Het HondenForum

Net over de ineens ontstane angst voor de auto heen, hebben we een volgend 'probleem':

Onze hond, Mika van 9 maanden, een teefje wat onlangs is gecastreerd vertoont sinds twee weken ineens heel ander gedrag. Het gedrag is begonnen na een situatie die voor haar heel waarschijnlijk aanleiding heeft gegeven om bang te zijn.
Ze was bij haar oppasbaasje thuis. Mijn vriendin was boven haar zoontje op bed leggen, haar dochtertje was alleen beneden. Mika zat in de bench. Toen kwam er een voor haar onbekende man via de achterdeur naar binnen. Ze reageerde hierop door te blaffen en te grommen. De man reageerde er in het geheel niet op, zei ook niets om haar te kalmeren of gedag te zeggen, maar liep langs de bench naar de gang. Dit was voor haar hoogst waarschijnlijk heel bedreigend, en haar reactie was begrijpelijk. Alleen koppelt ze nu andere situaties aan dezelfde angst...

Sindsdien is ze namelijk veel alerter op geluiden van buitenaf, ze blaft heel snel en is moeilijk te kalmeren.
Als er iemand binnenkomt die ze niet kent blaft en gromt ze. Ze benadert de persoon wel, lijkt hem zelfs weg te willen jagen. Begint soms zelfs te janken.
Buiten heeft ze dit gedrag ook enigszins, zeker als het donkerder is. Maar ook overdag, vooral bij mannen en mensen met donkere kleding, kan ze blaffen en soms zelfs grommen.

Bij mensen die bij ons thuis komen vraag ik hen rustig te blijven en haar te negeren en zeker niet te benaderen, rustig te praten en haar roepen en als ze komt een koekje te geven. Dat helpt wel, maar een volgende keer reageert ze toch weer hetzelfde.

Wat hebben we al geprobeerd:
- geruststellen, praten en belonen als ze stil is
- voor het 'gevaar' gaan staan
- buiten zodra ze ergens op focust direct belonen als ze niet blaft
- afleiden, bij me roepen, laten zitten/liggen en belonen mits ze dan niet meer blaft of gromt
- niet boos worden! We erkennen dat ze blaft, zeggen dat het goed is. Soms werkt dit, meestal niet...

Ik weet dat honden rondom deze periode aan angstfase door kunnen maken. Dat zal er waarschijnlijk mee te maken hebben. Ik heb al contact met een gedragsdeskundige die mij door de dierenarts is geadviseerd. Maar daar heb ik helaas nog geen afspraak op korte termijn mee kunnen maken.

Ik zou graag willen weten of er mensen zijn die dit kennen en weten hoe ik hier het beste mee om kan gaan? Kan ik meer doen, of moet ik dingen anders doen?

Groetjes, Sandra

Ik dacht ook aan angstfase.
Gedragsdeskundigen hebben hier ongetwijfeld iets zinnigs over te zeggen.

Angstfase, en los van de situatie dat ze volwassen wordt en dus bepaalde gedragingen gaat uitproberen. De kans van succes, maar ook de ruimte die ze krijgt is bepalend in hoe ver ze gaat.

In deze fase draait het om consequentie. Blaffen zit er wel in, ik zou haar eerst maar weer eens bijspijkeren hoe het ook al weer zat. Bezoek komt voor jou en niet voor haar, dus ze heeft er eigenlijk gewoon niks mee te maken. Hoe meer je er mee gaat doen, omdat je beredeneert vanuit de angstfase (de oplossingen die je benoemt) hoe meer je bevestigd dat er waarschijnlijk iets met het bezoek moet. Blaffen prima, maar misdraagt ze zich op wat voor manier dan ook (echt aanblaffen, doorblaffen, grommen, wat jij maar ongewenst vind) dan is het Foei en op je plaats. En ze komt pas van haar plaats als jij haar toestemming geeft.

