Het HondenForum

Mijn honden. Ik snap het niet zo goed. Als ik aanstalten maak om te vertrekken, willen ze altijd heel graag mee. Maar als ze zien dat ik een tuig pak ipv een halsband, dan maken ze zich weer uit de voeten en moet ik ze zeker 2 keer met klem roepen voor ze zich gedrukt bij me komen melden om het tuig aan te trekken. Als het eenmaal aan is, zie ik er niets meer aan. Ze willen toch wel graag mee, tuig of niet.
Het type tuig doet er niet toe. Ik gebruik goed passende tuigen met veel bewegingsvrijheid maar ik heb verschillende tuigen gehad en ze reageren op alles het zelfde.

Tijdens hardlopen en fietsen vind ik een tuig makkelijker, omdat ze dan niet over de lijn heen stappen. En daarnaast zit er verlichting op het tuig. Dus ik blijf ze wel gebruiken. Maar ik vind het opmerkelijk, want een tuig lijkt me veel prettiger zitten dan een halsband.

Herkenbaar?

Gewoon aantrekken, ze accepteren het vanzelf.

Heel herkenbaar. Ik gebruikte bij Sterre ook een tuig als ik ging fietsen met haar. Ook altijd zo gauw ik het tuigje van de haak pakte, oortjes naar achteren en rechtsomkeer naar binnen. En precies als bij jou zo gauw het aan was geen vuiltje meer aan de lucht. Sterre vond verder eigenlijk nooit iets eng of spannend dus ik heb er ook nooit iets van begrepen.

Carlo_040 schreef:Gewoon aantrekken, ze accepteren het vanzelf.

Tuurlijk ze accepteren het wel, maar het wordt niet minder, het is al 3 jaar zo.

Sterre schreef:Heel herkenbaar. Ik gebruikte bij Sterre ook een tuig als ik ging fietsen met haar. Ook altijd zo gauw ik het tuigje van de haak pakte, oortjes naar achteren en rechtsomkeer naar binnen. En precies als bij jou zo gauw het aan was geen vuiltje meer aan de lucht. Sterre vond verder eigenlijk nooit iets eng of spannend dus ik heb er ook nooit iets van begrepen.

OK hier precies hetzelfde! Het is niet zo dat het aantrekken zelf bedreigend voor ze is (voorover buigen en gemorrel aan hun lijf) want ik kan normaal alles met ze doen zonder dat ze het vervelend vinden. In tegendeel, want aandacht is altijd fijn. Behalve als er een tuig wordt aangetrokken dus.
Ze hebben het ook niet als ik een reflectiehesje aantrek, terwijl dat dezelfde handelingen zijn.

Misschien is een tuig helemaal niet zo comfortabel voor ze als we denken.

Hier ook precies hetzelfde met 1 hond. Een halsband loopt ze zo in,maar een tuig.. maakt niet uit welk soort tuig. En toch gaat er hier al 3 jaar 2x per dag een tuig om, zodra die om is is er ook niks meer aan de hand maar eerst dus de hond 'vangen'. Hetzelfde met de winterjas ivm met medische redenen.

Buster vond het de eerste keer (al lang geleden) ook niks. De druk, of gewoon dat er iets om zijn buik zat was raar. Nu na de eerste twee keer ofzo, is het niks raars meer. Luca gaag ook graag jn haar tuigje, doet al meteen haar heefdje erdoor. Ze zijn dol op wandelen.

Best vreemd dus eigenlijk dat jou honden het nog steeds vreemd vinden om het tuigje aan te doen.na 3 jaar. Misschien is er 1 hond die het niks vind, en de ander dat voorbeeld over neemt? Ik vind het wel vreemd gedrag eigenlijk.

Wacht je wel totdat ze zelf hun hoofdje erin doen, of hun hoofdje niet weg bewegen? En dat eventueel eens gaan belonen met wat lekkers?
Of als ze hun hoofdje weg bewegen, met iets heel lekkers, het hoofdje erin sturen?

