijn hond etc dus daarom is het genoeg geweest "

Ik zou de vraag of het "genoeg geweest is" ook niet direct verbinden aan hoe de hond vroeger was, én niet aan hoe andere honden zijn. Misschien was de hond vroeger wel actief maar nu ook heel gelukkig als bankhanger - kan best. Hoe moeilijk soms ook, ik denk dat het gewoon een kwestie is van kijken naar de hond zelf. Heeft die er nog lol in? Zijn er nog dingen in het leven waar hij/zij plezier in heeft?
Veel slapen is niet erg, als de tijd dat ie wakker is og maar wat waard is...
denk ik.

Aimee schreef:Is het goed om als je hond oud word ( 9 + ) te vergelijken met hoe de hond eerst was? Of zou je gewoon puur moeten kijken naar hoe de meeste oude honden zijn?

Of het goed is weet ik niet. Ik weet alleen dat mij een weeïg gevoel bekroop toen ik het bij Polle bemerkte. Vermindering van vitaliteit, interesse, minder fanatiek.... "o jee" dacht ik dan. Want bij het ouder worden volgt de dood. Dat is inherent. En dat besef..... nee, dat vond ik niet prettig.

En terug willen naar vroeger.... ach, als puppie zijn ze op hun mooist. En toch is het bij mij zo dat ik er meer van ga houden, hoe ouder ze worden.

Als het ijkpunt is hoe de hond was bij 3 jaar, dan kan je elke hond van ouder dan 10 wel laten inslapen. Nee, ik zou kijken naar wat kan hij nu wel en niet. En oude honden hebben in mijn gevoel een heel eigen uitstraling, heel ervaren,ze kennen de klappen van de zweep. Ze maken zich niet meer zo druk, ze weten het wel. Je kan eventueel vergelijken met honden uit dezelfde ras/slag. Want je kan een grote hond van 10 niet vergelijken met een kleintje van 10, bijvoorbeeld.

Een hond die ouder wordt doet net als de mens ook een stapje terug. Hier lopen oude hondjes, ze kunnen niet meer wat ze een paar jaar geleden nog konden maar ze genieten op hun manier echt wel van het leven. Zelfs ons oude keesje van 16,5 jaar die practisch blind is kan nog zo lekker door de tuin scharrelen. Hij weet soms niet meer hoe hij in huis moet komen maar dan helpen we hem toch even. Je kunt een oude hond niet vergelijken met hoe hij vroeger was, iedere leeftijd heeft zijn eigen mooie dingen. Daarom, geniet van je hond als hij jong is maar geniet ook van je hond als de ouderdom er is.

Gizziebeer is nu bijna dertien, slaapt vrijwel de hele dag tussen het eten en knuffelen door. Hij vind het prima zo, kleine wandelingetjes en verder rentenieren

Joey is ook al op leeftijd 11 jaartjes en ja haar ouderdom heeft haar charmes en lastigheden. Dat aandoenlijke grijze koppie, dat 'ik ben oud en ik mag dat' kuren.
Ze is blind dus dat is ook wel eens lastig je moet voor haar kijken waar ze loopt, haar begeleiden waar nodig is, zorgen dat ze in huis of met wandelen nergens over struikelt.

Maar ze is in goede conditie kan makkelijk een uur of anderhalf mee wandelen, ze speelt regelmatig met Endy, trekspelletjes met Endy wint ze makkelijk.

Nee zou ik niet doen. Een hond veranderd toch in zijn leven. Wat hij als 3 jarige wel leuk vond, vind hij nu misschien niks meer aan. Ik ga ook geen zandkastelen meer bouwen, terwijl ik dat vroeger enig vond! En als ik 80 ben, dan zal ik vast ook niet meer zo'n zin hebben om een rondje te gaan hardlopen

Er is natuurlijk nooit echt een pasklaar antwoord voor, ik persoonlijk vind dat het een combi van beiden moet zijn, neem even als voorbeeldje Osa, Osa leefde vroeger echt voor de wandelingen, kon uren door het bos rennen met stokken etc. Vandaag de dag houdt ze een rondje van 10 minuten ( zonder Ben ) net vol, maar ik doe haar daar geen plezier meer mee. Dan kan ik aan de ene kant vergelijken met vroeger, dus dat het zo veranderd is, of ik kan denken, ja maar veel honden op deze leeftijd houden niet meer van de wandelingen. Ik denk dat het dan het beste is om een middenweg te vinden in die denkwijzen.

Ik ken trouwens ook een aantal mensen die alleen maar vergelijken met vroeger, en die laat haar honden dan ook altijd al vrij snel inslapen zodra er dingen anders worden ( minder lang kunnen wandelen bijvoorbeeld ) Dat vind ik persoonlijk dan ook weer niet goed ( mits er geen andere factoren meespelen natuurlijk )

heel kort door de bocht, maar denk dat je mn punt wel snapt: je oma van 86 zie je toch ook niet meer als meisje van 16?

