Het HondenForum

Waar gaat jullie voorkeur naar uit als jullie een hond zouden aanschaffen? Een pup van een fokker of een (oudere) mix uit het asiel?

Ik vind sommige rashonden echt heel leuk, maar als puntje bij paaltje komt, kies ik toch voor een asiel- of stichtinghond. De asiels zitten zo bomvol (hier in Spanje maar ik ga ervan uit in Nederland ook), dat ik dat de beste optie vind. Tegelijkertijd snap ik dat veel mensen voor een bepaald ras gaan omdat de kenmerken meer gedefinieerd zijn, en dat ze een pup willen die ze van jongs af aan kunnen opvoeden. Denken jullie dat rashonden gezonder zijn omdat de ouders aan bepaalde voorwaarden moeten voldoen, of zijn kruisingen even gezond (of gezonder) juist omdat de genen gemixt worden?

Ben benieuwd naar jullie mening!

Ik heb mijn 4 e herplaatser op rij dus ja


Ik kies een herplaatser

Een asiel/opvanghondje. Ik heb het meest met volwassen honden en een zwak voor senioren. Ik denk niet dat een pup iets voor mij is of zal worden maar ik zeg nooit nooit. Voor nu zal ik toch echt bij de opvanghonden blijven. Als je breder kijkt dan in Nederland (daar zijn de makkelijkere honden vaak heel snel geplaatst) dan is er alle keus van de wereld. Zo heb ik Faye ook gevonden, een oudje uit het buitenland die in Nederland in opvang zat. Als ik in een Nederlands asiel wat passends had gezien had ik ook gereageerd, maar ik kwam nu bij Faye. En een perfecte match is ze

Wij hebben gekozen voor een rashond. Het is onze eerste hond, en we wilden erg graag een puppy om gewoon het hele opvoeden ook mee te maken. Ook wisten we vantevoren dat we heel serieus wilden gaan trainen, en ja dan dus liever alles helemaal zelf naar je hand kunnen zetten... We gingen ook heel specifiek kijken naar welk ras goed bij ons past. Dus vandaar!

Ik ben toevallig op de tussenweg uitgekomen... rashond herplaatsers beiden via de fokker. Was niet perse op zoek naar een rashond, maar deze kwamen op mijn pad en hadden toevallig allebei een stamboom.

Pup
Ik wil een hond zelf 'verpesten' oftewel weten wat ik fout heb gedaan. Zeker ivm africhting.
En dan mag t ook een kruising mh of boomloze zijn als t maar werkhondjes zijn.

Raspup. Ik wil gewoon mijn eigen pup uitzoeken en op zien groeien.

Wij zijn begonnen met een asielhond. Nu hebben we Elco. Ras uitgezocht, zijn weinig herplaatsers van, dus een pup. En dat is zo goed bevallen dat we nu Elco volwassen is graag een zoon van hem in huis gaan nemen. Tot nog toe is het Markiesje ook een vrij gezond ras.
Waar we nog het meest benieuwd naar zijn: is Elco zo goed gelukt vanwege zijn karakter of vanwege onze vaardigheden (of allebei)? Wij hebben z'n opvoeding en training niet als heel moeilijk gezien ofzo, terwijl anderen zeggen dat hij toch best een vrij pittig karakter heeft en wij het dus vreselijk goed gedaan hebben. Toen hij ruim een half jaar was, kreeg ik de vraag of wij nooit eens met de handen in het haar zaten om Elco. Nee dus. Puppy blues? Eigenlijk weinig last van gehad. En nu ga ik er nog meer ontspannen in dan tweeënhalf jaar geleden. Mogelijk kunnen jullie me dus over een paar maanden uitlachen

Heerlijk die puppentijd. Die wil je toch niet missen?

Oh nee ik kan er echt van genieten. Het gaat alleen zo snel...

En dan is er natuurlijk nog de optie asielpup, of een pup uit de vele gedropte ongewenste nestjes....

Lily behoort tot deze laatste categorie. Nou ja, de moeder was gedropt in de bergen en is daar zwanger geworden. Ze wierp vier gezonde pups en vervolgens zijn moeder en pups opgevangen door een dierenfreak. Inmiddels hebben moeder én alle kids een plaatsje gevonden bij families.

Mijn beide dames die nu naast me liggen zijn als herplaatser bij me gekomen.

Maar de volgende is een pup uit een gekozen combinatie waar we al ruim een jaar op wachten..

