Het HondenForum

Mijn altijd zo op elkaar ingespeelde meiden hebben een flinke schermutseling gehad einde vorige week.

Waar het vroeger nooit een issue was, eten, is het nu wel en dat is sinds de schermutseling dus wel een "probleem".

Situatie, ik was een paar dagen op bezoek bij een vriend in het buitenland. Uiteindelijk toen ik terug kwam naar mijn ouders toe en daar een hapje gegeten. Meiden natuurlijk uitzinnig blij dat ik er weer was. So far so good.
Ze mogen altijd de vaatwasser uitlikken en toen ook. Laicka stond er als eerste bij en Fix kwam ook, iets wat normaal nooit een probleem was maar nu reden voor een flinke scheldpartij (Laicka begon) met veel tandjes, tongen, hapbewegingen in de vacht. Beide dorsten niet (gelukkig) niet door te zetten waardoor ze vlot uit elkaar te halen waren. Spanning heeft er toen nog een uur gehangen, beide op een plek gestuurd en mochten ook absoluut niet naar elkaar kijken zodat ze konden afkoelen.
Toen ik de dag erna thuis ging voeren merkte ik ook dat er spanning was, vooral bij Laicka vandaan, ze blokkeerde haar voerbak, hield Fix in de gaten dus ik heb Fix maar even in de gang verder laten eten. Toen ze beide klaar waren, voerbakken weggehaald en ze weer bij elkaar gelaten. Toch merkte ik dat Laicka nog steeds gespannen was, tongelen, Fix in de gaten houden (Fix dorst de gang niet uit te komen) dus dat werkte niet zo goed als dat ik gehoopt had.
Dus nu een paar dagen de tijd wat uitgespreid, dus niet meteen na het eten en het verwijderen van de voerbakken bij elkaar laten en dat lijkt iets beter te gaan maar is het nog niet helemaal. Vanavond ga ik het wisselen, Laicka in de slaapkamer eten en Fix in de woonkamer. Kijken hoe dat gaat.

Wat is er verandert sinds ik terug ben van mijn buitenlandse bezoek. Ze hebben niet zo lekker geslapen bij mijn ouders, zou een oorzaak geweest kunnen zijn maar niet erg aannemelijk aangezien we nu alweer een paar dagen thuis slapen. Wat ik vermoed is dat de castratie ermee te maken heeft. Laicka gaf amper wat om voer en leefde voor haar voetbal, tegenwoordig kan ik haar bij mij fluiten voor een koekje terwijl ze haar bal laat liggen.

Hoe zouden jullie dit managen?

Edit: Het gedrag beperkt zich puur naar Fix, ik kan gewoon bij haar in de buurt komen als ze aan het eten is zonder dat ze daardoor "argwaan" krijgt. De reu van mijn ouders maakt haar ook niks uit want die blijft sowieso wel uit de buurt als er eten in het spel is.

Nanna schreef:Zorgen dat ze niet in een situatie komen waarbij er om vreten geknokt kan worden.

denk dat dat ook de enige oplossing gaat worden, zelfs met koekjes geven.

Vind het wel ongelooflijk stom

Ik manage het door de andere hond bij Finn uit de buurt te houden als hij eet. Het hangt een beetje van de hond af hoe (fysiek/met stem). Bij Sophie was afleiden met haar eigen eten de beste optie. Zij schuwde namelijk niet om even met Finn te bekvechten om het eten. Ik gaf haar haar eigen eten in de anti-schrokbak, of gewoon brokje voor brokje bij mij. Uiteindelijk was het waarschuwen met mijn stem voldoende.
Daisy is veel onzekerder en weet dat Finn het een slecht idee vindt, een andere hond in zijn bak. Daar hoef ik dus minder zelf te regelen. Alsnog is afleiding bieden de beste optie. Finn weet nu ook dat hij niet meteen hoeft te reageren, ik regel dat wel, dus is de 'gevaren'zone rondom zijn voerbak een stuk kleiner en is er eigenlijk alleen reactie als er een tweede neus die bak in duikt.

Omdat ik weet dat het bij veilig bekvechten blijft (veel lawaai, weinig fysiek), laat ik het soms ook wel eens te ver gaan. Dan waarschuw ik wel, maar Finn is veel duidelijker in het afstraffen van een genegeerde waarschuwing dan ik. De volgende keer is mijn waarschuwing een stuk duidelijker Dit kan vast niet bij alle honden. Bij Sophie was het bijvoorbeeld al anders, want die liet het zich niet zo makkelijk vertellen. Daisy dimt meteen in.

Nanna schreef:

Laura84 schreef:

Nanna schreef:Zorgen dat ze niet in een situatie komen waarbij er om vreten geknokt kan worden.

denk dat dat ook de enige oplossing gaat worden, zelfs met koekjes geven.

