Het HondenForum

Een paar weken geleden kwam er mensen bij ons. Die wilden een hondje. Nou oke, je gaat mee helpen. Komt er uiteindelijk uit, dat ze nog een hondje hebben wat op sterven ligt. En ze wilde nu alvast een voor als de andere dood zou gaan.
Dus ik zei al zou u niet eerst even wachten tot uw hondje is overleden?
Maar geen reactie en ze zeiden oh dit hondje is leuk. Dus ik kijken, was een jack die niet met andere honden overweg kon en dan vooral in huis. Beet uit jaloezie. Dus dat zei ik.
Mensen keken eerst verder (had al een paar keer voorgesteld even te wachten). Ze hadden meerdere hondjes gezien.
Komen ze toch weer terug op die jack. Ja die is toch wel heel leuk! Nog en keer gezegd. Maar dat zal wel meevallen zeiden ze. Dus ik verteld dat hij juist daarom bij ons zat.
Zegt ze weer, maar dat kunnen we toch afleren? Ik zeg waarschijnlijk niet, maar u heeft ook een ziek hondje. Ja maar daar zal ie toch niks naar doen?
Ik zeg tegen die mensen, wilt u uw oude zieke hondje dan laten bijten? Hij ligt al op sterven en dan zou ie ook nog eens gebeten kunnen worden.
Zegt ze, ja hij is toch wel heel leuk, en dat kunnen we toch afleren?

Dus nogmaals gevraagd of ze nu echt wilde dat haar hondje gebeten werd terwijl het al pijn had en op sterven lag. Nee dat wilde ze toch niet. En hij zou deze week waarschijnlijk niet meer halen zei ze. Maar ze wilden alvast een nieuwe.

Ik heb ze uiteindelijk natuurlijk niks meegegeven en ze zijn weggegaan, omdat ze dat hondje niet meekregen.

Ik snap niet dat mensen een nieuw hondje nemen terwijl die van hun op sterven ligt. Puur en alleen om dat hondje alvast te vervangen.
Ik denk niet dat ik het zo zou kunnen doen.
Ik krijg ook wel mensen die dezelfde dag hun dier in hebben moeten laten slapen en gewoon niet zonder kunnen, dat snap ik nog wel. Maar terwijl je dier ligt te kreperen van de pijn en dood ligt te gaan, dan al een "vervanger" in huis halen?

Hoe denken jullie daarover?

Groetjes Marieta

Bij een ernstig zieke hond haal je geen nieuwe hond in huis.
Zelfs niet als het de liefste en braafste hond van de wereld zou zijn.
Vind ik

Nee, bij zo'n ziek hondje, of die nou op sterven ligt of niet, zou ik geen hond plaatsen.

Deze mensen zou ik volgend adres opgeven: Eglantier 150, om een leuk hondje te halen. Als je zo weinig respect hebt voor een hond kan je beter naar Intertoys gaan.

.

gestoord dan ga je toch genieten van de laatste tijd die je met je maatje samen nog kan door brengen in plaats er een ander bij te halen
en als het zo erg is laat je dat beestje toch inslapen

Je hebt groot gelijk, goed gedaan
Wat heb je toch rare mensen

Nanna schreef:Ik zou zelf een hond die op sterven ligt in laten slapen, maar wie ben ik.

Ja dat zou ik ook doen Nanna

Ik heb een keer een aanbod van een pup geweigerd omdat ik een hond had "van alle dag"
Ik wist/voorvoelde dat het niet lang meer zou duren, maar op het moment van het aanbod was hij nog in staat om gewoon de wandelingen mee te maken en hij was vrolijk.
3 maanden later overleed hij binnen een dag.
Ik was blij dat ik die pup niet had genomen, ook al had ik het hondje nog zo graag gehad.