Ik ben (ook) op een rashond herplaatser uitgekomen, uit Frankrijk, waar ik meerdere maanden per jaar verblijf.
Wilde graag (toch weer snel) een boxer na het overlijden van mijn vorige boxer op oudere leeftijd.
De wachtlijst bij goede boxer fokkers is meestal lang en ik was ongeduldig maar wilde wel een hond waar de nodige zorg aan was besteed bij het fokken.
Nu heb ik Jane, 11 maanden toen ik haar overnam en ondertuusen 2 jaar oud.
Sommige dingen zijn makkelijker dan bij een pup en mijn vorige boxer Mickey was een behoorlijk makkelijke pup....merk ik achteraf maar ik weet niet of ik weer voor een herplaatser (van deze leeftijd) zou gaan, ze is een schatje, soms zelfs makkelijker dan Mickey maar ze heeft een verleden die niet zo leuk was, daar loop je wel eens onverwachts tegenaan.
Ik val toch wel voor het ras, zou misschien in de toekomst voor een mix gaan maar dan moeten de boxergenen toch de boventoon voeren
Ik ben heel blij met Jane, zij leidt nu een lekker vrij leven waar ze van geniet en de puntjes op de i komen er nog wel.....en zoniet is het ook goed en hoop ik dat ze net zoals mijn vorige boxers in ieder geval 13+ wordt

Wolfsblut schreef:Heerlijk die puppentijd. Die wil je toch niet missen?

Van mijn herplaatsers vind ik het jammer dat ik op z'n minst niet een pupfoto heb, ik zou zo graag willen zien hoe ze er toen uit zagen. Maar ik mot geen pups hoor. Ik vind dat dommige kleutergedoe best leuk voor een dagje oppassen ofzo, maar ik ben blij dat ik al die maanden van dommigheid over kan slaan door herplaatsers in huis te halen. Ik vind pups heel leuk en schattig bij andere mensen, maar ik wil weten wat ik in huis haal en ik wil niet voor vervelende verrassingen komen te staan.

Rasloze herplaatsters en ras herplaatsers. Ik vind herplaatsters het fijnst, dan is inderdaad al aardig wat bekend van de hond dus dan weet je beter wat je in huis haalt.

Misschien dat ik ooit nog een pup wil. Ben normaal niet van de puppy's, maar misschien ooit een keer een pup van Droef zou ik niet erg vinden. Ik wilde het ook van Maylo tot duidelijk werd hoe slecht zijn gestel was dus toen was dat uitgesloten.

Project Click schreef:Wij hebben gekozen voor een rashond. Het is onze eerste hond, en we wilden erg graag een puppy om gewoon het hele opvoeden ook mee te maken. Ook wisten we vantevoren dat we heel serieus wilden gaan trainen, en ja dan dus liever alles helemaal zelf naar je hand kunnen zetten... We gingen ook heel specifiek kijken naar welk ras goed bij ons past. Dus vandaar!

Dat was voor mij nou juist een reden om de voorkeur aan een herplaatser te geven. Eerste eigen hond, dus dan valt er nog zo ontzettend veel te leren als baas, dat proces lijkt mij makkelijker met een herplaatser waar je al veel van weet (bij directe overname vanuit de thuissituatie bij de vorige baas) dan bij een pup die werkelijk alles nog moet leren. Na mijn ervaringen met mijn (inmiddels drie) herplaatsers zie ik het gebeuren met een pup ook met veel meer vertrouwen tegemoet.

Alhoewel ik er niet direct om sta te springen hoor, qua mogelijk gebroken nachten en een pup/baby die echt alles nog moet leren en heul veul aandacht nodig heeft; alhoewel ik het er echt wel voor over zou hebben en ook zeker verwacht van die periode te genieten. Als er na dit jaar een keer iets op mijn pad komt dan zou er zomaar toch een pup kunen komen . Maarja, dan moet er niet wéér een herplaatser/opvanger op mijn pad komen waar ik zomaar verliefd op word .

Wij maken geen keuze maar doen gewoon van alles wat, asielpup , volwassen buitenlandertjes maar ook een pup en een hond van de fokker.
Ik ben zelf overigens dol op de puppentijd en vind het jammer dat het alweer voorbij is met Lucie.

Ik ben inderdaad ook heel blij dat wij beginnen zijn met een asielhond. Was al goed opgevoed, maar we hebben toch veel van hem kunnen leren. Een pup als enige hond is toch wel fors meer werk dan zo'n herplaatser. En je kunt maar al te gemakkelijk verkeerde gewoontes aanleren aan je pup, omdat je bepaald gedrag wel grappig vindt van die kleine. Blijkt het bij een volwassen hond toch vervelend te zijn

Een asielhond heeft vaak bagage maar wil niet zeggen
Dat je hem niet kunt heropvoeden of hersocialiseren.
Wij hebben voor een pup gekozen omdat wij hem graag zelf gingen opvoeden, het is geen makkelijk ras (Shiba)
Een pup is nog een onbeschreven blad zeg maar
Wat opnieuw niet wil zeggen het geen problemen kan geven.
Ik hou ook erg van puppys, een Shiba pupje opvoeden was soms een ondankbare taak maar hij is uitgegroeid tot een bijna volwassen hond met goede manieren. :p
Ik vind het stiekem jammer dat de puppentijd voorbij is
Het is dus heel persoonlijk.
Wij hebben ook voor het ras gekozen om de eigenschappen, karakter en uiterlijk (grootte, vacht... )
Bij een kruising weet je niet altijd hoe groot ie word ,wat voor vacht ie heeft.. Zo erg zijn die dingetjes dan niet maar ik hechtte er wel belang aan. Over het algemeen zijn kruisingen wel sterker dan rashonden ivm levensduur, ziektes..