Ik begrijp het vergelijken niet, ieder wezen wordt ouder en als je ouder wordt kunnen sommige dingen niet meer zoals vroeger. En ze krijgen van allerlei mankementen. Ging ik vorig jaar met Tirsa nog heerlijk 'n uur of langer wandelen of lekker de bossen in, daar hoef ik nu niet aan te denken, tenzij het wandelwagentje mee gaat. In d'r koppie wil ze wel, dan wil ze door door door, maar d'r lijfje zegt heel hard nee.

Maar dat hoort erbij, liever later dan eerder, maar dat heb je niet voor het zeggen. En dan geniet je gewoon van andere dingen samen.

Podenji schreef:heel kort door de bocht, maar denk dat je mn punt wel snapt: je oma van 86 zie je toch ook niet meer als meisje van 16?

Ik zeg niet dat je compleet moet vergelijken, maar ik ken dus wel mensen die op die manier beredeneren. Al is het met een hond natuurlijk ook anders dan met een mens.

onze 'fido', heeft nog véél energie en kan nog lange wandelingen aan, maar soms merk ik toch dat hij op de terugweg, wat trager stapt, en ni meer zo trekt als in 'tbegin, ook bij het spelen met de bal, geeft hij het wat vlugger op, maar elke leeftijd heeft zijn charmes, zo is het ook met de mens hé!ouder en wijzer.
groetjes jenny en fido

Aimee schreef: Ik ken trouwens ook een aantal mensen die alleen maar vergelijken met vroeger, en die laat haar honden dan ook altijd al vrij snel inslapen zodra er dingen anders worden ( minder lang kunnen wandelen bijvoorbeeld )

Daar spreekt niet bepaald veel liefde voor de hond uit vind ik.

Natuurlijk zie ik dat Emma minder actief is dan vroeger, maar dat kan niet anders bij het bejaard zijn. Maar Emma wil nog iedere dag spelen met een pieper of een bal, gaat nog graag mee een blokje rond. Al word ze langzamer maar zeker echt oud. Zolang het het leven voor Emma leuk blijft ze iedere dag nog plezier heeft ben ik dol gelukkig met haar en zou ik haar voor geen goud inruilen voor een jongere hond.

Aimee schreef:

Ik ken trouwens ook een aantal mensen die alleen maar vergelijken met vroeger, en die laat haar honden dan ook altijd al vrij snel inslapen zodra er dingen anders worden ( minder lang kunnen wandelen bijvoorbeeld ) Dat vind ik persoonlijk dan ook weer niet goed ( mits er geen andere factoren meespelen natuurlijk )

Die mensen zouden dan ook nooit meer een hond mogen hebben
Schandalig om zo te denken. Heb hier ook zo'n oud lijkje lopen. Hij is nu ruim 13 jaar oud en plotseling is ie echt een oud hondje, dovig en wat in de war. Voor ruim een jaar terug liep ie met liefde met de rest mee, zelfs nog wel eens aan de fiets. Nu kijkt ie me aan met een blik van moet dat nou. Dus laat ik hem nu meestal thuis en neem hem apart mee. En als ie dan stuit op de geur van een muis, is ie voor even zijn leeftijd vergeten en lijkt ie weer een jonge god. (die vervolgen weer een dag moet slapen om daarvan bij te komen )Ze worden oud en dat doet pijn, maar ze zijn dan ook vaak zo verschrikkelijk aandoenlijk, dat mensen daar uberhaupt zo over kunnen denken

Ik denk beide.
Als ik even kijk naar onze eigen hond Bruno; zijn grootste plezier bestond uit het uitwerken van sporen, altijd aan het snuffelen en voorstaan.Eten boeide hem nooit, knuffelen ook niet.Hij leefde enkel in een wereld van geuren en kon daar enorm van genieten.Inmiddels heeft hij wat artrose , een slechte knie en andere ouderdomsklachten zoals minder zien en doofheid, maar zijn neus is nog prima.Hij kan er alleen weinig meer mee omdat struinen door het bos voor hem niet leuk meer is.Eten werd daarna dus zijn grootste hobby maar dat smaakt hem ook niet echt meer, ik moet alles uit de kast halen om hem niet te laten vermageren.Toch maakt hij nog een fitte indruk zeker in vergelijk met andere honden van 14 jaar maar het leven is voor hem een stuk minder leuk geworden, ook als ik kijk naar hoe hij vroeger was.Het afscheid komt echt naderbij maar zolang hij geen erge pijn heeft en nog alert en vief kan zijn mag hij van mij zijn eigen plan trekken en hij wordt nu dus ook vreselijk verwend.De grens is voor ons bereikt als hij uitgeblust en moedeloos uit gaat zien, dan hoeft hij van ons al die ongemakken niet verder te verdragen.

