Het HondenForum

Ik weet het, het is een fase, gaat ook wel weer over, maar pfffff, ze kunnen het bloed onder je nagels vandaag Halen. De bananen-in-de-oren-fase. Lily is nu bijna 6 maanden. Het puppieachtige gaat eraf, ze is wat minder onbesuisd, krijgt op een andere manier interesse in andere honden etc. Tot nu toe luisterde ze supergoed in het bos als ik haar riep. Kwam er meteen aangesjeesd en dan was er vaak een lekkere beloning. Was erg trots op haar. Maar nu.... Nu krijg ik opeens een dikke middelvinger. Ze heeft de optie ontdekt om gewoon niét te komen. 100x roepen heeft geen zin, achter haar aanrennen al helemaal niet met die snelle hazenvoeten van haar.
Als ze niet meteen komt, wat is dan eigenlijk de beste reactie? vanochtend wilde ik haar aanlijnen, en toen bedacht ze dat ze liever een kijkje ging nemen in een eetcafe een paar huizen verderop...
Podenco's....ze zijn zo stronteigenwijs... Het is maar goed dat ze zo lief zijn.

Als Vusi niet komt na 1 keer roepen dan loop ik de andere kant op..... binnen 2 seconden komt ze aan gesjeesd, zodra ik stop zit ze meteen naast me

Geduld siert de mens, ik heb doch geen ervaring met Podenco's... maar dat zijn toch ook gewoon honden

Kan je uit ervaring vertellen dat dat trucje niet altijd werkt
Ik had er dus zo een die dat echt geen reet kon schelen en doodleuk doorliep

Dus een poosje de lange lijn eraan en toen de bananenfase voorbij was kon de lijn er weer af

weg lopen, weg rijden, het boeide Laicka geen ene donder. Gewoon lijntje eraan zoals ** Angela ** zegt

Ze heeft nu door dat ze niet altijd hoeft te komen en dat jij haar niet kunt pakken. Dan zou ik zelf ook even een tijdje de (lange) lijn eraan doen inderdaad, en weer wat vaker oefenen op het bij je komen als je roept op onverwachte momenten, belonen en dan snel weer een "vrij" geven, zodat het niet betekend dat ze continue aangelijnd gaat worden als je haar roept.

Op het moment zelf zoals in je voorbeeld, als ze dan bij je is dat belonen en zonder veel aandacht aan te schenken nonchalant de lijn eraan klikken en ook dat belonen. Zelf speelde ik altijd door als ik de lijn eraan klikte maar ik heb een ras wat gevoelig is voor balbeloning en spelen met de baas, maar ik geloof dat podenco's dat niet echt hebben?

Inderdaad, consequent blijven, blijven oefenen en waar mogelijk zorgen dat ze niet de fout in kan gaan. Dus in dit geval zou ik ook gaan voor een lange lijn en blijven oefenen op het hierkomen.
Tara is tot nu toe nog heel braaf met hierkomen, dus met de eigenwijsheid valt het bij haar mee. Ze laat zich vrij makkelijk overhalen om toch te komen, ook al had ze eigenlijk andere plannen. Ik moet het wel een beetje leuk maken voor haar en enthousiast doen, maar dan komt ze toch steeds netjes. Maar absolute gehoorzaamheid hoef ik van haar niet te verwachten.
Amy is een podencokruising en helemaal niet eigenwijs, die luistert eigenlijk heel goed, behalve als ze in de jachtstand gaat. Dus dan gaat er ook een lange lijn aan.

Toen ik frodo even geleden van een terras aan de rand van het bos moest vissen, waar mensen keurig aan de high tea zaten en hij met z'n lange lijf tegen de tafeltjes aansprong om te kijken of er wat te snoepen viel en slagroomsoesjes kreeg omdat men hem zo vertederend vond, was ik er poepflauw van. Poosje geoefend met een 10 meter lijn en het gaat nu stukken beter. Richting terras loop ik voor de zekerheid maar niet meer

Ik ken je struggle! Imara is nu ook bijna 6 maanden en die banaantjes zitten er goed in. Ik roep hooguit twee keer en dan loop ik de andere kant op of ik ga achter een boom staan en dan komt ze wel aangerend. Mocht ze dat niet meer doen dan heeft ze feestelijk pech en gaat er een lange lijn aan.

