Het HondenForum

Waar de puppy tijd mij moeiteloos afging, voel ik mij nu ontzettend gefrustreerd Tobi heeft bananen, kroketten en weet ik wat nog meer in zijn oren. Vooral het 'hier komen' werkt niet meer, en hij trekt volledig zijn eigen plan. Ik weet dat ik rustig moet blijven, en positief gedrag moet blijven belonen ... maar ik heb het idee dat hij mij volledig in de zeik neemt. Vanmorgen was ik echt zo kwaad Ben er zelf niet trots op, maar weet niet wat ik anders moest doen.

Hoe doen jullie dat? Als je pup/puber opeens met alle honden meeloopt, en niet meer naar je toe komt? Dan komt hij uiteindelijk keihard aangerend, maar pas na 10 minuten zijn eigen gang gegaan te zijn. Ik ben dan al een stuk doorgelopen en fluit af en toe (hier reageert hij normaal op). Moet ik dan helemaal blij zijn en belonen dat hij gekomen is? Dat voelt zo fout ... alsof ik het goed vond dat hij er zo lang over deed. Of zie ik dat verkeerd?

Hoor graag tips van mensen die de puberteit hebben doorstaan

Ik probeer altijd veeel leuker te zijn dan al die honden. Met snoepjes of speeltjes. Heb ik bij onze vorige- en huidige hond van pup af aan gedaan.
Vanaf het begin probeer ik de hond zoveel mogelijk op mij te laten letten door af en toe op mijn hurken te gaan zitten en te wachten tot ie komt, of in het bos een zijweg inslaan en weer te wachten tot ie komt..
Tijdens het loslopen roep ik zo weinig mogelijk, als ie uit zichzelf bij me komt krijgt ie altijd wat lekkers.
Roepen terwijl hij midden in het spel zit probeer ik te voorkomen. Pas op het moment dat zn focus even niet op de andere hond(en) ligt heeft het zin.
Ik loop altijd gewoon door zonder hem bij me te roepen. Heel soms als ik al wat verder doorgelopen ben en hij nog steeds met andere honden aan het spelen is fluit ik of roep ik een keer. Meestal is dit genoeg om hem dan mee te krijgen.
Inmiddels is onze hond bijna 2 en komt ie (bijna) altijd gelijk als ie moet komen

Daar heb je lange lijnen voor Vrijheid voor de hond en toch kun je voorkomen dat hij de fout in gaat. En inderdaad: niet komen is opgehaald worden en aan korte lijn mee moeten lopen. Volgende keer zorgen dat je voorkomt dat de hond de fout in kan gaan. Blijven oefenen op het hierkomen in steeds lastiger situaties. En zorgen dat jij de leukste bent.

Oef, herkenbaar. Ik probeer het zoveel mogelijk te voorkomen. Als Jazz een boevenbui heeft (dat merk ik alleen al aan de blik in haar ogen), loopt ze maar mooi even aangelijnd. Verder laat ik haar maar haar gang gaan als ze aan het spelen is met andere honden. Roepen heeft dan écht geen zin. Bij Jazz kun je dan zwaaien met knakworsten en de leukste piepballetjes waar ze normaal een moord voor doet: ze ziet en hoort het niet eens. Als ze even zo'n 'pauze' moment heeft tijdens het spel is ze meestal wel te bereiken. En als ik haast heb of gewoon door wil lopen haal ik haar op en lijn ik haar aan.
Ze is nu één en het gaat (zeker sinds haar loopsheid) al een stuk beter dan voorheen. Meestal loop ik gewoon door als ik andere honden passeer, zonder haar te roepen, en komt ze vanzelf aangesjeesd. En dan krijgt ze uiteraard een beloning.

Behalve als ze een bal gejat of gevonden heeft. Dan denkt madame dat ze de koningin is, heeft ze hele bananenplantages in haar oren en daagt ze alles en iedereen uit. Dan kan ik gerust een half uur wachten totdat dat kreng eindelijk doorheeft dat ik er niet op inga.