Dit gaat verder dan alleen deze situatie. Ze heeft nu, juist in deze wat onzekere fase, juist zeer duidelijke regels en richtlijnen nodig. Dit mag en dit niet. En bij wat niet mag, zit een consequentie (naar je mand en ja aanvankelijk zul je haar 100 keer terug naar die mand moeten sturen, en wees consequent in je releasecommando, dat geeft duidelijkheid voor haar)

Ok, daar kan ik zeker wel wat mee. Dat was ook een beetje mijn eerste gevoel.
Echter, als je dan wat naslagwerk gaat doen, met veel te veel info op internet, kom je veelal tegen dat je niet boos mag worden... Omdat ze een waarschuwingssignaal af geeft en je op die manier juist de angst zou kunnen versterken.
Vanmiddag was al helemaal raar, we hadden 5 meiden aan de knutsel, blaffen bij binnenkomst maar dat ging redelijk vlot over. Ongeveer anderhalf uur later loopt ze richting de tafel en bedenkt zich blijkbaar dat ze een meisje niet kende, en ja hoor, ineens blaffen en brommen.... Ook toen ging het gelukkig snel over, maar toch!
Ik heb inmiddels een afspraak kunnen maken voor volgende week met een dame van een hondenschool. Ze komt thuis langs, dus ik ben erg benieuwd.
Bedankt voor je reactie in ieder geval!

Het aanbod aan informatie is inderdaad overweldigend en wat pik je eruit? Ik ben daar meer dan eens in verzopen hoor.

En het rare is dat men boos worden en grenzen aangeven/corrigeren altijd over 1 kam scheert, maar sinds wanneer is het aangeven van jou grenzen boos worden? Als ik tegen jou zeg dat ik het niet fijn vind dat jij elke keer mijn boterham opeet, ben ik dan meteen boos?
Als ik je hand pak en van mijn net geboende ramen afhaal en zeg dat ik ze net gewassen heb en dat jij je handen er niet op hoeft te leggen, ben ik dan boos? Ik heb je zojuist gecorrigeerd (je hand beetgepakt en van mijn raam afgehaald). Is dat erg of is dat duidelijk en hoort dat in omgangsvormen? Je kan grenzen aangeven en corrigeren zonder boos te worden, al doen sommige mensen je geloven dat dat niet kan. En toch zullen ze dan vergeten dat ze het uiteindelijk ook zelf zouden doen.

Ik denk dat je daarmee de spijker op de kop slaat!
Het lastige is dat ik het graag goed doe en tegelijkertijd bang ben dat ik het verkeerd doe met als gevolg dat ik het averechtse bereik .
We gaan ermee aan de slag!

Thijssen_s schreef:Ik denk dat je daarmee de spijker op de kop slaat!
Het lastige is dat ik het graag goed doe en tegelijkertijd bang ben dat ik het verkeerd doe met als gevolg dat ik het averechtse bereik .
We gaan ermee aan de slag!

Soms moet je niet teveel lezen en reageren vanuit je gevoel.
Ik heb hier een wat oudere hond die het soms nodig vind om nieuwe visite, bekend of niet bekend aan te gaan grommen. Ik wil het niet hebben, er zijn voor haar genoeg andere plekken om naar toe te gaan als het haar niet zint, dus wieberen.
Letterlijk dan ook.
Een hond mag best aangeven dat ze iets niet prettig vindt, maar op het moment dat ik zie dat de hond het zelf opzoekt en vervolgens gaat grommen, dan is het wegwezen of kappen met dat gedrag. Dat is mijn visie, omdat ik vind dat ze iets niet op hoeven te zoeken als ze zich daar zelf niet prettig bij voelen.
Een kind of volwassene die zichzelf opdringt aan de hond, waarbij de hond al signalen geeft het niet prettig te vinden, vind ik een ander verhaal.

Andersom geldt het ook trouwens, een hond die zich in huis opdringt aan mensen die zich daar niet prettig bij voelen, dan grijp ik ook in. Mes snijdt aan twee kanten meestal.

Het best is om het voor jezelf helder te houden wat je niet wilt accepteren en daarbij let op hoe je hond reageert eerlijk gezegd.
Hier wist ik dat de jonge hond hyperdepieper raakte bij bezoek, maar gezien zijn ras en grootte nogal overweldigend overkwam. Dus met beleid nieuwe mensen naar binnen. En de hond niet bij de voordeur.
De andere hond had de neiging om te blaffen en te brommen en grommen bij binnenkomst van visite. Die mocht ook niet mee naar de deur, maar moet van mij gewoon wegblijven als ze niet normaal contact komt maken. Wil ze dat niet, even goede vrienden, maar dan blijf je ook maar even weg tot je weer normaal kunt doen.
Bij die laatste is het deels angst of gewoon geen zin hebben in drukte, ik kan de vinger er nog niet opleggen. Maar inmiddels is het voor haar wel duidelijk dat ik dat gekoeieneer niet wil hebben.

