Het HondenForum

Malou krijgt af en toe in het bos een dolle bui, gaat dan rondjes rennen en wil uitdagen. Bij Shibby krijgt ze 99 van de 100 keer 0 request en nu heb ik de afgelopen 2 maanden ontdekt dat ze op zo'n moment ook wel met mij wil stoeien.
Ik zie dat wat dat betreft graag. Ze is namelijk nog steeds een vrij gevoelig hondje en als ik in huis bijvoorbeeld recht op haar af loop, vindt ze dat na 7 maanden nog steeds retespannend. Dat ze het dan durft om met mij te stoeien, kan ik eigenlijk alleen maar aanmoedigen.

Het stoeien begint bij haar met rondjes rennen en ze vindt het dan hartstikke leuk om vol op me af te stormen en me in mijn armen te pakken. Ze is alleen wat dat betreft een beetje 'onhandig' en snapt niet dat ik een mens ben met een dun huidje en geen Collie met ontplofte vacht (om maar even iets te noemen). Logisch ook natuurlijk; tot een jaar geleden heeft ze 4 jaar lang in een bos geleefd en dus ook nooit geleerd hoe ze enigszins subtiel met mensen kan stoeien.

Nu heb ik nog een dikke winterjas aan, maar over een maand of wat maakt dat plaats voor een dun jasje of blote armen. Hoe ga ik haar nu leren dat ik best met haar wil stoeien, maar dat ze dat toch wel een beetje subtiel mag doen?
Voor het idee, dwars door de winterjas heen zit mijn arm nu vol met pijnlijke rood/blauwe tandafdrukken.

Bij een pup zou ik gewoon AU of iets gaan roepen, maar dan weet ik zeker dat ze gaat schrikken en vraag ik me af of ze daarna nog zo vrij durft te zijn om te stoeien en dat is dus niet wat ik wil bereiken.

Ik zat te denken om een knuffeltje of iets standaard mee te nemen dat als ze in zo'n gekke bui beland en op me af stormt dat ik haar dat knuffeltje in haar bek kan duwen en we daar samen aan kunnen trekken. Ik zat ook al te denken om standaard met een ipo-bijtmouw rond te gaan lopen, maar dat is ook weer zo wat.

Misschien heeft hier iemand ervaring met zoiets? Of gewoon tips en/of ideeën hoe ik dit heel subtiel duidelijk zou kunnen maken?

Ik had met Amy ook dat probleem in het begin, die beet al spelende ook vaak wel erg hard. En is ook gevoelig/onderdanig.
Bij haar heb ik het wel opgelost door 'au' te zeggen, gewoon rustig met een hoog piepstemmetje en niet heel hard gillen of zo. Op datzelfde moment bevroor ik één of twee seconden en speelde meteen weer verder als ze losliet. Amy schrok daar niet heel erg van, en het werkte heel snel. Na een paar keer snapte ze al dat ze voorzichtiger moest zijn.
Als ik het bij de hand had op zo'n moment, duwde ik ook wel eens snel een speeltje in haar bek als ze mijn hand wilde pakken. Maar daarvan leert een hond natuurlijk niet om voorzichtig te zijn met jouw lijf. En aangezien Amy stoeien zonder speeltje ook echt heel leuk vindt, wilde ik haar dat niet verbieden, maar alleen leren om wat zachter te spelen.

Ik zat voordat ik dit topic opende al te twijfelen of ik jou niet gewoon een berichtje moest sturen.

Ga ik het zo eens proberen, zoals jij het zegt. Tnx

Een kleine piranha Wie had dat achter Maloutje gedacht
Ik zou niet zo goed weten hoe je het oplost. Ik herken Kiwi in wat je schrijft over Malou, dat ze je al snel spannend vind en erg onderdanig kan zijn. Ik denk dat als jij 'auw' gaat roepen, zoals je bij een pup zou doen, ze dat heel gauw ziet als een afwijzing en stopt.

Ik merk in best veel (kleine) dingen dat het wat onhandig is als je hond niet geleerd heeft met mensen te spelen van jongs af aan Ik heb mn frunnik nu ruim 1,5 jaar, het grootste deel van dr leven, maar dit soort dingen lijken echt een overblijfsel aan slechte socialisatie (icm een gevoelig en beleefd karakter)