Het HondenForum

Het heeft me heel wat kopzorgen gekost (eigenlijk al een verkeerd teken), maar vanochtend toch definitief de knoop doorgehakt. Ik stop met Ean met de groepstraining. De afgelopen twee jaar hebben we heel wat hobbels genomen. Maar het blijkt dat met name het groepswerk toch niet iets is voor Ean.

Tijdens de proef in november waarbij hij zijn C gehaald heeft, viel me al op dat hij heel anders reageerde dan thuis (zie topic daarover). Ik ben tijdens de groepstrainingen bezig gegaan met verminderen van stress en dat ging erg goed. Tot het moment dat hij toen hij vol enthousiasme op weg was naar een dummy, gegrepen werd door een andere ongecastreerde reu die diezelfde dummy wilde hebben. Ze hebben vijf minuten aan elkaar vast gezeten
We waren dus terug bij af en nog verder. Bij elke andere hond die bij hem in de buurt kwam, begon hij uit voorzorg te grommen. In het werk werd hij nog onzekerder. Het was frustrerend voor hem en voor mij, waardoor ik er ook niet meer ontspannen bij stond.
Mijn definitieve besluit kwam na een dagworkshop obedience en oefeningen die ik daarna met hem gedaan heb. Hij vindt het he-le-maal geweldig en werkt aan een stuk door in vol tempo. Daar gaan we dus mee door en thuis blijf ik natuurlijk ook nog jachtoefeningen met hem doen. Maar groepswerk is verleden tijd.

Omdat ik toch wel graag bezig wil blijven met jachttrainingen met het oog op een pup die we volgend jaar krijgen en waar ik opnieuw jacht mee wil gaan doen, heb ik vandaag Aisha meegenomen om te kijken wat ze zou doen. En tot mijn stomme verbazing ging ze als een trein Markeren over zo'n 250 meter, verloren zoeken en waterwerk ging als een speer. Bij vooruitsturen had ze wat hulp nodig maar dat is dan ook zeker 4 jaar geleden dat ik dat voor het laatst met haar gedaan heb. Komt de Canadese werklijn van haar oma toch nog naar voren. Het was een genot om te zien hoe leuk ze het vond. We gaan dus lekker verder in de C-groep trainen zodat ik zelf een hele hoop bij leer, Aisha zich prima vermaakt en ik met Ean iets anders kan gaan doen.

Tot het moment dat hij toen hij vol enthousiasme op weg was naar een dummy, gegrepen werd door een andere ongecastreerde reu die diezelfde dummy wilde hebben. Ze hebben vijf minuten aan elkaar vast gezeten

Hoe kan dat?
Was die andere hond "per ongeluk" losgelaten?

Een moeilijke beslissing.
In ieder geval fijn dat er iets anders is dat hij graag doet.

ranetje schreef:

Tot het moment dat hij toen hij vol enthousiasme op weg was naar een dummy, gegrepen werd door een andere ongecastreerde reu die diezelfde dummy wilde hebben. Ze hebben vijf minuten aan elkaar vast gezeten

Hoe kan dat?
Was die andere hond "per ongeluk" losgelaten?

Ja. Een onervaren voorjager die een keer mee mocht doen omdat zijn vriendin met hun andere hond meedeed. We stonden op linie en hij was aan het klooien met de riem om die af te doen en voor zijn borst zodat de hond wel zou blijven zitten totdat hij mocht. Maar dat blijven zitten gedeelte bleek het moeilijkste

Ik was echt woest en heb ook heel duidelijk laten weten dat ik er kwaad over was (nadat ik eerst een half uur op mijn tong gebeten heb om hem niet de huid vol te schelden). Duizendmaal excuses en sorry was dom. Maar het kwaad was al geschied.

ranetje schreef:Een moeilijke beslissing.

Was het ook. Ik ben wel een strebertje en was er best trots op dat we al zoveel hobbels overwonnen hebben, daar waar gedacht werd dat Ean nooit ook maar iets zou apporteren. Maar het mag absoluut niet ten koste gaan van het plezier van Ean. Een klein beetje stress is geen drama, maar dit ging de verkeerde kant op. Dus ben ook wel blij dat Aisha het zo leuk lijkt te vinden, kan ik in elk geval weer een beetje van haar leren en dat dan ook thuis met Ean doen want hij vindt het thuis nog steeds leuk om te doen.

ranetje schreef:In ieder geval fijn dat er iets anders is dat hij graag doet.