Interessant topic. Ik merk hetzelfde nu met Daisy. Ze is 8 maanden en gaat bij angst blaffen naar het 'angstaanjagende' object. Ik ga er niet op in. Van de week hielp het wel, we kwamen langs koeien waar ze naar ging blaffen. Ik nam de lijn kort, zei neutraal 'Daisy, kom maar' en liep door. Finn deed ook gewoon zijn ding alsof er niks spannends was. Op de terugweg vond ze de koeien nog steeds interessant, maar ze heeft niet meer geblaft.

Helder artikel over de tweede angstfase: http://dogcommunication.co.uk/wp2/index ... cent-dogs/

Mika is een mix uit Roemenie. Het nest is gevonden/gedumpt toen ze een paar dagen oud waren, zonder moeder... Ze zijn opgegroeid bij een pleegmoederhond in een gezin. Geen idee dus wat er in zit!
Met 16 weken is ze naar Nederland gekomen en n paar dagen later bij ons.
In het begin was ze vnl heel nieuwsgierig, wat op haar hoede bij nieuwe dingen en moest ze nog veel leren. Blaffen deed ze totaal niet.
Tot voor kort kon je hier het huis binnenlopen en deed ze misschien net 1 oog open!

Geen idee hoe ik een foto kan opzoeken?
Ze is vrij tenger, ranke bouw, grote oren, korte vacht.
Een zusje had dezelfde bouw maar de tekening van een duitse herder met n kortere snuit, een andere weer meer de tekening van een beagle maar dan hoog op de poten. Mika is blond met witte pootjes en n witte buik. Ze heeft wat weg van een Duitse pincher, maar dan klein.
Echt jachtinstinct kaat ze hier niet echt zien, buiten ook niet. We hebben in huis 4 katten .
Bij het oppasadres is onze opvangkitten terecht gekomen en daat speelt en slaapt ze zelfs mee. Ze is vrij onderdanig van aard, een zachte correctie is vaak genoeg. Als je een keer echt boos wordt heb je zelfs kans dat ze t meteen laat lopen.... Ze luistert ook erg goed naar mijn oudste twee, die zijn 10 en 12. Wat dat betreft is het echt n schatje en hebben we verder echt geen klagen!
Het gaa al iets beter. We hebben zelf een filpje gemaakt met onze huisgeluiden. Bellen om de zoveel tijd zelf aan, of kloppen op een raam of deur.
Ik ben inderdaad begonnen om de tekst van de link te lezen! Erg interessant en herkenbaar.

Sinds een paar weken zij we aan de slag gegaan met een gedragsdeskundige. Zij heeft me zeker nuttige tips kunnen geven. Andere lijn waardoor ze minder vaak een strakke lijn heeft en wat makkelijker vrijheid heeft als dat kan (ik had nu nav de puppycursus een korte lijn), meer letten op stresssignalen ook van andere honden, zylkene gaan gebruiken, bedenken dat stress zich opbouwt etc. Ze denkt dat de stress zich heeft opgebouwd door diverse zaken en de beker nu telkens wat overloopt. Het gedrag leek ook echt wat af te nemen.
Helaas is het gedrag de afgelopen week weer sterker geworden....

Een en ander zal zeker te maken hebben met de drukte rondom Sinterklaas en in twee weken tijd weer een kinderverjaardag. Sinterklaasavond was bij mijn zus thuis en ging best goed, ze was wel wat onrustiger maar niet extreem. Toch zal dit voor haar zeker stress gegeven hebben.

De dag erna was onze oudste jarig (drukke maand voor ons). Daar waar ze twee weken geleden op de verjaardag van onze middelste eigenlijk maar 1 of 2 keer heeft geblaft en tussen de kids in slaap viel, blafte ze nu eigenlijk bij iedereen en zelfs bij mijn buurmeisje van 3. Dit hield ook echt even aan, maar nadat ze weer wat rustiger was, en ze zich even later omdraaide, begon ze weer opnieuw te blaffen. Dit was overigens wel toen ze met haar vader, de persoon waar het eigenlijk mee begonnen is, binnenkwam.

