Het HondenForum

Het is dat ik nu van mijn moeder geen 2de hond erbij mag, maar anders had ik het wel geweten:

Een maatje voor Beike

Bo logeert hier nu een week en gaat morgenochtend naar huis toe.
Beike en Bo deden niets anders dan spelen ( ook wel slapen ).

Ik had echt het gevoel, dat Beike dat wel kon waarderen , een maatje erbij.
Maar Bo loopt soms erg over Beike heen, dus als er ooit een hond bij komt, moet het geen super aanwezige of dominante hond zijn.
Als het erop aan komt, is Beike de baas in zijn eigen huis, maar hij laat het wel toe, dat Bo soms over hem heen loopt.
Bo is dan ook groter ( BernerSennen) en zwaarder dan Beike.

Maar ik heb het idee dat Beike zich, alleen, ook prima voelt.
Geen hond die hem opzij duwt en geen hond die probeert alle aandacht voor zichzelf op te eisen e.d.

Dus mocht er ooit een hond bij komen, dan wel een kleinere hond dan Beike, maar wel een hond waarmee Beike kan ravotten e.d.

Reu of teef maakt niet uit, Beike kan prima met beide geslachten overweg.
Bo is ook een reu (ook geholpen, net als Beike) en ze delen zelfs elkaars botjes en spelen met dezelfde bal, e.d. en drinken tegelijk uit dezelfde waterbak.

Maar mijn vraag / discussie-punt is dus:

Kan een hond die alleen "gehouden" / gehuisvest is / word, net zo gelukkig zijn dan dat er een 2de hond bijkomt??

Ik heb namelijk het idee, dat het Beike niet zoveel uitmaakt.
Hij heeft dan wel dagelijks contact met andere honden in het park.

ik denk dat honden iha wel gelukkiger zijn met een maatje erbij. De combi moet dan wel klikken natuurlijk, anders kunnen ze elkaar het leven ook zuur maken.

Sommige honden zijn net zo goed of misschien wel beter alleen te houden.

Ik denk dat voor veel honden een hond erbij iets heel leuks toevoegd, maar dat ze als enig hond het ook prima naar hun zin hebben.
Dan heb je ook nog honden die eigenlijk helemaal niks willen delen waarvan je je af kan vragen of een hond erbij zo'n succes is, en je hebt honden (zoals mijn Saar) die als enig hond helemaal initiatief-loos worden, die een andere hond nodig hebben om zich aan op te trekken.
Saar voelt zich er zelfs prettig bij als ze een beetje opzij geschoffeld wordt door een andere hond. Niet in de hele letterlijke zin van het woord natuurlijk, maar ze staat graag in de schaduw.

Er zullen vast honden zijn die liever alleen zijn.
Maar ik denk over het algemeen dat een hond het wel waardeert een maatje in huis die z'n eigen taal goed spreekt.

Quasar is helemaal opgeleefd toen Tsuki erbij kwam. Nu had hij verder nauwelijks contact met andere honden buiten vanwege zijn eigen gedrag, dat was 1 van de redenen er een hond bij te nemen.
Maar ik denk wel dat een hond met een maatje gelukkiger is.

Hoeft niet altijd.

Mijn ouders hadden 2 honden. Ze konden niet met elkaar maar ook niet zonder elkaar. Op zich leken de honden zich prima te vermaken met elkaar.
Toen er 1 overleed, leek het eerst alsof hij zijn maatje misten. Binnen een maand was heel zijn gedrag anders: De oude opa was weer een jong bloempje geworden.
Achteraf gezien vond hij er niks aan.

Als ik naar onze eigen honden kijk, vind Freggel het allemaal wel heel gezellig.

Boomer vermaakte zich prima in zn eentje, had/heeft veel contacten met andere honden, maar nu we Benny hebben vind hij dat toch ook wel heel erg leuk hoor! Hij heeft nog steeds veel contacten met andere honden, vermaakt zich nog steeds prima in zn eentje, maar het is toch wel errug leuk dat hij naar Benny kan om te spelen, als wij geen zin hebben bv.

