Het HondenForum

Skadi en ik speuren vaak.
Ze vindt het leuk, en ze is er ontzettend goed in.
Van voorwerpen tot 'slachtoffers'.

Vanavond had ik weer een slachtoffer gevonden. Man
Wij op naar het bos, de eerste keer in de schemering speuren.
Man is verstopt, en ik zet haar op het spoor.
Ging als een trein

Maar op een bepaald moment ging het fout.
Dat is de eerste keer dat het gebeurde, en ik weet niet precies wat er mis ging.
Ze schakelde ineens over van het grondspoor naar een luchtspoor (achteraf was dat vlak bij de plek waar man lag. Maar die was er in een U vorm naar toegelopen.).
Ze wordt opgewonden, en ineens gaat ze aarzelen.
Ze gaat om zich heenkijken, en ik zie haar nadenken.
En toen ging het mis.
Die neus ging weer aan de grond, en ze leidt me als een sneltrein naar een plek waar man niet was over een spoor waar hij nooit gelopen had
Man heb ik uiteindelijk maar opgebeld, en hij is naar ons toe komen lopen.

Heeft iemand van jullie een idee hoe dit soort dingen in de toekomst te voorkomen zijn?
Had ik terug moeten gaan en haar opnieuw op het spoor moeten zetten?
(Dat deed ik niet omdat ze steeds opgewondener en hysterischer werd, ze werkte zichzelf echt over de rooie).

ik denk dat wanneer iemand zich gaat verstoppen heel erg goed rekening moet houden met de windrichting en dat het niet te dicht in de buurt komt van de uiteindelijke plek. Zo'n U bocht is meestal wel gevorderd werk hoor. Ook in de schemering maakt het het allemaal nog een beetje moeilijker omdat het wild wat meer in beweging komt en omdat de meeste honden in de schemering wat allerter/opgefokter zijn.

Marlieke met Boris schreef:ik denk dat wanneer iemand zich gaat verstoppen heel erg goed rekening moet houden met de windrichting en dat het niet te dicht in de buurt komt van de uiteindelijke plek.

Ja, ik had dat meegenomen in de instructies, maar ik denk dat we er misschien toch te weinig rekening mee hebben gehouden.

Zo'n U bocht is meestal wel gevorderd werk hoor.

Ja, dat weet ik.
Overdag beheerst ze het uitstekend.

Ook in de schemering maakt het het allemaal nog een beetje moeilijker omdat het wild wat meer in beweging komt en omdat de meeste honden in de schemering wat allerter/opgefokter zijn.

Ook dat weet ik. Dit was de eerste keer speuren in de schemering.
Ik vind dat echt supergevorderd werk.

Ik denk dat ik de eerste paar keren in de schemering het maar bij een simpel recht spoor moet houden, eventueel met één hoek. En pas als dat goed gaat uitbreiden.
Klinkt dat zinnig?
Ja, hè?

Bedankt voor het meedenken.
Ik vermoed dat ik wat overmoedig was geworden omdat ze echt fantastisch speurt, al van heel jongs af aan.

Ag je leert alleen maar door ervaring toch? of denk je dat Skadi nu minder goed gaat speuren? volgende keer zou ik in de schemering inderdaad een recht spoor met 1 hoek, of eventueel dan nog een hoek, maar alleen maar in het verlengde van rechtdoor...haha hoe schrijf je dat.
Wat je misschien zou kunnen doen wanneer ze halverwege de draad kwijt raakt haar even bij je roepen, laten zitten en iets van de verstopte persoon laten ruiken en dan vanaf dat punt verder laten speuren.

Marlieke met Boris schreef:Ag je leert alleen maar door ervaring toch?

Precies. En praktijkspeuren, daar heb ik buiten Skadi dus geen (praktijk)ervaring mee

of denk je dat Skadi nu minder goed gaat speuren?

Nee, dat dénk ik eigenlijk niet.
Het is een opgewonden standje maar ze vindt speuren echt heel erg leuk.

Wat je misschien zou kunnen doen wanneer ze halverwege de draad kwijt raakt haar even bij je roepen, laten zitten en iets van de verstopte persoon laten ruiken en dan vanaf dat punt verder laten speuren.

