Het HondenForum

Als het inderdaad een hond van een uitlaatterrein is, lijkt me dat een drama voor de betrokkenen.

http://www.rtvutrecht.nl/nieuws/206489

Een uitlaatservice is is anders dan een uitlaatterrein

Maar dit soort dingen is altijd verschrikkelijk

goud schreef:Als het inderdaad een hond van een uitlaatservice is, lijkt me dat een drama voor de betrokkenen
http://www.rtvutrecht.nl/nieuws/206489

Waarom zou het een hond van een uitlaatservice zijn

Er staat dat de hond waarschijnlijk van een hondenuitlaatterrein bij de Lekbrug kwam.
En het lijkt mij sowieso een drama voor de betrokkenen

he gedverdemme

Kaiou schreef:
goud schreef:Als het inderdaad een hond van een uitlaatservice is, lijkt me dat een drama voor de betrokkenen
http://www.rtvutrecht.nl/nieuws/206489
Waarom zou het een hond van een uitlaatservice zijn :denken:
Er staat dat de hond waarschijnlijk van een hondenuitlaatterrein bij de Lekbrug kwam.
En het lijkt mij sowieso een drama voor de betrokkenen :19:

Klopt, verkeerd gelezen, zal het aanpassen.
Gr.

Maakt niet uit waar de hond vandaan kwam, het is gewoon hartstikke zielig voor de lammetjes, bah.

Vreselijk sneu voor de lammeren en de twee schapen.Bah.

Marie-Josée schreef:Vreselijk sneu voor de lammeren en de twee schapen.Bah.

Maar ook voor de eigenaar van de hond. En als een hond eenmaal bloed geproefd heeft................. dan kun je geen énkel risico meer lopen.
Maggie

:N: das niet heel erg ver weg ! bij mij !

goud schreef:
Marie-Josée schreef:Vreselijk sneu voor de lammeren en de twee schapen.Bah.
Maar ook voor de eigenaar van de hond. En als een hond eenmaal bloed geproefd heeft................. dan kun je geen énkel risico meer lopen.
Maggie

was dat van dat bloed proeven geen fabeltje

Dongo schreef:
goud schreef:
Marie-Josée schreef:Vreselijk sneu voor de lammeren en de twee schapen.Bah.
Maar ook voor de eigenaar van de hond. En als een hond eenmaal bloed geproefd heeft................. dan kun je geen énkel risico meer lopen.
Maggie
was dat van dat bloed proeven geen fabeltje

weet ik niet onze oem heeft waarscheinlijk een keer bloed geproefd maar leeft nog, honden een schaap uit de sloot gered, maar perongeluk vermoord...wel afgemaakt

Dongo schreef:
goud schreef:
Marie-Josée schreef:Vreselijk sneu voor de lammeren en de twee schapen.Bah.
Maar ook voor de eigenaar van de hond. En als een hond eenmaal bloed geproefd heeft................. dan kun je geen énkel risico meer lopen.
Maggie
was dat van dat bloed proeven geen fabeltje

In ons geval op de boerderij niet. Na het doden van schapen is hij wel afgemaakt. Is toch algemeen wel bekend.

Was een rotweiler.
Maggie

Dongo schreef:
goud schreef:
Marie-Josée schreef:Vreselijk sneu voor de lammeren en de twee schapen.Bah.
Maar ook voor de eigenaar van de hond. En als een hond eenmaal bloed geproefd heeft................. dan kun je geen énkel risico meer lopen.
Maggie
was dat van dat bloed proeven geen fabeltje

Het bloed proeven lijkt me onzin, maar dit is wel een succes-ervaraing in het jagen/doodbijten... En sja, succeservaring vraagt om meer, over het algemeen. Heeft verder niets met het bloed proeven te maken...

Jacksel schreef:
Dongo schreef:
goud schreef:
Marie-Josée schreef:Vreselijk sneu voor de lammeren en de twee schapen.Bah.
Maar ook voor de eigenaar van de hond. En als een hond eenmaal bloed geproefd heeft................. dan kun je geen énkel risico meer lopen.
Maggie
was dat van dat bloed proeven geen fabeltje :denken:
Het bloed proeven lijkt me onzin, maar dit is wel een succes-ervaraing in het jagen/doodbijten... En sja, succeservaring vraagt om meer, over het algemeen. Heeft verder niets met het bloed proeven te maken...

