Het HondenForum

Nou....laat ik het zo zeggen; ik begin nooit weer aan een pup
Ik kan je dus geen advies geven, sorry , maar ik wens je alvast veel plezier met de voorpret

Ik ben over eigenlijk heel Elco's opvoeding best tevreden. Ik zou alleen eerder beginnen hem te leren dat hij niet naar alle honden toe hoeft, als ik het over zou kunnen doen.
O, en ik zou iets eerder stoppen met de puppycursus, want ik ben daarmee echt te ver over m'n eigen grenzen gegaan.
Wij zijn vooral bezig geweest met de regels in huis en hoe willen wij dat onze pup zich later als volwassene gedraagt. We hebben weinig gedaan aan commando's strak opvolgen. Elco kent wel heel wat commando's, maar qua prompte uitvoering kan het veel beter. Maar dat hoeft niet zo nodig van ons.
Regels in huis zijn vrij streng. Blaffen is ongewenst, bedelen mag ook niet. Eten van de baasjes blijf je als hond te allen tijde vanaf. Gevolg is dat we een vrije, blije hond hebben die zich over het algemeen uitstekend weet te gedragen. Hij is nog jong en dat is wel te merken in z'n gedrag, maar de basis is goed

Ik zou iets relaxter zijn denk ik. Maar ik heb ook nog maar 1 pup opgevoed en ik werk niet met mijn honden.

Nope, elke hond is anders.

Ik werk nooit echt met een plan vooraf. Het gaat zoals het gaat.
Wil ik bepaald gedrag veranderen werk ik daaraan en verder vooral genieten.

mercedes2803 schreef:Nou....laat ik het zo zeggen; ik begin nooit weer aan een pup

Haha idd, ik begin er ook niet meer aan. Al denk ik er in de toekomst misschien anders over, en met mijn tweetal hoop ik nog wel even vooruit te kunnen.

Kiwi was een herplaatser van 9 maanden en dat bevalt prima. Mijn vorige hond kwam met 5 jaar en dat vond ik wel wat oud achteraf. Dat was een tegek beest, maar mijn voorkeur voor de toekomst is een herplaatser van rond de 1 jaar.

Ja, elke hond is anders. Bij Nilo had ik van een aantal dingen spijt dus daar ging ik extra op letten bij Coda maar dat bleek helemaal niet nodig want die dingen waren bij haar nooit een punt. Zij had dan wel weer dingetjes waar ik bij Nilo amper aandacht aan hoefde te besteden.

Als ik iets moet bedenken wat ik bij Bizzy anders ga doen is het onafhankelijkheid, de mogelijkheid om haar even thuis te laten en met een van de anderen op pad te gaan. Bij Coda kwam dat er toen niet van, ook omdat ik ziek was en te weinig energie had om ze beide hun individuele aandacht te geven dus ze gingen samen mee, of we gingen niet (en ook dan lag ze aan m'n voeten). Zij heeft er nu wel moeite mee als Nilo eens apart met mij gaat voor een wandeling en training en dat vind ik best lastig.

Oh wel weer t een en ander. Dat is het mooie, hond leert je ook weer een en ander.
Ligt wel aan wat voor pup, maar gok dat er wel weer een komt ooit en ook dat het herderachtig is. Dan gelijk van pup af aan een commando/ woord leren als het vrij mag. En relaxter, vrolijk bij me houden. We hebben Figo als pup met vanalles laten kennismaken, ook aan de riem. Want witjes angstig enzo, dat zou ik niet nogmaals doen. Aan de riem gewoon niet. En los dan als het mag. Als ik dat laatste voor elkaar krijg, ben ik blij. Werken we nu hard aan.

Na Baco niets meer, geduld en kijken naar je hond dat heb ik geleerd van die eigenwijs

Laicka kan heel lastig zonder Fix thuis blijven, puntje waar ik toevallig van de week weer aan ben begonnen. Honden negeren is ook een aandachtspuntje en nog meer negeren van joggers.

Maar ja, elke hond is anders, zal je net zien dat de volgende dit allemaal niet doet

Geduld, en ik heb honden scholen uitgeselecteerd waar ik never nooit meer heen ga,, maar ook 1 die ik dan wel wil proberen..... meer kijken , minder in herhaling enz......... en ik heb goede hoop op een puppy binnen een jaar of 2 als alles gaat zoals ik hoop, en dat weet je maar nooit

ik ben tevreden over het opvoeden tot nu toe.
ik heb alleen 1 fout, ik maak de wandelingen te leuk.
dus buiten met lopen is het bal...en in de tuin is het poepen...

Ik zou eerder beginnen met alleen zijn aanleren.
Levi kon mee naar het werk, tot ik moest stoppen met mijn winkel.
Zou ook bepaalde dingen die ik nu wat minder vind, dan meer op gaan letten.
Maar zoals er al geschreven wordt iedere hond is anders, dus misschien gaat het allemaal wel weer anders.,

Meer cursussen, en niet weer stoppen omdat anderen een rottweiler eng vinden.
Verder vind ik dat haar opvoeding erg goed geslaagd is.

