Het HondenForum

Ik hoorde laatst dat het beter is dat je je hond eerst over water leert apporteren, en dan pas uit het water?

Anders zouden ze in het water blijven zoeken?
Is dit onzin?
Ik ben namelijk met Ziv bezig en ga dan wel eens naar het strand, waar ze het apport dus uit het water haalt..
Of soms ga ik naar een plasje om te trainen. Of is dat dan niet slim?En moet ze toch echt eerst 'over' leren?

Het klinkt logisch, maar ik heb er verder geen verstand van.

Het is natuurlijk wel hond afhankelijk en als je goed traint zou de volgorde niet echt uit moeten maken, lijkt me.

Wij hebben dat wel zo gedaan op de cursus.

Dat heb ik inderdaad ook weleens gehoord.

Macho is mijn eerste hond waarmee ik jacht train, dus ook de enige waar ik ervaring mee heb.
Maar Macho heb ik dus ook eerst gewoon uit het water laten apporteren.
Toen ik later het over zwemmen ging trainen had hij daar geen enkele moeite mee en hij had het heel snel door.
Voor hem maakte de volgorde echt helemaal niets uit dus.
Ik gebruik wel het commando "vooruit" in plaats van over.
Als ik vooruit zeg moet hij dus gewoon vooruit, of dat nou in een bos, op een vlakte, door het water of over een hek is, dat maakt niets uit.

Ik heb Rana eerst uit en daarna over geleerd.
Was totaal geen probleem.
Over trainde ik gewoon met een voor haar zichtbare dummy en pas daarna, toen ze het "over" leek te begrijpen "blind".
Ita heeft eerst "over" geleerd en daarna pas uit water.
De eerste keer zwom ze over het water toen ze uit water moest halen

Dus zeg het maar.
Het hangt er misschien ook van af hoe graag en gemakkelijk je hond zwemt?

samantha! schreef:Als ik vooruit zeg moet hij dus gewoon vooruit, of dat nou in een bos, op een vlakte, door het water of over een hek is, dat maakt niets uit.

Ik vind dat ook veel fijner, maar de meningen verschillen er over.

Ik denk dat je ook weer niet ál te diep moet gaan analyseren. We vergeten bijvoorbeeld ook zomaar dat een hond wel hóórt of een apport in het water valt of op het land.
Kortom, het kán gebeuren dat een hond in het water blijft zoeken. Maar ik denk dat de kans daarop net zo groot is als omgekeerd: Dat een hond een in het water liggend apport voorbij zwemt omdat hij denkt dat hij naar de overkant moet, als je hem dat eerst hebt aangeleerd.
Kortom, een hond is niet helemáál onnozel
Het is, vind ik, wel zaak om een hond te leren wat de bedóeling is. Zodat hij zelf ook een beetje mee kan denken.
Als het alleen een kunstje zonder eigen inbreng wordt heb je d'r niks aan. Een hond moet onderweg kunnen worden bijgestuurd zonder dat hij daarvan in de war raakt omdat het dan niet meer lijkt op het "kunstje"

ranetje schreef:Ita heeft eerst "over" geleerd en daarna pas uit water.
De eerste keer zwom ze over het water toen ze uit water moest halen

Ah. Hahahaha
I rest my case

Nja mij leek het zo dat je een commando gebruikt , ik neem aan dat ze dan ook het verschil kennen tussen over en apport?
Wat gebruiken jullie eigenlijk voor commando voor apport uit het water?

Dat overal vooruit sturen heb ik nog niet van gehoord , maar eigenlijk klinkt het wel logisch.
Ik heb nog een hoop te trainen

Sepje schreef:Wat gebruiken jullie eigenlijk voor commando voor apport uit het water?

Heel verrassend: "Apport"

ik heb nooit training gevolgd ofzo, maar het lijkt mij dat als je gewoon een zichtbare dummy opgooit aan de overkant van het water, je hond echt wel over gaat. Die van mij iig wel, en die heeft het niet eens geleerd. Ze zijn niet zo dom als ze eruit zien (de meesten dan ) Als je daar het commando over aan koppelt, lijkt me dat ze dat wel snappen en leren. Wat samantha zegt vind ik ook wel logisch, gewoon vooruitsturen.