Ook buiten blaft ze weer meer, bv vandaag liep ze vrijwel zonder problemen langs machines en bladblazer, maar van de man die stond te harken sloeg ze op tilt..

Vanavond zag ze een stel met een hondje aan komen lopen en begon al vanaf een afstand te blaffen en grommen. Ik liep zodoende een andere kant op om afstand te nemen, maar zij ging op de kruising in het gras zitten plassen en daarom liep ik niet verder door. Het stel was intussen dichterbij gekomen en Mika schiet ineens weg, blaft gromt en probeert er alles aan te doen om bij de hond/mensen te komen. Ik moest haar eigenlijk aan de riem meeslepen om haar weg te krijgen. Ervoor gaan staan baat niet, ze loopt direct weer langs me heen, een ontspannen lijn is geen optie omdat ze constant die kant op trekt, hoe lang de lijn ook is. Afleiden werkt niet, niet met praten, spelen of lekkers. Ik dring totaal niet tot haar door.

Ik begin hier toch steeds meer moeite mee te krijgen merk ik... Alles wat ik probeer lijkt niet te helpen, en tegelijkertijd schaam ik me kapot naar de mensen waar ze zich zo bij gedraagt. Ook vraag ik me af of dit niet kan escaleren? Of maak ik mezelf dan gek en overdrijf ik volledig?

Ik weet dat ze, in ieder geval tot nu toe, vrijwel direct stopt als ze bij de persoon of hod kan komen. Dan is het met nog max een minuut wel gedaan. Maar ik heb het gevoel dat ik haar dan ten eerste haar zin geef, en ten tweede dat dit geen reeele optie is en zeker niet in alle situaties haalbaar.

Ik kan ook gewoon echt geen patroon vinden: het zijn niet alleen mannen, mensen met een pet, met of zonder hond, 's avonds komt het vaker voor maar zeker ook overdag, ze doet het bij mij, mijn man, mijn oudste dochter en bij de oppas. Ze kan zelfs gaan blaffen als ik de berging in loop en weer terug naar binnen kom. Ze blaft bij onbekenden die binnenkomen, maar ook bekenden die ze echt duidelijk al kan horen van te voren als ze in de berging staat (dat is eigenlijk onze voordeur).

Verder is het echt een schat, ze is naar de kinderen en ons superlief. Ze groeit hier op in een druk huishouden wat zeker de nodige stress met zich mee zal brengen. Maar dat is wel hoe ons gezin werkt.
Naar de kinderen heeft ze nog geen verkeerde blik geworpen, zelfs niet naar het zoontje van mijn vriendin waar ze twee dagen in de week is. Die wil zelfs nog wel eens bovenop haar gaan liggen of zitten, wat hij overigens echt niet mag uiteraard (zowel hond als kind moeten nog opgevoed worden .

Een hond mag blaffen, echt, dat weet ik. En ja, ik maak het waarschijnlijk erger dan het is en trek me teveel van anderen aan. Maar dit gedrag is toch ook niet helemaal normaal, zelfs voor een puber?
En als het gedrag komt door de angstfase/puberteit, hoe voorkom ik dan dat ze dit blijft doen?
Ik weet dat ik niet boos moet worden, maar dat is soms echt verdomd moeilijk!!
Op dit moment probeer ik of negeren misschien helpt, dat kan thuis maar helaas niet in alle situaties.

Een foto plaatsen lukt me niet. Qua raskenmerken: ze is rank gebouwd, schoft ongeveer net onder kniehoogte, hoog op de poten, grote oren, korte stugge rossige vacht met wat wit op de poten en buik. Ze heeft wat weg van een Podenco zei laatst iemand tegen mij. Alhoewel ze wel kleiner is en minder spichtig. Ze heeft ook wat weg van een Duitse Pincher, maar dan kleiner en rechtopstaande oren. 1 zus was hetzelfde gebouwd maar had de tekening van een Duitse Herder. De andere zus was wat forser gebouwd en had meer weg van een Beagle op hoge poten.
Het is een heel alert, makkelijk te corrigeren hondje wat bij een harde aanpak echt geen baat heeft.
Ze is lief en stelt zich vaak onderdanig op. Ze luistert onder normale omstandigheden ook echt heel goed. Ze kan vrijwel met alle honden omgaan, overdag geeft het zelden problemen, dan zijn vnlk mensen de klos. Ze houdt van rennen en dat kan ze ook heel goed! Thuis is ze vrij rustig maar houdt wel alles in de gaten.

