Het HondenForum

Mijn schoonmoeder werkt met demente mensen, die zelfstandig wonen. Af en toe neemt ze 1 mee naar hun huis om te eten e.d. Wij waren er afgelopen weekend weer, en schoonmoeder kwam met een mevrouw uit de auto.

Elmo, die altijd waaks is. Blaffend bij de deur wil staan op ze op te wachten, deed nu helemaal niks. Alleen schoonmoeder begroeten, rondje om de andere mevrouw heen. And that was it. Die mevrouw had vroeger zelf ook een hond gehad, en ging met een balletje spelen. Elmo deed ontzettend voorzichtig, zelfs met bal. Ze mocht hem ook gewoon knuffelen (ik zag het boven, toen ze het deed). Hij vond het allemaal geen probleem.

Mijn man zat alles ook een beetje te bekijken, en stond er ook een beetje van te kijken. Niet dat Elmo normaal een klote hond is, maar dit was zo apart om mee te maken. Ik zei nog tegen man, zou dat komen doordat een dement persoon 'neutraal' is.

Maar ja sommige dementen vliegen nog wel eens heen en weer in gemoedstoestand

Ik denk wel dat honden dat aanvoelen. Tenminste dat er mensen zijn die anders zijn en daar reageren ze op.

chrico schreef:Ik denk wel dat honden dat aanvoelen. Tenminste dat er mensen zijn die anders zijn en daar reageren ze op.

Dat denk ik ook. Ze voelen dat 'er iets niet klopt'

Ze zullen niet weten dan iemand dement is of zoiets dergelijk , maar meer hunn kwetsbaarheid aanvoelen..

ik denk dat iemand die dement is toch anders signalen afgeeft, alleen al qua houding van het lichaam enzo,
ja honden kunnen dat lezen

Honden voelen wel dat mensen anders zijn. Zeker met ons bulletje van vroeger toen mijn geestelijk gehandicapte neefje regelmatig kwam. Daar gedroeg ze zich duidelijk anders bij, voorzichtiger.

bouvierpoedel schreef:Ze zullen niet weten dan iemand dement is of zoiets dergelijk , maar meer hunn kwetsbaarheid aanvoelen..

Zou het? Kwetsbaarheid is toch zwakte? Vaak als iemand zwak is, gaat Elmo daar misbruik van maken.

@neeltje; Ja Elmo is ook anders met mijn tante (down syndroom). Die mag ook gerust een dikke knuffel geven.

Cleva schreef:


Ja. Nou. Je hebt ook zat honden die héél anders reageren hoor.
Overigens voelen ze dat niet maar ze zien, horen en ruiken het wel.
Net als wij. Wij "voelen" toch ook niet dat iemand afwijkend is?

Als wij het moeten hebben van het ruiken dat iemand anders is dan gaat er iets goed mis
Maar ik denk dat wij ook aanvoelen of iemand anders is vooral als je het niet kan zien. Dan is het je gevoel die dat zegt, niet je neus of je ogen

Cleva schreef:

Elmo/maureen schreef:

bouvierpoedel schreef:Ze zullen niet weten dan iemand dement is of zoiets dergelijk , maar meer hunn kwetsbaarheid aanvoelen..

Zou het? Kwetsbaarheid is toch zwakte? Vaak als iemand zwak is, gaat Elmo daar misbruik van maken.

@neeltje; Ja Elmo is ook anders met mijn tante (down syndroom). Die mag ook gerust een dikke knuffel geven.

Ja. Nou. Je hebt ook zat honden die héél anders reageren hoor.
Overigens voelen ze dat niet maar ze zien, horen en ruiken het wel.
Net als wij. Wij "voelen" toch ook niet dat iemand afwijkend is?

Precies, zo zwart wit is het niet wanneer ik naar Charlie kijk.
'Zwakte' als in instabiel gedrag/onduidelijke signalen/overmatige onderdanigheid heeft ze altijd heel sterk op gereageerd.