Vind het wel ongelooflijk stom

Ja, maar twee op leven en dood knokkende teven is nog veel stommer

Touché

veertje schreef:Ik manage het door de andere hond bij Finn uit de buurt te houden als hij eet. Het hangt een beetje van de hond af hoe (fysiek/met stem). Bij Sophie was afleiden met haar eigen eten de beste optie. Zij schuwde namelijk niet om even met Finn te bekvechten om het eten. Ik gaf haar haar eigen eten in de anti-schrokbak, of gewoon brokje voor brokje bij mij. Uiteindelijk was het waarschuwen met mijn stem voldoende.
Daisy is veel onzekerder en weet dat Finn het een slecht idee vindt, een andere hond in zijn bak. Daar hoef ik dus minder zelf te regelen. Alsnog is afleiding bieden de beste optie. Finn weet nu ook dat hij niet meteen hoeft te reageren, ik regel dat wel, dus is de 'gevaren'zone rondom zijn voerbak een stuk kleiner en is er eigenlijk alleen reactie als er een tweede neus die bak in duikt.

Omdat ik weet dat het bij veilig bekvechten blijft (veel lawaai, weinig fysiek), laat ik het soms ook wel eens te ver gaan. Dan waarschuw ik wel, maar Finn is veel duidelijker in het afstraffen van een genegeerde waarschuwing dan ik. De volgende keer is mijn waarschuwing een stuk duidelijker Dit kan vast niet bij alle honden. Bij Sophie was het bijvoorbeeld al anders, want die liet het zich niet zo makkelijk vertellen. Daisy dimt meteen in.

Ik wil niet weten of het bij veilig bekvechten blijft, ze zijn zo aan elkaar gewaagd en wat Nanna mooi zegt, 2 knokkende teven ga ik niet zo heel blij van worden.
Een verbale correctie wil ik niet toepassen, puur omdat ik het idee heb dat ik daarmee olie op het vuur gooi (het zijn 2 ongelooflijk sensitieve, niet zulke stabiele teven). Ik denk ook dat het gedrag zich uit vanuit onzekerheid en dat is iets wat ik liever niet corrigeer maar op een andere manier begeleid.
Ik denk dat ik inderdaad nog een tandje meer ga regelen maar eerst Laicka weer het vertrouwen ga geven dat ze gewoon rustig kan eten (in de slaapkamer )

Toevallig heb ik afgelopen week ook voor het eerst mn honden uit elkaar mogen trekken. Hier was eten ook de trigger, maar hier weet ik dat het daar niet om gaat. Mijn honden hebben een hoog energie niveau en de korte dagen zorgen voor minder activiteit op de dag. Daar ontkom ik niet aan ook al doe ik nog veel met ze - het is toch minder dan het afgelopen half jaar.

Het resultaat is dat ze binnen weer gaan spelen (hebben ze de hele zomer niet gedaan) en daarbij wordt Kiwi soms te opgefokt, wat resulteert in een geïrriteerde Mayke. Dat bouwt zich op tot ze er KLAAR mee is. En dan is het eigenlijk te laat en wordt Kiwi fel.

Is het bij jou misschien ook mogelijk dat je honden wat energie teveel hebben? Wij moeten er hier in ieder geval erg aan wennen.

Ik heb Kiwi naar dr plaats gebriest en toen was t gelijk klaar, dus ik zie voor mezelf geen reden voor maatregelen. Maar omdat in jou geval de spanning aanhoudt, zou ik ook voorkomen dat het weer gebeurt. En dus voorlopig gescheiden voeren.

Laura84 schreef:

Nanna schreef:

Laura84 schreef:

Nanna schreef:Zorgen dat ze niet in een situatie komen waarbij er om vreten geknokt kan worden.

denk dat dat ook de enige oplossing gaat worden, zelfs met koekjes geven.

Vind het wel ongelooflijk stom

Ja, maar twee op leven en dood knokkende teven is nog veel stommer

Touché

veertje schreef:Ik manage het door de andere hond bij Finn uit de buurt te houden als hij eet. Het hangt een beetje van de hond af hoe (fysiek/met stem). Bij Sophie was afleiden met haar eigen eten de beste optie. Zij schuwde namelijk niet om even met Finn te bekvechten om het eten. Ik gaf haar haar eigen eten in de anti-schrokbak, of gewoon brokje voor brokje bij mij. Uiteindelijk was het waarschuwen met mijn stem voldoende.
Daisy is veel onzekerder en weet dat Finn het een slecht idee vindt, een andere hond in zijn bak. Daar hoef ik dus minder zelf te regelen. Alsnog is afleiding bieden de beste optie. Finn weet nu ook dat hij niet meteen hoeft te reageren, ik regel dat wel, dus is de 'gevaren'zone rondom zijn voerbak een stuk kleiner en is er eigenlijk alleen reactie als er een tweede neus die bak in duikt.

