Het HondenForum

Eva heeft de neiging om extreem door te flippen als we met haar oefenen. Balbalbalbal! en dat in het kwadraat. Eergister had ik er last van omdat ze tijdens het wandelen ineens de bal wilde hebben, een paar trucjes ging doen en daarna woest blaffend de bal uit mijn handen rukte. Ik dacht leuk schat, LOS! Maar dan krijgt ze een kleine fit van drift en een hoge zeurende toon in haar keel. Loslaten ho maar en haar aan de halsband pakken of dwingen laat ze dan niet toe want dan hapt ze uit opwinding.

Ik laat de bal dus los, zeg zit en los en dan gaat het wel.

Net hoorde ik buiten veel geblaf en stond ze tegen Martijn te kafferen. Ze had de oefening niet goed gedaan maar moest en zou de bal hebben. Dus dan zet ze een gifkeel op en gaat grommend en blaffend om hem heen rennen.

Moet je dan negeren? Omdraaien, spelletje afbreken en doorlopen? Of moet je wel de confrontatie opzoeken? Ik weet dat veel mechelaars ook dit gedrag tonen en ik ben wel benieuwd naar hoe jullie dat doen?

Ik vind het overigens geen enkel probleem, ze heeft dit al van pup af aan en het is in mijn ogen doodnormaal voor dit type hond en dit karakter voor daar discussie over ontstaat. Wij zijn er juist blij mee want met zulke buitdrift kom je tenminste ergens met je hond als je gaat trainen Dus liever niet reacties als je staat niet boven je hond oid want dat is niet waar dit om gaat. Herdermensen met driftkoppen zullen wel begrijpen wat ik bedoel. Inge? Wat doe jij? Biene aanpakken hierop of meteen afbreken en dan opnieuw?

ik heb begrepen dat dit --redirektie-- heet

zij willen de leiding overnemen en je moet doen wat zij willen

als buster dit doet ruim ik de bal op --zeg klaar en loop door
hij probeert het dan nog een keer maar ik negeer hem

gaat hij 5 min goed mee dan wil ik het wel weer proberen

ik ben natuurlijk niet de juiste persoon om het jou uit te leggen maar dit is mijn manier

fenneke schreef:ik heb begrepen dat dit --redirektie-- heet

zij willen de leiding overnemen en je moet doen wat zij willen

als buster dit doet ruim ik de bal op --zeg klaar en loop door
hij probeert het dan nog een keer maar ik negeer hem

gaat hij 5 min goed mee dan wil ik het wel weer proberen

ik ben natuurlijk niet de juiste persoon om het jou uit te leggen maar dit is mijn manier

Waarom ben jij niet de juiste persoon? Jij doet dus ook wat ik tot nu toe doe. Is Buster ook zo'n gifkop dan? Eva krijgt nl echt fits van totale doordraaigekte als wij met haar trainen met de bal als beloning. Ze gaat dan ineens 6 keer een oefening doen zxonder dat je iets vraagt, heel hard blaffen, dan tegen je opspringen en dan proberen de bal uit mijn handen te rukken Ik vind dat wel gaaf want het geeft aan hoeveel ze daar voor over heeft.

ik breek het 'spel' ook meteen af. Ik roep dat we klaar zijn en loop door. Meestal hoor ik dan wel nog wat gemopper en gesputter naast me en na een tijdje als mevrouw weer kalm is dan probeer ik het weer opnieuw.

Ik heb ooit wel eens geprobeerd om toch meteen de oefening weer op te pakken maar dat werkte averechts. In die zin dat Ameno heel erg gefrustreerd raakte omdat ze blijkbaar te druk in haar koppie was om mijn vraag uberhaubt te horen.

ja Buster wil mij ook vaak voor zijn met oefenen

bv plaats sturen -- hij ligt en moet voor komen --aan de voet en weer plaats

hij draait nu zelf het riedeltje en verwacht de bal

als ik dan wegloop en hem mee roep springt hij tegen mij op--hij is niet vocaal gelukkig-- de bal de bal de bal

en wil dan ook wel even zo'n lekker velletje van je arm pakken

dus ik doe nu steeds een ander volgorde zodat hij moet wachten op wat ik wil

Je kunt heel goed trainen op geduld
Bijvoorbeeld door haar vast te maken aan een paaltje en dan op haar in te lopen met iets wat ze heel erg leuk vind (balletje/eten oid).
Je vraagt dan vooraf zit van haar en loopt vooruit zolang ze rustig zit, als ze gaat staan of anderszins ouwehoert draai je niet om maar begin je achteruit te lopen
Dan doet Eva
En dat moet je hebben
Zo zijn er veel varianten op het thema geduld. Ook spelletjes waarbij ze moet onthouden doen het vaak goed, vanwege de noodzaak tot concentratie.

