Het HondenForum

hallo allemaal.

Inmiddels is mijn meisje 56dagen (volgens de echo) vanaf de eerste dekking 60 en de tweede 58 dagen.

Dracht is als een zonnetje verlopen. Eet me de oren van het hoofd. Geen rare vloeiingen. Loopt nog lekker mee maar.......
Er zijn hele donkere wolken aan de horizon. Vanmorgen lag ze heerlijk naast mij op de bank. Ik zat te genieten van dat gewurm in haar buik en ineens springt ze op en ploft op de vloer. Draait verkrampt rondt en valt stijf neer.
Eerst dacht ik die is dood. Toen zag ik speeksel en braaksel en heb haar bekkie open gewurmd om het braaksel eruit te laten komen. Bekkie klapte dicht met mijn vinger ertussen,niet echt handig. Ik heb haar toen ze weer bij kwam in dexauto gelegt en als een dolle naar de dierenkliniek. Daar hebben ze haar gelijk geholpen. Ze was toen weer bij. Liep netjes, at een hondekoekje. Er is wel bloed afgenomen om te kijken of er iets te vinden is.
Ze heeft dit nog nooit gehad. Inmiddels weten wr dat alles in het bloed goed is,gelukkig.

Nu een half uur geleden had ze weer een aanval zo uit het niets begint ze te stuiteren en te schudden.
Pieste van zich af, weer braken. Weer de kliniek gebeld en die worden er ook niet vrolijk van.
Pups bijna levensvatbaar en nu praten we al over elk uur is er een.

God wat maak ik me nu zorgen over mijn meisje. Hoe kan dit nu zomaar ineens opkomen?
Ik weet wel dat het getrap van die kleintje haar irriteerd. Krijgt ze er nu weer een dan moet ik gelijk de arts bellen en wil hij een plan van aanpak maken. Medicatie kan nu ivm de pups niet. Maar aanval op aanval ook niet.
Bij elke beweging sta ik nu onder hoogspanning.....

Zijn er mensen die dit ook eens mee gemaakt hebben?

Oh wat een horror verhaal is dit voor je zeg... heel veel sterkte .. wat een zorgen zul je hebben om moeder hond en de pups..

Zo dan. Dat klinkt echt niet goed! Sterkte bij het maken van de moeilijke keuze tussen moeder en pups... Hopelijk komen ze er allemaal goed uit.

dit is idd horror zeg...
ik hoop dat alles goed komt met je meisje...en als het mogelijk is ook met de pups.

Ik neig naar de eerste reactie. Pups eruit en sterilisatie. Andere kan is elk uur er nu een voor de pups.
Er valt geen pijl op te trekken maar gaat het echt aanval op aanval worden, dan is moeder prioriteit.
Na deze nacht zijn de pups weer een dag verder?
We hebben nu echt draaiende duimen nodig en heel veel positief denken. In godsnaam laat het nog een paar dagen rustig blijven!

Ik kan wel janken!

wat zegt de dierenarts ??

Luister naar je gevoel, sterkte vannacht!

Kan er niks zinnigs over zeggen maar ik duim voor jou en je hond, heel veel sterkte ermee.

Vanaf de 1e dekking 60 dagen, dan zijn ze levensvatbaar.
Houd dat goed in je hoofd.

Sterkte.

Wat vreselijk! Ik wens je veel sterkte en hoop dat het goed komt met moeders en pups!

Ach, ik zit hier gewoon met kippenvel...weet hoe naar die aanvallen zijn maar er dan niks tegen kunnen geven...
Sterkte hoor....

Laat haar niet te veel aanvallen krijgen hoor...dat is niet goed voor haar hoofd ( hersens)...

Zeel veel sterkte ermee

Blijf goed in contact met de dierenarts!

Bah wat eng zeg, ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat mams geen aanval meer krijgt.

Stil in het donker houden, geen prikkels, maar ik denk ook dat dit nieuwe pupeigenaren aan het twijfelen brengt, wat een rot situatie!!