Tara schreef:Ik heb nog nooit echt puberende honden gehad, of althans, niet dat ik me bewust ben geweest.
Wel zijn wij (Meneer Taar en ik) heel duidelijk en consequent, dus pup, puber of volwassen maakt voor ons niet uit voor wat we van ze verlangen. Hier is gewoon hier, en wie niet komt wordt opgehaald. Dat is nooit leuk, dus meestal wachten ze daar niet op.
Ik denk dat je winst te behalen is in het voorkomen van Oost-Indisch doof bij je hond, dus je moet eerder anticiperen op situaties. Mijn jongste hond was er ook zo eentje die altijd alle andere honden wilde begroeten. Meestal was ik op tijd om dat af te kappen, soms niet en dan nam ik mijn verlies. Eigenlijk zijn al onze honden altijd grage 'hierkomers' geworden, uitbundig belonen, lekkers er in en gewoon zorgen dat jij écht de allerleukste van het universum bent. Veel meer is er eigenlijk niet voor nodig.

Wij doen zo ongeveer hetzelfde als Tara.
1) zorgen dat je een ruilmiddel hebt in de vorm van wat lekkers of speelgoed(die van mij zijn lijp van een bal)
2) maak het niet te moeilijk, als er een situatie ontstaat waarvan je vrijwel zeker weet dat hij er vandaag kan gaan, zorg dat hij dan al aan de riem zit
3) als je te laat bent en hij wil niet komen, dan haal ik mijn hond op. Kat-en-muisspelletjes wordt sowieso niet aan gedaan

Wij hebben al meerdere keren 'ontspoorde' pubers gehad, maar vind die leeftijd juist erg leuk .

Ik heb kort geleden een soortgelijk topic geopend en goede tips gekregen. Het staat bij opvoeding: banenen-in-de-oren-fase. Kort samengevat:

-Ik heb haar een poosje aan de lange lijn gehad en daaraan geoefend met hier komen. Als ze komt, altijd beloning. Elke dag wel los laten uitrazen op het strand. Als ze een terugval heeft: weer een aantal dagen aan de lange lijn.
-Lekkere beloning: blokjes ham.
-Regelmatig samen met mij aan de korte lijn mee het dorp in.

Het gaat nu weer heel goed gelukkig, ook los in het bos. Als ze heel leuk aan het spelen is met een andere hond, laat ik haar overigens wel even begaan.

Hier ook in dezelfde fase. Los is het park zonder andere honden is geen enkel probleem en dan komt ze direct als ik dr roep, maar zodra ze andere honden ziet dan is het afgelopen met mijn pret en begint die van haar. Ook ik roep niet wanneer ik al vantevoren weet dat de kans op slagen nihiel is. Zo leer je eigenlijk alleen maar dat ze niet altijd hoeft te komen en ook probeer (probeer!) ik te voorkomen dat ik haar moet ophalen, want dan geef je in mijn ogen ook het verkeerde signaal. Mocht het toch echt moeten dan gaat ze gelijk aan de lijn. Maar ik probeer vooral in te schatten hoeveel haast het baasje van de andere hond heeft, loopt die snel door, dan doe ik Maan meteen even aan de lijn en loop ik een stukje verder zodat haar aandacht van de andere hond is en dan kan ze weer los en als ik zie dat het andere baasje ook de tijd heeft dan laat ik dr even lekker dollen. En zodra we dan weer verder gaan, dan vraag ik even aan de ander of ze even willen wachten tot ik Maan heb aangelijnd, want anders hebben ze er een hond bij, dit is eigenlijk nooit een probleem.