Dat is wel een goede tip.
Ik had haar wel even laten zitten en wat gekalmeerd, maar zodra ik haar weer aanzette op het spoor, werd ze weer opgewonden, en op het laatst had ze zich echt over de rooie gewerkt.
Nou is dát geen nieuws voor haar, dus ik verwacht niet echt dat het heel erg veel invloed gaat hebben.

Wat ik bij Macho in zo'n situatie doe is hem bij me roepen, een stukje teruglopen en hem neerleggen op het spoor.
Dan negeer ik hem even compleet en moet ie gewoon op mijn commando blijven liggen en even geduld hebben.
Al snel wordt de opwinding dan minder omdat hij toch dat spoor alweer ruikt omdat hij er met zijn neus bovenop ligt en zich dus helemaal daarop concentreerd, en omdat hij mijn commando "af" moet opvolgen.
Maar hij moet dan dus wel nog even blijven liggen, want het is gewoon commando "af", ik wil echt eerst rust erin voor ik verder ga.
Zodra hij weer volledig de aandacht voor het spoor heeft en rustig is ga ik verder.
Belangrijk is wel dat ik hem dus even volledig negeer.
Bij Macho helpt dit echt om hem even tot rust te laten komen en weer op het goede spoor te zetten.

Ik zou inderdaad wat je zegt de volgende keer gewoon een rechts spoor doen met 1 of 2 hoek(en).
Of de 1e keer in de schemer gewoon weer even simpel met alleen het rechte spoor, even lekker succes laten halen.

samantha! schreef:Of de 1e keer in de schemer gewoon weer even simpel met alleen het rechte spoor, even lekker succes laten halen.

Ja, dat was mijn idee ook, van dat succes halen. Volgens mij heeft ze dat wel nodig.

Wat ze vanavond namelijk deed, nadat alles was afgelopen, was het allerzwaarste enorm dikke stuk hout zoeken dat ze nog nét kon tillen en daar mee rondparaderen. Zo'n stuk dat IK nog niet eens kan tillen.
Staart hoog, zien jullie me wel!?! Dribbeldribbeldribbel, want normaal lopen kan niet meer omdat dat kreng zo zwaar was.
We hebben haar erg geprezen. Het kind heeft een gevoelig egootje

Miranda schreef:

samantha! schreef:Of de 1e keer in de schemer gewoon weer even simpel met alleen het rechte spoor, even lekker succes laten halen.

Ja, dat was mijn idee ook, van dat succes halen. Volgens mij heeft ze dat wel nodig.

Wat ze vanavond namelijk deed, nadat alles was afgelopen, was het allerzwaarste enorm dikke stuk hout zoeken dat ze nog nét kon tillen en daar mee rondparaderen. Zo'n stuk dat IK nog niet eens kan tillen.
Staart hoog, zien jullie me wel!?! Dribbeldribbeldribbel, want normaal lopen kan niet meer omdat dat kreng zo zwaar was.
We hebben haar erg geprezen. Het kind heeft een gevoelig egootje

ik zie haar helemaal voor me

Ze schakelde ineens over van het grondspoor naar een luchtspoor (achteraf was dat vlak bij de plek waar man lag. Maar die was er in een U vorm naar toegelopen.).
Ze wordt opgewonden, en ineens gaat ze aarzelen.
Ze gaat om zich heenkijken, en ik zie haar nadenken.
En toen ging het mis.
Die neus ging weer aan de grond, en ze leidt me als een sneltrein naar een plek waar man niet was over een spoor waar hij nooit gelopen had
Man heb ik uiteindelijk maar opgebeld, en hij is naar ons toe komen lopen.

Wat deed je toen je zag, dat ze "hoog" lucht kreeg? Hield je haar toen tegen, en wilde je dat ze over het spoor verder ging? Je ziet dan wel eens dat honden dan voor "de vorm" verder gaan speuren. Neus laag en voorop lopen, want dat is toch wat je wilt? Ze deed het eigenlijk heel goed, als je man daar ook inderdaad vlak bij lag, ze reageert op de meest verse geur. Je vraagt dan iets onnatuurlijks van haar, door haar dan op het "oude" spoor te willen houden. Ik zou zorgen dat ik voor een volgende keer ook precies weet waar het slachtoffer ligt, niet alleen hoe ie gelopen heeft en dan goed naar je hond en de windrichting kijken.

falkje schreef:Wat deed je toen je zag, dat ze "hoog" lucht kreeg? Hield je haar toen tegen, en wilde je dat ze over het spoor verder ging?