Ik weet bijna zeker dat ze niet drzchtig is van de eerste dekking. En de arts was heel stellig over een vruchtje van 26 dagen ipv 30 of 28 dagen. Nu decuren tellen hoop ik zo dat ze het mis hadden.
De arts zei dat hij vanacht gewoon bereikbaar is en aks ik iets niet vetrouw of er weer een aanval kom echt moet bellen. Verder moet ze liefst donker liggen en prikkelarm. Nu heeft ze alle dagen al rust en mag ze zelf aangeven wat wel of niet.
In de ochtend zit ik uren met haar op de bank terwijl de andere ravotten. In de middag doen we een ronde lopen voor haar korter ookal loopt ze prima mee. Nu de zon schijnt zitten de rolgordijnen dicht omdat ik zelf slecht licht verdraag.
Rust is dus eigenlijk op dit moment het enige en hopen dat het ineens Maandag is.
Wat moet dat moet maar ik zou het erg vinden als de pups het niet overleven omdat ze een dag niet kunnen overbruggen.

Ik heb mijn bedje al gemaakt op de bank en ze ligt vlak bij me, nu rustig te slapen.

Overigens ben ik wel blij met de opmerking dat ze geen anval kan krijgen doordat ze dat getrappel van de pups maar niks vind.
Normaal ligt ze strak tegen mij aan, nu alleen onder de tafel.
Mag het alvadt Maandag zijn? Als er nieuws is laat ik het weten.

Bedankt voor jullie reacties!

Gatver, wat vreselijk, wens je heel veel sterkte!

Knuffel voor jou lieverd

inderdaad, mijn gedachte ook. Ik zou dus snel teef laten castreren en pups laten inslapen, risico is zo immens groot dat de pups ook epilepsie krijgen/hebben en dat zou ikl nooit op mijn geweten willen hebben!

Voor mij zou altijd de teef voorgaan op de pups, hoe moeilijk dat ook is. Het verliezen van pups is natuurlijk vreselijk, maar het "verspelen" van de hond waar je al een aantal jaren een band mee hebt omdat jij degene was die graag pups van haar wilde, dat zou voor mij veel moelijker en onverteerbaarder zijn.
Ik denk dat ik de pups ook zou laten halen en dan direct de teef laten castreren. En dan maar hopen dat ze nog een poos meekan.
De kans dat de pups ook epilepsie hebben is natuurlijk reëel aanwezig, dus of je dan de pups koste wat kost in leven moet proberen te houden, ik denk zelf van niet...

Moeilijke situatie hoor, sterkte!

Jeetje wat een nachtmerrie... Doordat de pups dus mogelijk ook epilepsie gaan ontwikkelen zou ik de keuze maken ze nu gelijk te halen. Door te wachten tot ze levensvatbaar zijn maak je het jezelf alleen maar moeilijker. Maar wat een hel. Voor het teefje en voor jou.
Heel veel sterkte!

Danielle schreef:inderdaad, mijn gedachte ook. Ik zou dus snel teef laten castreren en pups laten inslapen, risico is zo immens groot dat de pups ook epilepsie krijgen/hebben en dat zou ikl nooit op mijn geweten willen hebben!

Ook mijn gedachte,
Maar wel een een nare situatie..

Hm... ja, ik snap het allemaal, maar.... er zijn toch ook aandoeningen die op epileptie LIJKEN maar het niet zijn.
En... als dit nu komt omdat ze drachtig is, dan wil ik beslist niet uitsluitend dat de epileptie-achtige aanvallen nu dus beslist daardoor komen. Om die reden zou ik niet meteen in volle paniek schieten en zeer beslist rekening houden met de moelijkheid dat het hier een soort "bijverschijnsel" is van het drachtig zijn....
Mij ontbreekt de medische kennis om het goed uit te leggen maar ik weet niet of ik meteen zou beslissen de pups niet te laten komen. Ik denk dat ik eerst zeker(der) wil zijn dat het wel of niet echte epileptie is of iets wat er qua verschijnselen op lijkt.