Zit zelf ook in die fase met Maan en vooral het hierkomen is bij haar ook een dingetje. Sowieso roep ik niet wanneer ik al van te voren weet dat de slagingskans nihiel is, dus als ze bijvoorbeeld met andere honden aan het spelen is dan haal ik haar. Daarnaast oefen ik vaak even tussendoor. Even laten zitten, blijf, 4 meter weglopen en heel enthousiast hier roepen, blijft het een leuk spelletje. Maar wat eigenlijk nog wel het beste werkt is de speciale beloningsnoepjes die ze alleen bij het hierkomen krijgt. In mijn jaszak zitten normale snoepjes die ze krijgt bij alle conmandos behalve bij het hier. In een buideltje heb ik heeeele lekkere snoepjes, kaas, stukjes rookworst, knakworst, gewoon echt lekker en die krijgt ze altijd als ze hier komt. En dat werkt heel erg goed.

Een andere kant op lopen of verstoppen heeft bij Lily denk ik niet zoveel zin. Meestal blijft ze namelijk wel bij me in de buurt (tenzij er andere honden zijn die ze heeel graag wil leren kennen of dat geval van het eetcafé) maar ze blijft de laatste tijd vaak op zodanige afstand dat ik haar niet kan aanlijnen. En ze weet dat ze lang niet altijd aan de lijn hoeft als ik haar roep. Ik oefen juist door te roepen, als ze komt, krijgt ze een snoepje en mag weer verder. Maar nu weegt blijkbaar het snoepje niet meer op tegen het risico dat ze wel aan de lijn moet. De smiecht

Ik heb inderdaad al aan de lange lijn gedacht. Doen jullie je hond daar dan de hele wandeling aan, of bijvoorbeeld 20 minuten en dan weer los. Lily is ontzettend energiek: rent achter onze andere hond aan en andersom, stoeit, speelt, scheurt door de bosjes, klautert op muurtjes, gaat achter geurtjes aan... Constant is ze bezig en ik heb het idee dat ze die energie ook echt kwijt moet. Ik ben een beetje bang dat als ik haar de hele wandeling aan de lijn doe, ze opgekropte energie krijgt.

Ik zal zeker met haar gaan spelen met een bal als ze aan de lijn zit. Nu doe ik het nog niet omdat de twee honden altijd met elkaar bezig zijn (de andere hond is geen ballenjongen). En ik zal ook eens wat anders meenemen qua lekkers hoewel het me ook een beetje tegenstaat om delicatessen mee te moeten nemen voor mevrouw

DeDiana: misschien is dit inderdaad helemaal niet specifiek podencogedrag, maar meer eigenwijs prépubergedrag.

Bedankt voor alle tips!!

Alfilillo schreef:DeDiana: misschien is dit inderdaad helemaal niet specifiek podencogedrag, maar meer eigenwijs prépubergedrag.

Ik denk een beetje van allebei hoor. Podenco's zijn natuurlijk over het algemeen geen honden met veel will to please.
Dat zie ik ook bij Tara: ik moet het voor háár leuk maken om naar me toe te komen als ik roep, ze zal het echt niet alleen doen om mij te plezieren. Amy heeft dat wel meer, maar is natuurlijk ook een kruising.
Amy loopt dus vanwege het jagen vaak aan een 10 meter-lijn, maar kan alsnog prima haar energie kwijt. Ik houd de lijn wel vast, want met een losse lijn is ze alsnog zo weg als ze iets ziet, ruikt of hoort, en dan ben ik nooit op tijd bij die lijn, plus dat ze dan ergens vast zou kunnen komen te zitten met die lijn.

Probeer er ook op te letten dat aanlijnen niet altijd het einde van de lol moet betekenen.
"Hier" komen en aangelijnd worden kan je ook nog best uitbreiden met een spel aan de lijn.

Cleva schreef:.

Mira is 4,5 maand en neemt steeds meer ruimte maar komt nu nog direct weer terug. Zodra ik zie dat ze "door gaat lopen" gaan we de winter in en dan wordt het een paar maanden vooral uitstapjes naar winkelcentra, fietsen leren en als ik er tijd voor heb lekker zolang ze wil op een omheinde plek raggen. Maar ik ga geen "kom alsjeblieft hier" operette opvoeren. Ik zie me in januari al anderhalf uur verstopt in een greppel liggen, zeg.
We praten wel weer verder over loslopen als dat rebelse een beetje uitgekuurd is.