Als ik een hond aanschaf met het idee dat moet er een zijn om te werken, dan een rashond met papieren.
Tot nog toe waren dat steeds border collies uit werklijn, de laatste tijd oriënteren we ons ook langzaam richting andere rassen, bijv. beauceron, pyr, kelpie e.d.
Inmiddels sluit ik ook papierloze kruisingen niet perse uit, border collie x koolie, of border x kelpie, dat soort rassen, maar dan wel uit ouders die zich bewezen hebben als werkhond.

Moest ik ze niet nodig hebben voor mijn werk, en alleen als gezelschapshond, dan gerust er een uit het asiel (mits daar wat anders als pitbull & co te vinden zou zijn)

Mij maakt het niet veel uit of het nu een herplaatser of pup is, het gaat me er om of ik er een klik mee heb.
Mijn laatste pup kreeg ik toen ik 16 was dus al héullll lang geleden.
Mijn honden van daarna waren allemaal herplaatsers en toevallig de meeste wel rashonden ook enkele met boom.
De laatste, Ziggy was eigenlijk ook niet veel meer dan een pup, niet echt een onbeschreven blad maar we hebben elkaar ook ontzettend veel geleerd.

Hier ook beide. We hebben Mitzi uit het asiel, gelukje dat een van de vele hysterische Mechels in Nederland wel bij ons pastte.

We willen ook ooit een corgi, maar herplaatsers zijn er niet zo veel en na Mitzi durf ik het opvoeden van een pup wel aan. Ik weet dat een pup niet maakbaar is maar je kunt ongewenst gedrag wel direct in goede banen leiden, dat lijkt me wel fijn. Er gaat ook veel werk in zitten, maar dat zie ik ook wel zitten (na Mitzi, niet tegelijk dat wordt te veel).

Wij wilden graag een Duitse Herder, maar kregen de tip om met een herplaatser te beginnen. Dat was nog een beste zoektocht. Tessa komt uit het asiel en dat is meteen de lastigste hond die we hebben Het was fijn dat ze 'zindelijk' was (mevrouw plast en poept nog steeds het liefst in de tuin), niet sloopte en alleen thuis kon zijn, maar verder was het enorm veel werk. Door Tessa kwamen we erachter dat we wilden sporten, dus kwamen er daarna pups met stamboom. Nu zullen er dus ook pups met stamboom blijven komen, tenzij we ooit stoppen met sporten, dan kan er wel een herplaatser komen weer.

Zamunda schreef:

Project Click schreef:Wij hebben gekozen voor een rashond. Het is onze eerste hond, en we wilden erg graag een puppy om gewoon het hele opvoeden ook mee te maken. Ook wisten we vantevoren dat we heel serieus wilden gaan trainen, en ja dan dus liever alles helemaal zelf naar je hand kunnen zetten... We gingen ook heel specifiek kijken naar welk ras goed bij ons past. Dus vandaar!

Dat was voor mij nou juist een reden om de voorkeur aan een herplaatser te geven. Eerste eigen hond, dus dan valt er nog zo ontzettend veel te leren als baas, dat proces lijkt mij makkelijker met een herplaatser waar je al veel van weet (bij directe overname vanuit de thuissituatie bij de vorige baas) dan bij een pup die werkelijk alles nog moet leren. Na mijn ervaringen met mijn (inmiddels drie) herplaatsers zie ik het gebeuren met een pup ook met veel meer vertrouwen tegemoet.

Alhoewel ik er niet direct om sta te springen hoor, qua mogelijk gebroken nachten en een pup/baby die echt alles nog moet leren en heul veul aandacht nodig heeft; alhoewel ik het er echt wel voor over zou hebben en ook zeker verwacht van die periode te genieten. Als er na dit jaar een keer iets op mijn pad komt dan zou er zomaar toch een pup kunen komen . Maarja, dan moet er niet wéér een herplaatser/opvanger op mijn pad komen waar ik zomaar verliefd op word .