Toots was volwassen toen hij hier kwam, zowel mijn vriend als ik zijn wel opgegroeid in gezinnen met dieren en ook wel eens met pups.

Wat ik iig zou doen is naar puppy cursus gaan, dat gebeurde nooit met honden bij ons thuis.
Met Toots wel gehoorzaamheid gedaan. Hij vind echt elke week naar cursus niet echt leuk dus het is bij gehoorzaamheid en af en toe een workshop gebleven. Maar met een pup zou ik zeker willen kijken of er iets is wat hij of zij leuk vind.

Foto's maken. Ik heb er geen van Charlie de eerste weken.
En relaxter zijn. Ik vond het toen een wel erg grote verandering en verantwoordelijkheid

Als ik nu weer aan een pup zou beginnen, wordt het m'n eerste niet-border. Ook m'n eerste pup van een veel kleiner, kwetsbaarder formaat. Dat zal sowieso al van me vragen dat ik bepaalde dingen anders doe. Ook zal het dan waarschijnlijk een ras worden dat graag blaft, dus dat is iets waar ik wel van begin af aan bovenop zit. Voor de rest heb ik van m'n vorige honden vooral geleerd dat iedere hond anders is en dat je als baas moet kijken naar welke aanpak bij dat ene individu het beste werkt. Door de jaren heen ben ik erachter gekomen dat m'n instincten wat opvoeding betreft goed genoeg zijn om daarop te kunnen vertrouwen en dat ik niet zo zeer hoef vast te houden aan hoe het in de boekjes beschreven staat. Wat Dagmar ook zegt: relaxter zijn. Meer genieten, minder moeten. Ik weet nu dat ik een pup de tijd wil geven om in zijn of haar eigen tempo naar volwassenheid te groeien. Als dat betekent dat m'n volgende hond nauwelijks een commando leert, so be it. Samen lol hebben en m'n pup het vertrouwen geven dat ik er voor hem/haar ben vind ik het belangrijkst. Niet te veel druk erop, dan heb je m.i. de meeste kans dat je pup uitgroeit tot een stabiele volwassen hond waar je hopelijk nog heel veel jaren plezier aan hebt.

Leuke vraag!
Ik weet niet of ik het met een nieuwe hond weer anders zou doen. Ik heb met mijn beide honden maar wat gedaan en eigenlijk is dat goed uitgepakt.
Wat ik wel zou doen is, als er weer een pup komt, om een cursus te gaan doen. Dat heb ik met Manu niet gedaan.

Ik heb zelf al wel heel wat geduld, en ik doe alles vanuit rust. Ik denk dat dat voor iedere hond wel goed uitpakt. We maken ook zelden ergens een probleem van, die no-nonsense aanpak werkt voor ons goed, terwijl Manu heel anders is dan Uma.
Dat er dan wel eens dingen mis gaan, lijkt me normaal. Iedere hond is anders, en ieder heeft weer zijn eigen aanpak nodig. En dat ontdek je mijn inziens door af en toe fouten te maken, zo leer je ook weer toch?

Met de volgende, hopelijk volgend jaar, gaan we het eerste jaar eens niet zoveel trainen. Gewoon spelenderwijs apportjes aanleren is meer dan genoeg.

mercedes2803 schreef:Nou....laat ik het zo zeggen; ik begin nooit weer aan een pup

Dit. Na tig 'problematische' herplaatsers vond ik het tijd worden voor 'een leuke gezellige pup voor mezelf'. Oh boy
Noooooooooit weer, ik ben géén puppenmens

Wat een leuke vraag.

- Minder aandacht geven in huis.

- Ik neem volgende keer geen reu, maar als dat wel zo was, zou ik gelijk strenger zijn in waar hij tegenaan mag plassen. Alleen bomen bijv.

- Trekken aan de lijn vanaf het begin niet toestaan ipv later afleren.

- Gelijk naar de goeie hondenschool

Ik zou minder vragen van de pup (zat op een puppycursus waar ik inmiddels niet meer zo vrolijk van word) en veel selectiever zijn in het kiezen van volwassen honden om mee te socialiseren. Tallie is mijn eerste hond en dan is het toch een beetje zoeken naar het hoe en wat van trainingsmethoden, hoe je dingen wil aanpakken. Een nieuwe pup zou nu dus profiteren van een baas die een stuk beter weet waar ze mee bezig is.

Ik zou niet heel veel anders doen bij een volgende pup dan ik tot nu toe bij de pups gedaan heb. Hooguit het alleen thuis blijven zonder de andere hond(en) wat meer oefenen en uitbouwen, en normaler laten zijn. Als we 2 honden hebben neem ik ze eigenlijk altijd samen mee, en met 3 honden neem ik er vaker 1 mee zodat de thuisblijvers altijd samen zijn.
Nozem kan goed in haar eentje thuisblijven, maar Tapas niet. Bij Mojo gaat het wel aardig maar bij hem komt het zelden voor dat hij alleen thuis moet blijven.