Nee, ik stuur totaal niet als ze aan het speuren is.
We doen het toch alleen voor de lol, dus ze mag speuren zoals zij wil.
Zo vrij mogelijk.

Ze deed het eigenlijk heel goed, als je man daar ook inderdaad vlak bij lag, ze reageert op de meest verse geur.

Ja, dat deed ze inderdaad heel goed.
Maar ik denk dat het enkel een vlaag is geweest, en dat ze daarna het luchtspoor kwijt was.
En toen was ze dus in de war.
Ik denk persoonlijk dat dat misschien op te lossen zou zijn door haar een eind terug weer op het spoor te zetten.
Daar schuilt overigens volgens mij bij deze specifieke hond wel een gevaar in.
Ze gaat dan denkelijk anticiperen en nadenken, met het gevaar dat ze zich nog veel verder in de war maakt.
Vooralsnog in de schemering eerst maar eens een paar gemakkelijke succesjes.

Je vraagt dan iets onnatuurlijks van haar, door haar dan op het "oude" spoor te willen houden.

Ja, maar dat vraag ik niet van haar dus.

Ik zou zorgen dat ik voor een volgende keer ook precies weet waar het slachtoffer ligt, niet alleen hoe ie gelopen heeft en dan goed naar je hond en de windrichting kijken.

Dat weet ik eigenlijk het liefst niet. Omdat ik haar niet wil sturen, ook niet onbewust.

Nee, ik stuur totaal niet als ze aan het speuren is.
We doen het toch alleen voor de lol, dus ze mag speuren zoals zij wil.
Zo vrij mogelijk.

Het kan in dit geval al genoeg zijn om één stap in de "goede" richting te zettenom je hond ertoe te brengen toch door te lopen.
Ik snap helemaal dat je niet wilt sturen, heel goed. Dan zou het eigenlijk het beste zijn als er iemand met je meeliep die wel weet hoe een en ander uitgelopen is, en je kan helpen als het echt uit de hand loopt zoals de vorige keer.

Hoi Miranda, geen antwoord, wel een vraag
Hoe doe je dit speuren precies (stap voor stap) ?
Wij spelen met Suske vaak verstoppertje (ook in het donker) maar dit klinkt interessanter.

falkje schreef:Dan zou het eigenlijk het beste zijn als er iemand met je meeliep die wel weet hoe een en ander uitgelopen is, en je kan helpen als het echt uit de hand loopt zoals de vorige keer.

Ja, dat is natuurlijk een van de grote voordelen aan speuren in clubverband.
Ik heb al moeite om slachtoffers te vinden

Suske schreef:Hoi Miranda, geen antwoord, wel een vraag
Hoe doe je dit speuren precies (stap voor stap) ?
Wij spelen met Suske vaak verstoppertje (ook in het donker) maar dit klinkt interessanter.

Als je in wedstrijdverband (al is het maar recreatief) wil speuren, dan raad ik je eigenlijk aan om het in clubverband te doen.
Er zijn best clubs waar je praktijkspeuren kunt leren.
En dat vind ik een aanrader als het maar enigszins mogelijk is, het is best gemakkelijk om een hond met speuren ongewild in de war te maken. Wij hebben namelijk geen flauw benul wat er in de neus (en dat koppie) gaande is.

Hoe ik het heb aangeleerd is vast niet de officïele manier.
Stap voor stap, ik ben begonnen met zoekspelletjes in huis.
Eerst het zoekcommando aanleren. Wat snoepjes nemen, en dan buiten het zicht van de hond onder een lap of zo leggen.
Hond meenemen naar de lap. GOED kijken. Zodra die neus begint te werken (en de houding geïnteresseerd wordt) 'zoek' zeggen.
Volgende stap. Hond de ruimte uit, en ergens wat snoepjes verstoppen in de ruimte.
Hond de ruimte innemen en zoek zeggen.
Als hij het niet snapt kun je eventueel de hond naar de beginplek leiden, maar doe dat niet te vaak.
Speuren is zelfstandig werk.