De enige verwarring die ik me kan voorstellen is als er zowel over als in het water een apport te halen is, en ze moeten bijv. eerst over, maar ik weet eigenlijk niet of dat voorkomt in proeven en dergelijke.

sbientje schreef:De enige verwarring die ik me kan voorstellen is als er zowel over als in het water een apport te halen is, en ze moeten bijv. eerst over, maar ik weet eigenlijk niet of dat voorkomt in proeven en dergelijke.

In de praktijk komt álles voor natuurlijk. Daarom is het ook handig als je onderweg nog wat bij kunt sturen.
Maar theoretisch gezien zou een hond die vooruit is gestuurd gewoon vooruit moeten blijven zwemmen, en dus de waterdummy moeten respecteren. Tot er een vervolgopdracht volgt.

De motivatie van de mensen die het commando "over" niet gebruiken, is dat ze geen zin hebben om heel hard "over!!" te moeten roepen als de hond vooruit wordt gestuurd en op ruime afstand op water stuiten.
Áls hij dan nog al op gehoorsafstand zou zijn

Ik denk dat een labrador makkelijker het water in gaat dan een weim
Dat zijn niet zulke waterratten! Tenminste hier niet...

Jaap* schreef:

sbientje schreef:De enige verwarring die ik me kan voorstellen is als er zowel over als in het water een apport te halen is, en ze moeten bijv. eerst over, maar ik weet eigenlijk niet of dat voorkomt in proeven en dergelijke.

In de praktijk komt álles voor natuurlijk. Daarom is het ook handig als je onderweg nog wat bij kunt sturen.
Maar theoretisch gezien zou een hond die vooruit is gestuurd gewoon vooruit moeten blijven zwemmen, en dus de waterdummy moeten respecteren. Tot er een vervolgopdracht volgt.

De motivatie van de mensen die het commando "over" niet gebruiken, is dat ze geen zin hebben om heel hard "over!!" te moeten roepen als de hond vooruit wordt gestuurd en op ruime afstand op water stuiten.
Áls hij dan nog al op gehoorsafstand zou zijn

Gebruik je dan geen fluit commando ofzo?

Als beide apporten in het zicht zijn gevallen kun je de hond ook richten door in de juiste positie te gaan staan overigens. Om op die manier aan te geven welk apport je eerst binnen wilt hebben.
Maar dan moeten ze niet vlak bij elkaar, of op één lijn liggen natuurlijk

Jaap* schreef:

sbientje schreef:De enige verwarring die ik me kan voorstellen is als er zowel over als in het water een apport te halen is, en ze moeten bijv. eerst over, maar ik weet eigenlijk niet of dat voorkomt in proeven en dergelijke.

In de praktijk komt álles voor natuurlijk. Daarom is het ook handig als je onderweg nog wat bij kunt sturen.
Maar theoretisch gezien zou een hond die vooruit is gestuurd gewoon vooruit moeten blijven zwemmen, en dus de waterdummy moeten respecteren. Tot er een vervolgopdracht volgt.

De motivatie van de mensen die het commando "over" niet gebruiken, is dat ze geen zin hebben om heel hard "over!!" te moeten roepen als de hond vooruit wordt gestuurd en op ruime afstand op water stuiten.
Áls hij dan nog al op gehoorsafstand zou zijn

ja dat is waar, in de praktijk kan alles voorkomen. Ik weet niet of het in de praktijk veel voorkomt dat een hond per se eerst wat anders meot ophalen? Ja misschien als het apport aangeschoten is en nog beweegt zeg maar. Met praktijkjacht heb ik weinig ervaring, nog minder als met jachtproeven

en @ Sep: dat denk ik ook, ik ken weinig labs die weigeren te water te gaan haha..