Het was natuurlijk ook wel een sprong in het diepe, zo'n pup. (Is het nog steeds, het is nu niet opeens al magisch een volwassen hond). Gelukkig was ik nog voordat de pup in huis kwam begonnen met mijn stage bij een hondenschool. Die trainer, en daarna ook de trainer waar wij puppycursus en speurwerk volgen hebben mij enorm bijgestaan met alle dingen die bij een pup komt kijken. Ik ben ook zo iemand die al een jaar vantevoren is begonnen met verdiepen in trainen, alle bekende literatuur doornemen enzo... Daarmee bedoel ik niet: nou weet ik het allemaal. Ik merkte juist dat praktijk weer een heel ander iets is dan theorie. Maar ik geniet ongelofelijk veel van mijn kleine mannetje zien opgroeien. Zou ik bij een volgende hond weer een pup doen? Ik weet het niet. Ik heb niks tegen herplaatsers en asiel honden, dus dat zien we in de toekomst wel! (Ik weet niet eens of/wanneer we een tweede hond willen)

Manu was een makkelijke pup maar ik vond het zo lang wachten tot ik echt leuke dingen met hem kon doen als fietsen, skaten, hardlopen en lange wandeltochten maken in de bergen.

Voor mij herplaatsers. Vriend wil wel heel graag ooit een pup uit gekozen ouders. Hij wil de puppytijd heel graag meemaken en dat snap ik ook. Ik denk dat hij het daarna ook nooit meer wil

Nanna schreef:Ik geloof niet zo in dat 'naar je hand zetten'. Pups zijn niet 100% maakbaar.
Ik heb liever een herplaatser waarvan ik al wat weet. En bovendien zit je dan ook niet met dat puppygeheister van zindelijk maken en opletten dat ie niks vernielt. En je kunt meteen lange wandelingen maken

Pups zullen inderdaad niet 100% maakbaar zijn. Op een bepaalde manier neem je risico. Maar je hebt wel de beste kans om een adequate socialisatie te geven aan de pup als je het zelf doet. Je weet zelf ongeveer wat jij tegen komt in het dagelijks leven, en wat je wilt dat de pup ok vindt. Natuurlijk kan je ook een herplaatser vinden en in die situaties testen, en dan op die manier op een zelfde soort hond uitkomen. Maar voor mij was het 'opgroeien samen met de pup' ook echt iets wat ik wilde ervaren.

Die lange wandelingen pffff, ja die mis ik wel. Samen met mijn vriend houden we van dagtochten door het bos. Dat zit er even niet in. We hebben wel een soort van buggy voor de hond, en dan kunnen we nog wel van het bos genieten en de pup ook laten wennen!

Tot nu toe vind ik het een heerlijke ervaring. En ja, ik ben mezelf ook tegengekomen in de eerste weken. Weinig slaap, alles nieuw, je kan de pup nog niet zo goed lezen in wanneer hij moet plassen etc... Maar hey, ik heb heel veel van mezelf geleerd.

Ik dacht dat ik hier een reactie had geschreven, maar die is verdwenen of ik heb het gedroomd

Ik heb beide, maar de kans is klein dat hier ooit nog een rashond komt.
Ik vind pups superleuk en kan enorm genieten van de puppytijd. Maar bij een pup wil ik wel een beetje kunnen weten wat ik kan verwachten (zoals uiteindelijk formaat, heel basale karaktertrekken, etc.). Bij een rasloze pup, bijvoorbeeld uit het buitenland, zou ik dan op z'n minst wel graag willen weten wie de moeder was. Bij een (jong)volwassen herplaatser weet je al veel meer over bijvoorbeeld formaat, karakter, bepaalde eigenschappen die je wel of niet graag ziet in een hond.
Mocht ik nog eens per se een pup willen, dan zou dat misschien toch weer een rashond worden, of een kruising waarvan ik weet wie de ouders zijn. Maar de kans is veel groter dat een volgende hond een buitenlandse rasloze herplaatser wordt en dan dus geen pup.

Als het aan mij ligt word de volgende hond weer een herplaatser, er zijn zoveel honden zonder baas dat er voor mij niet speciaal een pup gefokt hoeft te worden. Ik kijk wel eens op herplaats- en opvangsites en zie dan al zo een paar honden die ik wel wil hebben.
Daarom kijk ik ook maar niet meer

Mijn 1e hond was een volwassen herplaatser, de 2e een volwassen asielhond, de 3e een raspup, en nu een herplaatspup.(die intussen al volwassen is)

Ik heb een 8 weken oude pup gehad uit het asiel, 3,5 jaar met training op een super school, GT's maar helaas met 3,5 jaar moeten laten inslapen wegens agressiviteit
Een 2 jaar oude teef uit het asiel waar ik 11 jaar een gouden hond aan heb gehad
Soms moeilijk in te schatten wat je krijgt, niet van alle honden is de geschiedenis bekent.

Ik heb nu 11 jarige Lab als pup bij een goede fokker gekocht en een 1,5 jarige DH van een kennis gekocht.

Als je de hond eenmaal hebt denk je er niet meer aan of het een herplaatser is of een (ras) pup, ze worden hetzelfde behandeld