Het HondenForum

bij onze dierenarts is nu een nieuwe, maar die is een beetje angstig voor kimo iedere keer dat hij zen kop draait zet ze een stap achter uit en hij moet ook altijd gemuilkorft bij haar, wat ik wel een beetje begrijp want de eerste keer dat we bij haar kwamen was omdat hij net gevochten had. maar nu nog zelfs en ze heeft hem nu al een paar keer behandelt.
wat is jullie idee daar nu over.

Onze DA is ook bang voor onze oudste hond.
We gaan samen, man houdt riem vast en ik ga over hond heenstaan en hou zn kop vast. Probleem opgelost.

dat doe ik ook maar als hij ook maar omkijkt deinst ze al terug en dan vind ik het niet veilig als zij hem een spuit zet of hechtingen eruit moet halen want ze trekt ook haar hand weg als hij een beetje draait. ze had vorige keer doordat ze wegtrok bijna zen wondje kapot getrokken want ze bleef haaken achter de hechting met het schaartje.

Veiligheid oke, maar een dierenarts die bang is? Lijkt me toch niet zo handig, misschien had ze dan een ander beroep uit moeten kiezen.
Teuntje is bang voor de dierenarts en daar echt niet te vertrouwen. Maar mijn dierenarts pakt haar zo resoluut op dat Teuntje gewoon overdonderd is en zich laat onderzoeken. (Trillend als een rietje, maar oke) Wel heeft ze voor de zekerheid altijd assistentie in de kamer, maar tot nu toe is er niks gebeurd en een ferm vasthouden nog niet nodig geweest.

rick en kimo schreef:bij onze dierenarts is nu een nieuwe, maar die is een beetje angstig voor kimo iedere keer dat hij zen kop draait zet ze een stap achter uit en hij moet ook altijd gemuilkorft bij haar, wat ik wel een beetje begrijp want de eerste keer dat we bij haar kwamen was omdat hij net gevochten had. maar nu nog zelfs en ze heeft hem nu al een paar keer behandelt.
wat is jullie idee daar nu over.

een dierenarts die angstig is voor mijn honden is niet lang meer mijn dierenarts.

we hadden ook al gedacht om naar een ander te gaan, maar er werkt er daar ook een en die echt geweldig als dierenarts.

Ik ben van DA gewisseld..
Hij was ook niet zo op Max,en ik merkte dat hij hem ontweek en bang van hem werd (zonder dat dit nodig is)..

En aangezien de DA een positief iets/iemand moet zijn en blijven en ik niet wil dat Max doorkrijgt dat de DA bang is en hij daar misschien weleens mis(ge)bruik van gaat maken hebben we besloten ergens anders heen te gaan..
We hebben een snuitje en die gaat ook altijd mee...maar als het niet nodig is en de DA vraagt er niet om,prima..

Addy schreef:

rick en kimo schreef:bij onze dierenarts is nu een nieuwe, maar die is een beetje angstig voor kimo iedere keer dat hij zen kop draait zet ze een stap achter uit en hij moet ook altijd gemuilkorft bij haar, wat ik wel een beetje begrijp want de eerste keer dat we bij haar kwamen was omdat hij net gevochten had. maar nu nog zelfs en ze heeft hem nu al een paar keer behandelt.
wat is jullie idee daar nu over.

een dierenarts die angstig is voor mijn honden is niet lang meer mijn dierenarts.

Pcies! Sta ik nu met een enorme grommende, happend monster bij de da, dan vind ik dat ze bang mag zijn. Maar niet ongegrond.

Het lijkt mij ook dat deze dierenarts een verkeerd beroep gekozen heeft. Honden merken ook wel als iemand bang is en daar zouden ze wel eens gebruik van kunnen maken.
Als er inderdaad een woest monster tegenover je staat dan mag je best even benauwd voor zijn, ook als dierenarts. Maar je moet wel doortastend kunnen reageren.

Indien een dierenarts bang zou zijn voor mijn hond, dan ging ik ook op zoek naar een andere dierenarts.

dat is einde da voor mij. ben hier (duitsland) eens met een bmteefje naar de da gegaan om te rontgenen, ze kreeg een roes EN ook nog eens voor ik het in de gaten had een spuit morfine. toen ik vroeg waarom zei hij: ze mocht eens wakker worden . dat was meteen de laatste keer dus.

Voorzichtig zijn, ok, zeker als de Da de hond nog niet zo goed kent, maar zo schichtig doen terwijl ze draadjes of zo aan het losmaken zijn?? Dat lokt net een reactie van de hond uit in mijn ogen

Heb dat tot nog toe niet meegemaakt dat een DA bang is.
Het lijkt mij ook niet erg handig, je hebt genoeg honden die reageren op angstige mensen.