ik was ooit een keertje bij een apporteertraining. Leek me wel leuk om te doen. Er was een weim die toen ie jong was door het ijs was gezakt en niet meer in het water durfde.. maar ze pleurden m er zonder pardon in. Ik vond dat echt heel ontof, en het beest was werkelijk doodsbang. Samen met de nogal harde aanpak en idiote eisen (ze wilden bijv. de hindernis niet een tandje lager zetten voor mijn hond, die toen nog wel fit maar toch al 11 was), heb ik toch maar besloten zelf wat aan te klooien

Sepje schreef:

Jaap* schreef:

sbientje schreef:De enige verwarring die ik me kan voorstellen is als er zowel over als in het water een apport te halen is, en ze moeten bijv. eerst over, maar ik weet eigenlijk niet of dat voorkomt in proeven en dergelijke.

In de praktijk komt álles voor natuurlijk. Daarom is het ook handig als je onderweg nog wat bij kunt sturen.
Maar theoretisch gezien zou een hond die vooruit is gestuurd gewoon vooruit moeten blijven zwemmen, en dus de waterdummy moeten respecteren. Tot er een vervolgopdracht volgt.

De motivatie van de mensen die het commando "over" niet gebruiken, is dat ze geen zin hebben om heel hard "over!!" te moeten roepen als de hond vooruit wordt gestuurd en op ruime afstand op water stuiten.
Áls hij dan nog al op gehoorsafstand zou zijn

Gebruik je dan geen fluit commando ofzo?

Ik ken geen mensen die een fluitsignaal voor "over" gebruiken.
De fluit wordt eigenlijk voornamelijk gebruikt voor het hierkomen, het afstoppen (hond stopt met lopen en kijkt om voor instructies) en het zoeken (als hij in de buurt van een valplek is gedirigeerd moet hij met z'n neus dat gebiedje gaan afzoeken).
Dat zijn dus verschillende fluitsignalen.

sbientje schreef:ja dat is waar, in de praktijk kan alles voorkomen. Ik weet niet of het in de praktijk veel voorkomt dat een hond per se eerst wat anders meot ophalen? Ja misschien als het apport aangeschoten is en nog beweegt zeg maar. Met praktijkjacht heb ik weinig ervaring, nog minder als met jachtproeven

Wij doen ook nooit mee aan georganiseerde proeven of wedstrijden hoor
Het gebeurt overigens zeker wel dat er meerdere apporten kort na elkaar vallen, het onthouden van die valplekken is ook een kunst. Retrievers zijn daar meestal beter in dan staande honden
Zo ook met zwemmen

Jaap* schreef:

sbientje schreef:ja dat is waar, in de praktijk kan alles voorkomen. Ik weet niet of het in de praktijk veel voorkomt dat een hond per se eerst wat anders meot ophalen? Ja misschien als het apport aangeschoten is en nog beweegt zeg maar. Met praktijkjacht heb ik weinig ervaring, nog minder als met jachtproeven

Wij doen ook nooit mee aan georganiseerde proeven of wedstrijden hoor
Het gebeurt overigens zeker wel dat er meerdere apporten kort na elkaar vallen, het onthouden van die valplekken is ook een kunst. Retrievers zijn daar meestal beter in dan staande honden
Zo ook met zwemmen

maar ja, retrievers kunnen niet voorstaan en revieren Een staande is wel een meer complete hond vind ik, het is ook wel logisch dat je dan op bepaalde gebieden wat minder uit de verf komt dan een hond die daar juist specifiek voor gefokt is. Maar retrievers staan idd wel bekend als heel goede markeerders. Ik hoorde eens van iemand wiens hond op een kilometer markeerde. Dat leek me wel heel ver (afstanden schatten is niet mijn beste punt), dan kan ie toch nauwelijks weten wanneer ie er is

sbientje schreef:ik was ooit een keertje bij een apporteertraining. Leek me wel leuk om te doen. Er was een weim die toen ie jong was door het ijs was gezakt en niet meer in het water durfde.. maar ze pleurden m er zonder pardon in. Ik vond dat echt heel ontof, en het beest was werkelijk doodsbang. Samen met de nogal harde aanpak en idiote eisen (ze wilden bijv. de hindernis niet een tandje lager zetten voor mijn hond, die toen nog wel fit maar toch al 11 was), heb ik toch maar besloten zelf wat aan te klooien