Omdat ik weet dat het bij veilig bekvechten blijft (veel lawaai, weinig fysiek), laat ik het soms ook wel eens te ver gaan. Dan waarschuw ik wel, maar Finn is veel duidelijker in het afstraffen van een genegeerde waarschuwing dan ik. De volgende keer is mijn waarschuwing een stuk duidelijker Dit kan vast niet bij alle honden. Bij Sophie was het bijvoorbeeld al anders, want die liet het zich niet zo makkelijk vertellen. Daisy dimt meteen in.

Ik wil niet weten of het bij veilig bekvechten blijft, ze zijn zo aan elkaar gewaagd en wat Nanna mooi zegt, 2 knokkende teven ga ik niet zo heel blij van worden.
Een verbale correctie wil ik niet toepassen, puur omdat ik het idee heb dat ik daarmee olie op het vuur gooi (het zijn 2 ongelooflijk sensitieve, niet zulke stabiele teven). Ik denk ook dat het gedrag zich uit vanuit onzekerheid en dat is iets wat ik liever niet corrigeer maar op een andere manier begeleid.
Ik denk dat ik inderdaad nog een tandje meer ga regelen maar eerst Laicka weer het vertrouwen ga geven dat ze gewoon rustig kan eten (in de slaapkamer )

Ja twee herderteven is denk ik ook net even anders dan die kruimels hier De eerste paar keer met Sophie bekvechten was ik ook blij dat ze beide minder dan 10 kg wegen, kon ik ze mooi allebei met een zwieper uit elkaar halen. Dat wordt toch lastiger boven de 20 kg lijkt me.
De verbale correctie/waarschuwing is hier ook niet echt een correctie, meestal is een 'uh!' of 'nee!' voldoende. En dan roep ik haar meteen bij me voor een brokje. Sophie zat uiteindelijk naast me te wachten en daar kon ik ook bij op de bank gaan zitten bijvoorbeeld. Terwijl ik in het begin als een politieagent er tussen stond.
Ik geef ze niet in aparte ruimtes te eten, wel een stuk uit elkaar. Ik heb het idee dat het zo beter aan te leren is dat je niet bij de ander in de buurt komt wanneer er eten is en tot nu toe werkt dat ook prima. Eerst als politieagent met m'n neus er bovenop en dan merk ik vanzelf als de regels begrepen worden en ik langzaam wat minder scherp hoef te zijn.
Ik reageer trouwens ook op Finn, als ik zijn reactie niet nodig vind.

Nanna schreef:Gewoon wat meer regelen rondom voer en snoep. Op een gegeven moment is het tweede natuur hoor

Dit dus.
Ik doe het standaard, omdat ik het zo zonde vindt als eten voor spanning zorgt die er anders niet was geweest. Amy en Mila zijn allebei behoorlijk fel op hun eten, Amoz en Tara iets minder maar vinden het ook niet prettig als een ander te dichtbij komt. Ze krijgen elk op hun eigen plek eten en ik zorg ervoor dat ze elkaar niet kunnen lastigvallen. Amy krijgt haar eten in een dichte bench, Amoz in zijn mand (in het begin moest ik hem wel aanlijnen, want kende hij het commando blijft nog niet), Mila in de keuken en Tara midden in de kamer. In het begin ging ik dan er midden tussenin staan om een eventuele hond die eerder klaar was terug naar zijn/haar plek te sturen. Dat ging héél snel vanzelf en nu hoef ik helemaal niet meer op te letten, ze weten dat ze niet bij de bak van een ander in de buurt mogen komen en ze weten ook dat ze rustig kunnen eten zonder dat een andere hond op hun eten aast.
Kluiven moeten ze op dezelfde plek (en daar blijven liggen tot iedereen zijn/haar kluifje op heeft) en met beloningen is het nooit een probleem, maar moeten ze wel eerst rustig zitten. Nu is er zo veel vertrouwen onderling en gewoon geen spanning rondom eten, dat ze ook prima samen naar brokjes in de tuin kunnen snuffelen etc.

@Nanna (quotes deden stom)
Daar ga ik ook absoluut voor, was alleen bang dat ik wat over het hoofd zou zien dus vandaar mijn vraag.
Wat trouwens wel onwijs lollig is, ze spelen sinds enkele weken dus de castratie is niet helemaal negatief

Paisley schreef:Toevallig heb ik afgelopen week ook voor het eerst mn honden uit elkaar mogen trekken. Hier was eten ook de trigger, maar hier weet ik dat het daar niet om gaat. Mijn honden hebben een hoog energie niveau en de korte dagen zorgen voor minder activiteit op de dag. Daar ontkom ik niet aan ook al doe ik nog veel met ze - het is toch minder dan het afgelopen half jaar.

