Het HondenForum

Enige tijd geleden heeft Moon een topic geopend over het nieuwe boek van Anke Bogarts "De drie karakters"
http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... e+bogaerts

Er is een nieuw boek van Anke uit.
Het heet "zweetwerk in theorie en praktijk".
zweetspoor=het spoor van een gewond dier dat door de hond wordt gevolgd om zijn baas bij het gewonde dier te brengen, zodat het uit zijn lijden kan worden verlost(even kort gezegd)
Ook in dit nieuwe boek maakt Anke voor de individuele training een onderscheid tussen de drie karakters waar ze bij de honden van uit gaat en waar ze dus rekening mee houdt als de honden getraind gaan worden.

Ik vond het een zeer duidelijk boek, waarbij door het geven van praktijkvoorbeelden, een paar ontbrekende puzzelstukjes voor mij weer op hun plaats vielen.

Als leek (ik jaag niet met mijn honden, maar train ze wel voor de jacht) waren mij een paar zaken opgevallen tijdens de training waar ik het in het verleden met mijn trainers over heb gehad.
Ik gaf verklaringen voor sommige "fouten" van Rana. Maar de trainers waren meestal van een andere mening.
Alleen al het hoofdstuk in het begin van dit boek, waar Anke uitleg geeft over de neus van de hond en de manier waarop hij zijn geuren selecteert ontlokten mij de opmerking: "zie je wel"!!

Voorbeeld 1:
Als Rana een nog onbekend soort wild moest zoeken dan haalde ze dat niet op al liep ze er 10 keer overheen.
Mij werd verteld dat ze DUS weigerde te apporteren (want apport is apport)
Ik verweerde me met de opmerking dat Rana het wild niet kende.
Want zodra ze het een keer in de bek had gehad, werd het een volgende keer zonder mankeren meegenomen bij een verloren zoek

Voorbeeld 2:
Als Rana een aantal honden met een eend had zien terugkomen bij een verloren zoek en als zij aan de beurt was waren er alleen nog maar dummy's, dan weigerde ze DUS (volgens de trainer dan) om te apporteren want ze kwam dan niet met een dummy terug.
Ze zocht wel het hele bos af waarbij ze over de dummy's heen liep. Die bekeek ze niet eens.
Als ik het boekje van Anke goed lees, dan had Rana in het "wolkje" boven haar kop (zo'n wolkje zoals je ziet bij een stripverhaal )een eend.
Dus als er geen eend gevonden was, werd er niets geapporteerd.

Nou ben ik niet zo van het straffen van honden als ze iets niet doen wat ik wil.
Ik denk liever eerst na of ik wel een juiste instructie heb gegeven.
En of de hond die instructie al kent of nog niet voldoende heeft begrepen.
Want in dat geval is het dan mijn fout en niet de fout van mijn hond.

Rana is een buitengewoon gevoelige hond, die mede daardoor heel snel blokkeert als er iets niet goed gaat.
Stel nou dat ik haar wel had gestraft omdat de trainer dat adviseerde omdat ze "weigerde te apporteren".....................................
Dan had ik haar compleet vernield. :N:
Hoe veel honden zouden er kapot gemaakt zijn door een dergelijk misverstand?

In dit boek gaat het om de training voor zweetwerk.
Maar net als bij haar vorige boek kan je, ook al heb je helemaal geen jachthond, weer heel wat informatie en kennis opdoen over het samenwerken met je hond in het algemeen.
Ook voor trainers bij andere takken van hondensport geeft ze genoeg stof tot nadenken

Inge O schreef:

ranetje schreef:Hoe veel honden zouden er kapot gemaakt zijn door een dergelijk misverstand?

vast veel .

ik zou overigens net hetzelfde gedacht hebben als jij toen met rana (maar ja, ik sta bij de trainers dan ook bekend als 'eigenzinnig' ).

Niet als eigenwijs? (zoals ik)

Inge O schreef:

ranetje schreef:

Inge O schreef:

ranetje schreef:Hoe veel honden zouden er kapot gemaakt zijn door een dergelijk misverstand?

vast veel .

ik zou overigens net hetzelfde gedacht hebben als jij toen met rana (maar ja, ik sta bij de trainers dan ook bekend als 'eigenzinnig' ).