Maar als ze doodbijten krijgen ze toch bloed in de bek lijkt mij.
Maggie

Jacksel schreef:
Dongo schreef:
goud schreef:
Marie-Josée schreef:Vreselijk sneu voor de lammeren en de twee schapen.Bah.
Maar ook voor de eigenaar van de hond. En als een hond eenmaal bloed geproefd heeft................. dan kun je geen énkel risico meer lopen.
Maggie
was dat van dat bloed proeven geen fabeltje
Het bloed proeven lijkt me onzin, maar dit is wel een succes-ervaraing in het jagen/doodbijten... En sja, succeservaring vraagt om meer, over het algemeen. Heeft verder niets met het bloed proeven te maken...

Dat lijkt mij ook onzin. Mijn honden proeven bijvoorbeeld dagelijks bloed.

Het gaat echt om de succes-ervaring bij jacht. Dat is dan ook de reden dat ik dat gedrag bij Silka ten alle tijden heb voorkomen. Inmiddels is ze al weer zo lang bij ons en heeft ze het 'hier', 'wacht' en 'blijf' zo goed door, dat het op-eigen-houtje jagen zo goed als uitgedoofd is. Zo goed als, dus het blijft opletten. Maar zo lang ik (en mijn spelletjes) leuker blijken dan het jagen gaat het goed.
Maar goed, ik dwaal af... ik geloof niet in bloed-proef-verhaal, wél in jagen 'smaakt' naar meer.

Jacksel schreef:
Dongo schreef:
goud schreef:Maar ook voor de eigenaar van de hond. En als een hond eenmaal bloed geproefd heeft................. dan kun je geen énkel risico meer lopen.
Maggie
was dat van dat bloed proeven geen fabeltje
Het bloed proeven lijkt me onzin, maar dit is wel een succes-ervaraing in het jagen/doodbijten... En sja, succeservaring vraagt om meer, over het algemeen. Heeft verder niets met het bloed proeven te maken...

Nee, want dan zou je nooit "vers" kunnen voeren.

Frenk krijgt elke dag bloed in z'n bek met zijn voer en is toch echt geen killah

Ik denk dat het er wel degelijk bij komt kijken.

Stel je jaagt, vangt en bij een flinke beet stroomt er een bak gal je bek in. Dan is het jagen en vangen misschien nog wel leuk, maar je bijt écht niet meer door de huid, als je het al niet überhaupt verder uit je hoofd laat.
Maar nu jaag je (en je weet niet goed waarom, dat is dat vage "heey ik moet er achteraan rennen van diep van binnen" je pakt het, da's cool ( net als de frisbee, of een bal) en dan proef je......Goddelijk bloed. Je hebt zojuist de "jackpot" gekregen voor je geweldige jacht!

En óf dat een trigger is voor een volgende keer. De ultieme en meest natuurlijke beloning, daar waar het hondenlijf in principe naar zoekt. De jacht dient tenslotte tot het vangen en verorberen van de prooi. Het is een vast setje gedragspatronen (het jagen en erachteraanrennen) gekoppeld aan beloningssystemen. (overigens ga ik hier te kort door de bocht, want de jacht zelf is inderdaad al intrinsiek belonend...ongeacht het resultaat

)

Ik vrees dus dat je het niet los kunt zien.

Wat natuurlijk niet betekent dat een hond die rauw eet ook gaat jagen, want die heeft de link met de jacht, vangst en het daaropvolgende godenmaal nog niet gelegd. De bal smaakt namelijk naar rubber en de dummie naar jute...

Is overigens wel één van de redenen dat mijn honden geen hele prooidieren krijgen (alhoewel ik ze wel eens een eendagskuiken heb gevoerd). Ik geloof er geen bal van dat ze nooit de link zullen leggen...om over kadavers maar te zwijgen, al dan niet vergiftigd..
Dus vachtjes en veren zijn bij mij taboe.

Maar reden één is dat ik niet wil dat er speciaal voor mijn hond prooien gefokt moeten worden...er is ruim voldoende "afval" van prima kwaliteit.

Madelief schreef:verhaal

Even samengevat:
jij denkt dus dat de thrill van de jacht en vangst van de prooi nog eens versterkt worden door het proeven van bloed?

Dat ik je goed begrijp?

Als dat zo is, dan is de jacht + vangst het onderscheidende onderdeel. En dan slaat "als ze eenmaal bloed geproefd hebben" dus nergens op

"als ze eenmaal succesvol gejaagd hebben" dat is dan toch veel logischer?

Frenk schreef:
Madelief schreef:verhaal
Even samengevat:
jij denkt dus dat de thrill van de jacht en vangst van de prooi nog eens versterkt worden door het proeven van bloed?

Dat ik je goed begrijp?

