Het HondenForum

Onze hond is nu 7 jaar en altijd al angstig geweest voor andere mensen. Ze wil alleen aangehaald worden door de mensen die ze kent. Nu vinden wij het niet heel erg dit alleen voor de dierenarts is ze dus ook super bang. Deze moet haar natuurlijk aanraken/onderzoeken en dit gaat nooit goed. In de wachtkamer zit ze al te trillen en op de behandeltafel wil ze er alleen maar afpsringen en de dierenarts bijten. Deze kan haar dus ook niet goed bekijken, ook niet toen ze laatst een oorontsteking had. Is hier iets wat we aan kunnen doen? Zodat de dierenarts haar wel goed kan onderzoeken als ze iets ernstigs heeft en dat ze zelf ook zo min mogelijk stress heeft. We hoeven er eigenlijk nooit heen, maar als het moet is het heel lastig.

muilkorf aanleren en aandoen als je naar de da moet.
is niet leuk, maar ook honden moeten wel eens iets dat niet leuk is.

snap trouwens niet dat je da zelf niet met een korfje of een snuitje aan kwam zetten als ie haar niet fatsoenlijk kan onderzoeken

Sorry dat ben ik vergeten erbij te melden. Ze krijgt inderdaad een snuitje om bij de dierenarts zodat ze die niet bijt. En 1 van de assistentes houd haar dan vast. Maar dan is ze alsnog zo wild en vooral als ze dan ook nog bijn erbij heeft wordt ze helemaal wild en is het lastig onderzoeken en veel stress natuurlijk.

In dat geval ervoor zorgen dat de dierenarts en de wachtruimte bekend genoeg worden voor haar. Dus vaak naar de praktijk, eventueel eerst buiten beginnen en zorgen dat ze zich zo op haar gemak voelt dat ze een beloning aan wil nemen (iets heel lekkers of een speeltje bijvoorbeeld). Dan de wachtruimte ook zo bekend maken dat ze zich niet meer zo angstig voelt en vervolgens vragen of de assistentes en de DA af en toe even wat lekkers aan haar willen geven.
Waarom moet ze trouwens op de behandeltafel? Bij een hond die zo angstig is kan je het onderzoek meestal beter op de grond uitvoeren. Op tafel staan kun je trouwens ook thuis oefenen, zodat dat ook al niet zo eng meer is.

Ik heb ook een angstige hond en die hou ik vast bij de dierenarts. Ze kruipt dan ongeveer in me maar alleen dan kan ze de dierenarts handelen.

Zamunda schreef:In dat geval ervoor zorgen dat de dierenarts en de wachtruimte bekend genoeg worden voor haar. Dus vaak naar de praktijk, eventueel eerst buiten beginnen en zorgen dat ze zich zo op haar gemak voelt dat ze een beloning aan wil nemen (iets heel lekkers of een speeltje bijvoorbeeld). Dan de wachtruimte ook zo bekend maken dat ze zich niet meer zo angstig voelt en vervolgens vragen of de assistentes en de DA af en toe even wat lekkers aan haar willen geven.
Waarom moet ze trouwens op de behandeltafel? Bij een hond die zo angstig is kan je het onderzoek meestal beter op de grond uitvoeren. Op tafel staan kun je trouwens ook thuis oefenen, zodat dat ook al niet zo eng meer is.

Omdat honden eenmaal op tafel de meeste zich nog iets beter gedragen dan op de grond.

bouvierpoedel schreef:

Zamunda schreef:In dat geval ervoor zorgen dat de dierenarts en de wachtruimte bekend genoeg worden voor haar. Dus vaak naar de praktijk, eventueel eerst buiten beginnen en zorgen dat ze zich zo op haar gemak voelt dat ze een beloning aan wil nemen (iets heel lekkers of een speeltje bijvoorbeeld). Dan de wachtruimte ook zo bekend maken dat ze zich niet meer zo angstig voelt en vervolgens vragen of de assistentes en de DA af en toe even wat lekkers aan haar willen geven.
Waarom moet ze trouwens op de behandeltafel? Bij een hond die zo angstig is kan je het onderzoek meestal beter op de grond uitvoeren. Op tafel staan kun je trouwens ook thuis oefenen, zodat dat ook al niet zo eng meer is.

Omdat honden eenmaal op tafel de meeste zich nog iets beter gedragen dan op de grond.

Hangt inderdaad heel erg van de hond af. Op de grond behandelen kan voor de hond juist weer beangstigend zijn omdat de dierenarts dan veel meer over de hond heen moet buigen. Amy vindt dat bijvoorbeeld erg vervelend, op de tafel is zij veel kalmer. En Mila zal op de grond proberen weg te komen, terwijl ze op de tafel alles maar over zich heen laat komen. Maar het is wel het proberen waard of de hond het op de grond misschien prettiger vindt.

Met Amoz, die een verleden heeft van angstagressie, doe ik dierenartstraining. Dus we gaan geregeld langs bij de dierenarts, gewoon ontspannen zitten en wachten in de wachtkamer met veel lekkers, in de behandelkamer oefenen met het op de tafel gaan staan, betasten, hart laten luisteren, etc. Dit doen we in korte sessies waarin we heel langzaam steeds een stapje verder gaan, zonder dat hij daarbij ooit echt op het punt is gekomen dat hij erg gespannen of angstig werd. De dierenarts is nu één van zijn favoriete personen en het feit dat hij daar ontspannen binnenkomt en de plek met iets leuks associeert, maakt de rest voor hem ook veel beter behapbaar.