Het HondenForum

Ik heb sinds april een pup in huis, ondertussen is ze al bijna een jaar.
Eigenlijk had zij mij uitgekozen toen ik ging kijken en was er bij de eerste ontmoeting al een klik tussen haar en mij.

Sinds het moment dat ze bij mij en mijn vriend is huis is, is ze eigenlijk heel aanhankelijk aan mij ze wil zijn waar ik ben en wil mij eigenlijk niet uit het oog verliezen. Als mijn vriend bijvoorbeeld naar boven gaat dan blijft ze rustig liggen maar als ik opsta dan loopt ze gelijk achter mij aan.
Maar als ik wegga en mijn vriend is nog thuis dan kijkt ze mij na en gaat dan bij mij vriend liggen slapen of spelen.En als ik dan weer thuis kom dan is ze mijn vriend alweer bijna vergeten (bij wijze van spreke)
We hebben allebei dezelfde regels voor haar en we behandelen haar ook allebei hetzelfde.

Ze is best waaks in huis (wat ik opzich niet erg vind) maar elke keer als ze vindt dat ze moet waken dan rent ze blaffend naar mij toe en gaat blijft ze bij mij blaffen (ik krijg der wel stil hoor). Dit is alleen in huis, buiten is ze helemaal niet waaks of iets dan is alles leuk.

Kan ze nog meer naar mijn vriend toe trekken of zal ze altijd zo op mij gericht blijven? en waarom komt ze naar mij toe als ze aan het waken is?

Wat voor hondje is het? Ik herken het wel hoor, ik ben hier in huis ook echt de baasbaas. Vriend is ook superleuk, maar niks of niemand kan tippen aan mij. Sommige honden zijn gewoon zo.

Bij Elco hebben we er meteen aan gewerkt om hem niet puur op mij gericht te laten zijn. Hij heeft nog steeds wel voorkeur voor mij, maar m'n man is een goede tweede. Gait lijkt minder sterk een voorkeur te hebben, maar ook met hem doen we oefeningen van nu eens met de een mee moeten lopen, dan eens met de ander. Het is niet raar als de voorkeur van beide honden bij mij ligt, aangezien ik ze voer, het meeste met ze loop en train, maar als ik er niet ben, moeten ze daar geen probleem mee hebben

Wij zijn dus met een maand of drie daar al mee begonnen bij Elco en nu ook met Gait

Mijn eerste hond (een weimaraner) was ook echt mijn hond. Als ik niet thuis was dan was mijn man ook goed genoeg in haar ogen. Maar als ik thuis kwam bestond er verder eigenlijk niemand meer in haar ogen. Ze liep ook altijd los vlak bij me. Ik heb daar niks bijzonders voor gedaan. Het was gewoon zo. Daarna heb ik nooit meer zo'n hond gehad. Ik vond het heel bijzonder. Ze is in 2000 overleden en ik denk nog vaak aan haar. Ik heb het zeker nooit een probleem gevonden en mijn man ook niet.

ze komt naar je toe als ze waakt om je te melden dat er iets is dat jouw aandacht behoeft.
heerlijk zo'n hondje, dat bedank je en daarna kun je mooi even samen gaan kijken naar wat er is.

Ik vind het niet vreemd hoor dat een hond meer trekt naar de ene baas dan naar de andere, zolang de andere baas ook maar gewoon
geaccepteerd wordt.
Misschien ben jij degene die meer thuis is of haar bv altijd eten geeft?
Het is hier ook altijd zo geweest dat eigenlijk alle honden die we hebben gehad, meer naar mij toetrekken. Ik ben dan ook meer bij ze en
ik ben degene die ze eten geeft. Ik heb het nooit als een probleem gezien; bij mijn man liggen ze ook gewoon, daar luisteren ze ook naar
(weliswaar iets minder, maar dat komt omdat hij niet zo consequent is) en ze zien hem ook als baas.
Als je hond je vriend of man echt niet zou accepteren, dan moet je er zeker wat aan doen, maar dat lijkt mij niet het geval toch?

Gentle is ook alleen op mij gericht.
Mijn man wordt getolereerd maar ze zal nooit bij hem op de bank kruipen ofzo.
Dan ligt ze altijd in de keuken.
Man wordt even begroet als hij thuis komt maar dat is het dan ook. Bij mij zit ze direct vastgeplakt.

Tja het is nu eenmaal niet anders. Zolang er geen problemen als verlatingsangst door ontstaan of intolerantie naar man of kinderen vind ik het prima

Caro. schreef:Ik vind het niet vreemd hoor dat een hond meer trekt naar de ene baas dan naar de andere,

Dat is bijna altijd zo.

Misschien ben jij degene die meer thuis is of haar bv altijd eten geeft?