Als dat zo is, dan is de jacht + vangst het onderscheidende onderdeel. En dan slaat "als ze eenmaal bloed geproefd hebben" dus nergens op , want dat was de opmerking:
"En als een hond eenmaal bloed geproefd heeft................. dan kun je geen énkel risico meer lopen."

"als ze eenmaal succesvol gejaagd hebben" is dan toch veel logischer?

Ik heb een hond gehad die eens (per ongeluk) een kuiken had gepakt.
Kuikens waren niet meer veilig voor haar: hap, slik, weg.

Maar ving ze mollen of ratten (waar ze op getraind was), dan brak ze de nek en bracht ze die keurig binnen.
Stond nog geen tandje in! Ze heeft die neiging ook nooit gehad, echt nooit.

Ik heb het nooit begrepen, maar het is wel waar, gek genoeg.
En zo werkt het vaak volgens mij.

Mijn border collie drijft en schapen en eet BARF echter heeft ze nu al 2 keer (heel in het begin) een gat tot bloedens toe in het schaap gebeten maar echt niet dat ze dat nu nog doet hoor.
Ze krijgt trouwens ook hele prooidieren te eten maar mijn fretten en cavias die hier tussen de honden in de tuin los lopen (niet samen :N: ) doet ze niets mee.

Madelief schreef:Ik denk dat het er wel degelijk bij komt kijken.

Stel je jaagt, vangt en bij een flinke beet stroomt er een bak gal je bek in. Dan is het jagen en vangen misschien nog wel leuk, maar je bijt écht niet meer door de huid, als je het al niet überhaupt verder uit je hoofd laat.
Maar nu jaag je (en je weet niet goed waarom, dat is dat vage "heey ik moet er achteraan rennen van diep van binnen" je pakt het, da's cool ( net als de frisbee, of een bal) en dan proef je......Goddelijk bloed. Je hebt zojuist de "jackpot" gekregen voor je geweldige jacht!

En óf dat een trigger is voor een volgende keer. De ultieme en meest natuurlijke beloning, daar waar het hondenlijf in principe naar zoekt. De jacht dient tenslotte tot het vangen en verorberen van de prooi. Het is een vast setje gedragspatronen (het jagen en erachteraanrennen) gekoppeld aan beloningssystemen. (overigens ga ik hier te kort door de bocht, want de jacht zelf is inderdaad al intrinsiek belonend...ongeacht het resultaat )

Ik vrees dus dat je het niet los kunt zien.

Wat natuurlijk niet betekent dat een hond die rauw eet ook gaat jagen, want die heeft de link met de jacht, vangst en het daaropvolgende godenmaal nog niet gelegd. De bal smaakt namelijk naar rubber en de dummie naar jute...

Is overigens wel één van de redenen dat mijn honden geen hele prooidieren krijgen (alhoewel ik ze wel eens een eendagskuiken heb gevoerd). Ik geloof er geen bal van dat ze nooit de link zullen leggen...om over kadavers maar te zwijgen, al dan niet vergiftigd..
Dus vachtjes en veren zijn bij mij taboe.

Maar reden één is dat ik niet wil dat er speciaal voor mijn hond prooien gefokt moeten worden...er is ruim voldoende "afval" van prima kwaliteit.

Met dat laatste ben ik het meer dan eens!

Maar ik heb toch nog wat bedenkingen bij 'de smaak van bloed'. Wordt er uberhaupt 'iets' geproefd als een hond stijf staat van jachtdrift, endorfinen/dopamine, de hele mikmak?

Het uitlaatterrein waarover geschreven wordt, is mijn achtertuin. De schapen staan daar honderden meters vandaan aan de linkerkant, meer richting de inrijlaan van 'Boer Bertus' op. Echt vreselijk dat dit is gebeurd, maar heel eerlijk.........het zat er een keer aan te komen. Mijn rauw gevoerde honden lopen daar elke dag hun rondes en 1 traint zijn speurroutes midden tussen de schapen in diezelfde Uiterwaardes. Als mensen hun honden gewoon laten loslopen in gebieden waar ze geen kwaad kunnen, dan is er niets aan de hand, zou je verwachten. Er lopen op dit moment ook runderen met jonge kalfjes die begin januari geboren zijn, zo ook een kudde Fjordenpaarden. Een wahallah voor honden die daar gevoelig voor zijn om op te jagen. Ze hebben immers de ruimte om te gaan, tot aan Lexmond toe als ze zin hebben. En meestal zijn dit gewoon ordinaire brokgevoerde hondjes, hoor....

Rami schreef:
Madelief schreef:Ik denk dat het er wel degelijk bij komt kijken.