Maar met kleine kinderen, ouderen, wanneer ik ziek ben en zelfs erg zieke honden is ze juist heel zacht.

chrico schreef:

Cleva schreef:


Ja. Nou. Je hebt ook zat honden die héél anders reageren hoor.
Overigens voelen ze dat niet maar ze zien, horen en ruiken het wel.
Net als wij. Wij "voelen" toch ook niet dat iemand afwijkend is?

Als wij het moeten hebben van het ruiken dat iemand anders is dan gaat er iets goed mis
Maar ik denk dat wij ook aanvoelen of iemand anders is vooral als je het niet kan zien. Dan is het je gevoel die dat zegt, niet je neus of je ogen

Ik zie mij al staan...

Soms is het ook niet zichtbaar als iemand 'anders' (klote woord) is. Maar, wij pikken ook dingen op. Als je met zo iemand praat/aankijkt e.d.

Cleva schreef:Als je kijkt naar wat voor een hond intimiderend gedrag is zoals scherp oogcontact, trefzeker dominant gedrag, een bepaalde manier van praten dan kan ik me voorstellen dat dat bij sommige mensen die dementerend zijn afwezig is. Bij sommige mensen die dat niet zijn ook en daar zij hij hetzelfde op reageren, hoor.

Een hond die vooral op dat soort zaken reageert hoeft dan niet te reageren. Je hebt trouwens ook honden die daar juist verschrikkelijk vervelend van worden.
Dat ligt aan de aard van de hond.

Die mevrouw deed dat dus, bij Elmo. Als een ander persoon dat doet, vind hij dat dus echt niet leuk.

Daar ben ik het niet mee eens. Een hond/mens of wat ook kan voelen of iets niet klopt als je de persoon in kwestie ziet of in elk geval contact mee heb. Als je dat heb bij dingen die je niet ziet dan zal je niet prettig wandelen. Zo vergezocht hoeft het woord aanvoelen dus niet.

Dit doet mij denken aan een keer dat ik bij mensen was, die vogels te koop hadden. De mevrouw zat buiten, en ik zat daar met haar te praten, toen de hond opeens naar buiten kwam, omdat de deur niet goed dicht zat.
Die vrouw zei tegen mij, rustig blijven zitten en negeren, dat doet hij niets. Het dier stapte vrolijk op mij af, begroette mij, ik kon hem op een gegeven moment gewoon aanhalen. Die vrouw zei stomverbaasd, hij vindt je aardig, dat heb ik nog niet mee gemaakt. Waar het aan lag? Tja, ik ben over het algemeen best een aardig persoon , en ben gek op dieren, maar of het daar mee te maken had?

Cleva schreef:

chrico schreef:Daar ben ik het niet mee eens. Een hond/mens of wat ook kan voelen of iets niet klopt als je de persoon in kwestie ziet of in elk geval contact mee heb. Als je dat heb bij dingen die je niet ziet dan zal je niet prettig wandelen. Zo vergezocht hoeft het woord aanvoelen dus niet.

Welk zintuig gebruik je dan?
Bij voelen hebben we het normaal gesproken over het zintuig Tast.

Hoe komt dat gevoel binnen?

Ik denk dat je bedoelt dat je sommige signalen die wel via de ogen of oren binnen krijgt niet onder woorden kunt brengen maar wel door hebt dat er iets scheef zit en dat kan. Maar dat is nog steeds zien en horen.