Wat ik trouwens wel heb gemerkt is dat ik te weinig speel met Maan. Ze is gek op spelen en andere honden zijn natuurlijk vaak in voor een spel en ik ben dan helemaal niet interessant, want ik speel nooit met haar buiten, dus de keuze is makkelijk gemaakt, ze gaat voor die andere hond. Nu speel ik vaker met haar buiten, trek spelletje, samen rennen en gek doen en merk nu echt aan haar dat ik nu ook leuker ben, waardoor ik zie dat de keuze tussen andere hond en en het baasje steeds meer mijn kant op begint te neigen,want ik ben tenslotte ook leuk en speel. Ik merk dat dit echt verschil maakt voor wat betreft het hierkomen en haar focus op mij.

Ik kan me nog vaag herinneren (gek, hoe je dat vergeet) dat Jet soms niet kwam en dat ik me dan demonstratief omdraaide en wegliep. Dat werkte als de brandweer

Het is vast bij de andere honden ook gebeurd en bij Lou gebeurt het nu ook weer.
Het gaat dus over. Niet druk maken en net doen of je gek bent.

Oh, en veel tussendoor lekkers erin, en af en toe lijn eraan, lijn eraf. Gewoon zomaar.

Bedankt voor de reacties. Ik doe inderdaad tijdens het wandelen een voertje geven als hij naar mij toe komt uit zichzelf. Ook roep ik hem regelmatig bij me en geef een voertje. De ene keer lijn ik hem aan, dan weer niet, etc. En dat ging ook heel goed.

Maar nu heeft hij dus buien dat hij echt niet luistert. Ook niet met het leukste speeltje of lekkerste voertje. Ik vraag mij ook af hoe jullie de hond ophalen? Als ik naar Tobi ga wanneer hij niet luistert ziet hij dit echt als een spelletje. Meestal werkt doorlopen/omdraaien en weglopen het beste.

Daarnaast mag hij regelmatig met honden spelen, vooral voor het avondeten. Dan zijn er genoeg honden en blijven we vrijwel allemaal rond het grote veld hangen waar de honden zeker een 20 minuten tot een half uur met elkaar spelen. Daarom wil ik op de andere wandelingen 'gewoon' het rondje door het bos i.p.v. steeds aan de voorkant te blijven hangen.

Maar ja. Vindt het vooral fijn om even te lezen dat het bij meerdere mensen zo is. Je voelt je soms dan echt machteloos, haha.

Ik haal niet op, ik negeer. Ze doen stom, dan hoef ik ze niet
Dus ik loop weg en negeer ze. En als er een andere hond wél is ga ik daar lekker tegen kletsen en die krijgt wel iets lekkers.
En als die stommerd dan komt draai ik me om.
Pas als ze fysiek contact zoeken laat ik me vermurwen.

Hier werkt het als een trein

Gisteravond liep ik ergens en kwam een vrouw met hondje tegen die we wel vaker tegenkomen. Andere was los tussen de bladeren. Leek me ook leuk voor Pepper, dus los. Mevrouw had schijnbaar wat lekkers in de jaszak want Pepper ging voor naar zitten en keek alsof ze uitgehongerd was. Zitten was schijnbaar niet genoeg, dus probeerde ze het met afgaan. Al met al niet gespeeld.
Vanmorgen ergens waar ik dacht dat ze wel even loskon, liep ze steeds weg. Achter de bosjes, door de struiken. En ze wist dat ik lekkere stukjes frikandel had. Maar roepen hielp niet.
En dus weer aan de lijn.

Dus nee, je bent niet de enige.

Ik doe het hetzelfde als Tara, ik heb mog nooit een "puberende" hond gehad, zelfs de eigenwijze westies niet

Tara schreef:

Marjoleine schreef: Oh, en veel tussendoor lekkers erin, en af en toe lijn eraan, lijn eraf. Gewoon zomaar.

Precies. Voorál niet laten bedenken dat aanlijnen = eind van de pret.