Dingo is gelukkiger alleen. We hebben een tijdje een hollands herder teefje bij in huis gehad, voor Dingo. Hij werd echt met de dag ongelukkiger, omdat hij de aandacht moest delen enz... dus Hier geen 2e hond in huis

ik vind het moeilijk te zeggen. toen Ragyo nog in een roedel leefde op de boerderij had hij enorm veel lol met de andere honden en bleef ook vaak buiten bij hen als ik naar binnen ging (hij mocht meestal zelf weten of hij buiten bleef of mee naar binnen ging). meestal ging hij alleen 's nachts mee naar binnen.
nu ben ik zijn roedel en is hij veel meer van mij afhankelijk, en als ik niet met hem speel of iets doe ligt hij te pitten, that's it. hij ziet er niet ongelukkig uit, hij glimt en is alert en vrolijk. ik weet ook niet of een hond wel iets kan missen wat hij vroeger had, ik denk dat een hond toch de dingen neemt zoals ze zijn en geen besef heeft of hij in een andere situatie gelukkiger zou zijn. neemt niet weg dat als ik ooit de tijd, ruimte en geld heb voor een hondje erbij, dat ik dat zeker zal doen. Dan wel een hondje dat ook van heel hard rennen houdt, dat soort hondjes kan hij eindeloos mee spelen. Ik kan daar gewoon niet tegenop

Ik denk dat honden een stuk gelukkiger zijn als er meerdere honden in huis leven. Als ik kijk naar de interactie onderling, is dat niet te vergelijken met de interactie ze met mij hebben. En dan krijgen ze toch echt heul veul aandacht

Hangt van de hond af volgens mij.

Er zijn honden die niet goed aarden in een groep.
Ik heb dat ook wel gehad: dan mag zo'n hond dus niks en dat is niet leuk.
Komt ie dan ergens waar ie "enig hondje" is, dan leven ze vaak helemaal op: alle aandacht is dan voor hem/haar en de speeltjes en aaitjes hoeven ook niet gedeeld te worden.

Er zijn er ook zat waar ze heel erg maatjes zijn en het reuze knus hebben samen.
Maar volgens mij verschilt het dus erg per hond.

Het hangt maar net van de hond af. Max vindt andere honden niks aan, de herderdames daaentegen hebben heel veel aan elkaar en ravotten samen wat af.

Als ik zie hoe ons trio met elkaar omgaat weet ik zeker dat ze gelukkig zijn met meerdere honden als alleen. Hoe goed wij ook ons best doen om met ze te comminiceren, wij zijn geen honden en kunnen die ook niet vervangen. Ze spelen, slapen en eten hier samen. Liggen echt op een hoopje te slapen. Als we met 1 van ze weggaan, zijn ze superblij om elkaar weer te zien.
We zouden nooit meer maar 1 hond willen.

Dat ligt er helemaal aan of het ook wel het juiste maatje is of ze daarmee gelukkiger zijn.En aan het karakter denk ik; van Bruno had er nooit een tweede hond hoeven komen, al kan hij Tomas beter waarderen dan Falco, die was hem veel te ruw :N:
En ik denk dat Tomas Bruno straks vreselijk zal gaan missen maar hij heeft ons ook graag helemaal voor zich alleen

tsja.. ik heb sinds vrijdag er een volwassen teefje bij, maar kan nou niet merken aan mijn hond dat hij er geheel gelukkig mee is.., ze spelen niet echt samen, en ik heb gezamelijke wandelingen waarbij het leuk is maar echt lekker gooien met een stok of zo... ze wedijveren met elkaar.. en doen beiden hun eigen ding, neem ik ze daarna afzonderlijk mee zijn ze ook blij, mijn reu is dan weer in zijn element... we moeten allemaal wennen, ik ook.. zij moet zich ook erg aanpassen aan mijn regeltjes ed.. niet op bed, niet keihard in mijn armen bijten niet boven mijn nek uitspringen en in mijn nek hangen met die nagels.. ze word dus telkens wat getemperd in haar enthousiastme en ik probeer het lager te houden zodat ze wat rustiger wordt in haar enthousiastme, of in ieder geval op een andere meer acceptabele manier haar enthousiastme gaat uiten we zullen zien hoe het verder loopt.. mijn mannetje is natuurlijk wel mijn ventje en was prima gelukkig toen hij alleen was.
Het is een kwestie van wennen denk gewoon.. voor ons allemaal..