Het resultaat is dat ze binnen weer gaan spelen (hebben ze de hele zomer niet gedaan) en daarbij wordt Kiwi soms te opgefokt, wat resulteert in een geïrriteerde Mayke. Dat bouwt zich op tot ze er KLAAR mee is. En dan is het eigenlijk te laat en wordt Kiwi fel.

Is het bij jou misschien ook mogelijk dat je honden wat energie teveel hebben? Wij moeten er hier in ieder geval erg aan wennen.

Ik heb Kiwi naar dr plaats gebriest en toen was t gelijk klaar, dus ik zie voor mezelf geen reden voor maatregelen. Maar omdat in jou geval de spanning aanhoudt, zou ik ook voorkomen dat het weer gebeurt. En dus voorlopig gescheiden voeren.

Qua energie verbruiken ze hier in huis al heel (helaas). Ik woon in een portiekwoning met niet zulke gezellige buren, die vliegen elkaar nogal eens in de haren zeg maar dus hier in huis rusten ze niet goed genoeg uit om ze volle bak te kunnen trainen. Het is om te janken want verhuizen zit er gewoon niet in.

Verder qua bezigheden komen ze volgens mij weinig te kort, we wandelen, trainen aangepast en Laicka mag eens in de zoveel tijd naar de schapen mits de onrust hier mee valt. Fix wordt gelukkiger van G&G en trucjes dus dat doen we ook geregeld maar ook weer aangepast.
Stomme buren

veertje schreef:Ik manage het door de andere hond bij Finn uit de buurt te houden als hij eet. Het hangt een beetje van de hond af hoe (fysiek/met stem). Bij Sophie was afleiden met haar eigen eten de beste optie. Zij schuwde namelijk niet om even met Finn te bekvechten om het eten. Ik gaf haar haar eigen eten in de anti-schrokbak, of gewoon brokje voor brokje bij mij. Uiteindelijk was het waarschuwen met mijn stem voldoende.
Daisy is veel onzekerder en weet dat Finn het een slecht idee vindt, een andere hond in zijn bak. Daar hoef ik dus minder zelf te regelen. Alsnog is afleiding bieden de beste optie. Finn weet nu ook dat hij niet meteen hoeft te reageren, ik regel dat wel, dus is de 'gevaren'zone rondom zijn voerbak een stuk kleiner en is er eigenlijk alleen reactie als er een tweede neus die bak in duikt.

Omdat ik weet dat het bij veilig bekvechten blijft (veel lawaai, weinig fysiek), laat ik het soms ook wel eens te ver gaan. Dan waarschuw ik wel, maar Finn is veel duidelijker in het afstraffen van een genegeerde waarschuwing dan ik. De volgende keer is mijn waarschuwing een stuk duidelijker Dit kan vast niet bij alle honden. Bij Sophie was het bijvoorbeeld al anders, want die liet het zich niet zo makkelijk vertellen. Daisy dimt meteen in.

Ik wil niet weten of het bij veilig bekvechten blijft, ze zijn zo aan elkaar gewaagd en wat Nanna mooi zegt, 2 knokkende teven ga ik niet zo heel blij van worden.
Een verbale correctie wil ik niet toepassen, puur omdat ik het idee heb dat ik daarmee olie op het vuur gooi (het zijn 2 ongelooflijk sensitieve, niet zulke stabiele teven). Ik denk ook dat het gedrag zich uit vanuit onzekerheid en dat is iets wat ik liever niet corrigeer maar op een andere manier begeleid.
Ik denk dat ik inderdaad nog een tandje meer ga regelen maar eerst Laicka weer het vertrouwen ga geven dat ze gewoon rustig kan eten (in de slaapkamer )[/quote]

Ja twee herderteven is denk ik ook net even anders dan die kruimels hier De eerste paar keer met Sophie bekvechten was ik ook blij dat ze beide minder dan 10 kg wegen, kon ik ze mooi allebei met een zwieper uit elkaar halen. Dat wordt toch lastiger boven de 20 kg lijkt me.
De verbale correctie/waarschuwing is hier ook niet echt een correctie, meestal is een 'uh!' of 'nee!' voldoende. En dan roep ik haar meteen bij me voor een brokje. Sophie zat uiteindelijk naast me te wachten en daar kon ik ook bij op de bank gaan zitten bijvoorbeeld. Terwijl ik in het begin als een politieagent er tussen stond.
Ik geef ze niet in aparte ruimtes te eten, wel een stuk uit elkaar. Ik heb het idee dat het zo beter aan te leren is dat je niet bij de ander in de buurt komt wanneer er eten is en tot nu toe werkt dat ook prima. Eerst als politieagent met m'n neus er bovenop en dan merk ik vanzelf als de regels begrepen worden en ik langzaam wat minder scherp hoef te zijn.
Ik reageer trouwens ook op Finn, als ik zijn reactie niet nodig vind.[/quote]
Ik denk dat dat ook mijn fase 2 gaat worden als ik merk dat Laicka weer zonder spanning eet. Eerst dat maar eens voor elkaar zien te krijgen.