óf dat lijn los begin van de pret is. ook aan de lijn is het leuk

Maandoodle schreef:Wat ik trouwens wel heb gemerkt is dat ik te weinig speel met Maan. Ze is gek op spelen en andere honden zijn natuurlijk vaak in voor een spel en ik ben dan helemaal niet interessant, want ik speel nooit met haar buiten, dus de keuze is makkelijk gemaakt, ze gaat voor die andere hond. Nu speel ik vaker met haar buiten, trek spelletje, samen rennen en gek doen en merk nu echt aan haar dat ik nu ook leuker ben, waardoor ik zie dat de keuze tussen andere hond en en het baasje steeds meer mijn kant op begint te neigen,want ik ben tenslotte ook leuk en speel. Ik merk dat dit echt verschil maakt voor wat betreft het hierkomen en haar focus op mij.

Dit vind ik een heel goede tip, zeker als het gaat om jonge speelse honden waarvan wordt verwacht dat ze gewoon een rondje mee lopen door het bos. Als ze dat wat saai vinden, gaan ze natuurlijk zelf wel op zoek naar vertier. Ook bij Amy heeft dit veel verschil gemaakt. Als ik leuk met haar bezig ben en haar verras en stimuleer, blijft ze goed in de buurt (of heeft op die manier ook aan een lange lijn een leuke wandeling). Als ik maar wat in gedachten verzonken loop, gaat zij haar eigen vertier wel zoeken, en in het geval van Amy gaat ze dan jagen.

Ik houd Amy aan de lange lijn als het te moeilijk voor haar is, er te veel afleidingen zijn of ik zelf niet alert genoeg kan zijn. En ik roep inderdaad niet als ik de kans toch al uiterst klein acht dat ze zal komen. Daarmee is ze nu heel betrouwbaar geworden wat betreft het hierkomen.

Leuke tip Maandoodle!

Uit mijn werk net een uur met Tobi gelopen en het ging echt PERFECT. Voordat hij los gaat, vraag ik altijd zijn aandacht en laat hem zitten. Dit deed hij weer in één keer. Met loslopen bleef hij netjes in de buurt, ook voor het af en toe 'hier' kwam hij aan denderen en heb hem twee keer aangelijnd tijdens het wandelen, dit ging ook zonder sputteren. Moet eerlijk zeggen dat ik tijdens deze wandeling wel weer een stuk bewuster aan het wandelen was. Dus ook meteen elk goed gedrag belonen en dat werkte heel goed.

Geeft de burger weer moed.

Wat ik bij Skye toen een tijd heb gedaan is dat op het moment dat hij naar andere hond ging 'Ga maar' zeggen. Net alsof ik er iets over te zeggen had , toen hij een keer op een hond af wilde en ik niets zei bleef hij maar naar me kijken. Het duurde even voor het kwartje viel, maar ik zei dus geen 'ga maar' en blijkbaar had ik het zo vaak gezegd dat hij dacht niet te mogen als ik niets zei.
Verder lijnde ik hem altijd aan als ik niet wilde dat hij naar andere honden ging.

Oja, bij Skye zit de 'af' er wel echt heel goed in. Dus ik kan hem nu nog niet altijd meteen terugroepen, maar 'af' doet hij wel altijd. Laatst liet ik hem naar een vriendje rennen die 50 meter verderop was toen ik ineens werd ingehaald door een fiets. Skye was nog 2 meter van de hond vandaan toen ik 'af' riep van een hele grote afstand. Hij af, fiets voorbij en hij bleef net zo lang liggen tot ik zei 'ga maar'. Maar goed... hij is nu dan ook bijna 3 jaar al