Emma schreef: Wacht je wel totdat ze zelf hun hoofdje erin doen, of hun hoofdje niet weg bewegen? En dat eventueel eens gaan belonen met wat lekkers?
Of als ze hun hoofdje weg bewegen, met iets heel lekkers, het hoofdje erin sturen?

Nee ik trek t zonder pardon aan. Ik ga ze ook niet lokken, want als ik vind dat t tuig aan moet, dan gaat ie gewoon aan. Lokken met voer haalt ook de oorzaak niet weg dat ze het tuig niet aan willen. Ik denk dat ze niet een hekel hebben aan het tuig omdat ze honger hebben

Paisley schreef:

Emma schreef: Wacht je wel totdat ze zelf hun hoofdje erin doen, of hun hoofdje niet weg bewegen? En dat eventueel eens gaan belonen met wat lekkers?
Of als ze hun hoofdje weg bewegen, met iets heel lekkers, het hoofdje erin sturen?

Nee ik trek t zonder pardon aan. Ik ga ze ook niet lokken, want als ik vind dat t tuig aan moet, dan gaat ie gewoon aan. Lokken met voer haalt ook de oorzaak niet weg dat ze het tuig niet aan willen. Ik denk dat ze niet een hekel hebben aan het tuig omdat ze honger hebben

Nou ja, je kan er op die manier wel een positieve associatie mee leggen. Als ik een hond had, die bij een paar keer, of meteen de eerste keer, zou weglopen voor een tuig, zou ikzelf zeker proberen een leuke associatie aan het tuig te geven. Als je ook het tuig gewoon maar aantrekt, terwijl je ziet dat de kop al weggedraaid wordt, zou ik zelf even rust in mezelf brengen en geduldig en ontspannen zowel de hond als ik het tuig rustig aandoen. En ja evt. Als de hond het echt wil vermijden, met iets lekkers erbij, rustig het tuigje om doen.

Gewoon plotsklaps boem tuig om,kan een beetje weerstand opwekken. Tenminste dat kan ik er mij zelf van voorstellen.

Hier geen enkel problemen met tuigen. Ze wandelen ermee, fietsen ermee en trainen er pakwerk mee (als jonge hond)

Ik weet wel dat het uit kan maken welk tuig ze aan hebben hier, sommige tuigen vinden ze niet fijn.

Emma schreef:
Nou ja, je kan er op die manier wel een positieve associatie mee leggen.

...


Gewoon plotsklaps boem tuig om,kan een beetje weerstand opwekken. Tenminste dat kan ik er mij zelf van voorstellen.

De positieve associatie hebben ze al, want we gaan namelijk uit Maar in het begin heb ik het wel geprobeerd hoor, maar ik vang bot met koekjes. Ze willen gewoon geen tuig.
Dat laatste is het probleem niet, want op diezelfde manier trek ik een reflectie hesje aan, ros ik ze droog met een handdoek of ik neem ze onder handen met een borstel
Het probleem is echt het tuig zelf, niet de actie van het omdoen.

Tamara81 schreef: Ik zou het erg rot vinden als het niet zo fijn blijkt te zitten voor de hond als wij denken. Ik had het idee dat ik er juist goed aan deed om een tuigje te gebruiken (geen plotselinge klap aan de lijn als de hond ergens van schrikt of het eind van lijn bereikt)
Ik heb gelezen dat de hals van de hond even gevoelig is als de hals van de mens, en dat een halsband schadelijk zou zijn voor bepaalde klieren en de wervels.

Dat laatste is natuurlijk alleen schadelijk als je eraan rukt of de hond dat toestaat. En ik merk dat ik eigenlijk veel vaker spanning heb op de lijn met een tuig dan met een halsband. Ik ben net weer terug van een rondje en heb er even op gelet, maar als mijn honden willen snuffelen op een plek waar ik niet wil dat ze plassen (bijvoorbeeld een tuin waar we langs lopen) dan laten ze zich eigenlijk heel moeilijk uit koers krijgen met een tuig. Met een halsband kun je beter bijsturen merk ik hier.
Normaal laat ik ze uit aan een halsband, maar in het donker gebruik ik een tuig omdat er lampjes op zitten.

