Het HondenForum

Vandaag nam een stagiaire op het werk haar hond mee. (had ze te voren gevraagt)
Nou was het een superlief beest maar niet de boxer zoals ze hem voorstelde. Ik vroeg haar dus welk ras er nog meer inzat. En ja hoor. De hond was 1/3 boxer en de rest Amstaf. Zo'n lief aanhankelijk meisje De stagiaire durfde niet te vertellen dat de hond was wat ze was. Want dan werden mensen misschien bang. Heb haar geheimpje maar voor me gehouden want de mensen vonden de hond ook helemaal geweldig. (Ik werk bij dementerende ouderen. )

Nee, ben ik met je eens hoor Ik denk dat zij meer het personeel bedoelde en ik ben bang dat ze daar wel eens gelijk in kon hebben al weet ik dat niet zeker.

De bewoners vinden een hond gewoon "lief of niet lief". En deze viel onder de categorie lief. 1 van de bwoners zijn wel dat ze leek op haar oude hond. Dat was een bullmastiff overigens

Mijn ervaring is net als dat meisje dat er snel moeilijk wordt gedaan als men weet dat er een staff in zit.
Het is en blijft een hond die vaak negativiteit opwekt bij mensen.
Mijn vorige hond die helaas is overleden was een mechelaar x am.staff
Staff kenners zagen het meestal meteen en spraken me ook aan of er een staff in zat, maar verder zagen anderen vooral de mechelaar.
In het begin wist ik eerlijk gezegd niet dat er zoveel negatief gekeken werd naar de staff maar ondervond dat wanneer ik mensen zei welke kruising hij had...je zag letterlijk de koppen vertrekken en hun aaiende hand weghalen.
Of haalden snel hun hond nog even weg bij de mijne.
Hoe leuk ze hem een seconde geleden nog vonden, zo gespannen zaten ze er bij als ze wisten welke mix hij was en/of gingen snel weg met hun hond.
Ik kan me daarom goed voorstellen dat ze dat liever niet zegt....hoe langer ik mijn vorige hond had, hoe selectiever ik was tegen wie te zeggen welke kruising ik had.
Ik zei meestal bij het vragen welke ras ik heb; 'kruising mechelse herder' en daar stelden de meesten geen verdere vragen bij.
Nou ja goed het is geen verzinsel of overdreven iets naar mijn mening en ik zou in haar geval hetzelfde gedaan kunnen hebben.

Geen problemen mee
Ik ga wel eens langs met één van de honden bij een verzorgingstehuis, en niemand doet daar raar als ik vertel wat voor ras mijn honden zijn.
Ik ben trots op mijn hondjes, en trots op de rasnaam die daarbij hoort.
En als mensen me vragen wat voor ras het is, dan zeg ik vol trots: Amerikaanse Staffords mevrouw/meneer!

En meestal krijg ik dan gewoon een leuke reactie dat ze mooi zijn en lief zijn.
Of ze stellen wel eens wat vragen en dan leg ik uit dat ze voor mensen heel lief zijn, alleen voor andere honden meestal niet.
Dat wordt direct gewoon aangenomen, en mensen vinden altijd dat je in hun ogen kunt zien dat ze vriendelijk zijn.

Of ze stellen wel eens wat vragen en dan leg ik uit dat ze voor mensen heel lief zijn, alleen voor andere honden meestal niet.

hoe komt dat dan dat ze voor andere honden meestal niet lief zijn?
zit dat gewoon in hun karakter?
van amerikaanse bulldogs heb ik ook wel eens gehoord dat ze op volwassen leeftijd niet meer zo goed zouden kunnen met andere honden.
mijn achter buurman heeft er twee en die kunnen inderdaad niet met mijn honden maar ik ken er nog één en die kan weer heel goed met mijn honden? zou het ook met opvoeding te maken kunnen hebben dat de baasjes ze misschien toch wat vaker weg houden bij andere honden tot ze volwassen zijn?

Nanna schreef:Alsof dementerende bejaarden weten wat een Amstaff is

.

Ow jawel hoor tis niet omdat ze dement zijn ze niks meer weten, sommigen zijn hartstikke intiligent ook al herkennen ze hun kinderen niet meer.

Paulala schreef:Geen problemen mee
Ik ga wel eens langs met één van de honden bij een verzorgingstehuis, en niemand doet daar raar als ik vertel wat voor ras mijn honden zijn.
Ik ben trots op mijn hondjes, en trots op de rasnaam die daarbij hoort.
En als mensen me vragen wat voor ras het is, dan zeg ik vol trots: Amerikaanse Staffords mevrouw/meneer!