Stel je jaagt, vangt en bij een flinke beet stroomt er een bak gal je bek in. Dan is het jagen en vangen misschien nog wel leuk, maar je bijt écht niet meer door de huid, als je het al niet überhaupt verder uit je hoofd laat.
Maar nu jaag je (en je weet niet goed waarom, dat is dat vage "heey ik moet er achteraan rennen van diep van binnen" je pakt het, da's cool ( net als de frisbee, of een bal) en dan proef je......Goddelijk bloed. Je hebt zojuist de "jackpot" gekregen voor je geweldige jacht!

En óf dat een trigger is voor een volgende keer. De ultieme en meest natuurlijke beloning, daar waar het hondenlijf in principe naar zoekt. De jacht dient tenslotte tot het vangen en verorberen van de prooi. Het is een vast setje gedragspatronen (het jagen en erachteraanrennen) gekoppeld aan beloningssystemen. (overigens ga ik hier te kort door de bocht, want de jacht zelf is inderdaad al intrinsiek belonend...ongeacht het resultaat )

Ik vrees dus dat je het niet los kunt zien.

Wat natuurlijk niet betekent dat een hond die rauw eet ook gaat jagen, want die heeft de link met de jacht, vangst en het daaropvolgende godenmaal nog niet gelegd. De bal smaakt namelijk naar rubber en de dummie naar jute...

Is overigens wel één van de redenen dat mijn honden geen hele prooidieren krijgen (alhoewel ik ze wel eens een eendagskuiken heb gevoerd). Ik geloof er geen bal van dat ze nooit de link zullen leggen...om over kadavers maar te zwijgen, al dan niet vergiftigd..
Dus vachtjes en veren zijn bij mij taboe.

Maar reden één is dat ik niet wil dat er speciaal voor mijn hond prooien gefokt moeten worden...er is ruim voldoende "afval" van prima kwaliteit.
Met dat laatste ben ik het meer dan eens!

Maar ik heb toch nog wat bedenkingen bij 'de smaak van bloed'. Wordt er uberhaupt 'iets' geproefd als een hond stijf staat van jachtdrift, endorfinen/dopamine, de hele mikmak?

Dat "bloed proeven"is altijd in overdrachtelijke zin bedoeld geweest ( jagen levert een beloning op) maar er zijn mensen die het letterlijk blijven nemen

Dat verhaal krijg je er nooit uit.Net als het verhaal van de hond met de nietjes in de oren.

SandraH schreef:Het uitlaatterrein waarover geschreven wordt, is mijn achtertuin. De schapen staan daar honderden meters vandaan aan de linkerkant, meer richting de inrijlaan van 'Boer Bertus' op. Echt vreselijk dat dit is gebeurd, maar heel eerlijk.........het zat er een keer aan te komen. Mijn rauw gevoerde honden lopen daar elke dag hun rondes en 1 traint zijn speurroutes midden tussen de schapen in diezelfde Uiterwaardes. Als mensen hun honden gewoon laten loslopen in gebieden waar ze geen kwaad kunnen, dan is er niets aan de hand, zou je verwachten. Er lopen op dit moment ook runderen met jonge kalfjes die begin januari geboren zijn, zo ook een kudde Fjordenpaarden. Een wahallah voor honden die daar gevoelig voor zijn om op te jagen. Ze hebben immers de ruimte om te gaan, tot aan Lexmond toe als ze zin hebben. En meestal zijn dit gewoon ordinaire brokgevoerde hondjes, hoor....

Wow dan woon je best wel mooi

!

Ik kom er ook af en toe met Kobus, maar die ziet die beesten niet eens.... Van de week stond er een rund op het pad en hij loopt er met een ruime boog omheen.

Maar je hebt gelijk, het zat eraan te komen.... Ik vind het eigenlijk ook raar dat het losloopgebied is

kobus08 schreef:
SandraH schreef:Het uitlaatterrein waarover geschreven wordt, is mijn achtertuin. De schapen staan daar honderden meters vandaan aan de linkerkant, meer richting de inrijlaan van 'Boer Bertus' op. Echt vreselijk dat dit is gebeurd, maar heel eerlijk.........het zat er een keer aan te komen. Mijn rauw gevoerde honden lopen daar elke dag hun rondes en 1 traint zijn speurroutes midden tussen de schapen in diezelfde Uiterwaardes. Als mensen hun honden gewoon laten loslopen in gebieden waar ze geen kwaad kunnen, dan is er niets aan de hand, zou je verwachten. Er lopen op dit moment ook runderen met jonge kalfjes die begin januari geboren zijn, zo ook een kudde Fjordenpaarden. Een wahallah voor honden die daar gevoelig voor zijn om op te jagen. Ze hebben immers de ruimte om te gaan, tot aan Lexmond toe als ze zin hebben. En meestal zijn dit gewoon ordinaire brokgevoerde hondjes, hoor....
Wow dan woon je best wel mooi !