Dat een hals van een hond zo gevoelig is, geloof ik eigenlijk niet zo. Veel honden hebben er totaal geen moeite mee om echt hard te trekken aan een halsband. Dat doen ze toch echt zelf

Ja, Tallie vindt het ook niet leuk. Een jachtlijn steekt ze haar kop zo door maar als ik met een tuig aankom staat ze erbij alsof ze een schop heeft gehad. Ze is dan nog net te braaf om er voor weg te lopen, maar het verschil is duidelijk. Zodra het ding vast zit is het ook goed.

Csiva is ook niet zo gek op dr tuig. Terwijl Dumas veel liever een tuig heeft dan een halsband. En Luca maakt het geen ruk uit.

Gioia kruipt altijd in elkaar als ik het tuig pak. Of eigenlijk het liefst achter de bank.
Ik heb geprobeerd haar met een koekje zelf haar hoofd erdoor te laten steken, maar hoe lekker het koekje ook was, ze keek gewoon de andere kant op

Nu zet ik haar met haar kont tegen een muur aan en mik snel het tuigje over haar hoofd heen.

Komt me bekend voor. Ik had voor Diesel eerst een nylon instaptuig, maar dat vond hij echt niet fijn (schuurde met zijn dunne vacht) en zodra hij het tevoorschijn zag komen dook hij onder de tafel. Ook schudde hij zich steeds uit met dat tuigje om. Nu heb ik een tuigje van hurtta met zachte bandjes en daarbij heeft hij het niet.

Ik heb het Elco geleerd dmv positieve associatie. En dan is uit gaan blijkbaar toch net te laat na het omdoen om voldoende als postieve associatie te werken. Ik ben dus met brokjes en een commando gaan werken. Nu steekt hij z'n kop in elk tuigje dat ik hem voorhoud

Faye heeft juist een hekel aan halsbanden. Dat stomme lusje om je hals met druk op de keel/nek? Ik weet niet waarom precies, maar ze vind het echt helemaal niks. In het begin had ik geen fijn tuig (instaptuig) maar alsnog vond ze dat veel fijner dan een halsband. Dat merkte ik al snel, want met wandelen liep ze veel vrolijker mee en met omdoen was ze minder aangedaan. Toen ik een nieuw tuig had (nieuwe model hurtta Y) dat haar lekker zat vond ze het een stuk fijner nog, dat vorige tuig was het toch ook niet helemaal.

Het over de kop heen halen vind ze eigenlijk nog het vervelendst, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Ik hoor vaak mensen zeggen dat honden het niet fijn vinden omdat ze een poot moeten optillen, maar daar heb ik bij Faye heel snel het woord 'pootje' aan gekoppeld en ze tilt nu gewoon zelf al haar pootje op. Voor Faye dus juist een tuigje.

Mijn hond vind zijn tuigje verschrikkelijk. Hij kruipt weg. Ondanks dat hij er niet in hoeft te stappen want ik heb een perfect fit tuig die in met klipjes vastmaak.
Zijn afschuw is zo groot dat hij nu ook een hekel heeft gekregen aan de gewone halsband. Hij kruipt dan ook weg.
Als ik zijn tuigje aan doe gaat hij met zijn kontje omhoog staan en met zijn voorpootjes gestrekt naar voor.
Eenmaal het tuigje aan is de angst weg. Nu moet ik er ook wel bij zeggen dat ik een koppelstukje tussen tuig en halsband heb want als de hond niet mee wil en ik hem mee moet trekken dan trek ik het tuigje overde kop uit .
Gelukkig loopt hij meestal wel mee maar ik wil voorkomen dat hij uit zijn tuig komt dus vandaar dat hij op lange wandelingen in het tuig met koppelstukje loopt.