Ik durf er wel om te wedden dat het met de castratie te maken heeft. Ze gaan meer focussen op eten waardoor het sneller een probleem wordt.
Je weet het nu in ieder geval, ik zou er gewoon wat meer actief over nadenken als er eten in het spel is.
Ik zou ze ook niet meer uit de vaatwasser laten eten trouwens. Als dat niet normaal kan, dan maar niet meer.

Brindlecardi schreef:Ik durf er wel om te wedden dat het met de castratie te maken heeft. Ze gaan meer focussen op eten waardoor het sneller een probleem wordt.
Je weet het nu in ieder geval, ik zou er gewoon wat meer actief over nadenken als er eten in het spel is.
Ik zou ze ook niet meer uit de vaatwasser laten eten trouwens. Als dat niet normaal kan, dan maar niet meer.

Ook mijn vermoeden, het verandert alleen geen zak aan het gedrag
Maar ik ga agentje spelen en alles wat om eten draait maar goed regelen en hopen dat het snel 2e natuur wordt

Laura84 schreef: Een verbale correctie wil ik niet toepassen, puur omdat ik het idee heb dat ik daarmee olie op het vuur gooi (het zijn 2 ongelooflijk sensitieve, niet zulke stabiele teven). Ik denk ook dat het gedrag zich uit vanuit onzekerheid en dat is iets wat ik liever niet corrigeer maar op een andere manier begeleid.

En toch zit ik hier even over na te denken. Ook sensitieve niet zo stabiele honden zijn gebaat bij grenzen en duidelijkheid. En knokken is voor mij persoonlijk ver over de grens. Altijd. Ongeacht karakter en ongeacht samenstelling. Dus maak ik dat vanaf de eerste seconde heel erg duidelijk, zodat er voor de betreffende honden geen twijfel mogelijk is. Ik doe in dat geval niet aan begeleiden. Ik wil het gewoon niet hebben en dat mogen ze heel erg duidelijk weten. Ook niet vanuit onzekerheid. Knokken is voor mij een absolute no go.

Budkes schreef:

Laura84 schreef: Een verbale correctie wil ik niet toepassen, puur omdat ik het idee heb dat ik daarmee olie op het vuur gooi (het zijn 2 ongelooflijk sensitieve, niet zulke stabiele teven). Ik denk ook dat het gedrag zich uit vanuit onzekerheid en dat is iets wat ik liever niet corrigeer maar op een andere manier begeleid.

En toch zit ik hier even over na te denken. Ook sensitieve niet zo stabiele honden zijn gebaat bij grenzen en duidelijkheid. En knokken is voor mij persoonlijk ver over de grens. Altijd. Ongeacht karakter en ongeacht samenstelling. Dus maak ik dat vanaf de eerste seconde heel erg duidelijk, zodat er voor de betreffende honden geen twijfel mogelijk is. Ik doe in dat geval niet aan begeleiden. Ik wil het gewoon niet hebben en dat mogen ze heel erg duidelijk weten. Ook niet vanuit onzekerheid. Knokken is voor mij een absolute no go.

Helemaal mee eens. Je kunt ook geen experimenteren met hoe je de boel corrigeert. Raak je zelf opgewonden van de situatie en zien de honden dat in jou terug? Je moet voorkomen dat je zelf op een opgewonden manier corrigeert, dat is sneller olie op het vuur dan wanneer je duidelijk, streng en vastberaden bent in wat je wel en niet accepteert.
Ik vind het voor mezelf belangrijk dat ik welk onacceptabel gedrag dan ook direct een halt kan toeroepen. Ik doe zelf niet aan afleiden of ombuigen als een hond bewust een keuze maakt die ik niet wil dat ze maken. Ik ben er van overtuigd dat de hond onder de streep dan niets geleerd heeft.
Als ze uit de bocht vliegen, maak ik daar ook echt een punt van.

Budkes schreef:

Laura84 schreef: Een verbale correctie wil ik niet toepassen, puur omdat ik het idee heb dat ik daarmee olie op het vuur gooi (het zijn 2 ongelooflijk sensitieve, niet zulke stabiele teven). Ik denk ook dat het gedrag zich uit vanuit onzekerheid en dat is iets wat ik liever niet corrigeer maar op een andere manier begeleid.

En toch zit ik hier even over na te denken. Ook sensitieve niet zo stabiele honden zijn gebaat bij grenzen en duidelijkheid. En knokken is voor mij persoonlijk ver over de grens. Altijd. Ongeacht karakter en ongeacht samenstelling. Dus maak ik dat vanaf de eerste seconde heel erg duidelijk, zodat er voor de betreffende honden geen twijfel mogelijk is. Ik doe in dat geval niet aan begeleiden. Ik wil het gewoon niet hebben en dat mogen ze heel erg duidelijk weten. Ook niet vanuit onzekerheid. Knokken is voor mij een absolute no go.