Ik zei ook, als je de zin leest zoals hij bedoeld is dat er contact is. ALs je het woord voelen/aanvoelen letterlijk oppikt als tast dan kan ik mij voorstellen dat je niet begrijpt waar men het over heeft

Mijn reu die normaal een lompe boer eerste klas is, voelt feilloos aan als mensen " anders" zijn. In de buurt woont een meisje van een jaar of 8, zij is zwaar spastisch en zit in een speciale rolstoel. Zij gaat vaak met haar moeder een rondje doen en als ze simba ziet, gaat ze gillen van plezier. Ze moet hem altijd even aaien. Door haar handicap heeft ze geen goede controle over haar armen en het aaien gaat dan ook niet altijd zachtzinnig. Maar die lompe sul van mij, is zo voorzichtig met haar. Hij klimt heel voorzichtig tegen de rolstoel op zodat ze hem aan kan raken en blijft dan heel rustig staan....hij is echt stapel op haar.
Bij andere kinderen die helemaal hieperdepiep uit de speeltuin komen rennen om hem te aaien, moet ik hem in bedwang houden. Die energie neemt hij gelijk over en zijn gemoedstoestand schiet dan ook gelijk de hoogte in.

chrico schreef: Ik zei ook, als je de zin leest zoals hij bedoeld is dat er contact is. ALs je het woord voelen/aanvoelen letterlijk oppikt als tast dan kan ik mij voorstellen dat je niet begrijpt waar men het over heeft

Cleva schreef: Nou. Dat is wat het betekent, namelijk.

'Je voelt iets aan', hoeft natuurlijk niet te betekenen dat je het hebt aangeraakt. Ik denk dat Whera dat bedoeld

edit; quote verkloot

Mijn opa is nu ook een heel eind op weg met de dementie en Amy is ook opmerkelijk rustig en stil bij hem.

Gek genoeg was opa ook zijn hele leven GEEN honden mens, hij moest daar niks van weten, maar dat Amy nu zo rustig op een halve meter van hem af gaat liggen (want ze zoekt hem toch ook wel op) dat vindt hij ineens toch heel bijzonder.

Heel apart

Daan die niks van andere mensen en zeker van kinderen moet hebben was op de manege met de gehandicapten kinderen juist heel voorzichtig. Waar hij normaal vrij snel grauwt en snauwt en zijn tanden wel wilt gebruiken was hij met de gehandicapten juist heel geduldig. Hard handig aaien omdat de motoriek slecht was, geen probleem. Een kind dat een pluk haar vastpakte om niet meer los te laten geen probleem. Spelen met de kinderen bij het logeerhuis, feest. Viel er een kind tegen hem aan ook geen probleem. Kinderen zonder beperking moeten dat niet doen, dan is het hap.

Waarom moeten wij mensen er toch vanuit gaan dat de zintuigen waar wij over beschikken de enige zintuigen zijn die er bestaan? Er bestaan dieren die niet kunnen zien of niet kunnen horen, misschien kunnen wij wel niet ....?

Sietske schreef:Mijn opa is nu ook een heel eind op weg met de dementie en Amy is ook opmerkelijk rustig en stil bij hem.

Gek genoeg was opa ook zijn hele leven GEEN honden mens, hij moest daar niks van weten, maar dat Amy nu zo rustig op een halve meter van hem af gaat liggen (want ze zoekt hem toch ook wel op) dat vindt hij ineens toch heel bijzonder.

Heel apart

Mijn oma moest nooit iets van honden weten en hoe dement zo ook was dat is altijd zo gebleven

Cleva schreef:

chrico schreef:

Cleva schreef:


Ja. Nou. Je hebt ook zat honden die héél anders reageren hoor.
Overigens voelen ze dat niet maar ze zien, horen en ruiken het wel.
Net als wij. Wij "voelen" toch ook niet dat iemand afwijkend is?

Als wij het moeten hebben van het ruiken dat iemand anders is dan gaat er iets goed mis
Maar ik denk dat wij ook aanvoelen of iemand anders is vooral als je het niet kan zien. Dan is het je gevoel die dat zegt, niet je neus of je ogen

Dus je hoeft de persoon niet te zien? Dat kan ook om het hoekje zijn?
Krijg jij een raar gevoel als je langs een huis rijdt waar iemand in woont die "anders" is?

Nee he, gewoon ogen, oren en inderdaad bij een hond, neus dus.