Zulke mensen ken ik ook, iets andere situatie maar toch :
Hun hond kon niet met andere honden, vonden ze altijd zo jammer, want ze wilden al heel lang een mopshond.
Hond wordt ziek en ligt echt op sterven bij hen en wat doen ze ? Rijden naar Belgie en halen daar een mopspup !
Ongelooflijk. Wat heb ik een medelijden gehad met hun hond, doodziek, heeft een hekel aan andere honden, en dan een drukke pup erbij zetten.
Tuurlijk ging dat helemaal niet, dus zieke hond werd naar de bench verbannen. Ze zouden er wel mee naar dierenarts om in te laten slapen.
Paar dagen ( !!) later hoorde ik dat ze de hond dood in de bench gevonden hadden. En dan nog zeggen : Gelukkig is hij uit zichzelf dood gegaan, is toch altijd beter he.
Onbenullige knurften.

te achterlijk voor woorden, dan gaat het dus niet meer om je maatje die op sterven ligt maar om gewoon een ander leuker interessanter hondje in huis te halen :N: waarom laten ze de hond die op sterven ligt niet inslapen? t arme beest ligt op sterven en zij gaan doodleuk weg bij hem om een ander hondje uit te zoeken trieste lui..

Eva-Joy schreef:te achterlijk voor woorden, dan gaat het dus niet meer om je maatje die op sterven ligt maar om gewoon een ander leuker interessanter hondje in huis te halen :N: waarom laten ze de hond die op sterven ligt niet inslapen? t arme beest ligt op sterven en zij gaan doodleuk weg bij hem om een ander hondje uit te zoeken trieste lui..

Nou inderdaad! Kan ik echt kwaad om worden. Dat je dan uberhaupt aan een andere hond nemen op dát moment kan denken snap ik al niet.. Vaaage mensen.

Ja mijn bloed ging langzaamaan ook koken, maar je moet netjes blijven he.
Ik zou het ook niet kunnen. Echt niet. En ja ik was ook naar de dierenarts gegaan om hem uit zijn lijden te verlossen, maar deze mensen dus niet.

Groetjes Marieta

Ellen, wat een vreselijk verhaal, daar gaan m'n haren rechtop van staan, echt afschuwelijk !

goed dat je de hond niet meegegeven heb. Tja, iedereen denkt hier natuurlijk hetzelfde over hier. Vraag is overbodig. Trieste lui dus.

Wat een vreselijk verhaal ook van Ellen, ik snap niet dat je het over je hart kunt verkrijgen om een pup bij een stervende hond te zetten. En dan naar de bench verbannen waar ie uiteindelijk van ellende dood gaat.
Ik zit hier echt met tranen in mijn ogen..
Waarom gaan mensen toch zo met hun dieren om...

Wanneer een van mijn honden op sterven zouden liggen zou ik niet echt aan een ander hondje kunnen denken

Ik denk dat zulke mensen in feite niet kunnen dealen met de naderende dood van hun eigen hond. Dat ze het verdriet eromheen uit de weg gaan, misschien zelfs onbewust, door vast een nieuw hondje te halen.

Ongelofelijk sommige mensen, toen ik dacht dat de tijd van Beau was gekomen heb ik van iedere moment met hem genoten. Ik zal er zelfs onbetaald verlof voor nemen als dat nodig mocht zijn.

Wat een gevoelloos stompzinnig achterlijk volk zeg!

Ik kan me wel iets voorstellen bij hun reactie. Wij hebben verleden jaar in 8 maand 2 honden verloren. Onze 3- de had dus al kanker en leeft nu nog.
Toen onze eerste hond overleed, waren we totaal van slag. We snapte er niets van dat dit gebeurde. Hadden het niet zien aankomen , terwijl hij al ziek was maar het zou weer goed komen.
Niet dus.
We hadden nog 2 honden en dachten er gewoon niet aan om een andere te willen. Het zou ook als verraad voelen naar Shita.
Toen Saba overleed een kleine 8 maand later, tijdens operatie waren we totaal kapot.
En opeens anderhalf maand later werd mijn vriend wakker en zei. Ik ga op zoek naar een andere hond.
Schuldgevoel, maar hij zou Saba en Shita niet vervangen. Dus oke en zo kwam Shyra bij ons.

Wie had dat ooit gedacht, zo snel al voor ons.