Dan breid je het uit naar voorwerpen waarvan de hond de naam kent.
'Zoek bal' oid.

Dan buiten. Eerst op een stukje waar niet veel mensen gelopen hebben een eenvoudig recht spoortje schuifelen met om de paar meter een snoepje. Hond op het spoortje zetten, en 'zoek' geven.
Dat breid je, als het goed gaat, eens uit met een bochtje.
Dan doe je eens een iets ouder spoortje. En dan eens in de schemering.
Ik combineerde dit door in dezelfde periode verstoppertje te spelen in het bos.

Als dat goed gaat heeft je hond de basis onder de knie.
Dan kun je spoortjes door anderen laten leggen (weer eerst met verse sporen beginnen en eerst maar eens een recht spoor).
Daar zet je de hond op door iets van die persoon te laten ruiken bij het begin van het spoortje.

Als dat allemaal onder de knie is kun je de snoepjes heel snel afbouwen.

Verder varieer ik veel. Ik combineer bijvoorbeeld apporteren en zoeken.
Door de bal in een onoverzichtelijk stuk braakliggend land te leggen bv.
Of sorteren. Ze moet de tak met mijn lucht er aan terugbrengen. Niet een van de dertig anderen op de hoop waar ik 'm bij gooi.

Ik kan laten verwijzen, door 'waar is' te vragen (gaat ze er bij staan) of 'pak de' (neemt ze het mee naar mij toe).
Je kunt ook laten verwijzen door de hond er bij te laten liggen bv.

Nou ja, er zijn heel erg veel manieren om te varieren.
Als je er nul ervaring mee hebt, kun je ook een workshop speuren volgen.
Dan leer je de basisbeginselen, en heel belangrijk, waar je op moet letten.

Speuren naar personen doe ik tegenwoordig aan de lange lijn, met een tuigje.
Bij speuren mag ze van mij namelijk wel trekken.
Zoeken naar voorwerpen doet ze los.

Algemene tips: Let op je lichaamshouding, stuur de hond niet teveel. Houd rekening met moeilijke omstandigheden (ouder spoor, veel verschillende sporen, schemering, drukte).
Houd er rekening mee dat speuren geestelijke en fysiek tamelijk vermoeiend is, bouw het dus rustig op.

Hoop dat het zo een beetje duidelijk is?

Miranda schreef:

falkje schreef:Ik zou zorgen dat ik voor een volgende keer ook precies weet waar het slachtoffer ligt, niet alleen hoe ie gelopen heeft en dan goed naar je hond en de windrichting kijken.

Dat weet ik eigenlijk het liefst niet. Omdat ik haar niet wil sturen, ook niet onbewust.

Ik kan me voorstellen dat je liever niet weet waar het slachtoffer ligt.
Misschien kan er iemand achter je lopen die het weet, maar bij voorkeur niks zegt tot je helemaal fout zit.
Tenminste, ik vind dat zelf ook het prettigste (bij zweetsporen)

Maar let wel op de windrichting.
Dat is echt heel belangrijk.
Niet alleen bij speuren

ranetje schreef:Misschien kan er iemand achter je lopen die het weet, maar bij voorkeur niks zegt tot je helemaal fout zit.

Gaat lastig worden om daar vrijwilligers voor te vinden

zweetsporen

Ik ben maar een goedbedoelende amateuristische prutser zonder idee van vaktermen.
Wat is een zweetspoor?

Maar let wel op de windrichting.

Ja, dat ga ik vanaf nu nog beter doen

Dat is echt heel belangrijk.
Niet alleen bij speuren

Die opmerking begrijp ik niet?

Wij hebben in het verleden bij Cor Oldenbrug wel eens aan Canadees speuren gedaan in de duinen.
Een methode waarbij de hond in volle ren gaat en toch speurt.

Ontsnapte gevangenen willen natuurlijk zo snel mogelijk uit de buurt van de bajes komen en een speurhond die stap voor stap speurt hebben ze dan niks aan, immers de afstand wordt dan steeds groter.