Ik zou eens kijken of ze het associëren met de activiteit, dus een keertje niet hardlopen of fietsen met het tuig, maar gewoon wandelen en los lopen of naar de dierenwinkel om iets lekkers uit te zoeken. Jack heeft een tuig, welk tuig dan ook, zijn hele leven vreselijk gevonden, verzette gewoon geen stap met een tuig om, dus het was ook vrijwel onmogelijk om 'leuke dingen' te gaan doen met dat tuig, terwijl het Toto en Lilo helemaal niks uitmaakt. Ik zou die twee in een zwarte-pietenpak kunnen hijsen en dan lopen ze nog net zo vrolijk mee naar buiten. Ik denk dat het bij Jack de associatie was van in de auto rijden waarbij er dus altijd een tuig omging, en hij had heel veel last van reisziekte. De enige keren dat hij wel vrolijk met tuig rondwandelde was als we na een autorit op de plaats van bestemming waren, bij voorkeur een vakantie op de Veluwe ofzo.

Blafke schreef:Mijn hond vind zijn tuigje verschrikkelijk. Hij kruipt weg. Ondanks dat hij er niet in hoeft te stappen want ik heb een perfect fit tuig die in met klipjes vastmaak.
Zijn afschuw is zo groot dat hij nu ook een hekel heeft gekregen aan de gewone halsband. Hij kruipt dan ook weg.
Als ik zijn tuigje aan doe gaat hij met zijn kontje omhoog staan en met zijn voorpootjes gestrekt naar voor.
Eenmaal het tuigje aan is de angst weg. Nu moet ik er ook wel bij zeggen dat ik een koppelstukje tussen tuig en halsband heb want als de hond niet mee wil en ik hem mee moet trekken dan trek ik het tuigje overde kop uit .
Gelukkig loopt hij meestal wel mee maar ik wil voorkomen dat hij uit zijn tuig komt dus vandaar dat hij op lange wandelingen in het tuig met koppelstukje loopt.

Kont omhoog en voorpoten gestrekt is een spelbuiging. Dus of hij maakt er een geintje van, of hij vindt het echt eng en gebruikt die spelbuiging als een soort kalmeringssignaal. Ik zou eens kijken wat hij doet als je zelf op je knieën gaat als je het tuig laat zien voor je het omdoet, terwijl je met je kont in de lucht schudt.

En als je je hond mee moet trekken gaat er toch ergens iets mis, denk ik, dus misschien een stapje terug en bijvoorbeeld een tijdje alleen kortere snuffelrondjes in de buurt waarbij je hem voorop laat lopen en dus ook laat bepalen wanneer je weer terug loopt naar huis.

Lily houdt ook niet van haar tuig. Ze krimpt in als ze het ziet en bij het wandelen staat ze heel vaak stil. Laatst had ik Per ongeluk haar halsband om gedaan, en ze bleek veel beter te lopen. Nou prima toch, dan voortaan halsband. Ik deed haar het tuig om om de nek te beschermen, maar ze heeft een heel stevig gespierde nek en ik heb het idee dat ze echt geen last heeft van haar halsband.

Alfil is ander verhaal. Die heeft een heel schraal nekje. Omdat hij meer de neiging heeft om te trekken met tuig, gaat hij daarmee hoesten. Het drukt op zijn luchtpijp. Bij hem gebruik ik daarom sowieso liever de halsband.

Bij Oor maakt het een wereld van verschil of een tuigje over haar hoofd gaat. Dat vindt ze gewoon niet fijn. Haar eerste tuigje vond ze ook niet zo leuk, waardoor ik hem zelden gebruikte en daarna werd ie te klein en heeft ze jaren alleen een halsband gehad. Deze zomer heb ik vanwege vakantie toch tuigjes aangeschaft, een gewone omdat me dat op de camping veiliger leek aan een lange lijn dan een halsband, en een antitrektuig omdat ze op onbekende drukke plekken veel trekt en al helemaal extra veel als ik ook nog eens met andere mensen ben. Er zijn toen in korte tijd vele tuigjes de revue gepasseerd omdat ik als via internet en marktplaats kocht en sommige modellen of maten steeds verkeerd waren. Dus er is heeeeel veel gepast zonder dat ze het na het passen hoefde te dragen, onder begeleiding van heeeeeel veel lekkers. Et voila, nu vindt ze geen enkel tuig een probleem meer!