Aanvoelen dat iemand anders is als je het niet kunt zien zou een hoop historische narigheid hebben voorkomen.

maar als wij zeggen dat wij iets aanvoelen, bedoelen we eigenlijk gewoon dat onze zintuigen een heleboel informatie hebben verzameld over een persoon, en dat daarvan de conclusie zus of zo is. Alleen omdat dat allemaal onbewust gaat kunnen we het niet concreet aanwijzen, en daarom noemen we het dan maar voelen. Onze intuitie is gelukkig op meer gestoeld dan alleen zweverig spirituele hocus pocus

Overigens Chrico, is ruiken wel degelijk een manier om informatie over anderen te verzamelen. Voor mensen dus. Via de neus snuif je namelijk andermans feromonen op, en daarin ligt een boel informatie opgeslagen over diens DNA. Dus ook erfelijke afwijkingen enzo. Dit speelt bijvoorbeeld een grote rol bij het bepalen of we iemand al dan niet aantrekkelijk vinden. Van dit proces zijn we ons alleen niet bewust. Maar dat wil dus niet zeggen dat we geen gebruik maken van dat zintuig!

mijke schreef:

Overigens Chrico, is ruiken wel degelijk een manier om informatie over anderen te verzamelen. Voor mensen dus. Via de neus snuif je namelijk andermans feromonen op, en daarin ligt een boel informatie opgeslagen over diens DNA. Dus ook erfelijke afwijkingen enzo. Dit speelt bijvoorbeeld een grote rol bij het bepalen of we iemand al dan niet aantrekkelijk vinden. Van dit proces zijn we ons alleen niet bewust. Maar dat wil dus niet zeggen dat we geen gebruik maken van dat zintuig!

Ik schreef als wij het moeten hebben van ruiken enz daarmee zeg ik niet dat mensen hun neus niet gebruiken

We ruiken ontzettend veel, alleen kunnen we het niet duiden, en al helemaal niet bewust.
Maar we reageren er vaak wel op, alleen noemen we dat dan "instinct" of "onderbuikgevoel" of zo.
Net als met lichaamstaal lezen en zo, dat werkt net zo.

Onze makke is dat we alles willen verklaren om het te kunnen geloven.

chrico schreef:

mijke schreef:

Overigens Chrico, is ruiken wel degelijk een manier om informatie over anderen te verzamelen. Voor mensen dus. Via de neus snuif je namelijk andermans feromonen op, en daarin ligt een boel informatie opgeslagen over diens DNA. Dus ook erfelijke afwijkingen enzo. Dit speelt bijvoorbeeld een grote rol bij het bepalen of we iemand al dan niet aantrekkelijk vinden. Van dit proces zijn we ons alleen niet bewust. Maar dat wil dus niet zeggen dat we geen gebruik maken van dat zintuig!

Ik schreef als wij het moeten hebben van ruiken enz daarmee zeg ik niet dat mensen hun neus niet gebruiken

Oh nee ok, nu je het zegt, logisch ja! Je ruikt natuurlijk pas iets als je het bewust waarneemt. Hoe noem jij het dan als wij ons reukorgaan gebruiken om informatie tot ons te nemen?

mijke schreef:

Oh nee ok, nu je het zegt, logisch ja! Je ruikt natuurlijk pas iets als je het bewust waarneemt. Hoe noem jij het dan als wij ons reukorgaan gebruiken om informatie tot ons te nemen?

dat je een identiteitscrisis heb . Als ik jou tegenkom en ipv je mond je neus gaat gebruiken als een hond door aan mij te snuffen krijg je toch echt een duw mijn cirkel uit

chrico schreef:

mijke schreef:

Oh nee ok, nu je het zegt, logisch ja! Je ruikt natuurlijk pas iets als je het bewust waarneemt. Hoe noem jij het dan als wij ons reukorgaan gebruiken om informatie tot ons te nemen?

