Het HondenForum

Vorige weeks werden de pups een jaar. En als ik zo de situatie overzie, ben ik eigenlijk best tevreden. Aan de ene kant zijn ze heel territoriaal en waaks, vliegensvlug en ondeugend, aan de andere kant enorm lief en aanhankelijk tegen ons en onze kinderen. Ze zijn sociaal als ze loslopen maar niet in alle gevallen aan de riem. Ik laat ze bijvoorbeeld niet zomaar aanhalen en als ik het toelaat, moet ik voortdurend hun lichaamstaal in de gaten houden. Als ze zich "bedreigd" voelen of ze vinden dat een van ons "bedreigd" wordt, dan willen ze nog wel eens uitvallen.

Mijn punt is dat ik geen energie (meer) wil stoppen in het slechte gedrag dat dit "ras" eigen is. Als er bezoek komt, dan zet ik Buddy in de bench en Peggy houd ik onder appel. Dat lukt bij haar wel, bij Buddy absoluut niet. Ik zet de honden ook niet in situaties waarin veel mensen ze gaan aanraken of om ze heen staan. Ze worden er gewoon te nerveus van. Ook neem ik ze niet mee naar (kinder)boerderijen of stallen, maar weer wel in de duinen, om ze lekker hun neus achterna te laten gaan. Ik vind dat ik op die manier de honden ook in hun waarde laat.

Hoe gaan jullie om met de minder leuke eigenschappen van jullie honden? Is er bij jullie ook een punt waarop je zegt: nu ben ik er klaar mee, dit is het en ik vind het goed zo?

ja hoor, ik ga ook niet eindeloos door, als het echt niet wil dan wil het niet en tref ik wel andere maatregelen.
ik heb met mijn vorige teef ontzettend geoefend op terugkomen als er kleine hondjes en/of katten in het spel waren (die wou ze wel graag naar de andere wereld helpen) en dat is me nooit 100% gelukt.
daarom kwam ze alleen nog maar los op een overzichtelijk en afgesloten stukje in het park en zat ze verder aan de (lange) lijn.

heel goed toch?
de aard van het beestje verloochent zich toch niet.

Izzy ging niet zo goed met kinderen, de meeste kinderen gaat nu goed en vindt ze zelfs vaak leuk. Kinderen die bang zijn voor honden vindt zij nog steeds eng en daar doe ik ook niks meer aan. In d'r bench met iets lekkers en dat is het en dat gaat prima.

Ja ik laat mijn hond ook in zijn waarde, hij is voor mij perfect, ook al heeft hij wel eens dingen die anders hadden gemogen.
Hij wil nog wel eens volhoudend zijn bij teefjes die lekker ruiken, hij is er prima af te sturen, maar bij een wandeling zal hij het toch meerdere malen proberen. Noem het een plaat voor zijn hoofd.
Ik kom te weinig in aanraking met lekker ruikende teefjes om het eruit te trainen en ik vind het niet storend genoeg om een castratie te overwegen..

Ik voed ze zo goed mogelijk op. Maar ik maak opvoedingsfouten en ze hebben zelf ook een eigen karakter en raseigenschappen al zijn het kruisingen. Dus ik hou rekening met de mogelijkheden, en wat niet lukt, lukt niet en passen we ons aan.

Dus achter een hek in de keuken als er kleine kinderen op bezoek zijn, goed onder appel houden buiten, en zorgen dat ze geen overlast bezorgen aan anderen. Lukt meestal wel, een enkele keer niet.

Ohw ja hoor, er zijn zelfs dingen waar ik niet eens aan ga beginnen
Voorbeeld: Ik wil heel heel graag een birmaan, al jaren en ik weet zeker dat ik met heel veel geduld dat ook wel voor elkaar zou krijgen (onder toezicht dan) maar ik ga daar niet aan beginnen, vind het niet eerlijk tegenover de birmaan maar ook niet tegenover mijn honden.
Zelfde geld trouwens voor een vlaamse reus, wil ik ook ooit eens, maar nu echt niet.

Ja hoor, Kiara het hondje links in mijn onderschrift heeft nogal een lange gebruiksaanwijzing. Soms moet je gewoon trots zijn op hoever je bent gekomen en accepteren dat meer er gewoon niet inzit. Ik merk ook dat als je hier eenmaal vrede mee hebt je meer kunt genieten van je hond met zijn of haar gebruiksaanwijzing.