Ja, hij vindt het geweldig Nu alleen nog een trainer vinden in de omgeving (wat heb ik toch met sporten die hier bijna niet gedaan/gegeven worden?)

Ik hoop dat je hem weer goed krijgt, je hebt in ieder geval een vorm gevonden om hem toch lekker te laten werken en die trainer ga je vast vinden, dat moet .
Ik ga ook niet meer gewoon trainen op de KC, teveel honden die ontsnappen spanningen en frustraties op het veld, en nog veel meer redenen.
ik moet nog een andere vorm vinden, maar ik ben bezig.
wens je heel veel succes

Moniek B. schreef:

ranetje schreef:

Tot het moment dat hij toen hij vol enthousiasme op weg was naar een dummy, gegrepen werd door een andere ongecastreerde reu die diezelfde dummy wilde hebben. Ze hebben vijf minuten aan elkaar vast gezeten

Hoe kan dat?
Was die andere hond "per ongeluk" losgelaten?

Ja. Een onervaren voorjager die een keer mee mocht doen omdat zijn vriendin met hun andere hond meedeed. We stonden op linie en hij was aan het klooien met de riem om die af te doen en voor zijn borst zodat de hond wel zou blijven zitten totdat hij mocht. Maar dat blijven zitten gedeelte bleek het moeilijkste

Ik was echt woest en heb ook heel duidelijk laten weten dat ik er kwaad over was (nadat ik eerst een half uur op mijn tong gebeten heb om hem niet de huid vol te schelden). Duizendmaal excuses en sorry was dom. Maar het kwaad was al geschied.

Dit is zo'n ongelofelijke domper.
Wat kan je dan verschrikkelijk de pest in hebben.
Aan de ene kant knap dat je een half uur op je tong hebt gebeten, aan de andere kant, voor gevoelige Ean was waarschijnlijk goed waarneembaar hoe zeer je de pest in had

ranetje schreef:Een moeilijke beslissing.

Was het ook. Ik ben wel een strebertje en was er best trots op dat we al zoveel hobbels overwonnen hebben, daar waar gedacht werd dat Ean nooit ook maar iets zou apporteren. Maar het mag absoluut niet ten koste gaan van het plezier van Ean. Een klein beetje stress is geen drama, maar dit ging de verkeerde kant op. Dus ben ook wel blij dat Aisha het zo leuk lijkt te vinden, kan ik in elk geval weer een beetje van haar leren en dat dan ook thuis met Ean doen want hij vindt het thuis nog steeds leuk om te doen.

Juist dat kan je dan zo ontzettend woest maken als een outsider notabene al je successen binnen één tel door de plee spoelt.
Ik kan daar zo goed in meevoelen

Veel plezier met Aisha
Zal ook voor je uitkijken of ik iets van obedience voor je kan vinden.
Wist degene die de workshop gaf niets?

S@ndr@ schreef:Ik ga ook niet meer gewoon trainen op de KC, teveel honden die ontsnappen spanningen en frustraties op het veld, en nog veel meer redenen. ik moet nog een andere vorm vinden, maar ik ben bezig.

Vervelend is dat he, als je niet een plek kunt vinden waar je echt helemaal lekker kunt trainen. Nu ben ik ook wel een pietjeprecies en heb daar uiteindelijk na wat discussies wel mijn plek op deze jachtgroep kunnen vinden (daarom blijf ik er wel met Aisha). Maar maatwerk blijkt lastig te zijn.

ranetje schreef:Juist dat kan je dan zo ontzettend woest maken als een outsider notabene al je successen binnen één tel door de plee spoelt.
Ik kan daar zo goed in meevoelen

Ik moet zeggen dat hoofdtrainer, die er op de dag van training niet bij was, ook zeker "not-amused" was en de desbetreffende hond mocht van haar ook niet meer mee doen of in de buurt komen als Ean er was. Ze heeft wel adequaat en begripvol gereageerd gelukkig, maar ja. Het kwaad was al geschied.

Als je iets tegenkomt Nettie; graag! Ik heb idd Brigitte van Gestel (heeft workshop gegeven) wel gevraagd maar nog geen antwoord; maar ze was bij Crufts dus denk dat ze even met andere dingen bezig was.