Ja, dan kun je idd maar beter wegwezen
Van dwang wordt een jachthond zelden een prettige werker. Als je kunt bewerkstelligen dat een hond iets graag wíl heb je er altijd méér aan in ieder geval

sbientje schreef:Maar retrievers staan idd wel bekend als heel goede markeerders. Ik hoorde eens van iemand wiens hond op een kilometer markeerde. Dat leek me wel heel ver (afstanden schatten is niet mijn beste punt), dan kan ie toch nauwelijks weten wanneer ie er is

Felix kan héél goed markeren, maar slecht onthouden
Twee lukt, maar een derde apport kan hij niet onthouden. En dat hoeft ook niet voor ons
En hij haalt de laatste paar meter toch altijd wat wind voor de zekerheid, of misschien wel omdat hij dat mooi vind. Terwijl de doorsnee retriever gewoon in één streep bovenop de valplek eindigt.
De kunst van het markeren is trouwens idd het kunnen inschatten van diepte. De richting gaat nog wel, daarvoor kan een hond zich richten op een object in de verte bijvoorbeeld, maar het inschatten van diepte is moeilijk.
Het is daarom ook zaak om niet altijd op dezelfde afstand te gooien. Dan leert de hond een "kunstje". En als het apport dan eens wat verder weg is loop je grote kans dat de hond stopt op de afstand die hij gewend is.

Die hele verre apporten heb ik ook wel eens op filmpjes gezien. Maar dan moet je wel op een verhoging staan, en moet het apport in een dal vallen.
Als je op ooghoogte van je hond in het terrein gaat zitten snap je meteen waarom. Dan heb je namelijk niet zoveel uitzicht

vind het altijd wel een prachtig gezicht, een markeerapport over een flinke afstand. Het mooiste is idd als ze gewoon na een X aantal meters bovenop het apport eindigen

Honden die iets doen wat ze goed kunnen, en dat ook weten, zijn altijd mooi. Daar straalt een soort van waardige trots vanaf. Zo van: Trust me, I'm a doctor

Jaap* schreef:Honden die iets doen wat ze goed kunnen, en dat ook weten, zijn altijd mooi. Daar straalt een soort van waardige trots vanaf. Zo van: Trust me, I'm a doctor

ja das waar.

Wat ik overigens ook prachtig vind, is hoe trots ze op zo'n apport kunnen zijn. Vooral met wild zie je dat veel, dat ze die nek zo helemaal buigen zeg maar. Geweldig gezicht

Al was mijn hondje hieronder ook heel trots dat ik haar mijn regenjas had toevertrouwd hahah

Ita en Rana halen allebei altijd een beetje wind bij het markeren.
Dat schijnt bij veel staande honden toch wel een voorkeursactie te zijn.
Gewoon voor de zekerheid.
Rana is daar wel beter in dan Ita

Enne, een Retriever kan heel goed revieren als hij een verloren zoek moet vinden.
Het probleem is dat bij de meeste proeven er al een prachtige "snelweg" ligt, bij een verloren zoek, tussen apport en inzetplaats als de eerste twee honden zijn geweest.

Veel honden, vooral de "wedstrijdwijze" honden nemen doodgemoedereerd de snelweg en krijgen daar ook nog een 10 voor.
Rana kreeg voor een zelfde verloren zoek een 8 omdat ze "er zo lang over deed"
Zij had geen boodschap aan snelwegen, was nog niet wedstrijdwijs en zocht het bos dus revierend af.
Voor mij was ze de beste hond van de dag

Een continentaal staande hond is wat multifunctioneler dan een retriever, dat klopt.
Dat kan betekenen dat je wat minder "specialisme" moet kunnen accepteren.

Met de laatste opmerking van Jaap* ben ik het uiteraard weer helemaal eens

Sepje schreef:Nja mij leek het zo dat je een commando gebruikt , ik neem aan dat ze dan ook het verschil kennen tussen over en apport?
Wat gebruiken jullie eigenlijk voor commando voor apport uit het water?