Bij Biène ligt het eraan.

Wanneer Biène flink begint te klapperen met haar tanden (teken dat ze op scherp staat en hoog in drift) dan ga ik de confrontatie alleen aan als ik haar aan kan....loopt ze los en kan ze dus wegschieten dan probeer ik rust te brengen. Commando af bv. en dan er rust in aaien, de spanning weg laten vloeien.
Heb ik haar aan de lijn dan ga ik de confrontatie dus wel aan als dat gaat. Maar ook dat is afhankelijk van de situatie.
Afgelopen week tijdens een training werd ze bijvoorbeeld heel gespannen boven op de loopbrug. Ze zit dan boven mijn hoofd, ik kan weinig doen (ook al zit ze aan de lijn, ik kan haar niet naar beneden sleuren over een open trap) en ik heb er toen ook voor gekozen het te negeren, haar tot rust te brengen en toen naar beneden te laten lopen.
Als ik de confrontatie aan ga dan eis ik daarna ook gehoorzaamheid, ik zet er dan dus even flink appèl op. Volgen, veel wendingen maken, aandacht voor mij! Met een flinke beloning als haar "bui" over is en ze dus weer goed bereikbaar is.
Ik probeer ten alle tijden te bepalen wat er gebeurt en hoe, madam kan hoog en laag springen, ik bepaal.

OK, tot nu toe twee spelafbrekers dus. Ik doe dat ook zo omdat ik niet snel en graag de confrontatie aanga en omdat ik zelf het idee heb dat ze dan niet meer 100% toerekeningsvatbaar is. Dus dat ze dan dingen doet die ze niet meent al klinkt dat heel gek. Ze is nl een schaapje zo lief en dan ineens niet

Jaap* schreef:Je kunt heel goed trainen op geduld
Bijvoorbeeld door haar vast te maken aan een paaltje en dan op haar in te lopen met iets wat ze heel erg leuk vind (balletje/eten oid).
Je vraagt dan vooraf zit van haar en loopt vooruit zolang ze rustig zit, als ze gaat staan of anderszins ouwehoert draai je niet om maar begin je achteruit te lopen
Dan doet Eva
En dat moet je hebben
Zo zijn er veel varianten op het thema geduld. Ook spelletjes waarbij ze moet onthouden doen het vaak goed, vanwege de noodzaak tot concentratie.

Bij Biène werkt dat dus niet, dan wordt ze alleen maar kwaad en dat kan ze lang volhouden. Als ik dit doe loop ik grote kans dat ik een pit krijg zodra ik haar weer los ga maken of ze reageert haar woede af op haar riem zodra ik haar losmaak. Zowiezo een ding wat ik er bij haar niet uitkrijg, ze bijt in haar riem uit frustratie. Vervelend en lastig, maar aan de andere kant liever haar riem dan mijn arm of been. :N:

MARC_S schreef:
Waarom ben jij niet de juiste persoon? Jij doet dus ook wat ik tot nu toe doe. Is Buster ook zo'n gifkop dan? Eva krijgt nl echt fits van totale doordraaigekte als wij met haar trainen met de bal als beloning. Ze gaat dan ineens 6 keer een oefening doen zxonder dat je iets vraagt, heel hard blaffen, dan tegen je opspringen en dan proberen de bal uit mijn handen te rukken Ik vind dat wel gaaf want het geeft aan hoeveel ze daar voor over heeft.

Ik vind dat dus helemaal niet gaaf maar irritant dwingend gedrag.
Iets waar Marouck hier ook een handje van heeft.