Shyra was er nog geen week en we kregen te horen dat de kanker van Raisa was terug gekomen,ze werd geopereerd en weer dichtgemaakt.
Hoelang ze nog heeft? Elke dag kan de laatste zijn.
Ze heeft geen pijn en heeft nergens last van ( niet te merken tenminste)

En wat deden wij tot onze eigen verbazing. Als een gek op zoek naar een hond. We zouden eerst Shyra opvoeden en dan op zoek gaan naar een witte herder.
Maar opeens moest die NU komen.
Raisa moest hem leren kennen. Waarom???
Geen idee.
Voor ons gevoel was het belangrijk. De nieuwe hond moest Raisa gekend hebben.
En zo is dat dus gebeurd.

Doordat ik dus mezelf het afgelopen jaar van de ene verbazing in de ander heb laten vallen, zou ik eigenlijk niet durven oordelen over deze mensen.
Misschien hebben zij die drang ook, dat hun hondje , het andere hondje nog ontmoet.
Misschien zijn ze bang dat als ze wachten tot hij is overleden ze geen nieuw hondje nemen omdat ze dat niet kunnen uit schuldgevoel.

Zelf zou ik nooit een hondje nemen als Raisa echt op sterven lag, in de zin dat ze pijn had. Dat zou ik haar niet aandoen. Maar ik zal haar sowieso niet laten lijden. Dan laten we haar inslapen.

Gelukkig leeft Raisa nog steeds en ik heb het idee dat ze juist door de andere honden zich toch een stuk prettiger voelt.

Lang verhaal, maar wilde er mee zeggen dat je soms in zulke periodes dingen doet die niet logisch klinken voor een ander.

Groetjes Marianne

toen onze basco inoperabele kanker kreeg en dus een slechte prognose en bovendien ook al 14 jaar oud wisten wij dat we na hem een witte herder wilden en vertelden dat ook wel aan anderen


en toen kwam het verhaal van amos bij ons --7 maand oud en vast aan een boom de hele dag--

wij hebben toen besloten om amos op te halen mits het goed zou gaan met basco natuurlijk

ze hebben nog een paar maand samen geleefd en het ging goed

Ik begrijp dat ook niet en vind het nogal egoistisch om kost wat kost dat Jackie bij die oude, zieke hond te zetten.

fenneke schreef:toen onze basco inoperabele kanker kreeg en dus een slechte prognose en bovendien ook al 14 jaar oud wisten wij dat we na hem een witte herder wilden en vertelden dat ook wel aan anderen


en toen kwam het verhaal van amos bij ons --7 maand oud en vast aan een boom de hele dag--

wij hebben toen besloten om amos op te halen mits het goed zou gaan met basco natuurlijk

ze hebben nog een paar maand samen geleefd en het ging goed

Dit vind ik iets heel anders.
Met jullie honden ging het goed.
Maar als je een stervende hond hebt plaats je daar geen hond bij die niet met andere honden overweg kan.
Snap die mensen niet, goed dat je het hondje niet meegegeven hebt.

fenneke schreef:toen onze basco inoperabele kanker kreeg en dus een slechte prognose en bovendien ook al 14 jaar oud wisten wij dat we na hem een witte herder wilden en vertelden dat ook wel aan anderen


en toen kwam het verhaal van amos bij ons --7 maand oud en vast aan een boom de hele dag--

wij hebben toen besloten om amos op te halen mits het goed zou gaan met basco natuurlijk

ze hebben nog een paar maand samen geleefd en het ging goed

Maar dat was bij mij ook zo, Chira zou niet heel lang meer meegaan en toch heb ik Napoleon laten overkomen.. dat ging ook goed voor de 3 dagen dat Chira nog geleefd heeft omdat ze besloot dat het tijd was
Maar buiten dat, als een hond echt op sterven ligt dan laat je die toch inslapen of ligt dat aan mij

Fannie schreef:Ik denk dat zulke mensen in feite niet kunnen dealen met de naderende dood van hun eigen hond. Dat ze het verdriet eromheen uit de weg gaan, misschien zelfs onbewust, door vast een nieuw hondje te halen.