Ik hoor graag weer van jullie!!

Wat betreft het gedrag buiten aan de lijn... dat getrek en gegrom richting andere mesen met hond zou ik wel corrigeren. Nergens voor nodig dat ze zich zo gedraagt. Heb je kort houden, gewoon een klein rukje aan de lijn met een streng en duidelijk (maar niet boos) 'nee' al geprobeerd? Zou hier het idee van angst loslaten, klinkt als een hond die z'n zin wil krijgen, namelijk eropaf....maar goed, ik ben geen expert;)

Succes in ieder geval!



Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Op welke leeftijd is ze naar Nederland gekomen?
En hoe gedroeg ze zich ten opzichte van vreemde mensen voordat het gedrag ineens zo verslechterde?
Heeft ze in huis een eigen plekje waar ze rustig alles kan overzien en niet gestoord kan worden, zoals een bench?

Wat betreft het negeren van dit gedrag: ik denk zelf niet dat dat helpt, omdat je haar daarmee niet leert wat ze wel moet doen en haar gedrag dus vrij baan geeft. Ik zou het ook niet corrigeren, want daarmee voeg je alleen maar spanning toe, maar in eerste instantie kijken of je het gedrag kunt voorkomen en van daaruit gaan werken aan een rustige ontmoeting. Als ze met name heftig reageert als mensen binnenkomen, zou je bijvoorbeeld eens kunnen proberen of het wat uitmaakt als je haar er niet bij laat als mensen binnenkomen, maar pas als iedereen rustig zit. En bij het tegemoet lopen van vreemde mensen/honden zou ik inderdaad meer afstand nemen of er met een grote boog omheen gaan, als zij zo gespannen reageert op mensen/honden die op haar af komen. Wat voor tips heeft de gedragsdeskundige hiervoor gegeven?

Ik heb zelf een draakje die ook dit soort dingen doet/deed. Het is namelijk al een heel stuk minder. Gaan jullie met haar naar een hondenschool? Ik heb met Jantje naar een hondenschool gegaan. Enniet zozeer om het gedrag te corrigeren maar om samen iets te doen en te leren. Het heeft heel veel baat gehad voor hem. Bij Jantje is het voornamelijk onzekerheid en dat uit zich in het blaffen naar alles wat in zijn ogen niet oke is. Ik heb nu er twee seizoenen op zitten. En mogen in het voorjaar weer verder gaan.

Overigens wel los laten dat je je schaamte er lopen veel meer mensen met een hond die tekeer gaat.
Ik merkte door mijn frustratie/schaamte dat het er niet beter op werdt. Jantje voelde dat en kreeg hierdoor onbedoelde bevestiging van mij.

wat bij onze hond erg goed werkt en dit doe ik standaard als er voor Bente onbekend bezoek komt. Als de bel gaat Bente aanlijnen met commando naast naar buiten lopen en tegen het bezoek aangeven "ik begroet jullie straks zoals het hoort, lopen jullie maar naar binnen en ga lekker zitten". Bente en ik lopen weg van het huis (10 meter of zo) we gaan weer naar binnen en er is geen enkel probleem. Bente gaat dan alleen maar bij de mensen langs om geaaid te worden. Ze is rustiger, blaft of gromt niet.