Hier lopen ze allebei bijna altijd met een tuig, ze hebben hier totaal geen problemen mee.

Hanneke2 schreef:Ik zou eens kijken of ze het associëren met de activiteit, dus een keertje niet hardlopen of fietsen met het tuig, maar gewoon wandelen en los lopen of naar de dierenwinkel om iets lekkers uit te zoeken.

Doe ik ook wel hoor. Het ligt niet aan de actie, hardlopen en fietsen is een feestje voor ze.
Ik denk na al deze ervaringen dat ik maar ga proberen om minder vaak een tuig te gebruiken. Het is voor veel honden een stom ding, blijkbaar

Paisley schreef:

Emma schreef: Wacht je wel totdat ze zelf hun hoofdje erin doen, of hun hoofdje niet weg bewegen? En dat eventueel eens gaan belonen met wat lekkers?
Of als ze hun hoofdje weg bewegen, met iets heel lekkers, het hoofdje erin sturen?

Nee ik trek t zonder pardon aan. Ik ga ze ook niet lokken, want als ik vind dat t tuig aan moet, dan gaat ie gewoon aan. Lokken met voer haalt ook de oorzaak niet weg dat ze het tuig niet aan willen. Ik denk dat ze niet een hekel hebben aan het tuig omdat ze honger hebben

Nouja, toch is het het proberen waard. Een andere situatie maar ik merkte met Skittles toen ie net hier was dat er allerlei dingen heel spannend waren voor hem. Als ik hem dan zonder plichtplegingen gewoon werktuigelijk toch meenam in de situatie vond hij die zelfde situatie er de volgende keer niet minder spannend om. Voor hem veranderde er niets. Maar als ik hem de tijd gaf om in zijn eigen tempo aan het ding te wennen, dan verliep het heel anders. Ik lokte hem bijvoorbeeld met snoepjes, gaf ook wel wat druk op de riem, maar ik liet hem zélf beslissen of hij het trappenhuis ni durfde, of de kamer van de dierenarts, of onder de douche kwam staan. Zolang hij zélf die drempel over ging was het de keer erna ook ok. En dat is dus ook gebeurd toen ik Oor haar nieuwe tuigjes ging passen. Dus misschien toch maar eens hen zelf de controle geven over de tuigjes en kijken of hen die stap zelf kunt laten nemen met behulp van heel veel lekkers?

Milo heeft hem altijd om, die vindt een halsband niet fijn aan de flexibiliteit bijvoorbeeld. Korte lijn wel.


Maar Jolie en nu ook Peer, lopen echt weg voor het tuig.

mijke schreef: Nouja, toch is het het proberen waard.

Ja kan. Ik kan m ook gewoon aantrekken Twee opgewonden honden in de gang die wel uit willen, maar geen tuig, maar wel eten, nu graag. Dat wordt een heel ballet wat nergens toe leidt.
Ik hoef niet perse het gedrag om te buigen. Als ze een tuig stom vinden, mogen ze dat best laten merken. De oorzaak wil ik wat aan doen, niet t gedrag zelf.

Maar de oorzaak hoeft dus niet per se te zijn dat ze hem echt vervelend vinden, want als hij aan is hebben ze geen last meer zeg je zelf Maarja je moet het zelf weten natuurlijk, als je het geen probleem vindt doe je het niet. Hier was het echt zo gepiept en helemaal niet een heel gedoe. En het scheelt daarentegen wel elke keer met aantrekken gedoe.