Maar als er nog een DA rondloopt dan kun je toch gewoon vragen of je voortaan door die man/vrouw geholpen kan worden?

Overigens maakt een DA voor mij ook niet uit of mijn hond een muilkorf om moet. Dat bepaal ik nog altijd wel. Ik kan prima zelf bepalen of ik mijn hond in de hand kan houden of niet.

Mijn vorige da was ook bang voor Gol. Niet zonder reden overigens, ze probeerde hem ook te bijten.
Ik heb nu een nieuwe, zij is niet bang voor Gol en Gol wil haar ook niet bijten, alleen maar zoenen

Ik heb eens een DA bezocht die als de dood was voor mijn oudste kat, Gizmo van toen tien jaar en bijna tien kilo.
Zelfs groggy van de kalmeringsmiddelen werden de nagels nog niet geknipt, alleen onder narcose durfde meneer.

Was idd niet lang meer mijn DA. Ik heb een door de wol geverfde kenau nodig die mijn beesten gewoon vastpakt en vriendelijk doch dringend verzoekt mee te werken. Wat dan ook altijd lukt.

De een heeft gewoon meer feeling voor natuurlijk overwicht en zo, dan de ander.

Hij kijkt wel uit voor de kat

Onze vorige dierenarts was bang voor grote honden, en groot begon al bij maatje tekkel bij wijze van spreken. Onbegrijpelijk.
Daar waren we zo weg.
De dierenarts die we nu hebben vindt alle honden geweldig, hij heeft ook een natuurlijk overwicht waardoor honden hem vertrouwen.
Maar toen onze oude kater onder narcose een gebitsreiniging had gehad en ik hem op ging halen werd me verzocht hem zelf uit het hok te halen, dat durfden de dierenartsen en assistentes niet.
Op het hok hing een briefje met in grote letters : NIET AAIEN !! BEDRIEGLIJK LIEF !!
Kijk, daar heb ik dan wel weer begrip voor

Haha, bedrieglijk lief.

Ik heb het ook 1 keer meegemaakt, een dierenarts die vond dat Toby maar heel goed in een houdgreep genomen moest worden door twee man, want ze ging zijn coctailtje geven. Daar ben ik ook nooit meer geweest. Die doedel doet dus echt niets bij de dierenarts. Heb maar 1 keer hem heeeel stevig beet moeten houden en dat was omdat ie een hele grote winkelhaak in zijn nek had die geschoren en gespoeld moest worden en dat deed hem heel erg zeer. Toen is hij ook een tijdje angstig geweest bij de dierenarts. Maar daarna nooit meer. Zelfs niet afgelopen jaar met zijn verwonding aan zijn oog (kattenagel) en het gedoe om te zien hoe het er voorstond met vloeistofjes en dergelijke. Die geeft echt geen krimp.
De katten doen ze daar trouwens ook heel simpel en doortastend, integendeel tot mijzelf. Mij krabben ze helemaal open, heb echt bloedend van twee armen bij de onderzoektafel gestaan en bij de dierenarts zijn ze poeslief.

Als die DA echt bang voor honden is dan zal haar carriëre inderdaad snel voorbij zijn, dat kan niet leuk zijn Aan de andere kant vind ik wel dat de DA mag bepalen welke veiligheidsmaatregelen er nodig zijn. Eén onverwachte hap en zijn carriëre kan voorbij zijn, dus tja... Stelregel bij behandelen van willekeurig dier is: veiligheid voor de arts en veiligheid voor het dier. Als een arts een snuitje wil en daarmee op zijn gemak de behandeling uit kan voeren, is dat toch duidelijk beter dan een arts die steeds maar kijkt of ie niet gebeten wordt?

Kees

Ik kwam ooit bij een dierenkliniek in de wachtkamer een voormalig d.a. tegen. Ze vertelde dat ze bij de kliniek aan de Pascalweg in Rotterdam had gewerkt als dierenarts maar dat dat voorbij was. Ze was namelijk door een kat in haar hand gebeten en kon niet meer opereren. Triest zoiets.

Een DA bang van honden is moeilijk voor te stellen. Waarom kies je dan zo'n beroep. Maar ik kan me wel voorstellen dat als hij/zij verwacht gebeten te worden voorzorgsmaatregelen neemt . Lijkt me niks mis mee.

hallo,

Hier is niet de dierenarts, maar haar assisente niet gecharmeerd van Shadow. Niet geheel onlogisch, daar ons lieve kleine zachtaardige knulletje weer eens zn lekkere grommetje tegen haar liet horen. Sinds die tijd help ik even, of een ander als het nodig is.
Kim kennen ze nog niet, maar die is zo panisch dat ze uit angst trillend als een rietje tegen mij aan staat en verder helemaal niets doet.
Ik heb deze DA nog niet zo heel lang, heb haar leren kennen tijdens mijn werk op de dierenambulance, maar ik vind haar een kei!