Ik heb ook nog nooit een puberende hond gehad.
Mijn jonge hond van nu 11 maanden ziet wel eens het nut van luisteren niet in. Ook is ze mij soms even wat te slim af en is ze soms debiel wild. Ik kan mij voorstellen dat mensen dat puberen zouden noemen
Maar gelukkig ben ik over het algemeen nog steeds slimmer en ben ik haar meestal voor. Ze krijgt niet veel kans het niet goed te doen. En ik maak inderdaad enorm veel gebruik van het samen spelen. Dat is haar ultieme beloning, wetende dat dat een mogelijkheid is zorgt voor een hondje dat ineens heeeeeel hard haar best doet. Dus ik weet zeker dat ik over een jaar beweer dat ook Lupa niet gepuberd heeft

tobi__ schreef:Waar de puppy tijd mij moeiteloos afging, voel ik mij nu ontzettend gefrustreerd Tobi heeft bananen, kroketten en weet ik wat nog meer in zijn oren. Vooral het 'hier komen' werkt niet meer, en hij trekt volledig zijn eigen plan. Ik weet dat ik rustig moet blijven, en positief gedrag moet blijven belonen ... maar ik heb het idee dat hij mij volledig in de zeik neemt. Vanmorgen was ik echt zo kwaad Ben er zelf niet trots op, maar weet niet wat ik anders moest doen.

Hoe doen jullie dat? Als je pup/puber opeens met alle honden meeloopt, en niet meer naar je toe komt? Dan komt hij uiteindelijk keihard aangerend, maar pas na 10 minuten zijn eigen gang gegaan te zijn. Ik ben dan al een stuk doorgelopen en fluit af en toe (hier reageert hij normaal op). Moet ik dan helemaal blij zijn en belonen dat hij gekomen is? Dat voelt zo fout ... alsof ik het goed vond dat hij er zo lang over deed. Of zie ik dat verkeerd?

Hoor graag tips van mensen die de puberteit hebben doorstaan

Alléén fluiten als je vrijwel zeker weet dat hij komt op de fluit.
Desnoods pas fluiten als hij al naar je onderweg is.
Als je hem tussendoor bij je roept om daarna weer vrij te geven zorg dan ook dat je roept/fluit op een moment dat het vrijwel zeker is dat hij komt.

Als je weg wilt (afspraak bijv. dus haast) zorg je dat er een lijn aan zit zodat je niet gefrustreerd hoeft te raken.
Je pakt eerst die (lange) lijn vast en pas daarna fluit je.
Als hij met honden aan het spelen is, is de kans groot dat hij niet komt op de fluit.
Voorlopig even niet fluiten, maar gewoon ophalen en aanlijnen.
Vrolijk blijven en vervolgens zelf lekker met hem aangelijnd iets doen wat hij ook leuk vindt en waar mogelijk ook lekkers aan te verdienen is.

Aangelijnd is dus niet einde pret en moet ook niet altijd einde wandeling betekenen.

ranetje schreef:

tobi__ schreef:Waar de puppy tijd mij moeiteloos afging, voel ik mij nu ontzettend gefrustreerd Tobi heeft bananen, kroketten en weet ik wat nog meer in zijn oren. Vooral het 'hier komen' werkt niet meer, en hij trekt volledig zijn eigen plan. Ik weet dat ik rustig moet blijven, en positief gedrag moet blijven belonen ... maar ik heb het idee dat hij mij volledig in de zeik neemt. Vanmorgen was ik echt zo kwaad Ben er zelf niet trots op, maar weet niet wat ik anders moest doen.

Hoe doen jullie dat? Als je pup/puber opeens met alle honden meeloopt, en niet meer naar je toe komt? Dan komt hij uiteindelijk keihard aangerend, maar pas na 10 minuten zijn eigen gang gegaan te zijn. Ik ben dan al een stuk doorgelopen en fluit af en toe (hier reageert hij normaal op). Moet ik dan helemaal blij zijn en belonen dat hij gekomen is? Dat voelt zo fout ... alsof ik het goed vond dat hij er zo lang over deed. Of zie ik dat verkeerd?

Hoor graag tips van mensen die de puberteit hebben doorstaan

Alléén fluiten als je vrijwel zeker weet dat hij komt op de fluit.
Desnoods pas fluiten als hij al naar je onderweg is.
Als je hem tussendoor bij je roept om daarna weer vrij te geven zorg dan ook dat je roept/fluit op een moment dat het vrijwel zeker is dat hij komt.

