Het HondenForum

Van origine heb ik gewerkt met paarden.
Alhoewel honden altijd (deels) in mijn leven zijn geweest verbaas ik me hoe veel info er (vrij toegankelijk en verspreid wordt) in de paardenwereld in vergelijking met de hondenwereld....
Het lijkt wel of er bij paarden veel dieper overal op ingegaan wordt / kan worden.
Het zijn verschillende dieren natuurlijk, niet te vergelijken imo. Maar toch zitten zowel paarden als honden al jarenlang 'vast' aan de mens.

Ik heb ook het idee dat er bij paarden meer het werken vanuit de basis is. Ook heb ik het idee dat paarden meer tijd krijgen om zich te vormen en meer tijd krijgen om de connectie aan te gaan met de mens en de samenleving.
Veulens > eerst lekker dartelen in de wei. Op een gegeven moment het halstertje, dan rond twee - drie jarige leeftijd uitgebreid grondwerk. Er wordt preciesgekeken wat voor type paard het is, waar de mogelijkheden en onmogelijkheden liggen. Als het fundament van grondwerk bevestigd is wordt er pas een zadeltje op gelegd... Etc etc.

Ik heb bij honden soms het idee dat het allemaal maar snel snel snel moet. Honden moeten meteen in de samenleving passen. Meteen overal mee naar toe (kunnen). Meteen naar cursus.
Ik wordt soms echt vreemd aangekeken als ik zeg dat ik pas met mijn hond pas over een paar jaar ergens ga trainen.

Zoals dit bijv (ik doel op het 1e openingspost van dit topic op een ander forum). Mega interessant voor iemand die een paard traint.
http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php ... 955#unread
Ik was nieuwsgierig of zoiets ook bekend is over honden icm gedrag... Maar nergens wat over te vinden.

Met mijn paarden heb ik altijd veel grondwerk en basis gedaan. Daardoor super paarden gehad.
Met mijn honden doe ik dat ook. Alhoewel de ene hond makkelijker in de maatschappij mee kan dan de andere hond, pluk ik er ook bij mijn wat moeilijkere honden de vruchten van. Door ze de eerste paar jaar de tijd te geven. Ik heb eigenlijk meer aan de paardenkennis die ik jaaaaaren ingelezen en ervaren heb met het trainen van honden nu. Dan aan alle hondeninfomatie en boeken die ik lees. Ergens voelt dat enorm vreemd.
Zijn er meer mensen die dat ook zo ervaren?

Edit: terug naar de link; zo heb ik 1 hond waarvan je in dat schema zou kunnen zeggen die is RB extravert, mijn andere hond is LB introvert. Ook de horsinality trainingstips passen precies daarbij. Maar ergens weird.... het gaat over paarden niet over honden.

Wat voor "info" voor paarden is er vrij toegankelijk?
Wat mis je daarover bij honden?

Als je voor honden het zelfde tijdschema aan zou houden als voor paarden is die hond al bijna oud en versleten voor je op niveau komt
Ik ga daarom dus niet pas na een paar jaar met mijn hond ergens trainen, maar direct met 8 weken.
Geen zware "dressuur", maar spelenderwijs aan van alles en nog wat meedoen zodat hij zich fysiek kan ontwikkelen.

Honden moeten ook veel eerder in de samenleving passen.
Een paard neem je niet mee naar huis en slaapt niet in de woonkamer op de bank bij je (of in de mand).
Je neemt hem ook niet mee in de auto, trein of bus en ook niet aan een touwtje mee het dorp in.
De vergelijking gaat dus mank, ook afgezien van het verschil in uiteindelijk mogelijke leeftijd.

Riromi schreef: Ik heb ook het idee dat er bij paarden meer het werken vanuit de basis is. Ook heb ik het idee dat paarden meer tijd krijgen om zich te vormen en meer tijd krijgen om de connectie aan te gaan met de mens en de samenleving.

Mee eens, bij paarden zijn de verwachtingen ook minder hoog en kijkt de ruiter intenser naar zichzelf voor ie zn paard de schuld geeft. Als bij mn paard dingen niet gingen naar mn verwachting, raakte ik ook nooit gefrustreerd en ging op zoek naar een oplossing. Terwijl ik met mijn eerste hond héél wat momentjes van frustratie heb doorgemaakt.
Mensen die omgaan met paarden, voelen zich ook minder snel persoonlijk aangevallen wanneer dingen niet goed gaan of wanneer er kritiek is.

Ik denk dat het ermee te maken heeft dat een paard niet 24 uur per dag om je heen is en waar je expliciet tijd voor reserveert. Een hond bemoeit zich de hele dag door met je leven en dat is soms wat veel om de kalme beheersing te blijven houden.
Ook staan honden dichter bij de mens, van nature. We komen meer met elkaar gemeen dan met paarden. Hierdoor hebben mensen sneller menselijke gevoelens voor honden dan voor paarden, met alle voor en nadelen.

Ik ga met Ranetje mee. Ook ik weet niet precies wat je mist, maar de aard en rol van een hond is zo wezenlijk anders dan een paard dat het imo logisch is dat er heel anders mee om wordt gegaan.
Een hond leeft (als het goed is) vanaf dag 1 met en bij mensen en het is dus zowel nodig als logisch dat de hond zo snel mogelijk leert wat het betekent in een mensenwereld te leven. Op een bepaalde manier lijken honden en mensen ook op elkaar (predator), in ieder geval heel wat meer dan paarden en mensen. Een hond is van nature geneigd samen te werken met de mens, want we vormen een (raar soort) roedel.
Een paard is een uitgesproken prooidier, maar goed daar hoef ik je verder niks over te vertellen. Voor een paard is kuddegedrag wel natuurlijk maar er wordt niet samengewerkt zoals bv voor de jacht noodzakelijk is. Wat wij mensen van een paard willen is feitelijk zo tegennatuurlijk, dat je niet kùnt verwachten dat ie dit als het ware vanzelf oppikt. Dus alleen daarom al is daar meer tijd en voorbereiding voor nodig.