Max zit nu tegen de 13 aan en is echt niet meer de jonge god van vroeger, ook al denkt hij dat zelf soms nog wel. Vorig jaar is hij nog mee naar Oostenrijk gegaan en hield de wandelingen nog goed vol, dik een half jaar later begon het behoorlijk hard achteruit te gaan. Hij wil nog wel hard, maar het gaat niet meer. Dus de wandelingen zijn stukken korter, maar hij heeft nog wel lol. Zoekspelletjes, die z'n lust en leven zijn, doen we nog wel, maar minder lang en minder intensief. Z'n bespiering is ook behoorlijk aan het afnemen, maar omdat hij ook een gedeeltelijk verlamd achterpootje heeft, kun je de beweging niet forceren, omdat hij anders last van de rest van z'n poten/gewrichten krijgt. Maar desondanks is het nog een vrolijk ventje, dus ik peins er niet over hem te vergelijken met toen.

Jantje is vandaag 5 jaar geworden en ik kan er met mn verstand niet bij waar die jaren gebleven zijn.
Het lijkt gisteren dat ik hem voor het eerst zag als 3 dagen oude pup.
Ik hoop dat hij nog heel heel heel erg lang bij ons zal zijn en ik kan me niet voorstellen dat ik met iets anders dan wat weemoed naar hem zal kijken als ie echt oud en grijs is.

Als ik mijn rottweilerteefje van nu bijna 10 vergelijk met zeg 8 jaar geleden zie ik duidelijk veranderingen. Sterker nog, ik heb al een aantal malen met haar bij de dierenarts gezeten omdat ik vond dat ze veranderd was, en voor de zekerheid wilde laten checken of ze wel in orde was. Pas later kreeg ik door dat dit waarschijnlijk te maken had met het ouder worden. Dat ken ik niet, ze is mijn oudste hond tot nu toe, 1 is ongeveer 7 geworden en de ander heeft het 5e levensjaar niet mogen halen.
Ik ken het niet, zie een hond die meer slaapt, soms wat narriger is, haar ogen krijgen langzaam aan een blauwige gloed, waar ze eerst een paar witte haren om haar snoetje had heeft ze nu zelfs witte haren in haar wenkbrauwen.
Maar ik zie ook een hondje wat ik eindelijk los kan laten tijdens het wandelen, omdat ze eindelijk niet meer haar neus achter na gaat, maar liever lekker bij mij blijft. Ze rent zich de benen uit haar lijfje als ik de bal gooi voor haar en heeft mede daardoor een paar mooie spieren op haar kont. Ik laat haar dan ook lekker alleen uit. Niet te lang gooien, dat kan ze niet hebben, maar toch, we hebben een schik samen zo buiten als we sinds lange tijd niet meer hebben gehad.
Yep, ze wordt ouder, boeiend om te zien.
Groetjes,
Marjan

Vergelijken met hoe de hond vroeger was of met honden van dezelfde leeftijd van hetzelfde ras zou ik niet doen. Iedere hond is anders & ervaart de ongemakken van het ouder worden vermoedelijk ook niet op dezelfde manier.

Waar ik wel op let is z'n levenskwaliteit en of de hond er zelf nog zin in heeft.

omdat het leeftijd verschil bij monky in 1 klap kwam voor mijn gevoel heb ik daar onwijs moeite mee gehad en monky ook (ik ben nogal snel deprie) monky was een moeilijke jonge god en na een aantal operatie's die met revalideren erbij +- 2 jaar hebben geduurd en voor mijn gevoel is hij daarna nooit meer de ouwe geworden en hij had daar ook heel erg moeite mee

nu zijn we weer 2 jaar verder en hij is alleen nog maar meer gaan genieten van het leven en hij maakt zich bijna nergens meer druk om hij kan ineens weer supergoed met andere honden zelfs zijn aardsvijand is nu zijn maatje en hij vindt ineens mensen weer leuk sterker nog hij wil weer geaaid worden hij doet zijn ding hij geeft zelf aan hoeveel die wil wandelen, een spelletje op zijn tijd gaat er ook nog wel in zeker met zijn meiden

dus ik heb eigenlijk het gevoel na bijna 8 jaar (dat wordt hij volgende week ) dat hij eindelijk rust heeft gevonden en dat hij zich dus beter voelt dus ouderdom zal hier de laatste reden zijn om monky in te laten slapen niet nadat we er samen zo hard hebben moeten knokken om hem 8 jaar te laten worden