Het HondenForum

Ik ben eens benieuwd.

ik heb een Willem. Perfect ventje, luistert top, heeft natuurlijk zijn dingetjes zoals nog ff een keer een blaf als hij iets niet mag en eindeloos stiekem onze sloffen naar zijn mand slepen (zonder te slopen) maar dat is het wel een heel eind. hij loopt los, kom altijd braaf meteen terug en als er iemand aankomt is hij wel enthousiast, maar ook goed terug te roepen. ook als hij met andere honden aan het spelen is.

het kind is nu 3 maanden.

nu heb ik met mijn vorige honden nooit zo enorm ingezet op strakke gehoorzaamheid in het begin, maar ik hem ook nooit iets van de zogenaamde puberteit gemerkt.

als ik mensen over willem spreek zijn ze regelmatig onder de indruk van zijn luistercapaciteiten en aandacht voor mij.

maar de ene helft zegt: dat gaat nog wel over..
de andere helft zegt: dat stopt echt niet zomaar


dus de vraag: hoe hebben jullie het groot worden van jullie pup ervaren als deze als pup echt superbraaf was? kwamen die bananen en middelvingers alsnog? of niet?

nou ja, kom maar op met die ervaringen!

Bij Elco kwamen de bananen inderdaad na een heel brave eerste pup-periode. Vanaf ruim een half jaar werden andere honden interessanter dan ik. En dat vindt hij eigenlijk nog steeds, al is hij wel steeds beter terug te roepen

Fotogravinnetje schreef:Bij Elco kwamen de bananen inderdaad na een heel brave eerste pup-periode. Vanaf ruim een half jaar werden andere honden interessanter dan ik. En dat vindt hij eigenlijk nog steeds, al is hij wel steeds beter terug te roepen

hoe oud is hij nu?

M@scha schreef:

Fotogravinnetje schreef:Bij Elco kwamen de bananen inderdaad na een heel brave eerste pup-periode. Vanaf ruim een half jaar werden andere honden interessanter dan ik. En dat vindt hij eigenlijk nog steeds, al is hij wel steeds beter terug te roepen

hoe oud is hij nu?

2,5 jaar. Vrees dat ik hem toch te vaak succes heb laten halen...

eigenlijk geen bananen hier, het was meer dat wij toen ze pup waren meer bezig waren met trainen en commando`s, wij hebben na de puppycursus gen vervolgcursus gedaan en alles ging prima. Op een gegeven moment verslapte onze aandacht een beetje maar toen hebben we de lijntjes weer wat aangetrokken en verder geen problemen ervaren.

Tara schreef:Nee, ik heb hier nooit recalcitrante puberhonden gehad.
Het stoutste dat ik heb gesignaleerd was Oop in zijn jonge jaren, dan kwamen zijn moeder en zusje logeren en dan deed hij soms heel stoer alsof hij me niet hoorde. ("Nee joh, ik luister helemaal niet naar vrouwtje. Ik luister nooit naar vrouwtje") Maar dat was onschuldige stoerdoenerij van een jonge reu die, vanwege uitzonderlijke braafheid, van mij best een beetje stout mocht zijn.
Verder eigenlijk niets. Hier altijd best brave hondjes die nog veel braver worden naarmate ze ouder worden.
Op heel hoge leeftijd (13+) besloot Oop dat het feit dat hij slechter begon te horen soms ook een argument kon zijn om me even niet meer te willen horen, dan deed hij net of hij gek was. Dat mocht, op een bepaalde leeftijd leven ze boven de wet omdat ze dat verdiend hebben. Niks moet meer en alles mag.

ik heb er ook echt serieus moeite mee om te kunnen geloven dat er ook maar één gen in willem zit die mij in de zeik zou willen nemen. ik kan mij er gewoon niks bij voorstellen maar dan ga je natuurlijk een keer nat...

in huis is hij ook véééél balsturiger dan buiten.

Ik ben ook benieuwd. Charlie was vreselijk, ook als pup al
De rest kwam op een lastige leeftijd, zo rond een maand of negen. Dat was wel aanpoten.

