Het HondenForum

Zoals een aantal van jullie vast wel heeft gelezen, hadden wij besloten dat onze volgende hond een Toller zou worden.
Maar..... we houden teveel van de Amstaff...
Veel te veel.

Onze buren hebben sinds kort een blauw Amstaff pupje, en ik kom regelmatig op puppybezoek.
Als er een pup van welk willekeurig ras dan ook in de buurt komt, vind ik dat leuk, maar daar is het dan ook mee gezegd.
De interesse in de hond zwakt heel snel af.
Maar bij een Amstaff blijft die interesse, en vind ik het machtig om het beestje op te zien groeien en te leren kennen.

Mijn conclusie is dan ook dat er geen enkel ras bij ons echt op zijn plek zal zijn naast de Amstaff.
Mijn vriend en ik hebben er echt maar twee woorden voor nodig gehad om dit te bespreken en we waren het er direct over eens.
Er is gewoon geen ander ras dan de Amstaff voor ons.
Geen ras waar we zo'n enorme klik mee hebben, waar we ons zo mee verbonden voelen.

Het zou niet eerlijk zijn tegenover de hond en ons zelf om een andere hond te nemen.
Wij zullen er lang niet zo gelukkig mee zijn en altijd blijven verlangen naar een Amstaff.
De kans dat we dan toch naast de andere hond weer een Amstaff zullen kopen is erg groot, en de kans dat de Amstaff het overgrote deel van de aandacht zal krijgen is dan ook erg groot.
Dit kunnen we een hond niet aandoen, en daarom zal er toch echt niets anders komen dan ons geliefde ras.
Hun streken, hun uitstraling, hun eigenwijze karaktertrekjes, hun zachtaardigheid, hun pit, hun vrolijkheid.... alles aan ze is geweldig.
Ja... zelfs het moeilijke karakter met andere honden!!!
Ik ben gaan beseffen dat het gewoon het totaalpakketje van deze honden is dat mij zo aantrekt.
Het kan me niet meer schelen dat ik dan weer met een hond loop die niet met andere honden wil spelen.
Ik heb me erbij neergelegd dat er gewoon altijd een muilkorf in huis zal zijn voor het geval het nodig is.

Want we nemen een hond voor onszelf, en we zouden onszelf echt voor de gek houden als we een ander ras kochten.

Ik had zelfs tranen in mijn ogen staan toen ik me probeerde voor te stellen dat we zonder Amstaff zouden leven, en een Toller om ons heen hadden.
De liefde voor deze honden zit gewoon veel te diep in ons geworteld.
Als ik waar dan ook iemand zie met een Amstaff, en die lieve oogjes me aankijken word ik warm van binnen.
Dit heb ik niet bij een ander ras, nooit.

Ik had nooit gedacht dat een bepaald ras specifiek zo'n aanvulling aan mijn leven zou kunnen geven.
Ik was ervan overtuigd dat elke hond dat zou kunnen, en dat het gewoon een kwestie van wennen zou zijn.
Maar ik hield mezelf voor de gek, en door het pupje bij de buren werd ik geconfronteerd met de waarheid.

Dus ons volgende hondje wordt gewoon weer zo'n geweldige Amstaff!!!

Jullie hebben groot gelijk

Als jullie hier lekker en goed bij voelen, dan moeten jullie dat vooral doen

Snap helemaal wat je bedoelt!!!

Ik dacht vroeger ook altijd dat het ras niet veel uitmaakte, als het karakter maar bij mij zou passen.

Maar ik merk nu dat ik geen ander ras zou willen dan de dalmatier
Ik vind dit echt geweldige honden met een geweldig karakter.

Maar wel goed dat je dat nu beseft voordat je een Toller in huis had genomen

Ik herken het stiekem wel hoor. De Japanner is echt geen ideaal ras. Vooral vanwege die platte bekken.
Ik vind het zalig om lang te lopen maar met Tsuki is het toch altijd opletten.
Ondanks dat is het ras gewoon zo ontzettend MIJN ras....Ik vind alles leuk aan dat gekke mormeltje, ze maakt me altijd aan het lachen wat ze ook doet...

Kortom, als het ons gegeven wordt zou ik graag altijd een Japanner als 2e hondje willen houden

Ondanks dat tollers natuurlijk de aller leukste honden zijn, denk ik dat het een hele verstandige beslissing is!

Wijze beslissing en mooi op tijd

Ik ben een echte ierse setter mens, ook al heb ik nu ook een border ter. en een maltezer er bij, maar setters zullen hier altijd zijn, de andere niet.

*Eva* schreef:Ondanks dat tollers natuurlijk de aller leukste honden zijn, denk ik dat het een hele verstandige beslissing is!

Haha, dat snap ik dat het voor jou de allerleukste honden zijn!
Zo te zien heb je er zelf drie.