Ik zie je al liggen

Hier heeft verstoppen ook geen zin, raken totaal niet in paniek en wegens het oefenen van diverse speuroefeningen hebben ze mij in 2 seconden opgespoord. Ik oefen ook aan de lange lijn(desnoods een flexilijn). En als het een terrein is waarbij het kan, dan ga ik dus mijn hond halen als hij niet komt. De eerste 15 sec denken ze nog hé leuk kat-en-muis-spel tot ze door hebben dat het geen spel is. De lol is er snel af en geven op, dan kan ik ze gewoon aanlijnen. Dat hoef ik meestal maar 2x te doen. Dan is het duidelijk en de keuze simpel. Gewoon komen is lang niet altijd einde feest, vaak juist een beloning. Niet komen is een chagrijnige baas en altijd aan de riem.
Nu heb ik geen honden met een jachtdrift, dan werkt dat namelijk niet.

Alfilillo schreef:Maar nu weegt blijkbaar het snoepje niet meer op tegen het risico dat ze wel aan de lijn moet. De smiecht

In dat geval zou ik de snoepjes ook lekkerder maken. Ik weet niet wat je nu geeft? Oor kwam altijd graag voor een brokje of een koekje of een gewoon hondensnoepje uit de winkel. So far so good. Ze leek zo braaf... Totdat er echt iets superspannends aan de hand was. Dan was het fuck you met je saaie hondensnoep

Upgraden dus naar iets waar ze echt een moord voor doet. Hier bleek dat gegrild gehakt, maar leverworst, rookworst, knakworst en basicly allerlei soorten superongezond bewerkt mensenvlees voor op brood waren helemaal de bom. Oefenen aan de lange lijn en daar niet al te scheutig mee zijn, dus niet om de 2 minuten gaan oefenen met hier komen, maar gewoon 1 á 2 x per wandeling.

Cleva schreef:

mijke schreef:bewerkt mensenvlees voor op brood

dafuk?

Eh ja vlees vóór mensen. Maar hey, whatever works!

Damy had ook zo'n fase. Het liefst ging hij het weiland in bij de schapen, lekker opjagen. En wij maar roepen achter het hek Sindsdien mag hij niet meer los naast dat weiland. Jammer maar helaas. En hij lijkt het nieteens erg te vinden dat Noa daar wel los rondhobbelt.

Overigens spelen de honden heel graag een renspelletje met ons. Wij rennen, zij halen ons in, wij draaien om en rennen de andere kant op, zij halen ons weer in, etc.etc. Dat kan natuurlijk alleen los. Als ze erg stout zijn, gaan we gewoon rennen en dan willen ze automatisch meespelen. Net zo lang tot ze moe zijn en zich erbij neerleggen (letterlijk )

Jits90 schreef: Overigens spelen de honden heel graag een renspelletje met ons. Wij rennen, zij halen ons in, wij draaien om en rennen de andere kant op, zij halen ons weer in, etc.etc. Dat kan natuurlijk alleen los. Als ze erg stout zijn, gaan we gewoon rennen en dan willen ze automatisch meespelen. Net zo lang tot ze moe zijn en zich erbij neerleggen (letterlijk )

Daar moet je dan wel het type hond voor hebben ben ik bang, mijn honden hebben helaas een véél betere conditie dan ik. Die ga ik er niet uitrennen

Hippo schreef:

Jits90 schreef: Overigens spelen de honden heel graag een renspelletje met ons. Wij rennen, zij halen ons in, wij draaien om en rennen de andere kant op, zij halen ons weer in, etc.etc. Dat kan natuurlijk alleen los. Als ze erg stout zijn, gaan we gewoon rennen en dan willen ze automatisch meespelen. Net zo lang tot ze moe zijn en zich erbij neerleggen (letterlijk )

Daar moet je dan wel het type hond voor hebben ben ik bang, mijn honden hebben helaas een véél betere conditie dan ik. Die ga ik er niet uitrennen

Aki denkt dan dat hij is afgericht en hangt dan in je kuit of in je arm te veel prikkels een baas die het op een rennen zet

Wat ik wel afgelopen zomer tijdens de vakantie deed, toen mijn vriend "hier" kon blijven roepen tot hij een ons woog, vervolgens ook nog in ging lopen en steeds bozer werd
was acuut zonder wat te zeggen omdraaien samen, of een ander weggetje in slaan als de honden voor ons uit liepen. Dat vonden beide honden toch wat minder geslaagd. Waarop ze redelijk rap zich bij ons kwamen voegen, en we dus even het woordje "hier" lieten vallen en beloonden.
Kwartje viel redelijk snel moet ik zeggen dat bij ons komen op het "hier" ook echt bij ons komen betekende

Het had te maken had ik zo ingeschat met het feit dat het redelijk standaard routes waren die we liepen, en terug naar ons huisje was ook een lang zandpad. De honden voelden zich op hun gemak, wisten de weg en vulden in dat mijn vriend toch wel in zou lopen en dat ze niet hoefden te komen, omdat hij altijd toch door bleef lopen i.p.v. voet bij stuk te houden dat ze bij hém moesten komen.