Herkenbaar. Ook het gevoel van frustratie/schaamte, maar echt, dat gevoel brengt je alleen maar verder van huis. Probeer juist zo rustig mogelijk te zijn als Mika gespannen is. Adem een keer diep in, maar vooral ook diep uit naar je buik toe.
Alfil blaft/blafte (het is bijna verdwenen) naar bepaalde honden als hij aangelijnd was. Ik zou trainen op aandacht naar jou trekken, als er geen prikkel is. Zelf zeg ik ´kijk eens´ en als hij naar me kijkt krijgt hij iets lekkers. Daarna langzaam opbouwen. Eerst als de prikkel heel ver weg is. Daarna iets dichterbij etc. Altijd zorgen dat je de spanning van de hond vóór bent. Toch zul je de eerste periode zeker nog in moeilijke situaties komen. Je kunt ze niet altijd vermijden. Laat je dan niet overmannen door frustratie. Elke keer dat het wél lukt is een overwinning.
Alfil blafte ook als mijn vriend binnenkwam. Daar is aan gewerkt en het gaat ontzettend veel beter. Bij jou zijn het allerlei verschillende mensen waar ze naar blaft. Iets lastiger. Ik zou haar niet bij de deur laten als er bezoek binnenkomt zodat ze niet de gelegenheid krijgt om te lopen regelen.
Stress bij druk gedoe van kinderen herken ik ook. Is het een optie om haar in een aparte ruimte te doen als er veel kinderen in en uit lopen?

Ik heb het met Truus anders gedaan, die gilde buiten naar andere honden ze was ook niets gewend en had nul aandacht voor mij, ik ben gewoon achter andere mensen aan gaan lopen en laten zien dat er niets aan de hand was, wel eerst gevraagd aan de mensen of ik met de gillerd achter ze aan mocht lopen en heel veel andere honden opgezocht aangelijnd, dus niet afleiden ( dat had toen geen enkele zin ) en gewoon steeds opzoeken en dat ging steeds beter en toen pas haar aandacht gaan vragen en dat thuis ook veel oefenen natuurlijk.

Allereerst bedankt voor jullie reacties!!

We volgen op dit moment een cursus voor jong volwassen honden. De tips die daar met name uit naar voren komen zijn:
- Goed op stresssignalen letten
- Andere kant oplopen zodra ze stress laat zien
- Tussen haar en het 'gevaar' in gaan staan (wat erg lastig is omdat ze er zelf op af gaat en langs me heen schiet)
- Vooruit kijken en als het kan de situatie uit de weg gaan
- De lijn niet te strak houden omdat dit extra stress kan geven (wat ook lastig is als ze zelf ergens op afschiet)
- Rust na een drukke periode (ook lastig met een gezin met 3 jonge kinderen en de nodige aanloop)
- De wandelingen 's avonds kort houden

In huis is het soms lastig omdat bij ons bekenden via de achterdeur binnenlopen zonder te bellen. De reactie is hetzelfde, met of zonder bel overigens. Bij onbekenden blijft ze wel wat langer blaffen. Het rare is dat ze ook kan blaffen als ik de berging in loop om iets te pakken en daarna weer binnenkom. Ze ziet me de berging ingaan, hoort me daar, en blaft vervolgens als ik binnenkom!
Er is geen echte lijn in te ontdekken, behalve dan dat het gedrag 's avonds veel sterker is.
Komende week ga ik met de hondentrainer 's avonds een keer aan de slag.

Gisteravond weer een uitvaller... Ik zag een hond aankomen lopen, madam was net bezig met een grote boodschap dus weglopen was even geen optie.
Ik ga ervoor staan, praat rustig tegen haar, beloon als ze kijkt en niet blaft. De andere hond laat een klein grommetje horen, en ja hoor: haren omhoog, ze schiet blaffend weg en ik moet haar op dat moment wel terugtrekken. Uiteindelijk door mn knieën gegaan en geprobeerd om haar op mij te laten letten. Dat lukte wel gelukkig. Daarna stukje doorgelopen, de andere hond was inmiddels ook doorgelopen, toen ging ze zitten en van een afstand naar de hond kijken. Toen heb ik haar beloond en elke keer als ze keek en niet blafte, weer beloond.
Dat werkte wel.

Ik ga denk ik 's avonds maar eens op stap met goed gevulde zakken en ergens staan waar veel mensen lopen. Als ze dan kijkt en niets doet inderdaad belonen.
Zo heb ik haar ook geleerd om niet achter de katten aan te jagen. Helaas ku je niet alles voorzien, ik weet niet wanneer er iemand bij ons binnen komt lopen, of wie er om het hoekje van de straat aan komt lopen...