En het zijn ook ontzettend leuke honden.... bij een ander!
Bij ons zal een Toller niet op zijn plek zijn, we vinden geen aansluiting bij onze persoonlijkheid met deze honden.
En dat hebben we bij de Amstaff wel heel duidelijk.

enjo schreef:Wijze beslissing en mooi op tijd

Ja, op tijd is het zeker!
Ik mag toch wel hopen dat onze twee schatjes nog wat jaartjes meegaan.
Het is wel weer duidelijk hoe belangrijk het is om al na te gaan denken over de toekomst.
En niet pas te beslissen als het moment daar is.

De buren voelden zich wel een beetje bijzonder volgens mij, toen ik vertelde dat het door hun pupje komt dat we zijn gaan beseffen dat we helemaal geen andere hond willen.

Snap helemaal wat je bedoeld, wij hebben het hier met de RR. San zegt weleens dat hij een dobberman ook super zou vinden. Maar dan kijken we elkaar aan en naar ons trio en hebben we zoiets van hier zal altijd een RR lopen.
Zijn er beide helemaal aan verslaafd.

waar buren met puppies al niet goed voor zijn
Ik vind de Amstaf ook geweldige honden, ik kon er twee, verder lopen er hier eigenlijk weinig rond, toevallig net een puppenteefje, maar verder voornamelijk engelse. die ik ook wel leuk vind trouwens
En engelse bulldoggen vind ik leuk..misschien als ik wat ouder ben..
Voor nu is de duitse herder de hond die het best bij me past.. ik kan mezelf ook niet voorstellen met een ander ras

Ik snap helemaal wat je bedoelt, ik baal ook wel eens als een van 2en weer eens lelijk doet tegen een andere hond Maar de rest van deze honden zou ik zo niet kunnen missen, ik ga zo weer voor zo'n eigenlijze lieve schat

Fijn dat je het op tijd hebt ingezien

Ook ik kan dit beamen. Wij wilden in eerste instantie een klein beetje grotere hond dan een Cairn en na veel lezen was ons oog gevallen op de Whippet.
Geweldige honden, we hebben shows, rennen en fokker bezocht maar ineens die enorme twijfel of dit toch wel de goede kant op ging... Thuis heb ik altijd geleerd "twijfel is nee" en daar hebben we naar geluisterd. Sinds we hebben besloten toch een Cairn te nemen en dan maar een iets kleinere hond hebben is er een soort rust over ons heengekomen die gewoon heel goed voelt! We zijn nu dan ook echt helemaal blij omdat we weten dat een Cairn ons simpelweg niet teleur kán stellen!!!
Lekker voor je gevoel gaan dus!!

Geweldig verhaal

en zo is het hier precies hetzelfde.
Ik kan me geen andere hond hier in huis voorstellen dan een SBT.
Af en toe zijn het net kleine mensjes met 4 poten en een staart

Het karakter, hun liefde voor mensen, vrolijkheid, het gek doen, het knuffelen, 100% betrouwbaarheid.

heerlijke honden zijn het

De SBT zou de enige tweede optie zijn voor ons, want ook dat vinden we enorm leuke hondjes!
Het karakter vind ik ook niet schrikbarend veel anders moet ik zeggen.
Er zijn wel verschillen natuurlijk, maar niet zoveel als met andere rassen.
En ze hebben dezelfde gekke streken.
Met de SBT heb ik ook een bepaalde klik.

Wat een fijne beslissing voor jullie!
Ik denk dat het mij ook wel fijn zou lijken, zo verliefd op een ras!

samantha! schreef:Wat een fijne beslissing voor jullie!
Ik denk dat het mij ook wel fijn zou lijken, zo verliefd op een ras!

Jij hebt je grote liefde nog niet gevonden?

Paulala schreef:

samantha! schreef:Wat een fijne beslissing voor jullie!
Ik denk dat het mij ook wel fijn zou lijken, zo verliefd op een ras!

Jij hebt je grote liefde nog niet gevonden?

Ik heb heel veel grote liefdes
Ik heb pas 2 honden gehad, de lab en de sint bernard.
Ik zou denk ik ook altijd een lab willen.
Maar ik vind zoveel rassen leuk, dat ik waarschijnlijk wel voor een ander ras erbij wil gaan.
En dan zijn er dus heel veel die in aanmerking komen.

Ja, leuk.... leuk vind ik bijna alle honden wel.
Maar de klik, de aanvulling in mijn leven, nee, dat kan niet elk ras me geven.

Paulala schreef:Ja, leuk.... leuk vind ik bijna alle honden wel.
Maar de klik, de aanvulling in mijn leven, nee, dat kan niet elk ras me geven.

Ik heb dat dus wel met meerdere rassen.
Maar er zijn ook veel rassen die ik geweldig vind, maar er waarschijnlijk nooit zullen komen.
De stafford vind ik trouwens ook geweldig, maar ik denk niet dat die er ooit komt.