En meestal krijg ik dan gewoon een leuke reactie dat ze mooi zijn en lief zijn.
Of ze stellen wel eens wat vragen en dan leg ik uit dat ze voor mensen heel lief zijn, alleen voor andere honden meestal niet.
Dat wordt direct gewoon aangenomen, en mensen vinden altijd dat je in hun ogen kunt zien dat ze vriendelijk zijn.

Dat klinkt goed....blij om te horen.
Ik vind het altijd zo overtrokken.....kijk als je de hond niet kent kan ik me er nog een voorstelling van maken, maar als je al contact hebt gelegd met de hond en je hebt al ervaren dat het een lieverd is...begrijp ik niet dat dan alsnog gemiept wordt over een ras die in een hond zit, wat dus regelmatig gebeurde in mijn situatie.
Gelukkig heb jij daar geen ervaring mee

mijn engelse staff ging ook altijd mee naar het verzorgings tehuis
en daar waren ze er allemaal gek op

ik ging met amy altijd naar een speciale school voor gehandicapte kindjes , dat vonden die kindjes prachtig en amy ook, die is heel zacht van karakter nu wonen we daar niet meer jammer genoeg, maar dat soort dingetjes vindt amy echt geweldig
ik ben zelf alleen niet zo gek op oudjes, en zal daar dus ook niet snel naartoe gaan met mijn hond, ik vertrouw ze echt voor geen meter

Ik heb zelf Escan wel eens meegenomen. Raar eigenlijk, Escan is behoorlijk terughoudend, maar op het werk gaat het heel goed. Ik denk omdat de mensen niet meteen op hem af komen, maar hem zelf het initiatief laten nemen al is dat dan niet bewust. Escan is dan trouwens steevast een herder met een rare kleur. maar ja, dat vind ik niet gek, een saarloos is bij de meeste mensen niet bekend

ik werk in een huis waar huisdieren toegestaan zijn. We hebben dus een "jeweetwel"kater, 2 kippen, een paar vissen. In het verleden hadden we dus ook een hondje, maar die is inmiddels overleden. Was een king charles spaniel en is 13 jaar geworden.
Nu komt iedere 6 weken de aaihondenclub, en als iemand van de stagiaires of personeel zin heeft en het is wat rustiger nemen ze de hond mee. Superleuk

monky555 schreef:ik ben zelf alleen niet zo gek op oudjes, en zal daar dus ook niet snel naartoe gaan met mijn hond, ik vertrouw ze echt voor geen meter

slechte ervaringen???

tibetaantje schreef:

Of ze stellen wel eens wat vragen en dan leg ik uit dat ze voor mensen heel lief zijn, alleen voor andere honden meestal niet.

hoe komt dat dan dat ze voor andere honden meestal niet lief zijn?
zit dat gewoon in hun karakter?
van amerikaanse bulldogs heb ik ook wel eens gehoord dat ze op volwassen leeftijd niet meer zo goed zouden kunnen met andere honden.
mijn achter buurman heeft er twee en die kunnen inderdaad niet met mijn honden maar ik ken er nog één en die kan weer heel goed met mijn honden? zou het ook met opvoeding te maken kunnen hebben dat de baasjes ze misschien toch wat vaker weg houden bij andere honden tot ze volwassen zijn?

In het verleden zijn deze honden gebruikt (gebeurt nog steeds helaas) voor hondengevechten.
De honden werden geselecteerd op vechtlust, hondagressie, uithoudingsvermogen enz.
Dit fok je er in een korte tijd natuurlijk niet zomaar even uit.
Daarom bezitten veel Amstaffs heden ten dage nog steeds deze karakter eigenschappen.
Weliswaar meestal niet meer zo heftig als in het verleden, maar toch is het aanwezig.
Natuurlijk heeft opvoeding en socialisatie invloed op de ontwikkeling van het karakter van een hond.
Maar wat er genetisch in zit, dan train je er niet uit met opvoeding.
Zo is onze reu niet gek op andere honden.
Puppies vindt hij helemaal het einde, daar is hij heel lief voor.
Maar de meeste volwassen honden negeert hij totaal, en zolang die andere honden dit ook doen, is er niets aan de hand, zo hoort het karakter in principe ook te zijn, ze horen een gevecht niet op te zoeken, maar gaan het niet uit de weg.

Dit is echt iets dat bij de Amstaff hoort, en daar kies je voor als je zo'n hond koopt.