Het is veel minder heftig, maar Vera had toen ze nog jonger was de neiging om enorm te gaan springen om de bal. Niet blaffen of tegen me opstuiteren ofzo, maar naast me gaan springen zo van "bal bal bal".
Dan krijgt ze hem dus niet Ik vond dat al, net als wat Inge zegt eigenlijk, irritant dwingend gedrag, en dat wil ik niet.
Ze heeft me ook 1 keer in mijn duim gebeten toen ik de bal uit haar bek wilde halen op een "los" en ze gewoon te hyper was om netjes los te laten.
Toen werd ik boos, en daarna kon ze opeens wel wat beter zich inhouden als mijn hand in de buurt van haar bek en de bal kwam

Met trainen ben ik toen eventjes gestopt met de bal zelfs. Van de bal werd ze gewoon te hyper en blij, dus voor dingen als zitten en volgen enzo ben ik weer even alleen met stem gaan werken.

Hoe het precies gebeurt is weet ik niet meer, maar op een gegeven moment had ze heel duidelijk de link gelegd tussen 'dwingelanden=geen bal", en sindsdien geen 'probleem' meer met als een halve zool op een neer stuiteren.

Weet niet of je er iets aan hebt hoor, maar in Vera's geval werkt het zo

Inge schreef:Bij Biène ligt het eraan.

Wanneer Biène flink begint te klapperen met haar tanden (teken dat ze op scherp staat en hoog in drift) dan ga ik de confrontatie alleen aan als ik haar aan kan....loopt ze los en kan ze dus wegschieten dan probeer ik rust te brengen. Commando af bv. en dan er rust in aaien, de spanning weg laten vloeien.
Heb ik haar aan de lijn dan ga ik de confrontatie dus wel aan als dat gaat. Maar ook dat is afhankelijk van de situatie.
Afgelopen week tijdens een training werd ze bijvoorbeeld heel gespannen boven op de loopbrug. Ze zit dan boven mijn hoofd, ik kan weinig doen (ook al zit ze aan de lijn, ik kan haar niet naar beneden sleuren over een open trap) en ik heb er toen ook voor gekozen het te negeren, haar tot rust te brengen en toen naar beneden te laten lopen.
Als ik de confrontatie aan ga dan eis ik daarna ook gehoorzaamheid, ik zet er dan dus even flink appèl op. Volgen, veel wendingen maken, aandacht voor mij! Met een flinke beloning als haar "bui" over is en ze dus weer goed bereikbaar is.
Ik probeer ten alle tijden te bepalen wat er gebeurt en hoe, madam kan hoog en laag springen, ik bepaal.

OK, dus je gaat zo nu en dan de confrontatie aan en wint dan ook altijd neem ik aan? Ik weet van Eva dat ze niet makkelijk toegeeft. Dat is prima maar dat heeft ze van kleins af aan. Ze kan heel prima onderwerpen als ze normaal is maar zodra ze druk wordt kan ze dat niet meer. Ook niet naar Cleo. Dus als ze op een druk moment aangepakt wordt blijft ze vechten hoe dan ook. Dus ik wil die confrontatie vermijden uit angst dat ik er hoe dan ook niks mee ga bereiken haar kennende. Zelfs met 3 maanden vocht ze als een leeuw met Cleo en Dapper als die haar corrigeerde. Dat terwijl ze heel onderdanig naar ze was en totaal niet vechtlustig. Zelfs als ze bang wordt gaat ze alleen maar harder vechten en onderwerpt ze nooit. Dus vandaar dat ik dat wil vermijden want ik zie geen manier om dan door te komen en ik denk dat ik dan de relatie met haar verziek door ver over grenzen te moeten gaan.

Inge schreef:

MARC_S schreef:
Waarom ben jij niet de juiste persoon? Jij doet dus ook wat ik tot nu toe doe. Is Buster ook zo'n gifkop dan? Eva krijgt nl echt fits van totale doordraaigekte als wij met haar trainen met de bal als beloning. Ze gaat dan ineens 6 keer een oefening doen zxonder dat je iets vraagt, heel hard blaffen, dan tegen je opspringen en dan proberen de bal uit mijn handen te rukken Ik vind dat wel gaaf want het geeft aan hoeveel ze daar voor over heeft.

Ik vind dat dus helemaal niet gaaf maar irritant dwingend gedrag.
Iets waar Marouck hier ook een handje van heeft.