Paulala schreef:Ja, leuk.... leuk vind ik bijna alle honden wel.
Maar de klik, de aanvulling in mijn leven, nee, dat kan niet elk ras me geven.

Heel erg herkenbaar. Er zijn zoveel rassen die me boeien, me intrigeren, die ik bewonder om bepaalde raseigenschappen en waarvan ik dan zeg 'Ooit...'

Maar als het er dan op aan komt, en die hond de plek in zou nemen van een Cairn, dan.. dan wil ik het gewoon niet meer. En dan kun je zeggen dat als je er 1 extra bij neemt, het niet de plek van een Cairn inneemt, maar dan denk ik er net zo hard achteraan dat als we plek voor nog een hond hebben, dat ook een Cairn kan zijn.

Kortom, ik denk ook niet dat wij ooit iets anders zullen hebben dan Cairns. Geweldig he, dat rassen en mensen erg kunnen verschillen, maar dat die passie dan wel hetzelfde is!

Top en wijs besluit, ik heb eigenlijk hetzelfde besloten; na Fangio wilde ik geen nieuwe Dogo meer, alles zou toch alleen maar met de Koning vergeleken gaan worden en aangezien ik wel een paar andere rassen in het vizier heb, Bracco en Catahoula, kon ik wel van de Dogo af dacht ik, maar ik schiet omhoog elke keer als ik een witte kortharige hond zie, het karakter het communiceren enz van de Dogo is iets waar ik gewoon gek op ben, ik heb dus ook besloten dat mocht er weer wat plaats zijn in mijn 'gebroken' hart dan ga ik toch weer voor de Dogo Alleen zijn de eisen die ik aan de bloedlijnen stel niet zo dat ik die 123 gevonden heb :N:

heb er ook wel is aan gedacht hoor,ander ras en gewoon helemaal geen flatcoateds meer.nou die gedachte duurde gelukkig maar erg kort want flatcoated nummer 3 loopt hier al ruim 1,5 jaar rondt en nummer 4 komt er volgend jaar bij.ik zou ooit nog is een grote zwarte poedel willen en dat wil ik al een jaar of wat,maar helemaal geen flatcoated meer dat gaat niet lukken denk ik.ben veelste gek met die honden.

Heel herkenbaar.De bull terrier staat hier op een.Daarnaast vind ik vele rassen mooi en zijn er een aantal waarvan ik denk ooit....
Maar toen we voor een hond naast Fellow zijn gaan kijken,wilde vincent er nog een bull bij.Ik riep nee want dan kom ik nooit meer van de bullen af en ik wil ook eens wat anders.
Wilde graag een cattle dog maar die wilde Vin niet
Daarna wezen kijken voor een hollandse herder,vanwege het feit wat makkelijker met andere honden,ik had er vroeger een thuis gehad.Goede fokker gezocht,paar keer op bezoek geweest maar hadden beiden er toch geen klik mee.
Bij amstaff fokkers wezen kijken en daar was de klik er wel en zo is Tess bij ons gekomen.
Bull zal er dus altijd zijn en daarnaast waarschijnlijk of wel een amstaff of toch nog ooit eens die cattle

Ik vind het ook heel herkenbaar. Ik hou gewoon van Chihuahua's. Ze zijn HEERLIJK. Lief, attent, gek, knuffellig. Ik vind andere rassen ook leuk, bijvoorbeeld ook de dwergkees. Maar diep in mijn hart weet ik dat de Chi het enige ras is dat ik hebben wil. De andere rassen zijn leuk, maar de Chi is geweldig.

Ik heb dat ook niet zo erg, ik val wel steeds terug op de AmBull en de Ca de Bou maar ik vind nog meer honden erg leuk en die zou ik ook ooit nog wel eens willen bezitten zoals de Barzoi en de Spaanse Alano.

Nanna schreef:Ik herken dat helemaal niet. Ik geloof ook niet dat maar één ras zaligmakend is.
Er zijn een aantal eigenschappen die je prettig vindt in een hond en er zijn eigenlijk altijd meerdere rassen die daaraan beantwoorden.
Bovendien zit je ook nog met individuele verschillen en daar moet je het ook maar net mee treffen.
Ik vind de teckel een heel leuk ras, an sich, maar ik ken ook zat teckels die ik ronduit kuthondjes vind

Dit is precies hoe ik bedoel, alleen heb jij er de de juiste woorden voor
Er zijn gewoon echt meerdere rassen die echt goed bij me passen.
Ik vindt Macho geweldig, maar de gemiddelde lab vind ik niks aan.

Ik ben geloof ik ook niet zo rasvast.

Ik herken het ook wel hoor.
Hoe veel wij ook rondkijken voor andere rassen, die ons écht wel aantrekken... Iedere keer weer komt de rottweiler weer boven.... Ze hebben ooit mijn hart gestolen, en ik weet niet of ze dat ooit terug gaan geven