Niet als eigenwijs? (zoals ik)

voor die kleine nuance zou ik in hun hoofd moeten kunnen kijken .

Doe maar niet.
Eigenzinnig klinkt (voor mij) beter

ranetje schreef:Voorbeeld 1:
Als Rana een nog onbekend soort wild moest zoeken dan haalde ze dat niet op al liep ze er 10 keer overheen.
Mij werd verteld dat ze DUS weigerde te apporteren (want apport is apport)
Ik verweerde me met de opmerking dat Rana het wild niet kende.
Want zodra ze het een keer in de bek had gehad, werd het een volgende keer zonder mankeren meegenomen bij een verloren zoek

Ik had gisteren hier deze post van jouw gelezen, en toevallig zag ik vanochtend precies gebeuren wat je hier beschrijft in je voorbeeld 1.

Bij de vijver was een vrouw met een bruine labrador. Ze had een ding, rood wit, voorzover ik het van de overkant goed kon zien was het kruisvormig, en dat gooide ze in het water. Het bleef drijven. De hond bleef sullig op de kant staan, en snapte absoluut niet wat ze bedoelde. Ik zag aan haar gebaren dat ze hem het water in probeerde te krijgen, en daar werd hij wel enthousiast van, maar hij bleef op de kant, blij naar haar opkijken. Op een gegeven moment haalde ze een stok uit de struiken en gooide die in de richting van dat roodwitte ding. De hond sprong meteen in het water, koerste op het roodwitte ding af maar kwam terug met de stok

Afijn, om een lang verhaal kort te maken, ze bleef die stok gooien, hij bleef hem terugbrengen, tót het roodwitte ding door de stroming heel dicht bij de kant was gekomen en hij hem er met één poot in het water uit kon halen. Zij beloonde en prees hem uitbundig, en daarna haalde hij hem wel uit het water toen ze ermee gooide.

Leuk om te zien, en leuk dat het zo klopte met jouw verhaal

Inge O schreef:

ranetje schreef:Hoe veel honden zouden er kapot gemaakt zijn door een dergelijk misverstand?

vast veel .

ik zou overigens net hetzelfde gedacht hebben als jij toen met rana (maar ja, ik sta bij de trainers dan ook bekend als 'eigenzinnig' ).

Ja, die fixatie op wat een hond allemaal wel niet "verkeert" doet is echt zorgelijk bij veel mensen
Hier nog een paar eigenzinnige eigenwijzen.

Mooie voorbeelden trouwens

ranetje schreef:Enige tijd geleden heeft Moon een topic geopend over het nieuwe boek van Anke Bogarts "De drie karakters"
http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... e+bogaerts

Er is een nieuw boek van Anke uit.
Het heet "zweetwerk in theorie en praktijk".
zweetspoor=het spoor van een gewond dier dat door de hond wordt gevolgd om zijn baas bij het gewonde dier te brengen, zodat het uit zijn lijden kan worden verlost(even kort gezegd)
Ook in dit nieuwe boek maakt Anke voor de individuele training een onderscheid tussen de drie karakters waar ze bij de honden van uit gaat en waar ze dus rekening mee houdt als de honden getraind gaan worden.

.....
Nou ben ik niet zo van het straffen van honden als ze iets niet doen wat ik wil.
Ik denk liever eerst na of ik wel een juiste instructie heb gegeven.
En of de hond die instructie al kent of nog niet voldoende heeft begrepen.
Want in dat geval is het dan mijn fout en niet de fout van mijn hond.

Rana is een buitengewoon gevoelige hond, die mede daardoor heel snel blokkeert als er iets niet goed gaat.
Stel nou dat ik haar wel had gestraft omdat de trainer dat adviseerde omdat ze "weigerde te apporteren".....................................
Dan had ik haar compleet vernield. :N:
Hoe veel honden zouden er kapot gemaakt zijn door een dergelijk misverstand?