Ik denk dat Tjeu en Rumba het gelukkigst zijn met meerdere honden. Ze vinden elkaar bijzonder gezellig en spelen vaak samen.
Joep is meer een einzelgänger, die zou er helemaal geen probleem mee hebben om alle aandacht te krijgen en zou de anderen denk ik niet missen.
Aan de andere kant: als ik ze met zijn drieën zie stekkeren tijdens het uitlaten, gezellig met zijn allen ergens snuffelen of ergens op af gaan dan heeft een roedeltje toch echt wel toegevoegde waarde.

ja idd dat zie ik nu overheen, ze lopen trots naast elkaar aan de riem, ze snuffen samen een bepaald interessant luchtje af en of ze het voelde, de natte neus van die meid tegen me gezicht, een normale knuffel kreeg ik en Fnn kwam er ook bij staan, op grond even met het tweetal gezeten en waarempel we hadden een groepshug haha, ik kreeg van beiden een beklik en beiden gaven elkaar de beklik.. tsja.. komt vast wel goed hier denk.

Weet je wat ik wel een "nadeel" vind van een 2e hond? Je kan nu nog erg makkelijk een 2e hond erbij nemen als logeetje, maar als je al 2 honden hebt, is dat toch lastiger. 3 honden van wat groter formaat is toch lastiger met uitlaten. Ook moet je 2e hond ook klikken met de logeetjes.

Neemt niet weg dat het voor Beike heel leuk zou zijn een vriendje erbij Hoeft hij niet meer naar de logeetjes uit te kijken, hij heeft een zeer langdurig logeetje

Myra is juist heel erg blij met een maatje erbij.
Ze ligt nu tenminste te pitten als ik weg ben. Voorheen liep ze de hele tijd gestressed rond te trippelen. Het enige waar ze wel wat moeite mee heeft is dat Timo haar als lagere ziet. Ze bromt dus wel eens wat als Timo, alleen al door zijn houding, haar plekje op de bank opeist. Twee seconden later ploft ze met een diepe zucht naast hem op de bank.

ik weet zeker dat een hond meer hond is en in die zin gelukkiger als hij een honden maatje heeft, uiteraard dan wel 1 die bij hem haar past, wil natuurlijk niet zeggen dat een hond alleen dan ongelukkig is hoor, soms is niet beter weten ook prima.

ik weet alleen wel, dat een heeeel groot deel van mensen die 1 hond hadden en waar een tweede bij kwam, toch echt ondervonden hebben dat het een verijking was voor de hond, net zoals de meeste mensen behoefte hebben aan contact met andere mensen ( close dus he) is dat voor een hond ook belangrijk, kunnen communiceren op zijn/haar niveau en soort. en jaja er zullen heus uitzonderingen zijn, zo zijn er ook kluizenaars, prima, maar in de mensen wereld word dat toch vaak als zonderling gezien, bij een hond ziet men dat dan niet zo en word er imo vaker van gemaakt dat ze alleen "gelukkiger"zijn , puur omdat dat is wat de baas het beste uitkomt

Ik zou het niet weten.
En zal er waarschijnlijk pas achter komen als ik een 2e heb.

jidde schreef:Weet je wat ik wel een "nadeel" vind van een 2e hond? Je kan nu nog erg makkelijk een 2e hond erbij nemen als logeetje, maar als je al 2 honden hebt, is dat toch lastiger. 3 honden van wat groter formaat is toch lastiger met uitlaten. Ook moet je 2e hond ook klikken met de logeetjes.