Ik kom er ook af en toe met Kobus, maar die ziet die beesten niet eens.... Van de week stond er een rund op het pad en hij loopt er met een ruime boog omheen.

Heel af en toe vindt Stanley het nodig om stiertje te pesten. Maar dan krijgt hij van mij enorm op zijn flikker, ik wil dat niet hebben. Zeker niet als ze met jong lopen. Toen afgelopen januari het eerste kalfje werd geboren (nog geen half uur oud...) stoof Whooper op de nageboorte af, middenin het weiland met de runderen er omheen. Dat is het enige wat je van mijn kadavervreter kan verwachten, de dieren zelf laat hij met rust ook het kleine kalfje waar hij vlak naast stond met moeder aan zijn zij. Doodsangsten sta ik dan uit, maar de hele groep accepteert hem gelukkig.

Maar je hebt gelijk, het zat eraan te komen.... Ik vind het eigenlijk ook raar dat het losloopgebied is

Nee, het is raar dat de dieren de mogelijkheid hebben het gebied langs de plas te benutten op een te kleine ruimte. Daar zijn al zoveel discussies over geweest. Daarnaast nemen een aantal hondeneigenaren het niet zo nauw met al die 'regeltjes' en die verpesten het voor de mensen die wel goedwillend zijn en overal rekening mee houden. Ik vind het overigens prachtig dat die dieren er lopen, hoor. Kan daar intens van genieten, zeker nu met de twee jonge kalfjes.
Ik hoorde vanochtend een gerucht dat het waarschijnlijk helemaal niet om een hond uit het losloopgebied gaat, maar die gewoon vanaf de dijk bij ons werd los gegooid en naar beneden onder het prikkeldraad is gekropen en de schapen achterna is gegaan. Dat vind ik zelf een logischere verklaring, dan dat een wegloper echt enorm om moet lopen om zijn doel te bereiken. Of hij moet in eerste instantie konijnen achterna hebben gezeten, dan heb je ook geen notie waar zo'n hond uiteindelijk uitkomt. Ik vind het al met al maar erg triest.

Jullie hebben allemaal een punt, haha. Te veel werk om te quoten.

Overdrachtelijke zin ben ik het ook mee eens. Het had nooit letterlijk gelezen moeten worden waarna het omdraaien naar bloed eten = gaan jagen gemakkelijk gedaan was. Ik denk dat een succesvolle jacht an sich al een trigger kan zijn om het eens te herhalen, dat is inderdaad met endorfines etc de sterkste bekrachtiging (onsuccesvolle jacht ook trouwens, anders zou geen wolf te eten krijgen en stoppen na 2 pogingen).

Maar denk wel dat als het een lekkere maaltijd blijkt te zijn dat wel degelijk invloed kan hebben op een volgende "window of oppertunity" tot jagen.
Maar ben niet bang dat mijn vleeseters gaan jagen

.
Overigens is het verhaal van de barfende bordercollie weer een tikje anders, omdat het schapenwerk belangrijker is dan het vangen van een maal. Erg lang geselecteert op die kwaliteiten

Overigens drijft een border wel weer op basis van de jacht terwijl een beauceron bijv.

jaagt op basis van wederzijds respect. En toch zie ik misschien nog wel eerder een ontspoorde beauceron een schaap killen dan een border

. Verdorie...wéér iets om over na te denken....

Blijft verschrikkelijk voor de schapen(houder) en indirect ook voor de weldenkende hondenbezitter....die "put" ? gaat zo nog eens dicht, wéér een losloopgebiedje verdwenen. En bedankt.

Er hoeven geen prooidieren gefokt te worden om te barfen, er lopen er zat in de bossen.

(garpje)

Ontopic vind ik dit een van de vele redenen om losloopgebieden netjes te omheinen.

Toch nog even reageren; van de meeste opgejaagde en doodgebeten dieren wordt niet gegeten, volgens mij heeft het gewoon te maken met het pure jachtinstinct; als het dier niet meer "meespeelt" en dood blijft liggen is de lol eraf.

Het HondenForum

Hond bijt lammetjes dood

Hond bijt lammetjes dood

Re: Hond bijt lammetjes dood

Re: Hond bijt lammetjes dood