Het HondenForum

Sinds drie weken logeert de gecastreerde reu van een vriendin bij ons en onze drie gecastreerde teven. Het is een schatje, een lieve droplul van een Labrador en zo ken ik hem al jaren, zeker sinds hij wat ouder is. Toen Juno nog wat jonger was wilde hij nog wel eens wat patsen tegenover andere reuen maar de laatste jaren was hij toch wel een wijzere oude heer. Totdat hij drie teven kreeg dus
Inmiddels vormen ze echt een nieuwe roedel, en waar ik eerder dacht dat vier honden toch niet zoveel anders is als drie kom ik daar nu toch wel een beetje op terug. Ze hebben echt een heel andere dynamiek, allevier zijn ze een stuk pittiger. Zelfs Gol beschermt nu haar roedel

Zou dat echt aan de reu/ teef combinatie liggen of aan het feit dat er nu meer honden zijn en meer karakters en de dynamiek daartussen? Ik ben wel nieuwsgierig.
Rani en Mika zijn nu heftiger tegenover teven en Juno is nu heftiger tegenover reuen. Gol is heftiger naar alles.

In ieder geval hebben we besloten de resterende logeertijd de honden apart uit te laten, ik neem Rani en Mika mee en mijn vriend de Labradors. Ik heb spierpijn

Soms kan 1 hond behoorlijk de toon zetten kwa sfeer, wat het effect heeft op de rest.
Maar ik herken het niet als 'typisch' gedrag wat een reu op teven veroorzaakt. Ik loop met verschillende reuen waar mijn teven een goede relatie mee hebben, maar hun gedrag wordt niet beïnvloed door de reu en die reuen gedragen zich dan ook niet perse anders.

Ik denk dat het de dynamiek is die de honden onderling hebben, dus wat ze bijvoorbeeld in elkaar versterken. Misschien is je aandacht zelf ook wat meer versprokkeld en speelt dat ook mee?
Ik vond hier de overgang van twee naar drie lastig, ook omdat daardoor de dynamiek heel erg veranderde. In huis zorgde Amoz meteen voor een soort oase van rust tussen Mila en Amy. Maar buitenshuis voelde Amy zich ineens heel erg gesterkt door Amoz, die Amy wel even wilde komen helpen als Amy zich gespannen voelde als een vreemde hond naderde bijvoorbeeld. Het feit dat Amoz een reu is, speelt eigenlijk vooral rond de loopsheden van zijn dames, dan reageert hij meer op andere reuen. Maar over het algemeen kan hij het prima met reuen vinden. Mila is noch door de komst van Amy, noch door de komst van Amoz veranderd in haar gedrag naar andere honden. Ze gaat ook totaal niet mee in die opwinding die Amy en Amoz wel bij elkaar kunnen versterken.
Taartje is zo makkelijk en gemoedelijk, die heeft in dat opzicht niets veranderd, hooguit ten positieve omdat ze zich nooit gek laat maken.

Ik denk dat ik nu wel meer tijd besteed aan vier honden netjes te laten lopen dan aan de omgeving scannen, misschien maakt dat het verschil. Nu overkomen me moeilijke situaties ineens voor mijn gevoel.

Meneer is inmiddels weer naar huis en ik heb de eerste lange wandeling met alleen de meiden achter de rug. Wat een opluchting
Het liep zo anders! We kwamen een paar flink dominante grote reuen tegen en het was gewoon gezellig, lekker beuken en spelen met Rani ipv dat ik ze van Juno af moest trekken.

DeDiana schreef:Ik denk dat het de dynamiek is die de honden onderling hebben, dus wat ze bijvoorbeeld in elkaar versterken. Misschien is je aandacht zelf ook wat meer versprokkeld en speelt dat ook mee?
Ik vond hier de overgang van twee naar drie lastig, ook omdat daardoor de dynamiek heel erg veranderde. In huis zorgde Amoz meteen voor een soort oase van rust tussen Mila en Amy. Maar buitenshuis voelde Amy zich ineens heel erg gesterkt door Amoz, die Amy wel even wilde komen helpen als Amy zich gespannen voelde als een vreemde hond naderde bijvoorbeeld. Het feit dat Amoz een reu is, speelt eigenlijk vooral rond de loopsheden van zijn dames, dan reageert hij meer op andere reuen. Maar over het algemeen kan hij het prima met reuen vinden. Mila is noch door de komst van Amy, noch door de komst van Amoz veranderd in haar gedrag naar andere honden. Ze gaat ook totaal niet mee in die opwinding die Amy en Amoz wel bij elkaar kunnen versterken.
Taartje is zo makkelijk en gemoedelijk, die heeft in dat opzicht niets veranderd, hooguit ten positieve omdat ze zich nooit gek laat maken.

Inderdaad, ik denk ook dat de dynamiek van de roedel als geheel een rol speelt, maar zeker ook de karakters van de honden onderling. Toen ik vier honden had, gingen ze allemaal zo'n beetje hun eigen gang. Lyndie en Bonnie speelden wel eens met elkaar (als Lyndie zin had) en maar Lyndie werd wel boos als Bonnie met honden búiten de roedel speelde. Zelf deed ze niet zoveel met Bonnie maar die mocht niet met anderen spelen.
Kyra was ver verheven boven het gepeupel en keek het allemaal geamuseerd aan.
Maar nu Lyndie er ook niet meer is, merk ik dat Abby en Maggie heel sterk naar elkaar toe trekken. Slapen samen tegen elkaar aan (iets wat mijn vorige honden never nooit deden) en als ik de één mee neem en de ander thuis laat, staat de achtergeblevene bij de deur te jammeren. Vooral Maggie heeft daar een handje van. Die kan dan huilen als een wolf.
Aan de andere kant, als Samantha met haar jongens komt, dan heeft Maggie alleen maar ogen voor haar honden en negeert Abby volkomen. Waar de laatste dan weer boos over wordt.

Interessant hoe honden zo'n verschillend effect op elkaar kunnen hebben. Ik vind het gewoon stil in huis terwijl er nog drie honden zijn, ze liggen allemaal zo braaf en er stond gewoon niemand te kwijlen bij mijn broodje

Mijn 2 teven laten zich wat stoerder gedrag altijd makkelijk aanhangen door een reu die in de roedel komt

Zelf zijn ze dan ook wel iets makkelijker van het "Hallooooo dame in nood, kom eens helpen mooie jongen ", dus de (2) reuen waar ze regelmatig samen mee zijn reageren inderdaad wel door iets meer patserig te doen "Mijn harem, wat mot jij "

Daarentegen is er nog een reu die regelmatig bij ze in de roedel is en die verandert niets, maar das ook een beetje een hetleveniszooooozwaaaaaaar-hondje