Mijn ervaring met de meiden is dat ik absoluut grenzen moet stellen maar op een hele rustige, duidelijke manier, zonder daarin ook maar een fractie van eigen frustratie. Stem verheffen, fysieke correctie is vrij onmogelijk bij een langhaar.
Zoals ik in mijn OP al zei, het is een schermutseling geweest en ik heb ze daarna, rustig maar wel verplicht naar hun plekken gestuurd. Was het daadwerkelijk een gevecht geweest dan had ik heus anders gereageerd maar dat was in deze situatie niet nodig, het was namelijk geen gevecht.
Zie het als 2 honden die verschrikkelijk in conflict zaten en als de baas er op dat moment tussen zou springen, ze zich gesteund zouden voelen en daardoor juist de vlam in de pan zou schieten. Ik denk dat ik de situatie goed heb ingeschat.

Ik heb het niet zien aankomen, ik was er tot vorige week niet eens op berekend dat dit zou kunnen gebeuren tussen deze 2, waarom zou ik, 4 jaar lang is er nog niet eens een fractie van een seconde aanleiding geweest voor dit gedrag.
Ik heb heus mijn grenzen met ze en die kennen ze ook, daar zit het probleem niet. Dit is nieuw gedrag wat begeleid moet worden, op een manier die bij hun past en ik het resultaat krijg wat ik wil hebben.

Ik heb het ook niet over nu, achteraf, ik heb het over mochten ze elkaar weer in de haren vliegen.
En gesteund voelen in die situatie kan ik me niet zo veel bij voorstellen. Want ze weten dan bij mij heel goed dat ze beiden heel erg fout zitten. Ik heb hier ook een erg gevoelig typje rondlopen. Die is dan wat langer onder de indruk en dat begeleid ik dan wel weer. Maar Knokken of de gedachte alleen al is streng verboden.
Dat je daarna of daarvoor allerlei acties onderneemt om te voorkomen vind ik uiteraard niet meer dan logisch.

Budkes schreef:Ik heb het ook niet over nu, achteraf, ik heb het over mochten ze elkaar weer in de haren vliegen.
En gesteund voelen in die situatie kan ik me niet zo veel bij voorstellen. Want ze weten dan bij mij heel goed dat ze beiden heel erg fout zitten. Ik heb hier ook een erg gevoelig typje rondlopen. Die is dan wat langer onder de indruk en dat begeleid ik dan wel weer. Maar Knokken of de gedachte alleen al is streng verboden.
Dat je daarna of daarvoor allerlei acties onderneemt om te voorkomen vind ik uiteraard niet meer dan logisch.

maar ze zijn elkaar niet in de haren gevlogen
Zoals ik al zei, als er gevochten wordt dan zal ik echt wel anders reageren maar dat was niet het geval en ik hoop dat het ook niet zal gebeuren en daar zal ik alles aan doen om dat te voorkomen.

Maar goed, even terug naar de vraag, behalve dat ik dus Laicka in een andere ruimte ga voeren, verder nog tips?

Maar is dit dan niet in lijn met je vorige topic. Is dit nu de teef die op latere leeftijd bij jou gekomen is, te zwaar was, minder moest eten en honger blijft behouden en daarop ook nog gecastreerd is en dus nog meer honger bleef behouden? Wel of niet is er sowieso dus al een etenskwestie bij jou honden en zie ik dit dus echt in lijn met het eerdere topic en vind ik dit geen opmerkelijkheid daarna dus?

Regels instellen, al zou ik wel ook iets doen, zodat ze niet van kwaad tot erger maken, soms kom je in situaties (vakanties) dat ze wel eens dichter op elkaar zouden moeten eten, dus dan wil ik dat dat wel binnen bepaalde kaders kan (met enige in achtneming van enige persoonlijke ruimte natuurlijk)

Nee, fix is de gene die problemen had met honger hebben, ik heb de tips ten harte genomen, nog wat pb contact met iemand hier en de honger is minder dankzij aanpassingen.
Ik snap niet wat je bedoelt als het gaat om een lijn.
De gene die nu echt uit haar slof schoot was Laicka, de hond die gewoon 400 gr vlees per dag krijgt en geen issues heeft met op gewicht blijven of spieropbouw of honger ed.

Het enige waar ik nu van baal is dat ze gecastreerd zijn maar dat is iets wat niet om te keren. Ik moet en wil met die consequenties dealen en ik vraag hoe omdat ik denk dat meerdere mensen wel goede visies kunnen hebben.