Precies, dat denk ik ook......
En waarschijnlijk nog onbewust......

cloris schreef:

fenneke schreef:toen onze basco inoperabele kanker kreeg en dus een slechte prognose en bovendien ook al 14 jaar oud wisten wij dat we na hem een witte herder wilden en vertelden dat ook wel aan anderen


en toen kwam het verhaal van amos bij ons --7 maand oud en vast aan een boom de hele dag--

wij hebben toen besloten om amos op te halen mits het goed zou gaan met basco natuurlijk

ze hebben nog een paar maand samen geleefd en het ging goed

Maar dat was bij mij ook zo, Chira zou niet heel lang meer meegaan en toch heb ik Napoleon laten overkomen.. dat ging ook goed voor de 3 dagen dat Chira nog geleefd heeft omdat ze besloot dat het tijd was
Maar buiten dat, als een hond echt op sterven ligt dan laat je die toch inslapen of ligt dat aan mij

Toen onze Shita geopereerd was (kanker in de milt) en maar niet vooruitging, hebben we aan de DA gevraagd... wat is er nu aan de hand denk je. Is ze nog herstellende van de operatie, omdat dit een fikse operatie was geweest voor haar, of denk je dat ze aan doodgaan is.
Toen zei de DA dat ze aan doodgaan was, omdat ze anders elke dag zou opknappen en niet slechter zou worden juist.
Logisch achteraf, maar toen zaten we zo in dat proces dat we het gewoon niet zagen.
Toen de DA dat had gezegd hebben we ook meteen besloten dat we haar dan zouden laten inslapen de volgende dag.
Wat een k*t beslissing, maar naar mijn idee ben je dan gewoon aan je hond verplicht om haar te laten gaan. Dat is het enige wat je nog voor haar doen kan.

Groetjes Marianne

cloris schreef:

fenneke schreef:toen onze basco inoperabele kanker kreeg en dus een slechte prognose en bovendien ook al 14 jaar oud wisten wij dat we na hem een witte herder wilden en vertelden dat ook wel aan anderen


en toen kwam het verhaal van amos bij ons --7 maand oud en vast aan een boom de hele dag--

wij hebben toen besloten om amos op te halen mits het goed zou gaan met basco natuurlijk

ze hebben nog een paar maand samen geleefd en het ging goed

Maar dat was bij mij ook zo, Chira zou niet heel lang meer meegaan en toch heb ik Napoleon laten overkomen.. dat ging ook goed voor de 3 dagen dat Chira nog geleefd heeft omdat ze besloot dat het tijd was
Maar buiten dat, als een hond echt op sterven ligt dan laat je die toch inslapen of ligt dat aan mij

nee, zo denk ik er precies wel zo over en wij zijn niet de enigen.

Nou ik zou het ook niet kunnen als mijn lieve Djuke op sterven licht hoor. Lekker volk als je zo met je hond om gaat. Ik hoop voor de hond at hij tijdens zijn gezonde leven beter is behandeld iig....

juliaa schreef:Dat je kan denken aan een ander hondje als je maatje op sterven
ligt
Je wilt helemaal geen andere hond,je wilt je maatje,hij is niet te
vervangen...je bent verdrietig.
Nee,dit kan ik niet begrijpen.

Sommige mensen zien hun hond helaas niet als maatje. Je zult ze de kost moeten geven die het niks kan schelen hoe hun hond zich voelt. Dit soort mensen neemt een hond ook voor "erbij" of omdat het zo leuk voor de kinderen is, of omdat ze dan iemand om zich heen hebben als ze alleen thuis zijn, of omdat het leuk bij het meubilair past, of omdat...
Maar niet als maatje dus.
Anders dachten ze wel na.

Martijn schreef:

Nanna schreef:Ik zou zelf een hond die op sterven ligt in laten slapen, maar wie ben ik.

En ik.

Ja en zo is iedereen natuurlijk anders.
Ik snap dan misschien niet zo goed hoe jullie erover denken. Want als ik thuis een hond had die op sterven lag
en verder geheel geen pijn had, zou ik hem niet in laten slapen. Het is toch veel fijner en veel mooier dat de
hond een natuurlijke dood krijgt ipv zo'n spuit in z'n lichaam? Waarom zouden jullie dan ten alle tijden een hond
in laten slapen?

Omdat 90% van de honden niet gewoon en zonder pijn dood gaan, ook al zouden ze op sterven liggen.
Een hartstilstand is natuurlijk ideaal in zo'n geval. Maar veel vaker gebeurd het dat de hond toch heel veel pijn krijgt en zelfs kan stikken.
En dát wil je je hond toch echt niet aandoen.