Als je weg wilt (afspraak bijv. dus haast) zorg je dat er een lijn aan zit zodat je niet gefrustreerd hoeft te raken.
Je pakt eerst die (lange) lijn vast en pas daarna fluit je.
Als hij met honden aan het spelen is, is de kans groot dat hij niet komt op de fluit.
Voorlopig even niet fluiten, maar gewoon ophalen en aanlijnen.
Vrolijk blijven en vervolgens zelf lekker met hem aangelijnd iets doen wat hij ook leuk vindt en waar mogelijk ook lekkers aan te verdienen is.

Aangelijnd is dus niet einde pret en moet ook niet altijd einde wandeling betekenen.

Bedankt voor de tips! Dat het zo fout is gegaan was inderdaad een combinatie van dingen. Het was 'even snel' een ronde voor ik moest werken en wilde 'even snel' doorlopen, etc.

Moet zeggen dat na de gebeurtenis die ik hier beschrijf het heel goed gaat. Ik had toch maar weer een rodi worst uit de kast gehaald (die vond hij opeens niet lekker meer) en hij is er helemaal dol op. Dus dat werkt als een trein! Ik let nu meer op dat ik hem roep als ik bijna zeker weet dat hij komt. Verder lijn ik hem nu aan zomaar tijdens het wandelen en dan ren ik een stukje 'gek' met hem, dat vind hij geweldig.

Al met al valt het nu weer super mee en is mijn brave pup/hond er weer

Marjoleine schreef:Ik kan me nog vaag herinneren (gek, hoe je dat vergeet) dat Jet soms niet kwam en dat ik me dan demonstratief omdraaide en wegliep. Dat werkte als de brandweer

Deed ik bij jonge Skadi ook

Even je eigen plan trekken? Ging ik er als een háás vandoor.
Later riep ik er "nou, dag hoor!" bij.
Tegenwoordig is "nou, dag hoor" een signaal dat ze zich als een haas moet omdraaien en d'r pootjes bekant moet breken in de haast om bij mama te komen

Miranda schreef:

Marjoleine schreef:Ik kan me nog vaag herinneren (gek, hoe je dat vergeet) dat Jet soms niet kwam en dat ik me dan demonstratief omdraaide en wegliep. Dat werkte als de brandweer

Deed ik bij jonge Skadi ook

Even je eigen plan trekken? Ging ik er als een háás vandoor.
Later riep ik er "nou, dag hoor!" bij.
Tegenwoordig is "nou, dag hoor" een signaal dat ze zich als een haas moet omdraaien en d'r pootjes bekant moet breken in de haast om bij mama te komen

Bij Mila werkte dat ook als een trein, en bij Amoz ook. Maar bij Amy en Tara niet hoor, die zwaaien me uit met een blik van 'oké, ik zie je straks wel weer ergens!'. Wegrennen werkt vaak wel, want dat is interessant, of ergens zelf de bosjes in duiken en roepen: 'Kijk eens wat ik heb gevonden!'. Mila laten blaffen werkt bij Amy ook heel goed, sensatiebelust als ze is wil ze dan meteen weten wat er aan de hand is.

Nanna schreef:Er is voor een jonge hond natuurlijk ook weinig leuker dan andere honden om mee te ravotten. Ik zie vaak zat dat baasje dan mooi voor Piet Snot staat te krijsen met dat blokje kaas in de handen
Spreek gewoon eens af met iemand anders met een hond waar hij het goed mee kan vinden en láát ze eens uitrazen. Ik zie ook vaak dat mensen het uitlaten als een klusje zien dat niet te lang moet duren. En ja, Fido zal dan ook wel gek zijn om naar die roepende baas te gaan; dat betekent immers het einde van de pret.
Als je eens écht haast hebt zou ik hem meenemen aan een lange lijn.