Ik vind het gaaf omdat het aangeeft dat de hond alles wil doen voor de bal. Niet gaaf gedrag op zichzelf. Eva gaat bij wijze van spreken op haar kop staan om de bal en daar hoort dit gedrag bij. Ik vind het dus gaaf dat we een laekense hebben die zo graag en goed wil werken. Dat hebben ze niet allemaal en dat is er gaaf aan

Als je deze link kijkt en dan naar beneden scrollt staat er een stuk over (Doggy) Zen. Gaat in dat stuk over voer, maar ik gok dat je dat net zo goed met de bal kunt oefenen. In de volgende levels gaat het steeds een stukje verder, dus je hoeft niet alles van de levels te pakken, maar kan ook bijvoorbeeld alleen het stukje doggyzen nemen...

http://www.dragonflyllama.com/%20DOGS/L ... Level.html

Inge schreef:

MARC_S schreef:
Waarom ben jij niet de juiste persoon? Jij doet dus ook wat ik tot nu toe doe. Is Buster ook zo'n gifkop dan? Eva krijgt nl echt fits van totale doordraaigekte als wij met haar trainen met de bal als beloning. Ze gaat dan ineens 6 keer een oefening doen zxonder dat je iets vraagt, heel hard blaffen, dan tegen je opspringen en dan proberen de bal uit mijn handen te rukken Ik vind dat wel gaaf want het geeft aan hoeveel ze daar voor over heeft.

Ik vind dat dus helemaal niet gaaf maar irritant dwingend gedrag.
Iets waar Marouck hier ook een handje van heeft.

Als je het gaaf vindt, geef je dat dan ook niet met (onbewuste) signalen door aan de hond? Ik denk dat je dan eerst moet beslissen of je het echt wel of echt niet leuk vindt en dan door gaan met trainen nadat je die keuze hebt gemaakt. Als je het stiekem eigenlijk wel leuk vindt, dan zou het kunnen dat Eva dat misschien wel oppikt. (Weet ik natuurlijk niet zeker, want ik denk dat je je daar best bewust van bent.) Mijn vriend liet de hond bij het begroeten wel eens tegen hem op springen, ik wilde dat liever niet, maar mijn vriend vond het stiekem wel leuk. Hij zei dan tegen de hond dat hij het niet moest doen, maar met nét iets minder overtuigingskracht dan anders. Onze hond had dit haarfijn door... Dus we hebben besloten dat we het gewoon helemaal niet willen en nu gaat het goed.

Ik zou het spel onmiddelijk afbreken als ze te ver gaat en haar even tot bezinning laten komen, ik denk dat het wel werkt met onze hond, maar die is niet zo vurig als Eva tijdens het trainen. Succes in ieder geval.

MARC_S schreef:Ze kan heel prima onderwerpen als ze normaal is

Het heeft vaak ook niet zoveel met de relatie te maken denk ik. En daarom vind ik het handiger om een hond te leren om, een klein beetje, geduld te kunnen hebben. Want het niet hebben van geduld is het probleem meestal. Geduld is in principe een vreemd concept voor een hond. Waarom zou je wachten als het voor het grijpen ligt
En een, bij vlagen, erg ongeduldige hond zul je in mijn ogen "gewoon" moeten leren wat het is om even te wachten.

Jaap* schreef:

MARC_S schreef:Ze kan heel prima onderwerpen als ze normaal is

Het heeft vaak ook niet zoveel met de relatie te maken denk ik. En daarom vind ik het handiger om een hond te leren om, een klein beetje, geduld te kunnen hebben. Want het niet hebben van geduld is het probleem meestal. Geduld is in principe een vreemd concept voor een hond. Waarom zou je wachten als het voor het grijpen ligt
En een, bij vlagen, erg ongeduldige hond zul je in mijn ogen "gewoon" moeten leren wat het is om even te wachten.

Dat was Vera's 'probleem' inderdaad ook; gebrek aan geduld. Nu nu nu, hebbuh, hebbuh, hebbuh
Zal ook deels de leeftijd geweest zijn hoor, tot een maand of 8-10 had ze dat voornamelijk. Maar ik vind het voor haarzelf nu ook veel prettiger dat ze meer rust in haar koppie kan houden. Lijkt me tenminste voor de hond zelf ook fijn

Heb je dit al eens met Brigitte besproken Marc?

Nog een afbreker hier

Teveel drift is onbereikbaarheid, en je hebt er niets aan. De hond moet leren dat hij/zij er ook niets aan heeft, en dat de baas bepaalt wat/wanneer. Als ze flippen, heb je er letterlijk niks aan. Als je dat dan ook nog eens beloont, heb je een steeds groter probleem.