dat je een identiteitscrisis heb . Als ik jou tegenkom en ipv je mond je neus gaat gebruiken als een hond door aan mij te snuffen krijg je toch echt een duw mijn cirkel uit

Wij gebruiken ons neus nog een klein beetje als we brand ruiken, gas etc. dan krijgen we ook een signaal dat er onraad is. Een hond heeft een veel fijnere neus en zal ook nog steeds "angstzweet" bij iemand kunnen signaleren. Mensen die angst hebben, duistere plannen hebben en bij het zien van een (speur)hond als ze wat bij zich hebben zich raar gaan gedragen en evt. gaan zweten etc. dan zal een hond dat sneller oppikken met zijn neus.

Vraag van Cleva intuïtie bij honden. Ik denk eerder aan instinct. Ze nemen iets waar middels reuk, gehoor, zicht en zetten dat om in goed of slecht en reageren dan op de manier die hun goed lijkt (vluchten, aanvallen, waakzaam/allert zijn).
Wij noemen dat soms intuïtie of een vreemd gevoel bij iemand krijgen, maar wij beoordelen ook op gedrag van een ander, houding en hoe ze zich gedragen. Wij ruiken niet altijd meer zo goed in de zin dat we een bepaalde geur linken aan gevoel of "state of mind" van een ander, al kan ik een leraar van de basisschool nog zo herinneren met zijn lucht en de zweetplekken onder de oksels

En overigens vind ik het ook hondafhankelijk hoe ze op bepaalde personen reageren. Mijn reu moest niets van mijn buurman weten, de man was bang maar wilde wel contact met hem maken, als er bijna contact kwam weifelde de man. Dat vond mijn reu vreemd gedrag en hij werd daar zelf wantrouwend door. Bluf prikte door die angst van de man heen en negeerde het en tussen haar en de buurman ging het gewoon ok. Sommige mensen met een handicap worden hoe "raar" denk aan spasme o.i.d. ze ook bewegen dan is er niets aan de hand, dronken mensen om maar wat te noemen met dezelfde ongecontroleerde bewegingen zullen dan weer niet geaccepteerd worden. Kennelijk herkennen bepaalde honden het verschil, net zoals wij dat verschil soms constateren.

Ik werk ook met demente mensen, en ik heb mijn hondje ook wel eens meegenomen naar mijn werk.
Eerst vond ik het wel spannend, want mijn hond is best wel eenkennig en kan nors worden als een vreemde hem wil aaien.
Maar dat heeft hij met de bewoners nooit gedaan, daar lag ie zelfs af en toe op schoot.
En nooit gegromd of iets gedaan.
Wel kon ik merken dat hij het na een paar keer niet leuk meer vond, hij draafde naar de auto als we weg gingen.
Gewoon opgelucht dat hij weer kon gaan.
Dus nu neem ik hem nooit meer mee.

Cleva, bedankt!

chrico schreef:

mijke schreef:

Oh nee ok, nu je het zegt, logisch ja! Je ruikt natuurlijk pas iets als je het bewust waarneemt. Hoe noem jij het dan als wij ons reukorgaan gebruiken om informatie tot ons te nemen?

dat je een identiteitscrisis heb . Als ik jou tegenkom en ipv je mond je neus gaat gebruiken als een hond door aan mij te snuffen krijg je toch echt een duw mijn cirkel uit

wow, jij bent echt slim! Extrapoleren kun je leren, zullen we maar zeggen?


Overigens gebruiken wij geur idd niet zo veel als honden, en al helemaal niet bewust. Maar onbewust is het toch nog wel degelijk een significant onderdeel van onze waarneming. Geur is bovendien van al onze zintuigen ook het allersterkste gekoppeld aan herinneringen!

Ach kind toch

Ga je nu ook al tegen jezelf praten? Over een identiteitscrisis gesproken!

mijke schreef:Ga je nu ook al tegen jezelf praten? Over een identiteitscrisis gesproken!

Ojee, we hebben nr 2