Mika is overigens met 4 maanden naar Nederland gekomen. Ze is niet zwervend gevonden maar met het nest in een doos gedumpt en daarna bij een gezin opgegroeid.
Ze vertoonde dit gedrag absoluut niet! Sterker nog, tot 1-2 maanden geleden deed ze misschien 1 oog open als er iemand binnenkwam. En buiten had ik haar eigenlijk nog nooit gehoord... Alleen in de tuin als onze achterbuurhond daar zit. Die is de eerste keer dat zij in de tuin was op tilt geslagen en doet dat nog steeds regelmatig. Ook dat ging overigens de laatste tijd, we zitten nu uiteraard niet zo veel meer in de tuin, heel goed.

Het gedrag is in 1 keer ontstaan kort nadat ze gesteriliseerd is. Puberteit zal er zeker ook een grote rol in spelen icm angstfase.
Maar ja, ook al weet je de oorzaak, wat is de beste aanpak??
Nogmaals dank voor de reacties, daar kan ik echt wat mee!

Wat betreft de uitval gisteren naar de grommende hond: daar zou ik me in dit stadium niet te druk om maken. Dat is voor veel honden wat lastiger om te negeren, de hond gaf immers aanleiding voor haar reactie en was niet een neutraal passerende hond. Ik zou eerst op de makkelijkere situaties oefenen (kalme honden die niet op jouw hond reageren) en pas daarna kun je verwachten dat ze ook met moeilijkere situaties kan leren omgaan. Het zal altijd blijven voorkomen dat je ineens in een onverwachte (te) moeilijke situatie terechtkomt, je kunt nou eenmaal niet alles voorzien en controleren. Ik loop dan zonder iets te zeggen rustig door en beloon de hond zodra hij weer kalm is.
Het belonen voor rustig naar andere honden of mensen kijken vind ik zelf ook een heel goede aanpak die hier ook goed resultaat heeft.

In jullie situatie zou ik er ook voor zorgen dat mensen niet meer onverwacht binnen kunnen komen lopen. Dat is blijkbaar te onrustig of spannend voor je hond en je kunt dan ook moeilijk situaties voor zijn.
Wat je misschien zou kunnen proberen, is steeds als je (of iemand anders) binnenkomt, een hand héél lekkere voertjes op de grond laten vallen en de hond verder negeren. Zodat ze het binnenkomen van mensen gaat associëren met iets leuks en daar niet meer zo gespannen op reageert. Maar bij vreemd bezoek zou ik eerst maar eens zorgen dat ze niet in de positie komt dat ze daar steeds zo door verrast wordt. Ik denk dat enkele van mijn honden ook zouden blaffen als er steeds plots vreemde mensen in de kamer zouden staan. En dat ze dat op den duur steeds sneller zouden gaan doen, omdat de omgeving daardoor voor de hond minder veilig zou voelen.

Ik weet niet of je daar al tips over hebt gehad, maar je eigen houding, hoe je loopt, het gebruik van je stem, hoe je ademhaalt, al die dingen hebben invloed.
Dat je hond voor je wil schieten als jij voor haar gaat staan dat geeft voor mij aan dat je niet duidelijk maakt aan haar dat dat een grens is waar ze achter moet blijven staan. Als jij heel zelfverzekerd bent en haar de weg versperd dan zou dat ideaal gezien 'vanzelf' moeten gaan. Twijfel je, ben je toch een beetje onzeker, schiet je een beetje in de stress, etc., dan zal jouw hond sneller het weer van jou over willen nemen want ze vertrouwt er dan niet op dat jij 'het gevaar' tegen zal houden en haar zal beschermen.
Hier kan je zelf veel in oefenen en vooruitgang in boeken. Oefen bijvoorbeeld ook door te gaan wandelen zonder je eigen hond, en met oefenhonden die jij een bepaalde kant moet op sturen met jouw houding. Laat bijvoorbeeld ook iemand filmen hoe jij dingen doet en kijk daar kritisch naar. Blijf rustig maar wel zelfverzekerd en niet te afwachtend. Trek je niks aan van de rest van de wereld maar blijf lekker met je hond en jezelf bezig. Dat is veel belangrijker dan wat iemand misschien over jou of je hond denkt.
Op moeilijke momenten met Jura dan beeldde ik me echt in alleen op de wereld te zijn. Sluit me dus af voor al het andere en ben alleen met haar bezig. De rest boeit niet!
Succes, je hebt veel tips gehad en bent er mee bezig dus er komt vanzelf vooruitgang in als je zo bezig blijft.