Overigens vind ik het plaatje wat je schetst wel erg rooskleurig hoor; veulens worden vaak al met een half jaar geforceerd afgespeend en er zijn er zat die met twee jaar al een zadel opkrijgen. Niks geen Parelli personalities en langdurig grondwerk
Overigens heb ik hier eens een veulen onder mijn hoede gehad. Een half jaar oud, sleet hij zijn dagen al in eenzame opsluiting in een stal. Hier werd hij in de kudde gezet en moest eerst eens leren wat het betekende om paard te zijn. Daarnaast ging ik ook al met hem aan de slag. Werden mijn paarden gepoetst, dan zette ik hem erbij (mijn merrie was zijn surrogaat moeder) mèt halstertje om. Deed ik hun hoeven, dan liet ik hem ook 1 seconde zijn hoefjes optillen. Ik ben lekker met hem gaan wandelen en was totaal verrast hoe makkelijk dat ging. Hij volgde me als vanzelfsprekend overal, alsof ik dan even zijn 'moeder' was. Toen hij werd gebracht hebben ze hem met 4 man in de trailer moeten tillen. Toen hij weer wegging (hij was niet van mij) liep hij zonder met zijn ogen te knipperen achter me aan de trailer in.
Waarmee ik wil zeggen dat paarden er volgens mij ook baat bij hebben (aangezien nu eenmaal noodgedwongen ook in de mensenwereld meedraaien) om al jong spelenderwijs met de mensendingen in aanraking te komen.

lucie schreef:Waarmee ik wil zeggen dat paarden er volgens mij ook baat bij hebben (aangezien nu eenmaal noodgedwongen ook in de mensenwereld meedraaien) om al jong spelenderwijs met de mensendingen in aanraking te komen.

Dat denk ik ook inderdaad. En daarnaast wel de vrijheid om op te groeien, maar kleine dingen mee laten maken die heel normaal moeten worden vind ik niet verkeerd. Dan heb je ook minder paniek als er een keer iets MOET gebeuren. Zoals in Lucie haar voorbeeld de trailer, mens is vertrouwd, stukjes wandelen is vertrouwd, dus dit zal wel goed zijn. In plaats van halster om, vreemd mens, vreemd ding en dus tig dingen voor de kiezen krijgen die het paard niet kent.

Een paard en een hond zijn twee totaal andere dieren. Hun ontwikkeling loopt totaal anders dus je kunt dat niet met elkaar vergelijken. Al was het alleen maar omdat paarden (meer dan) dubbel zo oud worden als honden.

Je schetst een heel mooi beeld maar het gros van de paarden krijgt die tijd niet hoor;) als je al wereldkampioenschappen hebt voor jonge paarden en er 3-4 jarigen zulke dingen laten zien kan je er vanuit gaan dat ze met 2.5 al aan het werk moesten. En terug naar de basis zie ik maar zelden, meer doorduwen en als het niet gaat hulpmiddelen gebruiken en forceren. De ruiters die eerst naar zichzelf kijken en dan niet het paard de schuld geven zijn vaak op 1 hand te tellen. Natuurlijk heb je een hele groep die het anders aanpakt en wel naar het wezen paard kijkt zoals het moet in de training en het leerproces.
Honden zijn eerder gereed om wat mee te doen, gaan ook korter mee als het goed is en zijn meer bij je.

Ik ben het er wel mee eens dat t allemaal gelijk goed moet, mensen genieten vaak niet meer van de reis om er te komen en de ontwikkelingen alle keren als een goed iets te zien, het moet snel en t liefs nu......... dat is jammer.... en ik denk inderdaad dat als het vanzelfsprekender wordt gevonden, dat t bij paarden is.

Ik heb zelf net een jong paard gekocht. Net 3 jaar en groen als gras. Ze komt uit Spanje en komt daar zo uit de kudde. Die is dus niets gewend. En dat kun je merken. Kan nog niet vaststaan, kent geen borstels en is uit Spanje gewend om met dwang dingen gedaan te krijgen.

En de reacties die ik hierop krijg als ik dit rustig op wil bouwen zijn dat mensen niet snappen waarom ik er niet wat meer mee doe. Die snappen niet dat ik haar niet onmiddellijk wegbreng om in te laten rijden. Op bokt.nl zitten ook een bepaald soort paardenliefhebbers, en dat zijn weer hele anderen dan je in het wild tegenkomt.

Ik vind dat bij honden soms veel te veel nadruk wordt gelegd op commando's, maar soms ook veel te veel vrijheid gegeven wordt. Een flinke hond lekker hond laten zijn tot hij ruim een jaar is vind ik niet zo'n fijn plan. Gewoon aan een lijntje leren lopen, komen als je geroepen wordt en een beetje beschaafde manieren vind ik bij de opvoeding horen. En dat is iets anders dan training.

Tja. Een ronddartelend veulentje ergens op een weiland piest je huis niet onder, vreet je schoenen niet op, bijt niet met piranha tandjes op je vingers en hoef je niet meerdere keren per dag aan een lijntje mee naar buiten te nemen.

Ik vind het knap, dat je honden met paarden wil gaan vergelijken.

Wil je dat je paard gaat apporteren, of wil je op je hond gaan zitten?