Het moment dat we dus gingen afwijken van wat de honden verwachtten waren ze even verbaasd. Dus kozen ze toch maar eieren voor hun geld.

Vandaag een 5 meter flexilijn aangeschaft. Zo´n 20 meter lijn heb ik niet genomen, want als ze om de bomen gaat racen komen we in de knoop. Naar het strand heeft ze helemaal aan de flexilijn gelopen. Ging goed. Ik heb ook wat met een bal gespeeld, maar 5 meter is lullig kort als je flink wil sprinten. Ook en paar keer laten komen met een lekkere beloning als gevolg en ook dat ging prima. Op het strand heb ik haar los gelaten en daar heeft ze heerlijk gespeeld met Alfil (die vindt het maar saai als Lily aan de lijn loopt). Op de terugweg weer aan de flexi.
Vandaag is ze ook mee het dorp in geweest aan de korte lijn. Zonder Alfil; dan is ze een stuk minder stoer en veel meer op mij gericht.

Al met al prima dag dus. Het erge is dat ik het sneu vind als ze niet lekker vrij kan crossen over de rotsen en tussen de struiken. Afschuwelijke softie ben ik toch... Maar ik wil dit een poosje volhouden.

@Mijke: als dit niet werkt ga ik grover geschut inzetten en stap ik over op mensenvlees. Dank voor de tip!!

Cleva schreef:

mijke schreef:bewerkt mensenvlees voor op brood

dafuk?

Nou inderdaad. Doe eens niet zo gek. Beleg heet dat gewoon. Broodbeleg of vleeswaren

Alfilillo schreef:Het erge is dat ik het sneu vind als ze niet lekker vrij kan crossen over de rotsen en tussen de struiken. Afschuwelijke softie ben ik toch... Maar ik wil dit een poosje volhouden.

Kan ik me wat bij voorstellen hoor. Mijn vriend vond het soms ook irritant als ik soms toch er voor koos om niet de lijn er af te doen op bepaalde momenten toen onze hond nog jong was.
"Hij moet het toch leren!".
Zelf bleef ik wat onverbiddelijk, ik had mijn andere herder in mijn gedachten waar ik toen ze met 2 1/2 jaar bij me kwam toch wel tegen dingen was aangelopen en die ik in duingebied zeker de eerste maanden niet betrouwbaar los kon laten lopen. Dat vond ik helemaal niet leuk, omdat de andere herder wel gewoon betrouwbaar los kon.
Die twee zijn overigens niet met elkaar te vergelijken qua opjaag/najaag gedrag. Maar bij onze jonge herder zit er ook wel een portie opjaag instinct in, of in meer of mindere mate grenzen willen opzoeken
En nu met 2 jaar is die drang er zeker nog wel, maar is hij bereikbaar als in dat hij terug te roepen is als hij toch gaat zoals laatst in Zeeland in een weiland toen er een fazant ineens opvloog. De drang om er achteraan te gaan is er, maar dat we hem kunnen bereiken met "NEE! HIER" is er gelukkig ook. En ik denk niet dat we dat hadden kunnen bereiken als hij toen hij jonger was vrij was geweest en zijn natuur had kunnen volgen.
In die dingen zie ik het altijd heel zwart wit, een hond die dus dat kan doen wat wij niet willen, en daar dus zijn lol in heeft en ervaart, zal steeds moeilijker te overreden zijn om dát wat hij leuk vindt niet te doen.
Dat merkte ik aan de vorige hond, zij was er niet écht in geremd, en het heeft best wat moeite gekost om haar zover te krijgen dat ze niet overal op ging reageren.
Bij Aak zien we nu wel dat hij wél de neiging nog heeft, maar hij is bereikbaar. En dat vind ik toch veel fijner lopen. Dan maar even van jongs af aan soms de lijn eraan, beter dan op latere leeftijd continue aan de lijn houden omdat ze écht op veel dingen reageren en moeilijk bereikbaar zijn.

blondie schreef:

Alfilillo schreef:Het erge is dat ik het sneu vind als ze niet lekker vrij kan crossen over de rotsen en tussen de struiken. Afschuwelijke softie ben ik toch... Maar ik wil dit een poosje volhouden.