Ik denk duidelijke regeltjes wat betreft eten, apart eten geven en geen gedoe over extraatjes of dingetjes geven.

Doe ik hier al jaren en dat de dames laatst aan de knok raakten lag het daar niet aan dat ze zaten tegen de loopsheid aan en ik lette niet goed op, gelukkig was het eenmalig, maar hier is er nooit een gedoe om eten of kluiven of ballen.

billy schreef:Ik denk duidelijke regeltjes wat betreft eten, apart eten geven en geen gedoe over extraatjes of dingetjes geven.

Doe ik hier al jaren en dat de dames laatst aan de knok raakten lag het daar niet aan dat ze zaten tegen de loopsheid aan en ik lette niet goed op, gelukkig was het eenmalig, maar hier is er nooit een gedoe om eten of kluiven of ballen.

Het zet je weer op scherp, tenminste mij wel

Laura84 schreef:

billy schreef:Ik denk duidelijke regeltjes wat betreft eten, apart eten geven en geen gedoe over extraatjes of dingetjes geven.

Doe ik hier al jaren en dat de dames laatst aan de knok raakten lag het daar niet aan dat ze zaten tegen de loopsheid aan en ik lette niet goed op, gelukkig was het eenmalig, maar hier is er nooit een gedoe om eten of kluiven of ballen.

Het zet je weer op scherp, tenminste mij wel

Het staat er wel een beetje raar nu ik het teruglees
Maar het knokken was buiten op het uitlaatveld, Madam was fanatieker als anders en het regende en ik greep te laat in, in en om huis mogen ze niet kloten met elkaar

Het eten kan ook een trigger zijn voor meer spanning die er is ontstaan na de castratie. Mijn teven werden na de castratie nl domweg intoleranter naar andere teven. Mijn herder kon ze niet meer hebben en mijn andere honden kregen gewoon een grotere voorkeur voor reuen en een lichte afkeer naar teven. Bas is leuk en lief maar ook dominant tegen kleine teefjes als shitzu's ed. Toen ik haar net had kon ze wel heel goed met teefjes. Dat is met de maanden en nu jaren erger geworden.

Eten kan prima een trigger zijn voor heel lelijk gedrag om te zien en soms zelfs ruzie. Maar dat houdt zelden aan kwa spanningen. Dus dat die spanningen aanhouden betekent meestal iets heel anders. Nl dat er spanningen zijn die rondom eten oa en ook naar voren komen. Ik denk dus dat je wel moet corrigeren.

Toen Eva en Cleo spanningen hadden hebben wij dat wel degelijk flink gecorrigeerd. Zo flink dat we daarna bij elke spanning alleen "waag het!" of UH! hoefde te zeggen. Dan stopten de dames en zo niet dan stuurde ik ze duidelijk en verbaal allebei de andere kant op. Zijn jullie gek!

Dat werkte prima.

Ik tolereer gewoon geen flauwekul met eten.
Ik heb er een paar die erg van eten houden maar ik tolereer geen onzin, om niks.
Hier wordt ook wel eens gesputterd maar ik sta er als een sergeant-majoor bij als ze eten (allemaal in dezelfde ruimte, vlak bij elkaar) en ik wil geen onzin.
Soms is er een al klaar en die gaat dan zoet zitten wchten want er wordt niet langs etende honden gelopen ook. Het is net een kleuterklasje

Er mag hier ontzettend veel maag geen gedoe om eten. Nooit. Nog geen blik.
Kan me niet verdommen van de reden is. Al is dat natuurlijk wel degelijk die castratie.

Ik heb een stappenplan in mijn hoofd, eerst de rust weer in huis en dan kijken of ze uiteindelijk weer in dezelfde ruimte kunnen gaan eten. Nu eten ze gescheiden en dat werkt helemaal prima.

Laura84 schreef:Ik heb een stappenplan in mijn hoofd, eerst de rust weer in huis en dan kijken of ze uiteindelijk weer in dezelfde ruimte kunnen gaan eten. Nu eten ze gescheiden en dat werkt helemaal prima.

Waarom vind je het zo belangrijk dat ze weer in dezelfde ruimte kunnen eten?

Hier ook geen gedoe met eten of ander lekkers, dat heb ik vanaf dag één heel duidelijk gemaakt! Eten krijgen ze allemaal op een vaste plek en er word niet gesnuffelt of bakken uitgelikt Met lekkers hebben ze ook allemaal een vaste plek, ik geef het in de gamg en ze rennen allemaal naar hun eigen plek om daar te gaan knagen, is het op blijven ze rustig liggen tot de rest ook klaar is. Doran hoeft z'n botje niet altijd helemaal, die pakt het slim aan, die gaat het niet laten liggen want dan is hij hem kwijt, hij gaat hem ook niet verdedigen want dat mag niet, dus komt hij hem keurig naar mij brengen

Lunatic schreef:

Laura84 schreef:Ik heb een stappenplan in mijn hoofd, eerst de rust weer in huis en dan kijken of ze uiteindelijk weer in dezelfde ruimte kunnen gaan eten. Nu eten ze gescheiden en dat werkt helemaal prima.