Ook is het denk ik te voorspelbaar voor Eva, ze meent te weten dat ze "recht" heeft op de bal. Het is wel gaaf dat ze de bal zo graag wil hebben, maar ze moet weten dat jij bepaalt wanneer en waarom.

Als ik Noeska zou laten toegeven aan haar drift om de bal, dan douwde ze het slachtoffer in het bos van vlakte revieren gewoon weg om de bal te krijgen. Niet echt de bedoeling Dus ze heeft geleerd dat die bal van mij komt op het moment dat ik dat wil. Dus vaak bij het slachtoffer, maar ook vaak als we bij het slachtoffer wegvolgen. Dat houdt het spannend, ook voor de hond.

Dus ik zou veel meer rust inbouwen en zoals Jaap zegt, geduld, want die drift zit er toch wel in, ook als alles wat rustiger en gecontroleerder gaat. Al dat gekmaken is nergens voor nodig in zo'n geval.

Moos schreef:

Jaap* schreef:

MARC_S schreef:Ze kan heel prima onderwerpen als ze normaal is

Het heeft vaak ook niet zoveel met de relatie te maken denk ik. En daarom vind ik het handiger om een hond te leren om, een klein beetje, geduld te kunnen hebben. Want het niet hebben van geduld is het probleem meestal. Geduld is in principe een vreemd concept voor een hond. Waarom zou je wachten als het voor het grijpen ligt
En een, bij vlagen, erg ongeduldige hond zul je in mijn ogen "gewoon" moeten leren wat het is om even te wachten.

Dat was Vera's 'probleem' inderdaad ook; gebrek aan geduld. Nu nu nu, hebbuh, hebbuh, hebbuh
Zal ook deels de leeftijd geweest zijn hoor, tot een maand of 8-10 had ze dat voornamelijk. Maar ik vind het voor haarzelf nu ook veel prettiger dat ze meer rust in haar koppie kan houden. Lijkt me tenminste voor de hond zelf ook fijn

denk ik ook

daarom kap ik het af en wacht een poosje tot hij rustiger is en ergens anders aan kan denken voor ik weer begin

MARC_S schreef: Eva gaat bij wijze van spreken op haar kop staan om de bal en daar hoort dit gedrag bij. Ik vind het dus gaaf dat we een laekense hebben die zo graag en goed wil werken. Dat hebben ze niet allemaal en dat is er gaaf aan

Als je het zo bekijkt, dan geef jij haar dus blijkbaar de verkeerde taak Als ze bij wijze van spreken op haar kop gaat staan voor de bal, moet je het ook gedaan kunnen krijgen dat ze rustig gaat zitten o.i.d. voor de bal. Blijkbaar is het dan niet duidelijk genoeg voor haar wat je van haar vraagt op dat moment.

MARC_S schreef:

Inge schreef:
Ik probeer ten alle tijden te bepalen wat er gebeurt en hoe, madam kan hoog en laag springen, ik bepaal.

OK, dus je gaat zo nu en dan de confrontatie aan en wint dan ook altijd neem ik aan? Ik weet van Eva dat ze niet makkelijk toegeeft. Dat is prima maar dat heeft ze van kleins af aan. Ze kan heel prima onderwerpen als ze normaal is maar zodra ze druk wordt kan ze dat niet meer. Ook niet naar Cleo. Dus als ze op een druk moment aangepakt wordt blijft ze vechten hoe dan ook. Dus ik wil die confrontatie vermijden uit angst dat ik er hoe dan ook niks mee ga bereiken haar kennende. Zelfs met 3 maanden vocht ze als een leeuw met Cleo en Dapper als die haar corrigeerde. Dat terwijl ze heel onderdanig naar ze was en totaal niet vechtlustig. Zelfs als ze bang wordt gaat ze alleen maar harder vechten en onderwerpt ze nooit. Dus vandaar dat ik dat wil vermijden want ik zie geen manier om dan door te komen en ik denk dat ik dan de relatie met haar verziek door ver over grenzen te moeten gaan.

Daar moet je ook zeer zeker voor waken!! Maar dat neemt niet weg dat je wel eens een confrontatie aan kunt gaan, alleen moet jij de confrontaties kiezen en niet zij.

Met mijn mechel hier ga ik de confrontaties op agressiegebied uit de weg. Ik kan het niet zo heel goed schrijvend onder woorden brengen maar ik doe een poging .