Jaap is nu vier maanden. We hadden vooraf afgesproken dat hij gewoon lekker pup mag zijn.
Bij charlie waren de verwachtingen hoog, wilde ik het allemaal goed doen en kwam er dus ook druk op te staan.
Dat is er bij jaap niet, past ook totaal niet bij hem.
Vooralsnog luistert hij buiten voortreffelijk, houdt hij ons goed in de gaten en is moeiteloos terug te roepen van andere honden.
Ook weet hij precies hoe andere honden te benaderen en wanneer ze niet op hem zitten te wachten.
We gaan het zien.

dagmar88 schreef:.
Ook weet hij precies hoe andere honden te benaderen en wanneer ze niet op hem zitten te wachten.
We gaan het zien.

hier ben ik misschien nog wel het meest verbaasd over.

willem vliegt op zo'n chinees naakthondje maar dan met haar ( ) af. hij is een pup dus redelijk grenzenloos zou je denken dus ik hou mijn hart vast...

chineesje zegt nog vóórdat der wilhelm bij haar is IIIIEEEEKKKK

en die doldwaze labrador van mij gaat in de ankers, je ZIET hem denken "oh, niet leuk? oke " draait om en gaat iets anders doen

Alex was van dag 1 een super hond, ik wacht nog steeds op de bananen periode met hem........... hij is nu 11,5 jaar
Vusi ........... die heeft van maand 3 tot 9 dikke, lange bananen gehad en een middelvinger? ze liep constant op 3 poten
Maar nu is ze 1 jaar en 9 maanden en een lekkere hond boordevol energie, af en toe dreigen de bananen weer in de oren te springen maar het gaat super goed met haar

mag ik de conclusie trekken dat als hij zich over een maand of 4 nog gedraagt (dan is hij 7 maanden) dat het gevaar geweken is? *engel*

het is wel een vent he, dan weet je het nooit.

Ik heb nog nooit honden gehad die in de ''pubertijd'' kwamen, maar ik geloof dan ook niet zo in de term pubertijd, zie het meer als de honden worden ouder dus durven meer en gaan er meer zelfstandig er op uit. Worden ze te zelfstandig naar mijn zin dan spring ik daar direct op in en tot op heden werkt dat altijd heel goed.

Met de meeste honden nooit iets van gemerkt. Poing is nu hier, hij is 9 maanden en ontzettend braaf. Hij weet wat er mag en wat er niet mag, en dat accepteert hij zonder morren. Zo zijn al mijn honden eigenlijk. Ze weten dat ze geen ruimte krijgen voor onzin, dat weten ze vanaf dat ze pup zijn. Ik ben helemaal niet zo dat ik mijn honden hard behandel, juist niet, maar als ik een commando geef moeten ze dat opvolgen en daar zijn nul uitzonderingen op.

1 keer had ik een hond en die heeft vanaf 6 maanden tot ze dood ging ge'pubert'. Wat een verschrikking vond ik dat. Onbetrouwbaar appèl. Ik denk toch dat dat deels haar karakter was en deels ook misschien tekortkoming van mijn kant.

Sas schreef:het is wel een vent he, dan weet je het nooit.

oh ja

Ik denk dat de eerste 8 weken heel belangrijk zijn.
Alex kwam van een super fokker, alles relaxed, met veel dingen en situaties kennis gemaakt etc.
Vusi heeft de eerste 8 weken in een kennel van 2 X 3 meter gezeten, met een paar andere honden erom heen. De eerste 6 weken met mams en broertjes en zusjes, toen werd ze ziek (Parvo) en bij de moeder weggehaald, 3 van haar broers en zussen waren al weg.
Ze heeft de laatste 2 weken bij een jongere Mastief in de kennel gezeten. Af en toe werd ze op het binnenplaatsje los gelaten waar ook een kind van 4, een poes en wat kippen rond liep. Maar ze heeft niets van de buitenwereld gezien.
Ze is lange tijd erg onzeker geweest, nu loopt ze veel los op lange wandelingen en ik merk nu dat het eraf begint te slijten, maar het duurt lang en ik heb enorm veel geduld.

Mahru was een superbrave pup, veel aandacht voor ons buiten en luisterde eigenlijk altijd wel goed.
We hadden haar vanaf 16 weekjes trouwens, die eerste periode was voor haar in het asiel en bij een opvanggezin die niet met haar hebben getraind maar gewoon lekker gewandeld.

Toen ze wat ouder werd (puberteit?) werd ze iets koppiger maar dat is ook gewoon haar karakter gebleken. Ze is nu bijna 2 en nog lang niet volwassen maar haar karakter ontwikkelt zich heel subtiel dus ik verwacht ook geen verrassingen meer.
Ze heeft wel wat jachtinstinct maar daar waren we dankzij Jura op voorbereidt en dat heeft ook geen problemen opgeleverd. Zelfs op een spoor is ze nog heel goed terug te roepen. En de paar keer dat ik niet oplette en ze echt wegspurtte de bosjes in achter een geur aan, stond ze uit zichzelf binnen 30 seconden weer bij me. Niks aan de hand dus.