Mijn ervaring met het grootbrengen van een pup is dat je met iedere pup wel foutjes maakt of dingen doet waarvan je achteraf denkt dat je die beter anders had kunnen doen. Maar iedere volgende pup is weer anders en er is niet 1 standaard aanpak die voor iedere pup werkt en standaard perfect is voor iedere hond. Dus ik bepaal al doende en per pup waar ik dingen anders doe of aanpas. En ben niet bang om eens een foutje te maken, dat voorkom je toch niet en is eigenlijk nooit een halszaak, dus je er achteraf druk om maken heeft totaal geen zin. Moet wel zeggen dat ik bij onze eerste pup een stuk meer gespannen was over of ik het wel goed deed dan bij de tot nu toe laatste.

Flynn is onze eerste hond, dus dat zijn nogal wat dingen.. Ik zou mijn pup minder laten spelen met vreemde honden, en al helemaal niet naar een hondenschool waar ze alle pups aan het begin van de les bij elkaar gooien (Helaas wisten we niet beter met Flynn ). Ook zou ik veel minder corrigeren, en vanaf dag 1 meer rust in bouwen. Het wandelen zonder trekken en gehoorzaamheid (zit/af/blijf/hier) zou ik ook veel meer aandacht aan besteden bij de nieuwe hond. Bij Flynn hebben we het eerste half jaar ontzettend veel kunstjes aan geleerd, maar veel minder tijd in de basis gestopt. Ik zou dat bij een nieuwe hond om draaien.

Miranda schreef:

mercedes2803 schreef:Nou....laat ik het zo zeggen; ik begin nooit weer aan een pup

Dit. Na tig 'problematische' herplaatsers vond ik het tijd worden voor 'een leuke gezellige pup voor mezelf'. Oh boy
Noooooooooit weer, ik ben géén puppenmens

Haha, voor mij geldt hetzelfde. Cody was mijn laatste pup en ik ben dusdanig getraumatiseerd dat ik a) nóóit meer een pup wil, b) nóóit meer een reu wil en c) nóóit meer een blue merle wil.

Ik kies louter herplaatsteefjes uit die ouder zijn dan 3 (liefst eigenlijk > 5) jaar van wie ik het karakter goed kan inschatten. Ik heb totaal geen inzicht in puppenkarakters en ontbeer het geduld en deskundigheid om zo'n bijtend monstertje tot een ordentelijke hond op te voeden.

Cleva schreef:Meer geduld. Nog meer.

dat. veel minder de regeltjes volgen, veel meer naar de pup zelf kijken en "de flow" belangrijker vinden dan kunnen zitten met 9 weken

Het alleen zijn, zodat je makkelijker ook even met 1 hond weg kan gaan, dit gaat met Timber nog maar minimaal, ben ik aan het opbouwen.
Daarnaast het negeren van andere honden, nu vind ik het heerlijk dat ik twee hond-sociale honden heb, maar iets meer negeren zou in sommige situaties handiger zijn. Nu roep ik ze terug en de aandacht bij mij te houden en dat gaat eigenlijk ook wel prima.

Niet meer naar een hondenschool. Verder houden we alles bij het zelfde, ook weer een Korthaar.

Hier hoogstwaarschijnlijk ook geen pup meer, maar zou ik er toch weer voor gaan, dan zien we dan wel. Iedere hond is anders en kun je geen vooraf opgesteld plan op los laten. Zelfs al neem je hetzelfde ras, bij de een werkt dit, bij ander dat. Gewoon genieten en je gezonde verstand gebruiken, komt het meestal best wel goed.

ik ben een puppenmens in hart en nieren, alleen denk ik niet dat er nog een pup komt hier.
maar zo wel, zou ik het doen zoals ik het -met puppen en met herplaatsers ook- altijd doe: heel erg consequent zijn, kijken naar de hond en de opvoeding afstemmen op wat past bij hem/haar.
het zou best kunnen dat ik dingen anders doe dan bij mijn vorige pup, maar dat ligt dan aan de pup zelf, niet zozeer aan mijn veranderde inzichten.

Ik denk niet dat hier ooit een pup bijkomt, liever een wat ouder hondje. Mocht het wel gebeuren dan denk ik dat ik qua opvoeding niets anders doe dan dat ik bij Beau heb gedaan. Alles op gevoel en kijkend naar het hondje. Wat ik misschien wel moet leren, al weet ik nog niet hoe, is dat ze wat meer op zichzelf kunnen zijn. Alle drie waren en zijn het honden die beginnen te gillen zodra ik maar opsta om even iets te pakken. Niet in huis maar op gezellig samenzijn ontmoetingen.