Het echte werk
Geplaatst: 14 mei 2011 18:55
Vandaag mocht Caja weer naar het waterwerk.
Nu vindt ze de agility geweldig, maar waterwerk is voor haar hemel op aarde.
Het is maar goed dat ze het van te voren niet weet, anders zou ik geen rust meer hebben.
Het was al weer een aantal maanden geleden, maar toen we Amsterdam in reden wist ze precies waar we naar toe gingen.
Het is maar goed dat het me niet uitmaakt dat ze trekt, want ik werd zo ongeveer naar het terrein gesleurd.
Ze was nummer 1 van de groep en mocht dus bij alle oefeningen beginnen.
Eerst heel even weer aan de boot wennen, maar al snel gingen we echt aan het werk.
In het begin is ze even zo hysterisch dat ze niet meer kan nadenken, maar als ze daar doorheen is gaat ze geweldig werken.
Gelijk met dubbele en daarna drievoudige apporten.
Ze moest met apport vlak langs een ander apport naar de boot zwemmen.
Mensen die Caja een beetje kennen weten dat dat ontzettend moeilijk voor haar is.
Ze twijfelde heel even, maar kwam toch de apporten in de goede volgorde binnen brengen.
Wat een knappe hond!
Zowel aan boord klimmen als van boord springen, ook zonder apport is geen enkel probleem.
Ze doet alles vol overgave.
Na de middagpauze gingen de honden in duo's aan te slag.
Ze mochten eerst tegelijkertijd beide een boot naar de kant halen. Vervolgens mocht ze samen een boot halen.
Bij de eerst poging besloot Caja dat ze prima de zware boot alleen kon doen.
Bij de tweede poging mocht de andere hond eerst starten en toen hebben ze hem prima samen gehaald.
Als laatst kwam het echte reddingswerk aan de beurt. Eerst even oefenen met de grote pop.
Die werd door Caja aan de voet binnen gebracht, veel leuker dan aan het apport.
Bij de echte drenkeling durfde ze dat niet en die werd dus netjes twee keer aan het handapport gehaald.
Wat een knap tollertje heb ik toch, want ze moet enorme zelfbeheersing laten zien en dat is nou niet bepaald haar grootste talent.
We hebben in ieder geval weer een heerlijke dag gehad.
Nu vindt ze de agility geweldig, maar waterwerk is voor haar hemel op aarde.
Het is maar goed dat ze het van te voren niet weet, anders zou ik geen rust meer hebben.
Het was al weer een aantal maanden geleden, maar toen we Amsterdam in reden wist ze precies waar we naar toe gingen.
Het is maar goed dat het me niet uitmaakt dat ze trekt, want ik werd zo ongeveer naar het terrein gesleurd.
Ze was nummer 1 van de groep en mocht dus bij alle oefeningen beginnen.
Eerst heel even weer aan de boot wennen, maar al snel gingen we echt aan het werk.
In het begin is ze even zo hysterisch dat ze niet meer kan nadenken, maar als ze daar doorheen is gaat ze geweldig werken.
Gelijk met dubbele en daarna drievoudige apporten.
Ze moest met apport vlak langs een ander apport naar de boot zwemmen.
Mensen die Caja een beetje kennen weten dat dat ontzettend moeilijk voor haar is.
Ze twijfelde heel even, maar kwam toch de apporten in de goede volgorde binnen brengen.
Wat een knappe hond!
Zowel aan boord klimmen als van boord springen, ook zonder apport is geen enkel probleem.
Ze doet alles vol overgave.
Na de middagpauze gingen de honden in duo's aan te slag.
Ze mochten eerst tegelijkertijd beide een boot naar de kant halen. Vervolgens mocht ze samen een boot halen.
Bij de eerst poging besloot Caja dat ze prima de zware boot alleen kon doen.
Bij de tweede poging mocht de andere hond eerst starten en toen hebben ze hem prima samen gehaald.
Als laatst kwam het echte reddingswerk aan de beurt. Eerst even oefenen met de grote pop.
Die werd door Caja aan de voet binnen gebracht, veel leuker dan aan het apport.
Bij de echte drenkeling durfde ze dat niet en die werd dus netjes twee keer aan het handapport gehaald.
Wat een knap tollertje heb ik toch, want ze moet enorme zelfbeheersing laten zien en dat is nou niet bepaald haar grootste talent.
We hebben in ieder geval weer een heerlijke dag gehad.
!