Marco heb ik vanaf 4 maanden en die heeft nooit bananen in zijn oren. Hij is ook graaf bij mij.

Jantje heb ik vanaf 6 maanden en die bananen vind hij veel te prettig denk ik. Hij is nu 1 jaar en 9 maanden en luisterd redelijk goed. Op cursus is hij de ster van de groep. Maar ik vermoed daarbuiten dat de groep wel van hem wint kwa luisteren. Maar ik heb nog steeds goeie hoop.

Oh en Marco is nu 3 jaar

Justy is ook altijd zo'n makkelijk ventje geweest. Rond 6 maand ofzo werd hij heel druk maar bleef wel braaf. Nooit een etterbak geweest of last gehad van de zogenaamde pubertijd. Na 1,5 jaar was het drukke er af en is hij de makkelijkste hond voor mij. Zoals jij Willem beschrijft was hij ook. Het kan natuurlijk nog komen maar zou er niet zozeer vanuit gaan.
Maar goed hij is nu 7, 5 jaar dus misschien heb ik ook wel alles verdrongen

M@scha schreef:mag ik de conclusie trekken dat als hij zich over een maand of 4 nog gedraagt (dan is hij 7 maanden) dat het gevaar geweken is? *engel*

Ik zou de grens op 1 tot 1,5 jaar zetten.

Bij de mechels(4x) heb ik wel gemerkt dat tussen pakweg 6-18 maanden ze wel eens kijken of dat ene misschien nu toch wel ineens kan. Maar dan spreek je over gedragingen van 1x per week of maand en that's it. Je merkt er niet veel van.

Hippo was als pup lekker eigenwijs, tussen de 6-20 maanden was het een ramp, tenenkrommend, bloed onder je nagels.... Vanaf dat hij een jaar of 2 was, ging dat vrij vlot weer over. Sindsdien zit er gewoon 'een kop op', maar dan kan je er meestal om lachen en is het niet meer vervelend.

De dobermanns waren als pup vaak voorbeeldig tot een maand of 5-6. Daar merkte je ook dat ze vanaf 6-18mnd vaak de grens op zochten en dat het erna echt wel makkelijker werd.
Nu is een hond een individu, maar denk dat het ook wel met het ras te maken heeft in hoeverre ze een puberteit hebben.

Gezien Willem's leeftijd kan je sowieso nog een maand of 2 achterover zitten

Hier liep in de buurt ook een enorm braaf labrador pupje, jaloers dat ik was! Inmiddels loopt hij met halti ipv los en kan hij niet meer met alle reuen niet meer jaloers.
Niet om je bang te maken hoor ik ken ook leuke labrador pupjes die zo zijn gebleven.

Apple is trouwens altijd wel redelijk gehoorzaam geweest en gebleven. Als pup liep ze zelden aan de riem. Met als gevolg dat ze pas na 2 jaar fatsoenlijk aan de riem leerde lopen Maar er zitten dingen in die ik er lastig uit krijg. Als ik niet oplet rent ze naar ieder mens. Maar goed met een beetje opletten en onder appèl zetten is dat ook allemaal niet zo erg. Ze is niet slaafs, nooit geweest en zal ze ook nooit worden. Wel was ze als pup onvermoeibaar en daardoor vaak overprikkeld, nooit rust in de kont. Ik ben blij dat ze daar overheen is gegroeid.
Een corgi zet trouwens regelmatig een middelvinger op, je moet ook absoluut consequent blijven. Het zijn anders enorme regelnichten die zo de hele regie overnemen als je niet uitkijkt.

Neeltje schreef:

M@scha schreef:mag ik de conclusie trekken dat als hij zich over een maand of 4 nog gedraagt (dan is hij 7 maanden) dat het gevaar geweken is? *engel*

Ik zou de grens op 1 tot 1,5 jaar zetten.

Bij een reu zeker inderdaad meestal gieren de hormonen door het lijf rond die leeftijd.