Kan ik me wat bij voorstellen hoor. Mijn vriend vond het soms ook irritant als ik soms toch er voor koos om niet de lijn er af te doen op bepaalde momenten toen onze hond nog jong was.
"Hij moet het toch leren!".
Zelf bleef ik wat onverbiddelijk, ik had mijn andere herder in mijn gedachten waar ik toen ze met 2 1/2 jaar bij me kwam toch wel tegen dingen was aangelopen en die ik in duingebied zeker de eerste maanden niet betrouwbaar los kon laten lopen. Dat vond ik helemaal niet leuk, omdat de andere herder wel gewoon betrouwbaar los kon.
Die twee zijn overigens niet met elkaar te vergelijken qua opjaag/najaag gedrag. Maar bij onze jonge herder zit er ook wel een portie opjaag instinct in, of in meer of mindere mate grenzen willen opzoeken
En nu met 2 jaar is die drang er zeker nog wel, maar is hij bereikbaar als in dat hij terug te roepen is als hij toch gaat zoals laatst in Zeeland in een weiland toen er een fazant ineens opvloog. De drang om er achteraan te gaan is er, maar dat we hem kunnen bereiken met "NEE! HIER" is er gelukkig ook. En ik denk niet dat we dat hadden kunnen bereiken als hij toen hij jonger was vrij was geweest en zijn natuur had kunnen volgen.
In die dingen zie ik het altijd heel zwart wit, een hond die dus dat kan doen wat wij niet willen, en daar dus zijn lol in heeft en ervaart, zal steeds moeilijker te overreden zijn om dát wat hij leuk vindt niet te doen.
Dat merkte ik aan de vorige hond, zij was er niet écht in geremd, en het heeft best wat moeite gekost om haar zover te krijgen dat ze niet overal op ging reageren.
Bij Aak zien we nu wel dat hij wél de neiging nog heeft, maar hij is bereikbaar. En dat vind ik toch veel fijner lopen. Dan maar even van jongs af aan soms de lijn eraan, beter dan op latere leeftijd continue aan de lijn houden omdat ze écht op veel dingen reageren en moeilijk bereikbaar zijn.

Wat goed dat je je hond nu zo goed kan bereiken. Dat loopt een stuk relaxter. Had jij destijds altijd de lijn eraan, of alleen bepaalde dagen of bepaalde stukken van de wandeling?

Bij Lily is het trouwens (nog) geen jaaggedrag. Als ze te ver weg is, of ik sla een pad in, dan roep ik haar en komt ze ook, maar ze blijft op zo´n 3 meter ergens snuffelen. Dichterbij komt ze niet. Als ik naar haar toe loop, gaat ze een stukje verderop snuffelen. Vooral als we bijna bij de verharde weg zijn en ze weet dat ze zéker aan de lijn gaat.
De afgelopen dagen heeft ze steeds aan de lijn gelopen, behalve op het strand, daar heb ik haar laten rauzen.
Vandaag waren we met een grotere groep, ook een aantal kinderen, die gingen rennen en spelen met onze andere hond, die wel los was. Ik ben overstag gegaan en heb haar toch los gelaten. Het ging super moet ik zeggen. Als ik riep stond ze meteen aan mijn voet. Wellicht ook dankzij het mensenvlees dat ik de laatste dagen meeneem (beenham ).
Toch wil ik de lijn wel blijven gebruiken.

Klinkt goed hoor!
Bij Amy kies ik ook vaak uit voorzorg voor aanlijnen, om haar niet steeds de fout in te laten gaan of het haar niet té moeilijk te maken. Dat helpt op de lange termijn zeker. Ze mag los op stukken waar niet te veel verleidingen zijn en dat gaat uitstekend. Op voor haar moeilijkere stukken (met bijvoorbeeld veel wild) gaat ze weer even aan de lijn, dan spelen we wat samen met de voerdummy, mag ze wat speuren en doen we trucjes waarmee ze brokjes kan verdienen, zodat voor haar het lopen aan de lijn ook leuk en verrassend is en niet einde van de pret betekent.

AH je voert haar mensenbeen! Dan kan het alleen maar goed komen

mijke schreef:AH je voert haar mensenbeen! Dan kan het alleen maar goed komen