Suzanne

Oh wat erg en zo plotseling allemaal, ik hoop dat ze de nacht rustig doorkomt en duim voor een goede afloop!

~Suzanne~ schreef:Hm... ja, ik snap het allemaal, maar.... er zijn toch ook aandoeningen die op epileptie LIJKEN maar het niet zijn.
En... als dit nu komt omdat ze drachtig is, dan wil ik beslist niet uitsluitend dat de epileptie-achtige aanvallen nu dus beslist daardoor komen. Om die reden zou ik niet meteen in volle paniek schieten en zeer beslist rekening houden met de moelijkheid dat het hier een soort "bijverschijnsel" is van het drachtig zijn....
Mij ontbreekt de medische kennis om het goed uit te leggen maar ik weet niet of ik meteen zou beslissen de pups niet te laten komen. Ik denk dat ik eerst zeker(der) wil zijn dat het wel of niet echte epileptie is of iets wat er qua verschijnselen op lijkt.

Suzanne

Ik heb hier nog nooit van gehoord, dat een teef dergelijke verschijnselen kreeg als bijverschijnsel van de dracht. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het onmogelijk is. Ik zou het risico niet durven lopen nu niets te doen, als de teef in een aanval/grand mal terecht komt waar ze niet meer uit te krijgen is ben je niet alleen je pups maar ook de moederhond kwijt. Misschien is het laatste op zijn minst te voorkomen door de pups nu te halen.
Maar wat je ook besluit te doen of te laten, het blijft een hele nare en onvoorspelbare situatie denk ik.

Dat met die teef niet meer gefokt mag worden, lijkt me duidelijk.
Ik zou verder de pups laten afkomen vanaf het kan, om het risico op verdere aanvallen die het leven van de teef in gevaar brengen te vermijden.
En tja, pups inslapen of niet... moeilijk...
Langs de ene kant, ja...
Langs de andere kant... kan dat niet alle pups in het nest ook epi gaan hebben he.
In ieder geval, als de pups blijven leven, vind ik dat ze zeker vroeg gecastreerd moeten worden, zodat er geen nakomelingen van kunnen komen, en pupkopers heel goed op de hoogte stellen dat ze mogelijks een hondje hebben met epi...

Wat een nachtmerrie. Maar ik zou de pups er af laten halen. Dan maar geen pups, je dame gaat voor. Nu heeft ze deze aanvallen tijdens betrekkelijke rust. Hoe kan ze t straks tijdens de bevalling handlen als de bevalling zelf een aanval triggert (& dat lijkt me niet geheel onwaarschijnlijk dat bv nu de voorweeen de aanvallen triggeren dus dat t erger wordt tijdens de bevalling)
Of wat denk je van zo een aanval als ze de pups aan t zogen is????

Sterkte met deze moeilijke beslissing

De nacht is rustig verlopen. Ze ligt nu heerlijk te slapen. Straks heb ik overleg met Strikkers.
Inmiddels heb ik ook begrepen dat het hormonaal kan zijn en het daarom nu gebeurt.
Dat er met haar niet meer gefokt gaat worden mag duidelijk zijn.

Verder ga ik straks diverse telefoontjes plegen en hopen dat er geen nieuwe aanval komt.

Dank voor jullie input.

Bij mij gingen ze eruit, gisteren al, levensvatbaar of niet mijn teef gaat voor.

Sterkte ermee

Oh fijn dat de nacht rustig is verlopen en Strikkers is wel heel kundig dus ik hoop dat hij je goede raad kan geven ..sterkte hoor..

Jee, wat moeilijk.
Ik heb geen verstand van fokken en epilepsie. Ik neem aan dat je, als de pups er zijn, je aan de aankomende pupkopers dit voorval vermeldt?
Hopelijk kom je vandaag meer te weten door Strikkers en kun je de juiste beslissing nemen.