Skadi heeft maar één baas, en dat ben ik. Ik geef geen eten, en loop nooit met haar. Ik doe helemaal niks met haar, buiten een beetje tegen d'r kletsen en knuffelen (ben ernstig ziek).
Toch ben ik de baas. Naar Jeroen luistert ze best redelijk goed, maar als ze moet kiezen bij bv een conflicterend commando (dat gebeurde laatst per ongeluk), dan volgt ze mijn commando op.

Hier hebben we 3 honden, met ieder hun eigen voorkeur. Tessa hangt meer aan mijn man, daar luistert ze beter naar, maar verder ben ik ook geschikt voor knuffels enzovoorts. Tay heeft vanaf het begin voor mij gekozen, mijn man knuffelt en stoeit hij wel mee, maar als het er op aan komt kiest hij voor mij. Zoals Miranda met het commando zegt, dat gebeurt hier ook. Winni heeft vanaf het begin voor mijn man gekozen en pas sinds kort ben ik redelijk goed genoeg om ook eens een aai te komen halen als mijn man er is.

Sommige honden zijn zo en kan je ook niet veranderen. Zowel voor Tay als voor Winni heeft het geen enkel verschil gemaakt, als degene waar ze aan hangen wegloopt en de ander houdt ze vast gaan ze in protest. Tot die ander uit beeld is, dan willen ze best normaal mee. Ik ben namelijk het meeste thuis en geef overdag te eten en train overdag met ze. Mijn man wandelt en voert 's avonds, maar dat maakt geen enkel verschil voor de voorkeur van de honden.

onze Nina is echt mijn hondje...waar ik ben is zij ook. Echt een 1-baas hondje. Als ik met vakantie ga en mijn broer past op het huis, dan is mijn broer haar baas en volgt hem overal totdat ik weer thuis komt, dan kent ze hem niet meer..

Ik denk dat het echt een karaktertrek is, want de andere 2 vinden iedereen prima en iedereen is hun baas!

mijke schreef:Wat voor hondje is het? Ik herken het wel hoor, ik ben hier in huis ook echt de baasbaas. Vriend is ook superleuk, maar niks of niemand kan tippen aan mij. Sommige honden zijn gewoon zo.

Het is een kruising Shih-Tzu maal dwergkees


Ik vind het ook niet erg dat ze zo op mij gericht is, vind het eigenlijk ook wel fijn zeker ook als ze los loopt altijd bij mij in de buurt blijft.
Ze accepteert mijn vriend ook gewoon hoor en hij is ook wel haar baas maar ik ben de grote baas
Maar als hij met haar gaat lopen is het toch wel een beetje vreemd voor haar.

Mijn vriend moet het dan maar accepteren dat zij hem wel leuk vind maar dat het mijn hondje is haha.

Heb dit ook nog nooit zo gehad met andere van mijn eerdere honden.

Caro. schreef:Ik vind het niet vreemd hoor dat een hond meer trekt naar de ene baas dan naar de andere, zolang de andere baas ook maar gewoon
geaccepteerd wordt.
Misschien ben jij degene die meer thuis is of haar bv altijd eten geeft?
Het is hier ook altijd zo geweest dat eigenlijk alle honden die we hebben gehad, meer naar mij toetrekken. Ik ben dan ook meer bij ze en
ik ben degene die ze eten geeft. Ik heb het nooit als een probleem gezien; bij mijn man liggen ze ook gewoon, daar luisteren ze ook naar
(weliswaar iets minder, maar dat komt omdat hij niet zo consequent is) en ze zien hem ook als baas.
Als je hond je vriend of man echt niet zou accepteren, dan moet je er zeker wat aan doen, maar dat lijkt mij niet het geval toch?

Ze accepteert hem ook gewoon dat is ook zeker geen probleem gelukkig.
Ik ben wel degene die ze voert maar mijn vriend is vanwege een burn-out het meeste thuis.

renee-uk schreef:ze komt naar je toe als ze waakt om je te melden dat er iets is dat jouw aandacht behoeft.
heerlijk zo'n hondje, dat bedank je en daarna kun je mooi even samen gaan kijken naar wat er is.

Dacht ik ook meteen aan

Ben heeft dat ook.
Hij is gek op mijn vriend, maar toch echt idolaat van mij.
Dat terwijl we toch allebei even veel thuis zijn, wandelen en voeren.
Wel doe ik alle trainingen en agility met Benson. En mijn vriend niet echt.

Vroeger toen Benson nog last van verlatingsangst had sleepte hij, als hij alleen was al mijn gedragen kleren naar zijn mand. Ook als ik alleen thuis slaap een nachtje, slaapt Benson eigenlijk heel weinig en heel licht. Hij is constant alert op geluid buiten. Gromt naar geluiden buiten. Houdt de wacht en waakt dat ik veilig ben. We slapen dan allebei niet zo lekker