Hierbij hebben we ook gezien dat de neus soms ineens helemaal omhoog gaat waarbij flink lucht wordt genomen waarna ze hun weg bepalen.
Die lucht kan dan best komen van struiken waar je langs of tussendoor bent gelopen want ook daar blijft lucht aan hangen. In feite speurt de hond op de sterkste geur en als dat een verwaaiing is of geur aan een struik is daar niks mis mee. Werd het moeilijk dan zag je dat de hond ook rustiger ging en meer met de neus aan de grond ging werken.

Zo te lezen lijkt het dat Skadi een beetje in de war raakte en je kan dan helpen door het tempo wat rustiger te maken. Goed op de reacties letten en belonen voor het waarnemen van het geurspoor.


Trouwens deze manier van speuren was heel leuk, goed voor de conditie maar ook super vermoeiend

CharlesvdBerkt schreef:Hierbij hebben we ook gezien dat de neus soms ineens helemaal omhoog gaat waarbij flink lucht wordt genomen waarna ze hun weg bepalen.
Die lucht kan dan best komen van struiken waar je langs of tussendoor bent gelopen want ook daar blijft lucht aan hangen. In feite speurt de hond op de sterkste geur en als dat een verwaaiing is of geur aan een struik is daar niks mis mee. Werd het moeilijk dan zag je dat de hond ook rustiger ging en meer met de neus aan de grond ging werken.

Dit lijkt precies op de manier waarop Skadi speurt.
Ik denk persoonlijk ook dat dit de meest natuurlijke manier van speuren is.

Zo te lezen lijkt het dat Skadi een beetje in de war raakte en je kan dan helpen door het tempo wat rustiger te maken. Goed op de reacties letten en belonen voor het waarnemen van het geurspoor.

Het tempo naar beneden halen gaat lastig worden. Ze wordt dolblij van speuren.
Die staart gaat als een gék tekeer en als ik haar los zou laten zou ik haar niet bij kunnen houden
Ik houd de lijn met twee handen, en leun achterover.
Als ze een halsband om zou hebben zou ze waarschijnlijk haar strottehoofd in elkaar drukken
Het tempo houd ik zo laag mogelijk, omdat ik zelf niet harder kan
Ik ken haar, uiteindelijk gaat ze ook met speuren de rust wel vinden.
Maar voor nu lukt haar dat nog niet helemaal.

Het tempo houd ik zo laag mogelijk, omdat ik zelf niet harder kan

Dat is niet erg. Daar zijn verschillende meningen over. Het grote nadeel aan dat rennen is dat de honden vaak heel ver met de verwaaiïng meelopen, en zo het spoor kwijt raken. Zeker voor een onervaren/lerende hond is dat niet wenselijk, beter dan niet te snel gaan zodat de hond de tijd krijgt het zelf op te merken en zichzelf te corrigeren ipv gecorrigeerd of mee teruggenomen te worden.

Hoi Miranda, dank voor je uitgebreide uitleg!

Zoeken kan ze al vrij goed en doet ze ook rustig, met verstoppertje spelen in het donker merken we dat ze het heel spannend vind als een van ons plots "verdwenen" is en dan vrij hard heen-en-weer rent.

Ik ga binnenkort een workshop speuren doen en dan verder recreatief speuren.
Ben niet zo'n verenigingsmens

falkje schreef:

Het tempo houd ik zo laag mogelijk, omdat ik zelf niet harder kan

Dat is niet erg. Daar zijn verschillende meningen over. Het grote nadeel aan dat rennen is dat de honden vaak heel ver met de verwaaiïng meelopen, en zo het spoor kwijt raken. Zeker voor een onervaren/lerende hond is dat niet wenselijk, beter dan niet te snel gaan zodat de hond de tijd krijgt het zelf op te merken en zichzelf te corrigeren ipv gecorrigeerd of mee teruggenomen te worden.