Hij heeft een hele andere achtergrond als jullie Eva en vanuit dat punt moet je het dan ook bekijken.

Maar bv. in den beginne (toen hij 3 was en ik hem net had) stond hij mij dagelijks op te wachten met opgetrokken lip, kaarsrechte houding, staart omhoog en al grommend. Ik vond dat ik dat niet moest pikken want dan zou het van kwaad tot erger gaan en gaf hem dan dus op zijn sodemieter. Nou werd het dus wel van kwaad tot erger. Dus besloot ik na een week of 2 om het compleet te negeren. Dus kennel open, hem niet aankijken, even de andere honden aan de lijn. Hij is nog steeds lucht en uiteindelijk na een aantal minuten hem aanlijnen en gewoon gaan. Binnen een dag of 3 was het over. Dus confrontatie vermijden.

Ander verhaal was dat hij de neiging had om uit drift, als ik hem tijdens het werk uit de autokennel haalde, in mijn arm te gaan hangen. Ook hier heb ik (in den beginne) een confrontatie met hem gehad waarbij ikzelf zo boos was dt ik letterlijk in staat was hem wat aan te doen. Toen kwamen we dan ook lijnrecht tegenover elkaar te staan. Met als eindresultaat dat ik de lange lijn over de rollbar van mijn jeepje moest leiden zodat ik hem met geweld achter in de auto tegen de achterdeur moest houden om te voorkomen dat hij mij zou kunnen opvreten terwijl ik reed.
Dit was het belangrijkste punt in onze relatie. Ik wist namelijk dat hij zich niet zou overgeven, sterker nog hij zou zich dood vechten en naar mijn idee was dat omdat hij zich niet over durfde te geven.
Ik heb toen gebeld (op dat moment, terwijl de hond nog achter tegen de autodeur zat) met mijn instructeur en die was het met mij eens dat ik dit niet uit moest vechten want dat er dan onvermijdelijk een breuk zou ontstaan in onze relatie. Ben tot op de dag van vandaag ook blij dat ik dat niet gedaan heb. Want we hebben ondertussen een fantastische relatie. Dus die confrontatie ben ik uiteindelijk ook uit de weg gegaan.

Wat ik wel met hem aanga is de confrontatie balletje los is los. Als hij dan hyper wordt houd ik hem of fysiek rustig, dus gewoon in alle rust (mijn rust) goed stevig tegen me aanhouden tot bij hem de rust ook terug komt , of ik negeer hem en stop waar ik mee bezig ben, hangt af van de hond op dat moment.
Zo doe ik dat ook als de drift te hoog wordt en hij alles in zijn buurt begint op te eten, inc. mij. Dan houd ik hem zodanig tegen mij aan dat hij mij niet kan verwonden, tot het weer gezakt is. Ondertussen vertaald het zich naar de tanden in planten,struiken en hekwerken zetten, maar niet meer in mij. Dus het rustig houden door fysieke dwang heeft wat dit betreft ook wel geholpen, de drift is niet weg, maar toch ben ik niet meer het slachtoffer daarvan.

Dus maw ik kies mijn confrontaties, ik bepaal wat er gebeurd, ik ben slimmer dan hem kan dus bepaalde confrontaties vermijden, zonder dat hij dit weet.
En wat dat betreft is de grootste troef wat mij betreft rust. Bewaar ten alle tijde je rust. Dus als de bal los is, en ze gaat uit haar plaatje, gewoon bal weg en negeren, als ze hem niet los laat, kun je ruilen (maar dat doet ze vast niet) of je past rustig fysieke dwang toe.

Iig zo doe ik het met een hyper driftige mechel .

Budkes schreef: Met mijn mechel hier ga ik de confrontaties op agressiegebied uit de weg. Ik kan het niet zo heel goed schrijvend onder woorden brengen maar ik doe een poging .

Best een geslaagde poging Aniek, wat mij betreft

Herkenbaar ook, w.b. de hond van m'n man (ook een hond die niet vanaf pup bij ons is), daar wil je niet mee in gevecht want dan komt ze dubbel zo hard. En dan echt. Je versterkt ze dan alleen in hun verzet en ze gaan steeds verder. Wat je zegt over zich niet durven overgeven, dat zou bij die van ons ook nog wel eens zo kunnen zijn, ze kwam met een behoorlijke dosis wantrouwen bij ons.