....

ook ik herken dit zeer wat je schrijft, ook Storm is een zachte hond en ik moet goed opletten dat mijn trainingsopbouw klopt bij mijn verwachting. heel veel honden worden onterecht gestraft terwijl de opdracht niet juist is.


ik ga dit boek kopen

Geweldig herkenbaar verhaal weer... Heb soortgelijke ervaring met sommige trainingen. Ik kreeg dan wel de indruk dat als ik opperde dat het voor Dante niet duidelijk was, dat gezien werd als een smoesje van mij (om mijn ongehoorzame hond te verdedigen) . Niet leuk trainen op zo'n manier, tenminste voor mij dan..

Ik prijs me gelukkig met de trainer waar we nu op cursus zijn. (Ben vorige week weer voor het eerst geweest na maanden). Er wordt zo vanuit de hond gekeken Waarschijnlijk scheelt het ook dat we meer een recreatief clubje zijn; er worden geen hoge doelen nagestreefd (examens en wedstrijden).

Ik had al gehoord (van jou, Nettie?) van het nieuwe boek van Anke, maar zweetwerk trekt me niet zo dus ik dacht niet dat het wat voor me zou zijn.
Maar als ik het zo lees staat er ook veel over algemene jachthondtraining in?
'De drie karakters' is nog steeds een naslagwerk voor me, ik neus er regelmatig in

Moon schreef:Geweldig herkenbaar verhaal weer... Heb soortgelijke ervaring met sommige trainingen. Ik kreeg dan wel de indruk dat als ik opperde dat het voor Dante niet duidelijk was, dat gezien werd als een smoesje van mij (om mijn ongehoorzame hond te verdedigen) . Niet leuk trainen op zo'n manier, tenminste voor mij dan..

Ik prijs me gelukkig met de trainer waar we nu op cursus zijn. (Ben vorige week weer voor het eerst geweest na maanden). Er wordt zo vanuit de hond gekeken Waarschijnlijk scheelt het ook dat we meer een recreatief clubje zijn; er worden geen hoge doelen nagestreefd (examens en wedstrijden).

Ik had al gehoord (van jou, Nettie?) van het nieuwe boek van Anke, maar zweetwerk trekt me niet zo dus ik dacht niet dat het wat voor me zou zijn.
Maar als ik het zo lees staat er ook veel over algemene jachthondtraining in?
'De drie karakters' is nog steeds een naslagwerk voor me, ik neus er regelmatig in

Het is niet zozeer "algemene" training.
Maar als je het boek leest met de aanwijzingen hoe een zweetspoor te leggen en te laten uitwerken, kom je wel weer voorbeelden tegen (zoals wat ik als voorbeelden van Rana aangaf) waardoor je weer eens met je neus op een paar feiten wordt gedrukt

tekkel schreef:

ranetje schreef:Voorbeeld 1:
Als Rana een nog onbekend soort wild moest zoeken dan haalde ze dat niet op al liep ze er 10 keer overheen.
Mij werd verteld dat ze DUS weigerde te apporteren (want apport is apport)
Ik verweerde me met de opmerking dat Rana het wild niet kende.
Want zodra ze het een keer in de bek had gehad, werd het een volgende keer zonder mankeren meegenomen bij een verloren zoek

Ik had gisteren hier deze post van jouw gelezen, en toevallig zag ik vanochtend precies gebeuren wat je hier beschrijft in je voorbeeld 1.

Bij de vijver was een vrouw met een bruine labrador. Ze had een ding, rood wit, voorzover ik het van de overkant goed kon zien was het kruisvormig, en dat gooide ze in het water. Het bleef drijven. De hond bleef sullig op de kant staan, en snapte absoluut niet wat ze bedoelde. Ik zag aan haar gebaren dat ze hem het water in probeerde te krijgen, en daar werd hij wel enthousiast van, maar hij bleef op de kant, blij naar haar opkijken. Op een gegeven moment haalde ze een stok uit de struiken en gooide die in de richting van dat roodwitte ding. De hond sprong meteen in het water, koerste op het roodwitte ding af maar kwam terug met de stok

Afijn, om een lang verhaal kort te maken, ze bleef die stok gooien, hij bleef hem terugbrengen, tót het roodwitte ding door de stroming heel dicht bij de kant was gekomen en hij hem er met één poot in het water uit kon halen. Zij beloonde en prees hem uitbundig, en daarna haalde hij hem wel uit het water toen ze ermee gooide.

Leuk om te zien, en leuk dat het zo klopte met jouw verhaal

Wat een goed voorbeeld