Je houdt natuurlijk toch het effect van de directe geur van het slachtoffer als de hond dichter bij het slachtoffer komt, en de directe geurbron (het slachtoffer) sterker is dan het indirecte (het spoor). Hoe een hond daarop reageert is niet alleen afhankelijk van de training en de geleider maar zeker ook van de hond zelf. Om maar een voorbeeld te geven: bij revieroefeningen zal onze reu zoveel mogelijk aan het spoor zelf geplakt blijven, die stoot bijna zijn neus tegen het voorwerp, slachtoffer of pakwerker (en zo'n pakwerker stinkt natuurlijk behoorlijk ). Toch is hem niet met een lijn eraan geleerd echt precies het spoor uit te werken. Mijn teefje daarentegen heeft wel echt speuren geleerd, maar heeft van nature veel meer de neiging hoger te zoeken, en schakelt ook veel sneller over op localiseren van de directe geurbron. Beide manieren hebben zo hun voor- en nadelen

Je houdt natuurlijk toch het effect van de directe geur van het slachtoffer als de hond dichter bij het slachtoffer komt, en de directe geurbron (het slachtoffer) sterker is dan het indirecte (het spoor). Hoe een hond daarop reageert is niet alleen afhankelijk van de training en de geleider maar zeker ook van de hond zelf. Om maar een voorbeeld te geven: bij revieroefeningen zal onze reu zoveel mogelijk aan het spoor zelf geplakt blijven, die stoot bijna zijn neus tegen het voorwerp, slachtoffer of pakwerker (en zo'n pakwerker stinkt natuurlijk behoorlijk ). Toch is hem niet met een lijn eraan geleerd echt precies het spoor uit te werken. Mijn teefje daarentegen heeft wel echt speuren geleerd, maar heeft van nature veel meer de neiging hoger te zoeken, en schakelt ook veel sneller over op localiseren van de directe geurbron. Beide manieren hebben zo hun voor- en nadelen

Zeker, iedere hond heeft zijn voorkeur. Mijn hond zoekt ook graag hoog van nature. Dat is ook prima.
Je kunt met je trainingsmethode veel sturen, al dan niet bewust of wenselijk. Vaak bouw je onbewust patronen in, die je hond succeservaringen op laten doen met zoeken op een bepaalde manier. Zeker in het club trainingsgebeuren zie je heel veel dezelfde patronen. Daarom is het altijd leerzaam om veel ergens anders te gaan kijken of anderen mee te laten kijken naar jou trainingen. In de vlakte training zorgden wij er bv altijd voor, dat als een hond (te) veel neiging tot "speuren" had, om het slachtoffer dan van de andere kant het bos in te laten lopen en goed in de wind te leggen. Geen spoor en dan wel veel verwaaiing, de hond dan ook eerst met de kop in de wind en later met de wind van opzij aanzetten.

Je moet je ook bewust zijn dat er onderscheid is tussen "versere" geur en "meer" geur.
Als een runner bv een stuk gelopen heeft, dan op kruising in afslag A een minuut of 10/15 op een bankje heeft gezeten, dan weer verder gaat over pad B. Bij afslag A is veel meer geur, bij afslag B minder maar verser. Je hond moet leren om altijd voor de meest verse geur te gaan omdat dat het snelste resultaat oplevert en het minste energie kost. Daarom is het ook meer als okee als hij van het "spoor" afwijkt wanneer hij in de scentpool van de runner komt, en daar dan direct op af loopt.
Mooi als je hond zo kan schakelen.

Ik vind het erg belangrijk dat er uit rust wordt gespeurd.
Enthousiasme is goed maar door de dolle heen raken niet. Immers is je hond zo druk dan is concentreren veel moeilijker en is de energie veel eerder op.
Ik zou in een stapje terug doen in moeilijkheid en eerst gaan werken aan wat meer rust. Wordt ze hyper, dan even afleggen en bij rust weer gaan speuren. Dat kwartje valt van zelf: rust=speuren, drukte=liggen. Zal in het begin even moeilijk zijn, maar je hebt het echt nodig als je verder wilt.
Als je dit niet prettig vind, kun je ook het tegen overgestelde doen: korte speuren, maar veel moeilijker. Want daar komt ze niet uit als ze druk is. Maar dan neem je wel een risico. Je kan haar overvragen, ze kan haar enthousiasme verliezen enz.
Succes en ben benieuwd hoe het verder gaat.