Neemt niet weg dat het voor Beike heel leuk zou zijn een vriendje erbij Hoeft hij niet meer naar de logeetjes uit te kijken, hij heeft een zeer langdurig logeetje

Dat ligt denk ik ook erg aan je eigen honden (en de oppashond). Ik heb regelmatig een logeetje erbij (klein middenmaatje) en dat ging prima met (wandelen met) Moos en Saar en nu ook met Vera en Saar.
Mijn honden lopen redelijk netjes mee aan de riem, Saar supernetjes, Vera redelijk netjes en vallen niet uit e.d.
Ik heb dan altijd mijn eigen honden samen in 1 hand zoals normaal ook, en de oppashond in de andere.
Twee oppashonden erbij, dat zie ik wel een probleem worden qua uitlaten

Wij hadden een labrador die echt doodongelukkig werd in de roedel. Dat was echt een 'eenmanshond'. Anderzijds hadden we ook honden die ons maar een storende factor in hun verdere hondenroedelleven vonden

Ik denk dus dat het aan het individu ligt of de hond in kwestie blij wordt van een maatje of niet

Zoie schreef:ik denk dat honden iha wel gelukkiger zijn met een maatje erbij. De combi moet dan wel klikken natuurlijk, anders kunnen ze elkaar het leven ook zuur maken.

Sommige honden zijn net zo goed of misschien wel beter alleen te houden.

Ha makkelijk, dit wilde ik net typen

Ik denk dat het gros van de honden een maatje wel ziet zitten(mits het klikt ), uitzonderingen daargelaten..
Er zullen best honden zijn die niet op een hondenmaatje zitten te wachten.

Moos schreef:

jidde schreef:Weet je wat ik wel een "nadeel" vind van een 2e hond? Je kan nu nog erg makkelijk een 2e hond erbij nemen als logeetje, maar als je al 2 honden hebt, is dat toch lastiger. 3 honden van wat groter formaat is toch lastiger met uitlaten. Ook moet je 2e hond ook klikken met de logeetjes.

Neemt niet weg dat het voor Beike heel leuk zou zijn een vriendje erbij Hoeft hij niet meer naar de logeetjes uit te kijken, hij heeft een zeer langdurig logeetje

Dat ligt denk ik ook erg aan je eigen honden (en de oppashond). Ik heb regelmatig een logeetje erbij (klein middenmaatje) en dat ging prima met (wandelen met) Moos en Saar en nu ook met Vera en Saar.
Mijn honden lopen redelijk netjes mee aan de riem, Saar supernetjes, Vera redelijk netjes en vallen niet uit e.d.
Ik heb dan altijd mijn eigen honden samen in 1 hand zoals normaal ook, en de oppashond in de andere.
Twee oppashonden erbij, dat zie ik wel een probleem worden qua uitlaten

Maar jouw formaat honden is ook anders Ik had toen een pup van 14 weken, een oudje van ruim 12 jaar en logeetje schapendoes van 8 jaar die nooit wilde lopen aleen tussen de middag. Ik kon ze dus nooit echt met zijn 3en tegelijk uitlaten :N:

Tyra is buiten niet zo blij met andere honden, maar in huis zou ze het wel leuk vinden om een vriendje te hebben die ze af en toe lekker kan klieren of gezellig samen slapen. Het hoeft niet van dr, mag wel.

ze doen hier alles samen de heledag , spelen , slapen enz , dus ik denk dat ze het zo wel leuker vinden in hun roedeltje

Ik denk dat de meeste honden wel gelukkiger zijn met een hondenmaatje.
Maar dat wil niet zeggen dat honden die geen hondenmaatje hebben ongelukkig zijn.
Als ik naar die twee hier in huis kijk, dan merk je toch echt wel dat ze een reuzelol hebben, en ik merk gewoon dat het voor Dwight heel goed is geweest dat er een 2e bij kwam.

Ik heb met wisselend succes geregeld twee honden gehad.
De ene hond had daar duidelijk meer behoefte aan dan de andere.
Ruzies heb ik nooit gehad in huis maar het waren niet steeds vriendjes.

Nu met Rana en Ita kan ik niet zeggen dat Rana het een onverdeeld feestje vindt dat er een hond bij is gekomen.
Een keertje alleen met mij weg voor een training of zo lijkt ze zeer beslist te waarderen