Je hebt mij zeker zien staan met mijn blokje kaas

Ik heb het met Dopey, komt niet, ook niet als ik wegloop. Alles is leuker dan dat ik ben. Het laten uitrazen werkt bij hem niet, een tijd terug 3,5 uur laten spelen etc en hij was nog niet klaar. Terwijl ik aan hem zag dat hij echt heel erg moe was. Hij ging ook steeds op een grote afstand van mij liggen, omdat hij moe was
Maar goed ik ben de vorige keer echt helemaal "verdwenen" en jawel na een minuut of 5 zag ik zijn kop en was hij echt aan het kijken waar ik was. Hij ging richting huis en hij kwam daarbij mij tegen met Amy en hij was toch blij

Dus ik roep hem, komt hij niet ga ik weg en hij komt nu steeds sneller achter ons aan

Ik lees dan van veel mensen: 'luistert niet dan haal ik hem op.'

Ben ik dan de enige wiens hond er dan vandoor ging als ik haar op ging halen? Hoe boos of blij ik ook was, het haar niks boeide wat voor lekkers ik had?
Wat doe je dan? Hier is het overigens vanzelf uitgedoofd het hele puberige gebeuren. Doorstaan en hopen op het beste was mijn tactiek.

_Leonie schreef:Ik lees dan van veel mensen: 'luistert niet dan haal ik hem op.'

Ben ik dan de enige wiens hond er dan vandoor ging als ik haar op ging halen? Hoe boos of blij ik ook was, het haar niks boeide wat voor lekkers ik had?
Wat doe je dan? Hier is het overigens vanzelf uitgedoofd het hele puberige gebeuren. Doorstaan en hopen op het beste was mijn tactiek.

Nee hoor je bent zeker niet de enige wiens hond er dan vandoor gaat. Dopey laat mij heel dichtbij komen en maakt er dan een "spelletje" van dat als ik bijna bij hem ben om heel hard weg te rennen. Daarom ga ik hem niet halen, want het heeft toch geen zin bij hem. Weglopen werkt bij hem tot nu toe het beste. Maar ik denk dat het per hond verschilt. Hij is nu ongeveer 1,5 jaar en heeft echt zijn streken warvan dit er een is.
Het is voor mij alleen heel erg wennen weer, want ik heb al een lange tijd geen jonge hond meer gehad. En ik ben gewend van mijn andere honden dat ze meteen komen als ik ze roep.

_Leonie schreef:Ik lees dan van veel mensen: 'luistert niet dan haal ik hem op.'

Ben ik dan de enige wiens hond er dan vandoor ging als ik haar op ging halen? Hoe boos of blij ik ook was, het haar niks boeide wat voor lekkers ik had?
Wat doe je dan? Hier is het overigens vanzelf uitgedoofd het hele puberige gebeuren. Doorstaan en hopen op het beste was mijn tactiek.

Deed Luca ook
En zelf weglopen boeide hem echt minde dan niks. Nog steeds niet, hij vermaakt zichzelf altijd meer dan uitstekend

Demi schreef:

_Leonie schreef:Ik lees dan van veel mensen: 'luistert niet dan haal ik hem op.'

Ben ik dan de enige wiens hond er dan vandoor ging als ik haar op ging halen? Hoe boos of blij ik ook was, het haar niks boeide wat voor lekkers ik had?
Wat doe je dan? Hier is het overigens vanzelf uitgedoofd het hele puberige gebeuren. Doorstaan en hopen op het beste was mijn tactiek.

Nee hoor je bent zeker niet de enige wiens hond er dan vandoor gaat. Dopey laat mij heel dichtbij komen en maakt er dan een "spelletje" van dat als ik bijna bij hem ben om heel hard weg te rennen. Daarom ga ik hem niet halen, want het heeft toch geen zin bij hem. Weglopen werkt bij hem tot nu toe het beste. Maar ik denk dat het per hond verschilt. Hij is nu ongeveer 1,5 jaar en heeft echt zijn streken warvan dit er een is.
Het is voor mij alleen heel erg wennen weer, want ik heb al een lange tijd geen jonge hond meer gehad. En ik ben gewend van mijn andere honden dat ze meteen komen als ik ze roep.