Janneke

Ik heb bij een DA-praktijk gelopen waar 1 DA volgens mij bang was van alles groter dan een kat. Ik vroeg dus altijd om 1 v.d. andere dierenartsen.

Ik heb ook een dierenarts gehad die bang was voor Molli, ze moest altijd een muilkorf om en we moesten haar met z'n tweeën vasthouden. En zelfs met muilkorf om deinsde de dierenarts nog terug als Molli zich omdraaide.

Wat een verschil toen ik ineens een vervangende dierenarts kreeg, deze man was totaal niet onder de indruk van haar en dat had echt grote gevolgen voor Molli's gedrag en dan wel positieve gevolgen. Ze heeft nooit meer een muilkorf omgehad en naar die eerste dierenarts ben ik nooit meer geweest.

Tja een bange DA zou ik niet hoeven. Nu zijn ze van onze Quincy niet zo onder de indruk natuurlijk maar onze volgende hond gaat zeker groter zijn. Zal onze DA daar bang voor zijn ga ik weer naar een andere

Onze dierenarts is totaal niet bang. Onze honden worden nooit gemuilkorft bij de da. Is ook helemaal niet nodig.
Als we een da hadden die bang was zou ik naar een andere gaan.

Dat ligt eraan. Bang als in dat hij mij een hond een muilkorf om doet, geen probleem. Die man (of vrouw) is zijn beroep aan het uitoefenen en mag dat ook op een zo veilig mogelijke manier doen. Je gaat een monteur ook niet vragen aan elektrische draden te peuteren terwijl er nog stroom op staat. Ik snap heel goed dat je als dierenarts bij sommige honden liever een muilkorf om wil. Er zullen enorm veel mensen zijn die er geen seconde bij nadenken dat de hond bij een DA gestresster is en dus anders kan reageren dan thuis. Dan komen ze met het verhaal dat hij ontzettend lief is, DA word toch gebeten en dan gaat het van 'dat doet hij anders nooooit!' Ja, vervelend voor het baasje maar de DA kan met een enorme wond zitten.

Maar veel honden worden van een muilkorf alleen maar gestresster. Verder zou een dierenarts ook minimaal in staat moeten zijn om de lichaamstaal van een hond te lezen en dan bewust de keuze maken om een hond een muilkorf om te doen en deze beslissing dan ook te onderbouwen met wat hij ziet. Niet gewoon omdat hij bang is, ik weet namelijk zeker dat een hond ook voelt dat de beste man of vrouw bang is en daar op reageert.

Ik heb er een gekend die bang was.
Ik heb enorm brave hondjes, maar alles boven maat kooiker vond ie groot en een beetje eng.
Inzicht had ie ook niet: hij stak tijdens een bevalling een keer zo zijn hand in de kist van een stabijteef.
Dat scheelde weinig :N:

Ik ben er een keer geweest, maar toen ie narcose wilde gebruiken om twee hechtingen te zetten, was ik al klaar, vooral omdat het een drachtig teefje betrof met een snee in haar poot.

De DA die we nu hebben is nergens bang voor volgens mij, niet eens voor dolle stieren

Hier is het net anders om, Fellow is bang voor de dierenarts, ik kan hem echt naar binnen slepen.

Onze vaste da is niet bang van onze oudste hond Ties, maar toch krijgt hij op ons verzoek een muilkorf om. Hij is namelijk zo bang dat hij agressief wordt, maar pas als het daadwerkelijke onderzoek of de behandeling begint. Verder vindt hij haar een heel aardige koekjesmevrouw !

Pas geleden moest ik met Ties naar een andere da om een hartecho te laten maken. In zijn kaart die was doorgefaxt stond van het snuitje en deze man vond Ties meteen eigenlijk helemaal niets. Hij wilde zelfs liever geen echo maken ! Hij ging van een afstandje naar Ties staan staren met zijn armen over elkaar...tja, dat vond Ties niet zo leuk, dus hij begon te grommen. Uiteindelijk heb ik hem overtuigd (ja echt!) dat we het een x moesten proberen, met snuitje, en het ging natuurlijk super . Toch hoop ik niet dat ik nog eens naar hem terug moet.

Kortom: Ik zou je hond niet meer bij haar laten behandelen, alleen nog bij die andere die wel goed is met je hond. Ik heb nu 2x ervaren hoe het is als een da bang is voor je hond en ik vind het helemaal niets! Je hond wordt er zelf ook angstig van....[/i]