Ja tuurlijk. Ik ga ook niet tot in het oneindige door. Ben ik trouwens ook veel te lui voor, hahaha. Rufus steelt als de raven. Zou ik een heel project van kunnen maken om hem dat af te leren maar dat doe ik niet. De troep achter mijn kont opruimen is veel simpeler. Lukt he hem dan toch een keer wat te pakken te krijgen heeft ie mazzel gehad. Daar maak ik dan ook geen punt van.

Orpa heb ik goed getraind en dat is wel klaar nu. Ze jaagt geen fietsers meer op die ene keer per jaar na en dan is ze terug te fluiten.
De rest van de keren komt ze direct aan de voet lopen, net als wanneer we kinderen en honden tegenkomen trouwens. Dat moet ze van mij en dat doet ze ook braaf.
En die ene keer per jaar roep ik een halfslachtig sorry, en de fietser roept over het algemeen "okee" terug.
Die van vorige week (de tweede keer sinds we hier wonen) riep zelfs smalend tegen Orpa "Gáát naar je baas, mop!"

De rest is wel braaf en alleen CC wil wel eens tetteren. Maar de mensen hier zijn nogal laconiek, dus meestal spreken die haar toe, iets in de trant van"Bang voor jou? Dat geloof je zelf toch niet?
Dat is erg aangenaam en daardoor dooft het toch steeds beter uit, dat gedoe.
Ik doe haar e rniet voor vast in elk geval, dat vind ik teveel gedoe inderdaad. En dat geldt dus ook voor Orpa.

Zodra ik er tevreden mee ben is het goed hoor Ze hoeven geen allemansvriendjes te zijn, als het maar te doen is in deze maatschappij. Nilo vindt alles wel best, al zou hij zelf niet snel contact maken met zomaar iedereen. Coda ontloopt dat contact, ook prima. Coda's geviswijf aan de lijn vind ik zelf vervelend dus daar werken we aan, maar eenmaal los is ze prima sociaal en aangelijnd wil ik toch niet hebben dat ze contact hebben met andere honden.

In huis zijn ze redelijk aanwezig, ook met begroeten van visite (als alles eenmaal binnen is, is er wel weer rust) maar ze hoeven van mij ook niet onzichtbaar te worden bij bezoek. Bij mensen die bang zijn voor honden gaan ze ff in de gang, probleem opgelost

Het enige wat ik vervelend vind aan mijn teckel is haar obsessie voor katten.
Nou ging het in huis wel goed, omdat de kat in de gaten had dat als hij gewoon bleef zitten/liggen of rustig lopen de teckel niks doet.
Hij kon ook rustig in dezelfde kamer liggen zonder dat de teckel de godganse tijd naar hem zat te loeren.

Helaas heeft de buurkat het teckeltreiteren ontdekt, waardoor haar obsessie helaas weer flink aangewakkerd is helaas.
De kat van de buren is zo vreselijk brutaal, hij stond hier laatst al in huis. Heb de buren ingelicht over het gedrag van hun kat, en dat als hij weer in huis komt of op een dag wel in de achtertuin gaat, dat ik niet kan beloven dat hij het overleeft.

Tja, de hoop dat de teckel en kat ooit samen knus op de bank zullen slapen heb ik al lang geleden opgegeven.
Ben nu allang blij dat de kat niet meer bang is voor de teckel en ze enigszins normaal tegen elkaar doen.

Verder is ze perfect qua gedrag.

Billy heeft een schurft aan (de meeste) honden. De teckel vindt hij wel leuk, maar als ze zou vertrekken kan hij er niet om treuren.
Van alles geprobeerd en maar opgegeven..
Billy is een mensen hond, hij is liever onder de mensen dan met andere honden. Voor mens en kind is hij super, soms wat druk maar redelijk goed te sturen.


Sommige dingen zijn helaas niet te veranderen en kan je ze maar beter accepteren en passende maatregelen nemen. Hoe jammer soms ook

Wij hebben ook geaccepteerd dat Nikkie boos word als je haar in haar slaap aanraakt.
Tegenwoordig slaap ze in een bench s'nachts, ze gaat er al zelf in liggen na het laatste rondje dus zo erg zal ze het niet vinden.

En het gegil van Tama ach, daar moeten we het ook maar mee doen. Denk niet dat ik dat er helemaal uit ga krijgen.

En het poep eten van Jarah daar kijk ik maar niet meer naar, loopt een stuk fijner buiten.

.
mijn hond hield niet zo van kinderen in de leeftijd van 4-9 jaar , werd er zenuwachtig van , en daar ging ik goed mee om , dan maar niet .
ook
hield hij niet van veel drukte om hem heen, ik liet hem thuis voor drukke markten ., nam hem niet mee . prima toch ?.

en zo waren er meer dingen die hij (! ) aangaf niet zo van te houden, en daar hield ik rekening mee ( grote honden bv )

een kleine moeite vond ik dat , helemaal niets mis mee , anders krijg je zo'n gefrusteerd hondje .