Bij Frodo kwamen de banaantjes met een maand of 7 maar alleen als ik hem zonder Biko meeneem. Dan zijn andere honden en mensen interessanter dan terugkomen bij je mensenmoeder maar het gaat langzamerhand beter, veel likjes smeerkaas en goedzo's doen wonderen. Is Biko erbij dan luistert hij als een tierelier.

Hier niet meegemaakt... ze staan gelijk klaar voor actie. Ik vond overigens de reuen altijd t best luisteren en gierende hormonen heb ik nooit waargenomen ook al had ik een intacte teef thuis.

Bij de andere nooit last van gehad. Vooral Ivy was het superbrave meisje altijd. Lewis is wel heel anders, dus ben benieuwd wat hij gaat doen. Tot nu toe is die heel braaf, als ik fluit komt die direct..zelfs als die een konijntje ziet Maar ja hij is nu pas 6 maanden

Diesel was ook superbraaf als klein pupje, tot de puberteit kwam. Heeft nog lang geduurd, toen hij 2 jaar was had hij ook nog last van niet luisteren en stoute acties

Mila was ook zo'n braaf pupje en bij haar heb ik ook niets van een puberteit gemerkt. Wel dat ze wat duidelijker haar eigen mening kreeg en soms wat eigenwijzer was, maar uiteindelijk deed ze dan wel wat ik zei. Nu heeft zij nooit erg veel interesse in andere honden gehad of in vreemde mensen, dus dat was sowieso nooit een punt. Ze heeft wel af en toe haar buien dat ze wat minder goed luistert, maar dat uit zich bij haar vooral in het langzaam en zuchtend doen (ze moet dan wel even laten weten dat ze het stom vindt), maar eigenlijk niet in het negeren van mijn commando's.

Amy kreeg ik tijdens haar puberteit, maar die had nog geen idee wat luisteren was en is sowieso een veel zelfstandiger typje. Toch heb ik bij haar nooit echt gemerkt dat ze lak aan me had; als ze jaagt, is ze niet meer bereikbaar, maar afgezien daarvan is ze eigenlijk altijd best gehoorzaam en volgzaam geweest.

Shira is een superbrave pup geweest. Ik heb er niet veel druk op gezet maar uit zichzelf was ze vol aandacht voor mij. Ik heb dat wel aangegrepen om er bepaalde dingen muurvast in te krijgen zoals hierkomen. Ik kon haar overal vandaan roepen. En je voelt het al aankomen, nu niet altijd meer. Vanaf een maand of 8 a 9 werd ze wat vrijer. gingen dingen sneller vervelen. Dus ging ze zelf dingen uitvinden. Dat tij heb ik kunnen keren. Nu is ze 14 maanden ongeveer en als ze samen met Nola is durft ze best wel eens niet te komen als ik roep. En ze kijkt me nog eerst aan ook he voordat ze de andere kant op kuiert.

wat ik dan doe is wat ik met de andere honden nooit heb gedaan, maar ik ga bij haar wel echt op m'n strepen staan. niet boos ofzo. Maar ik ga haar ophalen, en ze heeft nog niet echt het lef om dan verder weg te rennen. Ik ga naar haar toe, roep haar de laatste meter bij me en dan is ze braaf en krijg ze een stukje frikandel

Het punt bij mij is dat ik behalve van Buck nooit van een van m'n honden strakke gehoorzaamheid heb verwacht. Dus als ze luisterden viel dat enorm mee haha. En naarmate ze ouder werden ging alles vanzelf. En gingen ze heel goed luisteren.

Maar met Shira ben ik zo verwend qua braaf dat als zij niet luistert het gelijk een tegelvaller is. dan sta ik echt zo en vind dat ook veel erger. Met Shira en Buck samen of met haar alleen luistert ze beter. Nola gooit roet in het eten, dat mag ik toch wel aanvoeren als extra handicap. En Nola alleen gaat ook super. Maar samen zijn het een paar draken. maar ook dat gaat over weet ik uit ervaring.

Ik zit er nu middenin. Tobi liep altijd al los, iedereen was onder de indruk dat hij zo goed bij ons bleef en altijd (oké 9 van de 10 keer) kwam als we hem riepen. Hij was heel snel zindelijk, heeft werkelijk niets in huis gemold en dit terwijl er regelmatig schoenen en sloffen blijven slingeren.

Nu sinds een week dikke bananen. Hij is nu ruim vijf maanden. En vind het 'hier komen' echt niet nodig

Moet wel zeggen dat dit niet elke wandeling is. De ene keer gaat het perfect en de andere keren is het huilen met de pet op.