Waarom vind je het zo belangrijk dat ze weer in dezelfde ruimte kunnen eten?

Hier ook geen gedoe met eten of ander lekkers, dat heb ik vanaf dag één heel duidelijk gemaakt! Eten krijgen ze allemaal op een vaste plek en er word niet gesnuffelt of bakken uitgelikt Met lekkers hebben ze ook allemaal een vaste plek, ik geef het in de gamg en ze rennen allemaal naar hun eigen plek om daar te gaan knagen, is het op blijven ze rustig liggen tot de rest ook klaar is. Doran hoeft z'n botje niet altijd helemaal, die pakt het slim aan, die gaat het niet laten liggen want dan is hij hem kwijt, hij gaat hem ook niet verdedigen want dat mag niet, dus komt hij hem keurig naar mij brengen

Ik vind het niet zo belangrijk, als het blijft zoals het nu is gaat het ook prima dus wie weet laat ik het wel zo.
Wat een knappe Doran dat ie het naar jou brengt!

Laura84 schreef: Ik vind het niet zo belangrijk, als het blijft zoals het nu is gaat het ook prima dus wie weet laat ik het wel zo.
Wat een knappe Doran dat ie het naar jou brengt!

Hij is wel slim ja, hij hoeft het niet meer, maar gunt het die takke-teven ook niet

Als het zo goed gaat zou ik het lekker zo laten, voer en snoep zijn toch vaak reden nr 1 om ruzie te krijgen, dus zeker als er al wat spanning is zou ik alle reden tot ruzie gewoon wegnemen

Lunatic schreef:

Laura84 schreef:Ik heb een stappenplan in mijn hoofd, eerst de rust weer in huis en dan kijken of ze uiteindelijk weer in dezelfde ruimte kunnen gaan eten. Nu eten ze gescheiden en dat werkt helemaal prima.

Waarom vind je het zo belangrijk dat ze weer in dezelfde ruimte kunnen eten?

Hier ook geen gedoe met eten of ander lekkers, dat heb ik vanaf dag één heel duidelijk gemaakt! Eten krijgen ze allemaal op een vaste plek en er word niet gesnuffelt of bakken uitgelikt Met lekkers hebben ze ook allemaal een vaste plek, ik geef het in de gamg en ze rennen allemaal naar hun eigen plek om daar te gaan knagen, is het op blijven ze rustig liggen tot de rest ook klaar is. Doran hoeft z'n botje niet altijd helemaal, die pakt het slim aan, die gaat het niet laten liggen want dan is hij hem kwijt, hij gaat hem ook niet verdedigen want dat mag niet, dus komt hij hem keurig naar mij brengen

Ik snap dat ook nooit, waarom moeten honden perse in dezelfde ruimte eten, helemaal als je weet dat het fout kan gaan. Hier gaan de groten allemaal apart als ze eten krijgen, anders heb ik hier echt WOIII. De chihuahua's daarentegen eten allemaal vlakbij elkaar, maar dat is niet te vergelijken. Zijn veel makkelijker en als ze al eens mochten vechten (wat eigenlijk nooit gebeurt), haal je die kleine ratten zo uit elkaar.

Honden met baknijd moet je sowieso scheiden ivm de stress die je de andere honden ermee aan doet. Toen ik 3 honden had at er een op de gang, een in de bench en een in de woonkamer. Geen enkel probleem en lekker rustig.
Vaatwassers uitlikken ed vind ik sowieso geen goed idee. Wat is de toegevoegde waarde aan dat soort dingen? Super lekkere etensresten waar de honden elkaar ook nog voor in de haren vliegen. Veel zout en allemaal ongezonde resten met aardappel etc. Geen enkele hond wordt beter van het aflikken van borden en bestek uit een vaatwasser. Ze vinden het leuk maar dat is het.

Heavy schreef: Eerlijk gezegd denk ik dat wanneer er nog een uur lang spanning blijft hangen tussen jouw twee honden er wel meer aan de hand is .

Dat denk ik ook. Bij mij begonnen de vechtpartijen ook pas na jaren. En het kon gewoon vanuit het niets ineens gebeuren.

gonnie schreef:

Heavy schreef: Eerlijk gezegd denk ik dat wanneer er nog een uur lang spanning blijft hangen tussen jouw twee honden er wel meer aan de hand is .

Dat denk ik ook. Bij mij begonnen de vechtpartijen ook pas na jaren. En het kon gewoon vanuit het niets ineens gebeuren.

Dat is het ook. Want voernijd stopt zodra het voer weg is.