Yep, Gil is lomp ( had je niet gedacht he ) dus met verjaardagsvisite, sluiten we een gedeelte van t huis af met kennel panelen, ,en daar wordt hij achter gezet, zodat er niet iedere 5 minuten een kind omver gekegeld wordt

Ik ben zowiezo niet voor gedrilde hondjes en laat ze lekker hun zelf zijn zolang ze andere niet tot last zijn

Ik heb met suus heel hard gewerkt aan het niet najagen van katten. Ongeveer 2 jaar terug ging ze van de lange lijn af en toen heb ik besloten, dat mocht het toch weer mis gaan, ik me er bij neer zou leggen en ze definitief op de lange lijn zou blijven. Dat is niet nodig geweest, tot nu toe luistert ze perfect en jaagt ze niks meer op. Alleen in wildrijke gebieden gaat ze preventief aan de lange lijn ( net als Ko vroeger).

Zoë hield ik weg bij kinderen en onbekenden, dat was geen goede combinatie.

Mowgli doe ik als er vreemden komen even in de schuur, dit komt maar heel weinig voor. Balou gaat naar boven als er visite komt, hij misdraagt zich beneden dan erg. Als de viste zit en de rust is weergekeerd, haal ik hem afhankelijk van wie er zijn er weer bij, dan is er ook meestal niets meer met hem aan de hand. De honden gaan in de schuur of bench als mijn kleinzoon komt, ze hebben niets met kinderen.

Ja, geen enkele hond (en geen enkel mens) is perfect en dat verwacht ik ook totaal niet. Dat wil niet zeggen dat ik alles maar accepteer: als bepaald gedrag goed te trainen of om te buigen is, kan ik me daar prima op toeleggen, ook als het langere tijd gaat kosten. Maar ik verwacht daarvan ook geen wonderen. Ik probeer eruit te halen wat erin zit, en accepteer het ook als sommige dingen er gewoon niet in zitten.

Mila is redelijk snel overprikkeld en dan is haar tolerantie, met name ten opzichte van andere honden, echt heel laag. Ze kan dus nogal reactief zijn. Dat is wel iets waar we nog aan werken, maar ik accepteer ook dat ze nooit een heel tolerante hond zal worden. Dus ik haal haar ook geregeld uit situaties die haar te veel zijn en daarnaast blijven we wel oefenen met dit gedrag.

Boerenfoxfan schreef:Hoe gaan jullie om met de minder leuke eigenschappen van jullie honden? Is er bij jullie ook een punt waarop je zegt: nu ben ik er klaar mee, dit is het en ik vind het goed zo?

Met Igor heb ik leren aanvaarden dat gehoorzaamheid niet z'n sterkste punt is, uitgenomen als hij er voordeel bij heeft (vb. eten, balletje gooien).

Gehoorzaamheidsoefeningen worden hier kort gehouden en altijd afgesloten met iets wat hij graag doet.

Van Schnauzers weet je dat ze niet in één keer luisteren. Die willen eerst zeker weten dat het commando zinvol of echt gemeend is. Prima, dat wist ik voor ik eraan begon.

Ik denk dat je een hond of wat of wie dan ook in zijn waarde laat, als je niet over zijn grens gaat. Dus dat gaat doen wat hij niet aan kan.
Dus niet vragen waar hij niet aan kan voldoen. En je kunt natuurlijk proberen de grens voorzichtig te verleggen. Maar op een gegeven moment kan dat dus niet meer.

Leuk dat we het er allemaal zo'n beetje over eens zijn. Ik heb sinds een week of zo, echt sinds hun eerste verjaardag dat gevoel van: en nu ga ik ze gewoon accepteren verder zoals ze zijn en niet de hele tijd gefrustreerd meer raken. Dat betekent natuurlijk niet dat ik ze nu helemaal hun gang laat gaan. Maar ik neem ze wel veel vaker apart ergens mee naartoe. Met zijn tweeën zijn ze gewoon too much, dan gaan ze te snel over de rooie en kan ik ze niet corrigeren. En nu heb ik dus twee heel lekkere dagen gehad omdat ik precies dat heb gedaan. Net op het strand begon Buddy zelfs met mij te spelen en te dollen, wat hij normaal altijd met zijn zus doet. Geen problemen, geen slecht gedrag. Net kwam een vriendinnetje van de kinderen spelen, dus: honden in de bench, lekker tekeer laten gaan, een kong erin en als de rust weergekeerd is, en dan een voor een eruit. Het is allemaal niet ideaal, maar er liggen nu wel twee honden rustig aan mijn voeten te slapen. Ik vind het echt mooi zo.