Dat overal vooruit sturen heb ik nog niet van gehoord , maar eigenlijk klinkt het wel logisch.
Ik heb nog een hoop te trainen

Voor een apport uit water is inderdaad gewoon apport.
Als hij aan de overkant van een water een apport ziet vallen gebruik ik trouwens ook gewoon apport.
Dan moet hij wel over zwemmen natuurlijk, maar hij heeft het gezien, dus gewoon apport.
Als hij niet weet dat er iets is stuur ik hem dus met vooruit over het water.

ranetje schreef:Ita en Rana halen allebei altijd een beetje wind bij het markeren.
Dat schijnt bij veel staande honden toch wel een voorkeursactie te zijn.
Gewoon voor de zekerheid.
Rana is daar wel beter in dan Ita

Enne, een Retriever kan heel goed revieren als hij een verloren zoek moet vinden.
Het probleem is dat bij de meeste proeven er al een prachtige "snelweg" ligt, bij een verloren zoek, tussen apport en inzetplaats als de eerste twee honden zijn geweest.

Veel honden, vooral de "wedstrijdwijze" honden nemen doodgemoedereerd de snelweg en krijgen daar ook nog een 10 voor.
Rana kreeg voor een zelfde verloren zoek een 8 omdat ze "er zo lang over deed"
Zij had geen boodschap aan snelwegen, was nog niet wedstrijdwijs en zocht het bos dus revierend af.
Voor mij was ze de beste hond van de dag

Een continentaal staande hond is wat multifunctioneler dan een retriever, dat klopt.
Dat kan betekenen dat je wat minder "specialisme" moet kunnen accepteren.

Met de laatste opmerking van Jaap* ben ik het uiteraard weer helemaal eens

Haha, dat geloof ik wel ja, van die snelweg. Ik zie overigens weinig retrievers revieren, tenminste.. niet zoals een staande hond dat vaak doet, met echt van die mooie slagen bij die van mij is het meer slingeren

ranetje schreef: Enne, een Retriever kan heel goed revieren als hij een verloren zoek moet vinden.

Inderdaad
Toen ik met Macho een KNJV proef deed was onze allereerste proef het verloren zoeken.
Een heel dicht bos vol met bramenstruiken en brandnetels.
Hij ging heel mooi revierend door dat bos heen, ik kreeg nog extra complimenten van de keurmeester dat hij dat zo prachtig deed
Uiteraard kwam hij met eend terug.


Dat van die snelweg die ontstaat viel mij inderdaad ook op.
Toen ik klaar was met mijn eigen proeven ben ik nog even bij het verloren zoeken gaan kijken en er was ondertussen inderdaad een heel mooi paadje die door alle honden netjes gelopen werd.

sbientje schreef:ik was ooit een keertje bij een apporteertraining. Leek me wel leuk om te doen. Er was een weim die toen ie jong was door het ijs was gezakt en niet meer in het water durfde.. maar ze pleurden m er zonder pardon in. Ik vond dat echt heel ontof, en het beest was werkelijk doodsbang. Samen met de nogal harde aanpak en idiote eisen (ze wilden bijv. de hindernis niet een tandje lager zetten voor mijn hond, die toen nog wel fit maar toch al 11 was), heb ik toch maar besloten zelf wat aan te klooien

Nou hier dus ook,.. ik heb op de KNJV gezeten met Shiver, pppfff die mensen! bah!
Echt niet mijn volk! Schoppen slaan, knie in de ribben...MAAR alleen als de leraar niet keek!
Overigens was de leraar wel vriendelijk ! Maar elke oefening werd op steeds dezelfde plek uitgevoerd. Dus ergens anders deden ze de oefening gewoon niet, of niet goed.

Vandaar dat ik zelf aan modder en misschien bij een goede honden school apporteersport gaat doen.
Net iets anders trainen, maar wel vriendelijker.

Dus ik zal wel regelmatig om tips enz komen vragen

ik lees graag mee in je topics dan, heel interessant. Succes met trainen!