Nou denk ik niet dat Eva daar nou mee te vergelijken is, maar zoals iemand bij wie ik het genoegen heb gehad te mogen trainen zegt: Rust kan je redden.

Gos schreef:Nog een afbreker hier

Teveel drift is onbereikbaarheid, en je hebt er niets aan. De hond moet leren dat hij/zij er ook niets aan heeft, en dat de baas bepaalt wat/wanneer. Als ze flippen, heb je er letterlijk niks aan. Als je dat dan ook nog eens beloont, heb je een steeds groter probleem.

Ook is het denk ik te voorspelbaar voor Eva, ze meent te weten dat ze "recht" heeft op de bal. Het is wel gaaf dat ze de bal zo graag wil hebben, maar ze moet weten dat jij bepaalt wanneer en waarom.

Als ik Noeska zou laten toegeven aan haar drift om de bal, dan douwde ze het slachtoffer in het bos van vlakte revieren gewoon weg om de bal te krijgen. Niet echt de bedoeling Dus ze heeft geleerd dat die bal van mij komt op het moment dat ik dat wil. Dus vaak bij het slachtoffer, maar ook vaak als we bij het slachtoffer wegvolgen. Dat houdt het spannend, ook voor de hond.

Dus ik zou veel meer rust inbouwen en zoals Jaap zegt, geduld, want die drift zit er toch wel in, ook als alles wat rustiger en gecontroleerder gaat. Al dat gekmaken is nergens voor nodig in zo'n geval.

Zo doe ik het met m'n border Cyntha ook. Die kan ook aardig over the top raken als ik met de bal werk. Ondanks dat ik dat juist niet gestimuleerd heb -integendeel- zit die drift er bij haar toch van nature in. Blaffen, grommen, zelf een riedeltje opdrachten afspelen, proberen de bal uit m'n hand te grissen... fijn dat ze zo overenthousiast is, vooral als ik haar aandacht wil afleiden van iets, maar dat mag ook wel ietsje minder zodat ik er geen blauwe plekken aan over houd Dan wordt de bal dus weggestopt en wacht ik even tot madame wat rustiger is. Even wat simpele oefeningetjes waarbij ze dan 100 % inzet toont want ze weet dat ik de bal nog heb maar die krijgt ze pas wanneer ik dat wil.

Hoi Aniek, dat is inderdaad wel iets heel anders. Eva is totaal niet agressief en gromt verder nooit naar ons laat staan bijten. Het is echt puur die redirectie bij hele hoge opwinding en buitdrift. Ik wil niet dat daar onduidelijkheid over bestaat want Eva is de zachtheid en liefheid zelve en heeft totaal geen praatjes of agressie naar ons dus.

Wij kunnen alles met haar doen en het is de ideale huishond die zonder probleem op de bank ligt bij mij en nergens een punt van maakt

Want waar ik het over heb gaat puur en alleen 100% om de bal in combinatie met hebberigheid en opwinding.

Toby had ook altijd de neiging om zelf te bepalen wanneer hij een beloning verdiend had (en heeft eigenlijk, want het is nog steeds wel een beetje zo) en als ie zo loopt te stuiteren zorg ik eerst voor rust en dan voor een nieuw oefeningetje, hoe klein dan ook, om te zorgen dat hij die beloning toch echt moet verdienen. En zo ben ik dat uit gaan breiden tot oefeningen waarbij hij langer moet wachten op de beloning. Eigenlijk is het krijgen van de beloning al een oefening op zich. Hij heeft ook erg de neiging namelijk om zelf te bepalen wat de beloning is, zodat veel dingen die ik niet wil belonen, toch voor hem belonend zijn. En dat kan met een stokje of een leeg flesje of wat dan ook zijn, wat hij op straat vindt. Zelfs in de riem bijten wilde hij gebruiken als een vorm van beloning. Ladingen geduld, geduld en nog eens geduld en telkens weer opnieuw beginnen of iets anders gebruiken als nieuwe oefening om te voorkomen dat ze zelf de beloning op zoeken.

MARC_S schreef:Hoi Aniek, dat is inderdaad wel iets heel anders. Eva is totaal niet agressief en gromt verder nooit naar ons laat staan bijten. Het is echt puur die redirectie bij hele hoge opwinding en buitdrift. Ik wil niet dat daar onduidelijkheid over bestaat want Eva is de zachtheid en liefheid zelve en heeft totaal geen praatjes of agressie naar ons dus.