Jahoor, soms kom je met trainen/opvoeden gewoon niet verder en moet je dit accepteren en loslaten.

Max at bij z'n vorige baas veel poep, dit heb ik er voor 90% uitgekregen, die andere 10% neem ik voor lief.
Luna jaagt graag achter katten aan, als ik het op tijd zie is een nee genoeg, zie ik het te laat dan is ze weg, ik let altijd goed op zeker hier in de buurt, maar gaat ze er een enkele keer achteraan, jammer dan....ze doet ze gelukkig niks

Doran vind andere reuen niet leuk, zeker niet als ze komen patsen, als ik een andere reu aan zie komen zet ik hem onder appèl naast me neer zodat ik de andere hond op kan vangen. Natuurlijk had ik het fijner gevonden als ik nooit op hoefde te letten, dat loopt relaxter, maar hij is wie hij is en dat is een stoer ventje en het gaat prima zo!

Ja zeker, Hajo jaagt op katten dus hier in de woonwijk mag hij nooit los want er wonen er een heleboel en komen allemaal buiten. Dus ook vaak op ons schuurdakje en op het hek en dan word hij helemaal gek. Dus de hoop om dat af te leren heb ik opgegeven, evenals mijn droom om zelf weer een kat te nemen. Ik ga geen risico lopen met een diertje.

Tsja, wat is "in zijn waarde laten"?
Soms krijg je iets er niet uit.
Ik heb een hond gehad die achter katten aanging. Fokker had katten, ik had zelf katten en toch deed ze het. Ik kreeg het er niet uit.
Op een gegeven moment moet je je er bij neerleggen.
Een andere hond (2-de handsje) at andere honden op. Om andere honden "in hun waarde te laten " liep hij dus nooit los. Ik heb het geprobeerd het eruit te trainen (jong en naïef) maar dat lukt dus niet.

Bonnie F schreef:Tsja, wat is "in zijn waarde laten"?
Soms krijg je iets er niet uit.

Dat is precies wat ik bedoel. Ik vind dat ik mijn "waakhondje" niet in zijn waarde laat als ik de hele tijd maar blijf proberen om hem met een kwispelende staart bezoek te laten ontvangen. Dat gaat gewoon van je lang zal ze leven nooit gebeuren.

Boerenfoxfan schreef:

Bonnie F schreef:Tsja, wat is "in zijn waarde laten"?
Soms krijg je iets er niet uit.

Dat is precies wat ik bedoel. Ik vind dat ik mijn "waakhondje" niet in zijn waarde laat als ik de hele tijd maar blijf proberen om hem met een kwispelende staart bezoek te laten ontvangen. Dat gaat gewoon van je lang zal ze leven nooit gebeuren.

Nee, maar ik verwacht wél van ze dat ze hun kop houden als ik dat zeg. Hoe waaks ze ook zijn (en die witte van mij is extreem waaks), als ik zeg dat het klaar is, is het ook echt klaar. Binnenmonds namopperen mág, maar meer niet.

Hij is wel mooi. De hond in zijn/haar waarde laten. Die ga ik ook gebruiken ipv 'ik heb geen zin meer om er nog verder aan te werken'

Miranda schreef:

Boerenfoxfan schreef:

Bonnie F schreef:Tsja, wat is "in zijn waarde laten"?
Soms krijg je iets er niet uit.

Dat is precies wat ik bedoel. Ik vind dat ik mijn "waakhondje" niet in zijn waarde laat als ik de hele tijd maar blijf proberen om hem met een kwispelende staart bezoek te laten ontvangen. Dat gaat gewoon van je lang zal ze leven nooit gebeuren.

Nee, maar ik verwacht wél van ze dat ze hun kop houden als ik dat zeg. Hoe waaks ze ook zijn (en die witte van mij is extreem waaks), als ik zeg dat het klaar is, is het ook echt klaar. Binnenmonds namopperen mág, maar meer niet.

Hij is wel mooi. De hond in zijn/haar waarde laten. Die ga ik ook gebruiken ipv 'ik heb geen zin meer om er nog verder aan te werken'

Jammer dit. Ik vel ook geen oordelen over jou, doe dat dan ook niet over mij.

Boerenfoxfan schreef:Jammer dit. Ik vel ook geen oordelen over jou, doe dat dan ook niet over mij.

Beetje lange tenen? Ik had het over mijzelf. Niet over jou.
Als je even terugleest kun je dat ook zien.