Nou precies dat. Ophalen heeft echt geen zin bij Tobi. Die maakt daar meteen een spelletje van

Miranda schreef:

Marjoleine schreef:Ik kan me nog vaag herinneren (gek, hoe je dat vergeet) dat Jet soms niet kwam en dat ik me dan demonstratief omdraaide en wegliep. Dat werkte als de brandweer

Deed ik bij jonge Skadi ook

Even je eigen plan trekken? Ging ik er als een háás vandoor.
Later riep ik er "nou, dag hoor!" bij.
Tegenwoordig is "nou, dag hoor" een signaal dat ze zich als een haas moet omdraaien en d'r pootjes bekant moet breken in de haast om bij mama te komen

Hangt dus blijkbaar erg van het ras af maar die mama-klitten, daar werkt het bij

Wij hebben dan weer als nadeel dat Rinne nooit naar mij luisterde en nu Dinthe ook weer nauwelijks. Als ik dan (min of meer) boos word zit ze echt "guttegut, jij ook altijd".
Ik voorzie dat Loulou dat ook gaat doen. Die zit nu elke morgen voor het keukenraam mama uit te zwaaien. En nee, dat ben ik dan dus niet.

Mijn enige troost is dat Jet alleen naar mij luistert en Mir soms tot waanzin drijft. Mooi. Weet zij ook eens hoe dat voelt.

Marjoleine schreef:

Miranda schreef:Even je eigen plan trekken? Ging ik er als een háás vandoor.
Later riep ik er "nou, dag hoor!" bij.
Tegenwoordig is "nou, dag hoor" een signaal dat ze zich als een haas moet omdraaien en d'r pootjes bekant moet breken in de haast om bij mama te komen

Hangt dus blijkbaar erg van het ras af maar die mama-klitten, daar werkt het bij

Ja. Al keek ik lelijk op mijn neus toen ze een spelletje ging maken van de auto ingaan na een wandeling.

Wandeling gehad in het bos, terug naar de auto, en dan gaan lopen klieren. Alles, behalve de auto in gaan
Nou, dáár wist ik wel raad mee Verstand van honden, hè
Dus ik stap in de auto, en reed weg. Gniffelend in de achteruitkijkspiegel kijkend.
Maar van de blinde paniek die ik verwachtte was geen sprake. Ze haalde nog nét niet haar schouders op, draaide zich om en huppelde terug naar het bos

Bij het de auto ingaan na de wandeling ben ik dus maar met pensstaafjes gaan werken

Miranda schreef:Bij het de auto ingaan na de wandeling ben ik dus maar met pensstaafjes gaan werken

Ik heb ooit in een kop-staart-botsing gezeten met honden achterin en eigenlijk vanaf die tijd geef ik wat lekkers bij het instappen, om die auto leu te maken.
Jet is de eerste die dat niks boeit, die geeft niet om eten. Maar alle anderen vinden dat een héél goeie reden om snel in te stappen

Marjoleine schreef:

Miranda schreef:Bij het de auto ingaan na de wandeling ben ik dus maar met pensstaafjes gaan werken

Ik heb ooit in een kop-staart-botsing gezeten met honden achterin en eigenlijk vanaf die tijd geef ik wat lekkers bij het instappen, om die auto leu te maken.
Jet is de eerste die dat niks boeit, die geeft niet om eten. Maar alle anderen vinden dat een héél goeie reden om snel in te stappen

willem vind de auto ook niet per sé nodig. hij snapt inmiddels dat het een noodzakelijk kwaad is. zijn mazzel is dat de hele achterkant van de auto geblindeerd is en ik hem dus niet zie als ik de klep dicht doe en bang was voor een geplet pupje dus steeds stukjes koek/worst in de achterbak strooi zodat ik zeker weet dat hij niet bij de klep is als die dicht gaat.

de auto in gaan is nu een stuk minder stom