Wij kunnen alles met haar doen en het is de ideale huishond die zonder probleem op de bank ligt bij mij en nergens een punt van maakt

Want waar ik het over heb gaat puur en alleen 100% om de bal in combinatie met hebberigheid en opwinding.

Dat klinkt precies als Cyntha. Heel zachtaardig naar ons toe, altijd haar best doen om lief gevonden te worden, heel gehoorzaam, nooit problemen met rangorde of iets dergelijks. Maar als die bal tevoorschijn komt verandert ze dus behoorlijk. Echt een kwestie van opwinding. Hebben hebben hebben, willen willen willen. Deed ze ook altijd bij behendigheid. Cyntha is helemaal geen blafferd maar je hoeft echt niet met haar naast een behendigheidsbaan te gaan staan terwijl ze zelf niet aan de beurt is want dan blaft ze de oren van je hoofd. Ze kan soms wat ongeduldig zijn op dat gebied. Gelukkig train ik op een school voor alleen maar borders dus dan valt 't niet zo op :N:

ik ga het gevecht niet aan.. heb hier ook 2 driftkopjes wat dat betreft :N: Proberen rust erin te brengen op dat moment en als ze weer 'bereikbaar' is, dan laten lossen.
Niet gaan lopen trekken aan het balletje want dat werkt averechts :N:

MARC_S schreef:Hoi Aniek, dat is inderdaad wel iets heel anders. Eva is totaal niet agressief en gromt verder nooit naar ons laat staan bijten. Het is echt puur die redirectie bij hele hoge opwinding en buitdrift. Ik wil niet dat daar onduidelijkheid over bestaat want Eva is de zachtheid en liefheid zelve en heeft totaal geen praatjes of agressie naar ons dus.

Wij kunnen alles met haar doen en het is de ideale huishond die zonder probleem op de bank ligt bij mij en nergens een punt van maakt

Want waar ik het over heb gaat puur en alleen 100% om de bal in combinatie met hebberigheid en opwinding.

Dat begreep ik wel, daarom zei ik ook dat mijn hond een heeele andere achtergrond heeft, maar wat voor mij hetzelfde is en wat ik heel belangrijk vond in jouw verhaal is dat je aangeeft dat je niet over haar grenzen wilde gaan. En die liggen voor Eva natuurlijk anders als voor Mikey maar voor beiden geldt dat er dan iets onherstelbaars kapot kan gaan in je relatie met je hond.
Gelukkig zijn wij meestal de intelligentste binnen de relatie en dat maakt ons in staat de confrontaties te kiezen en zelfs te plannen.
Voor wat betreft de drift van haar naar de bal, die is wel te vergelijken volgens mij en dan reageer ik dus zoals ik schreef.

MARC_S schreef:Hoi Aniek, dat is inderdaad wel iets heel anders. Eva is totaal niet agressief en gromt verder nooit naar ons laat staan bijten. Het is echt puur die redirectie bij hele hoge opwinding en buitdrift. Ik wil niet dat daar onduidelijkheid over bestaat want Eva is de zachtheid en liefheid zelve en heeft totaal geen praatjes of agressie naar ons dus.

Wij kunnen alles met haar doen en het is de ideale huishond die zonder probleem op de bank ligt bij mij en nergens een punt van maakt

Want waar ik het over heb gaat puur en alleen 100% om de bal in combinatie met hebberigheid en opwinding.

Ik ben Aniek wel niet, maar wil toch even reageren

Ik denk ook niet dat Eva zo zou worden als Aniek's hond of m'n man's teef, maar stel je nu eens voor dat zij bij een baas terecht gekomen was die haar in dit soort momenten hard fysiek zou hebben gecorrigeerd. Niet "genoeg" om haar te doen stoppen, en heel vaak. Met een bepaald karakter (niet gezegd dat Eva dat heeft hoor) kan zoiets dan uitmonden in een hond die in zulke situaties echt doorslaat, net als onze Laika in het begin als ze iets in haar bek pakte. Daarvoor en daarna was ze dan wel lief en rustig, maar op zo'n moment waren haar ogen ineens groen en ging ze in "ik-zet-me-schrap"-houding staan. Laika kwam dan wel niet in huis vanwege onze bejaarde trubbelmaker, maar om het huis was ze verder ook de rust zelve en een enorme knuffelkont. het een sluit het andere niet uit.