Het HondenForum

Vandaag had de ergste dag van mijn leven kunnen zijn...
Het had niet veel gescheeld...of Luna lag onder een bus.
Mijn zus was Luna aan het uitlaten en ik was met de bus onderweg naar hen.
Op een gegeven moment zegt ze tegen Luna "Nog even wachten. Iris komt zo".
Dat was voor Luna reden genoeg om mij vast tegemoet te rennen. Ze is helemaal naar de grote weg gerend waar de bus stopt en op dat moment kwam mijn bus daar net aanrijden. Ik zag haar dwars over de weg rennen voor mijn bus langs.....
Ik had het echt niet meer!!! Ik ben nog nooi zo bang geweest volgens mij!
Ik heb de deuren van de bus open geschopt....en ben naar buiten gerend..

En toen...zag ik haar niet meer...
Ik ben in het wilde weg de straat op gerend. Bijna zelf ook nog onder een auto gekomen (hoe dom?!)....
En daar stond ze dan...aan het eind van de straat..
Een beetje buiten adem...maar verder alsof er niks was gebeurd...

Dus ik heb haar meegenomen naar huis...
Onderweg werd ik gebeld door mijn zus...helemaal in paniek...dat ze Luna kwijt was..

Al met al...wat een dag...wat een dag...
Ik denk dat Luna een engeltje op haar schouder heeft gehad.....anders had ze dit nooit overleefd...

Ik ben nog steeds een beetje in shock.....bijna mn meisje kwijt...

Danit de schrik er goed in! Gelukkig goed afgelopen!

Daisy@ schreef:Danit de schrik er goed in! Gelukkig goed afgelopen!

Inderdaad. Dat hou ik mezelf ook maar voor...maar het idee blijft door hoofd spoken, dat het ook anders had kunnen aflopen..

Volgende keer Luna gewoon aan de lijn langs die weg laten lopen.

Muk schreef:Volgende keer Luna gewoon aan de lijn langs die weg laten lopen.

Ja maar ze liepen helemaal niet langs de weg he. We laten Luna nooit los langs een grote weg lopen.
Ze is daar zelf heen gerend..

Oh wat eng! Kan me voorstellen dat je schrikt :N: Zoiets heb ik ook eens met Nilo meegemaakt. Tijdens een wandeling langs een drukke straat had ik hem aangelijnd maar als pup van 3 maand kwam hij er achter dat hij met veel geweld uit zijn halsband kon komen. Dus ik begrijp je angst volkomen!

Maeve schreef:Oh wat eng! Kan me voorstellen dat je schrikt :N: Zoiets heb ik ook eens met Nilo meegemaakt. Tijdens een wandeling langs een drukke straat had ik hem aangelijnd maar als pup van 3 maand kwam hij er achter dat hij met veel geweld uit zijn halsband kon komen. Dus ik begrijp je angst volkomen!

Oh ja, verschrikkelijk! Je staat dan zo macheloos he!!

Ohh wat erg!!

Gelukkig is alles goed gekomen!
Ik kan me voorstellen dat je er nog erg aan denkt!

Wat een pech, maar ook: wat een geluk! Ben blij dat het goed is afgelopen

Pfff wat schrikken zeg!!!
Gelukkig is het goed afgelopen

pppfffffuuuuuuuwwww, wat een horror senario :N:

Zoiets kost je tien jaar van je leven. :N: Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.

Hanneke2 schreef:Zoiets kost je tien jaar van je leven. :N: Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.

Hopelijk krijgt Luna die 10 jaar er dan bij...dan heeft het in ieder geval een doel gehad..

Maar het was inderdaad echt heel erg schrikken.
Alles gebeurt in een waas. Je hebt geen idee waar je moet kijken....rent dwars over straat..
Ik denk inderdaad dat het niet heel goed voor je bloeddruk e.d. is ..

Gelukkig is het goed gekomen en is er niks ernstigs gebeurd.
Ik weet hoe je je voelde op dat moment.
Ik was Beike ook bijna een keer kwijt geweest, toen Beike achter een haas aanzat en dwars door alles heen ( sloten met galdde kei-en ) enz.
en vervolgens bijna de autoweg opging.
Het was dat de haas een plotselinge wending maakte en de andere kant opschoot, maar anders weet ik niet wat er gebeurd was en dat wil ik liever niet weten ook.
Gelukkig konden 2 fietsers Beike tegenhouden, waardoor Beike een kleine omweg maakte en op dat moment, kon mijn broertje ( die was ook mee), Beike bij zijn halsband pakken.
Ik was net te ver weg en kon Beike niet te pakken krijgen.
Ik ben die 2 fietsers en mijn broertje nog steeds erg dankbaar, want ook aan de andere kant, liep een autoweg.
Beike gaat op dat stuk dus nooit weer los.
( Op het moment dat het gebeurde, stonden we ver van de weg af, maar blijkbaar nog niet ver genoeg).

Maar op zo'n moment zijn ze echt onbereikbaar, ze horen je gewoon niet.
Ik kon roepen wat ik wou, maar Beike hoorde me gewoon niet.
Zelfs de terugweg ( wij zijn daarna direct naar huis gegaan), was Beike nog om zich heen aan het kijken waar de haas nu was en zelfs 's avonds was hij nog aan het snuffelen in het park.
Pas de volgende dag was hij weer helemaal de "oude".

sjezus zeg... kan me voorstellen dat je helemaal gek wordt als je je hond over straat ziet rennen en dan nog net voor de bus langs waar jij in zit Ben blij dat het goed is afgelopen... hoop dat ze dit geen tweede keer in haar hoofd haalt!!

Pff jeetje, grijze haren en meteen 10 jaar van je leven.
Gelukkig is alles goed afgelopen!

Ja, daar schrik je van he? Hihi, zo'n schrik kan je wel 10 jaar van je leven kosten.

lijkt wel een nachtmerrie.... :N: