Het HondenForum

Hoi,

Hoe weet je of een hond gelukkig is in je familie? Ik heb steeds meer het idee dat hij misschien niet zo happy is met ons als roedel.
Hij begroet ons namelijk nooit zo enthousiast als een ieder ander. Er zijn er een aantal die hij zelfs enorm enthousiast begroet (enorm kwispelen en op willen springen, enorm trekken naar die persoon) namelijk waar hij heengaat als we oppas nodig hebben en zelfs de dierenarts!

We zijn recent een weekendje weggeweest maar zelfs toen werden we nauwelijks begroet. Hij was blijer om het huis weer te zien dan ons! Ik snap het niet. Ik dacht dat hij alles kreeg wat zijn hondenhartje wenst. Liefde, aandacht, eten, wandelingen, speeltjes en zelfs puzzels.
We zijn niet abnormaal streng voor hem maar ook niet van "hij mag alles". Gewoon consequent..dit wel dat niet.
Doen we wat verkeerd? Hoe kunnen we hem wel een happy doggie maken als hij ons ziet!

Kortom...hoe weten we wanneer hij wel happy is en hoe krijgen (en houden) we hem happy. We willen echt alleen het beste voor de hond.
Hij is nu ruim 10 maanden en een Labrador. Dat zijn toch normaal gesproken hele enthousiaste diertjes!

Eens met Nanna. Soms zijn nieuwe hondeneigenaren zo blij met hun hond, dat ze zich er helemaal op storten en dat is voor een puber die vooral avontuur wil ipv getut soms wat veel.
Daarnaast past het gedrag wat je graag zou hebben gezien misschien niet zo bij deze hond.

Nanna schreef:Misschien wil je wel teveel van hem. Laat hem gewoon eens een tijdje in zijn sop gaarkoken, zonder gegooi met puzzels en speeltjes. Wel flink wandelen en dan het liefst zonder constant geroep en gecommandeer (ik weet niet of je dat doet hoor, maar toch, als tip). Wel wat laten doen voor zijn voer en niet om een halve scheet een koekje geven.

Eigenlijk is dat al precies hoe we het doen. Momenteel gaat flink wandelen even niet want hij heeft zijn knie geblesseerd en mag maar kleine stukjes lopen helaas. Maar meestal lopen we een lekker stukje (zonder veel gecommandeer ) en mag hij geregeld even los lopen. Koekjes krijg hij sowieso nauwelijks. We werken voornamelijk als beloning met zijn eigen brokjes.

Paisley schreef:Daarnaast past het gedrag wat je graag zou hebben gezien misschien niet zo bij deze hond.

Het is een labrador! Die zijn toch altijd enthousiast? Waarom dat wel naar ieder ander heel blij doen en niet naar ons?
We "tutten" helemaal niet veel met hem Ik moet wel regelmatig tegen de meiden zeggen dat ze hem met rust moeten laten. (Ze knuffen hem soms helemaal plat! )
Als ik alleen ben met hem krijgt hij meestal aandacht als hij er zelf om vraagt en verder kan hij gewoon zijn eigen gangetje gaan...binnen onze regels uiteraard.

Ik werk er juist hard aan om mijn honden te leren dat er niets is om opgewonden over te doen als ik terugkom. Ze krijgen pas aandacht als ze rustig zijn. Dus reageren ze ingehouden blij als ze mij weer zien. Bij m'n schoonouders worden ze helemaal dol. Bij mijn ouders kalmeren ze weer heel snel: die stralen zelf meer rust uit en snappen het woord 'negeren' iets beter. Maar natuurlijk kan ik ze ook dol krijgen, door zelf dol te gaan doen

Iriszonnetje schreef:

Paisley schreef:Daarnaast past het gedrag wat je graag zou hebben gezien misschien niet zo bij deze hond.

Het is een labrador! Die zijn toch altijd enthousiast? Waarom dat wel naar ieder ander heel blij doen en niet naar ons?

Een hond kan toch prima wat gereserveerder uitpakken dan zn rasgenoten?
Ik zie in mijn stabij soms ook heel enthousiast gedrag naar anderen. Maar dat is geen blijdschap, maar opwinding. Misschien kun je bij jou hond ook dat onderscheid maken.
Als hier een persoon door de voordeur binnenkomt nadat er is aangebeld, vliegt mn stabij die persoon in de armen alsof het een verloren vriend is. Bijna zonder uitzondering denkt iedereen dat ze blij is die persoon te zien. Maar zou ze dezelfde persoon in het bos tegen komen is er totaal geen reactie.
Die reactie bij de deur is puur opwinding, en omdat het een vriendelijke hond is, komt het er op deze manier eruit.
Ik vermoed dat het bij jou hond het zelfde is. Herken je je hond hierin?

Ik hoef ook niet enthousiast begroet te worden als ik thuis kom. Zo bijzonder is dat niet. Vind het veel prettiger als ze gewoon hun ding blijven doen.
Vooral Hardy heeft een beetje de neiging om over "de top" te gaan (is nu 7 weken bij ons), en die negeer ik compleet. Niks speciaals aan als ik thuis kom (doe het tenslotte iedere dag, en soms wel meerdere keren op een dag).

Zoals ik het lees is dat het bij vreemde geen "enthousiasme" is, maar "opwinding"

Oh dit klinkt zo herkenbaar! Mijn Labrador was en is ook nooit enthousiast wanneer we thuiskomen. Als ik mazzel heb tilt ze haar wenkbrouw even op
De eerste anderhalf jaar viel er ook niet echt mee te knuffelen, ze had er gewoon geen zin in. Naarmate de tijd vorderde leerde ik op welke manier ze knuffelen wel lekker en leuk vind maar nog steeds staat ze soms zuchtend van de bank op wanneer ze naast me ligt en ik het in mijn hoofd haal om haar te aaien

Gollum schreef:Oh dit klinkt zo herkenbaar! Mijn Labrador was en is ook nooit enthousiast wanneer we thuiskomen. Als ik mazzel heb tilt ze haar wenkbrouw even op
De eerste anderhalf jaar viel er ook niet echt mee te knuffelen, ze had er gewoon geen zin in. Naarmate de tijd vorderde leerde ik op welke manier ze knuffelen wel lekker en leuk vind maar nog steeds staat ze soms zuchtend van de bank op wanneer ze naast me ligt en ik het in mijn hoofd haal om haar te aaien

Heb jij het zusje van Kier
Soms heel soms wil ze wel even knuffelen op bed, niet dat ze knuffelen zo fijn vindt maar meer dat ze dan nog even kan blijven liggen

Toen ik haar voor het eerst zag kreeg ik een ferme lik over mijn gezicht Inmiddels zijn we 7 jaar verder en wacht ik nog op de tweede

Tiny schreef:

Gollum schreef:Oh dit klinkt zo herkenbaar! Mijn Labrador was en is ook nooit enthousiast wanneer we thuiskomen. Als ik mazzel heb tilt ze haar wenkbrouw even op
De eerste anderhalf jaar viel er ook niet echt mee te knuffelen, ze had er gewoon geen zin in. Naarmate de tijd vorderde leerde ik op welke manier ze knuffelen wel lekker en leuk vind maar nog steeds staat ze soms zuchtend van de bank op wanneer ze naast me ligt en ik het in mijn hoofd haal om haar te aaien

Heb jij het zusje van Kier
Soms heel soms wil ze wel even knuffelen op bed, niet dat ze knuffelen zo fijn vindt maar meer dat ze dan nog even kan blijven liggen

Toen ik haar voor het eerst zag kreeg ik een ferme lik over mijn gezicht Inmiddels zijn we 7 jaar verder en wacht ik nog op de tweede

Toen ik nog alles gelijkvloers had vond Gol het ook heerlijk om op mijn bed te liggen. Dan kwam ik de woonkamer in en in paats van begroet te worden liep ze zo naar mijn slaapkamer om op het warme plekje te gaan liggen.
Oh hoi, ok doei
Likjes krijg ik dan wel vaker maar dat komt denk ik omdat ze geleerd heeft om mij te manipuleren op die manier. Honger= kusjes

Ik moet er wel vreselijk om lachen hoor, zo'n stoïcijnse hond. Maar ik vind het toch wel leuk dat ik er nu ook een knuffelmonster genaamd Rani bij heb, die knuffelt voor tien

Werken jullie ook met de hond? Misschien heb je juist een lab die meer voldoening heeft in werken en daadwerkelijk iets apporteren dan een huis hond te zijn?
Ik weet van mijn hond dat ik daar niets van moet vragen anders gaat het mis in haar opwinding. Als ik thuis kom ongeacht of ik 5 min ben weg geweest of een hele week, dan reageert mijn hond compleet door dolle heen.. ik negeer haar dus tot dat ze rustig is. Vraag ik op dat moment dingen van haar zo als zit of af, of praat ik tegen haar verergerd dat gedrag. Negeer ik haar en zeg ik niets dan kan ze gewoon rustig even de snuit tegen mij aandrukken en haar eigen gang gaan. En dat heb ik het liefste.

Was de hond als pup ook gereserveerd naar jullie toe?

Gollum schreef:

Tiny schreef:

Gollum schreef:Oh dit klinkt zo herkenbaar! Mijn Labrador was en is ook nooit enthousiast wanneer we thuiskomen. Als ik mazzel heb tilt ze haar wenkbrouw even op
De eerste anderhalf jaar viel er ook niet echt mee te knuffelen, ze had er gewoon geen zin in. Naarmate de tijd vorderde leerde ik op welke manier ze knuffelen wel lekker en leuk vind maar nog steeds staat ze soms zuchtend van de bank op wanneer ze naast me ligt en ik het in mijn hoofd haal om haar te aaien

Heb jij het zusje van Kier
Soms heel soms wil ze wel even knuffelen op bed, niet dat ze knuffelen zo fijn vindt maar meer dat ze dan nog even kan blijven liggen

Toen ik haar voor het eerst zag kreeg ik een ferme lik over mijn gezicht Inmiddels zijn we 7 jaar verder en wacht ik nog op de tweede

Toen ik nog alles gelijkvloers had vond Gol het ook heerlijk om op mijn bed te liggen. Dan kwam ik de woonkamer in en in paats van begroet te worden liep ze zo naar mijn slaapkamer om op het warme plekje te gaan liggen.
Oh hoi, ok doei
Likjes krijg ik dan wel vaker maar dat komt denk ik omdat ze geleerd heeft om mij te manipuleren op die manier. Honger= kusjes

Ik moet er wel vreselijk om lachen hoor, zo'n stoïcijnse hond. Maar ik vind het toch wel leuk dat ik er nu ook een knuffelmonster genaamd Rani bij heb, die knuffelt voor tien

Rothonden zijn het

Als ik bij Angelique kom dan moet ik eerst naast de voordeur gaan staan, laat zij alle honden los in de tuin, die hebben mij dan al gezien en denken mij even lekker te komen begroeten, en kan ik naar binnen. En dan mogen ze in twee groepen naar binnen anders krijg ik een geweld van al haar honden over mij heen. En dat is een geweld van blije honden die je allemaal een kusje willen geven
Groot verschil met die van mij....

Mijn honden zijn ook niet blij als ik thuis kom. Deels omdat ik dat zelf niet wil en ze dus altijd gewoon voorbij ben gelopen als ze te druk waren maar ook omdat ik voor hen hetzelfde ben als het meubilair. Ik ben er gewoon al-tijd, dus dat is niet bijzonder genoeg om heel blij voor te doen.

Tiny schreef:

Gollum schreef:

Tiny schreef:

Gollum schreef:Oh dit klinkt zo herkenbaar! Mijn Labrador was en is ook nooit enthousiast wanneer we thuiskomen. Als ik mazzel heb tilt ze haar wenkbrouw even op
De eerste anderhalf jaar viel er ook niet echt mee te knuffelen, ze had er gewoon geen zin in. Naarmate de tijd vorderde leerde ik op welke manier ze knuffelen wel lekker en leuk vind maar nog steeds staat ze soms zuchtend van de bank op wanneer ze naast me ligt en ik het in mijn hoofd haal om haar te aaien

Heb jij het zusje van Kier
Soms heel soms wil ze wel even knuffelen op bed, niet dat ze knuffelen zo fijn vindt maar meer dat ze dan nog even kan blijven liggen

Toen ik haar voor het eerst zag kreeg ik een ferme lik over mijn gezicht Inmiddels zijn we 7 jaar verder en wacht ik nog op de tweede

Toen ik nog alles gelijkvloers had vond Gol het ook heerlijk om op mijn bed te liggen. Dan kwam ik de woonkamer in en in paats van begroet te worden liep ze zo naar mijn slaapkamer om op het warme plekje te gaan liggen.
Oh hoi, ok doei
Likjes krijg ik dan wel vaker maar dat komt denk ik omdat ze geleerd heeft om mij te manipuleren op die manier. Honger= kusjes

Ik moet er wel vreselijk om lachen hoor, zo'n stoïcijnse hond. Maar ik vind het toch wel leuk dat ik er nu ook een knuffelmonster genaamd Rani bij heb, die knuffelt voor tien

Rothonden zijn het

Als ik bij Angelique kom dan moet ik eerst naast de voordeur gaan staan, laat zij alle honden los in de tuin, die hebben mij dan al gezien en denken mij even lekker te komen begroeten, en kan ik naar binnen. En dan mogen ze in twee groepen naar binnen anders krijg ik een geweld van al haar honden over mij heen. En dat is een geweld van blije honden die je allemaal een kusje willen geven
Groot verschil met die van mij....

hahaha leuk! Andere Labradors die ik tegenkom willen inderdaad ook altijd even knuffen
Gelukkig negeert Gol ook de meeste vreemden, anders zou ik misschien aan mezelf gaan twijfelen. De mensen met erg lekkere koekjes in hun zak worden meestal wel enthousiast begroet

Pom ligt ook liever bij de visite dan bij mij. Veel interessanter en die geven veel meer aandacht natuurlijk. Is trouwens wel blij als ik thuiskom maar niet zoals karel, die zou het liefst in mijn armen springen maar met zijn 40+ kilo doen we dat maar niet Andere mensen begroet ze veel enthousiaster, maar niet veel eh.. intiemer (dit klinkt stom ). Bij mij komt ze echt even voor een momentje en een aai enzo, andere mensen vindt ze gewoon heel tof dus daar stuitert ze (liefst gillend) omheen. Slaat nergens op, die hond is gewoon niet goed

Mijn hond is blij/opgewonden als ik thuis kom.
Vind dat juist heerlijk, zou het ook niet leuk vinden als ze maar 1 wenkbrauw op zou tillen.
Zou denk ik net als TS gaan twijfelen of ze hier wel blij is.
Maar hier kan het ook nog door het jeugdige enthousiasme natuurlijk (net geen jaar)

Mijn honden zijn altijd blij als ik thuis kom, ze komen altijd even knuffelen
Ik geloof niet dat het alleen maar opwinding is, soms mogen ze boven slapen en zodra ik m'n ogen open doe zijn ze ook zo blij, even knuffelen en dan is het goed, ze staan niet als een stel mafketels te jumpen ofzo

Vreemde mensen hebben ze weinig interesse in, bij vrienden die langs komen zijn ze wel heel blij, soms irritant blij, maar dat komt dan meer door de vrienden, die kirrend binnen komen met lekkers in hun handen

Ik zou het niet fijn vinden als ze amper een oog open doen als ik binnen kom

Moet er niet aan denken dat ze ff een oog open doen en verder gaan met hun ding. Ik wordt hier kwispelend ontvangen alsof ik jaren weggeweest ben... de staart valt er bijna af en de hele kont gaat mee

Ik zal zeggen tegen Gol dat jullie haar stom vinden

Gollum schreef:Oh dit klinkt zo herkenbaar! Mijn Labrador was en is ook nooit enthousiast wanneer we thuiskomen. Als ik mazzel heb tilt ze haar wenkbrouw even op
De eerste anderhalf jaar viel er ook niet echt mee te knuffelen, ze had er gewoon geen zin in. Naarmate de tijd vorderde leerde ik op welke manier ze knuffelen wel lekker en leuk vind maar nog steeds staat ze soms zuchtend van de bank op wanneer ze naast me ligt en ik het in mijn hoofd haal om haar te aaien

Mijn ouders hadden ook zo'n exemplaar. Heerlijk onverstoorbaar, rustig en betrouwbaar. Kwam af en toe een aai halen of deed een koprol over je pantoffels, maar dat was het. Geen polonaise aan haar lijf. Heerlijk beest, heb ik liever dan een drukke stuiterbal

Maan is ook nooit overdreven enthousiast als wij thuis komen. Wanneer ik 's ochtends de kinderen naar
school breng en dan weer thuis kom dan blijft ze gewoon liggen waar ze ligt en krijg ik ook de welbekende wenkbrauw. Zelf denk ik omdat dit zo een standaard ritueel is dat ze zich hier helemaal niet druk meer over maakt, zowel bij weg gaan als bij thuiskomen niet. Als ik op een ander moment weg ga en dan weer thuis kom staat ze wel op en komt ze mij begroeten, gewoon even hallo zeggen. Niet overdreven blij gedoe en gekwispel, gewoon leuk dat je er weer bent. Persoonlijk vind ik het wel heel prettig op deze manier, heb twee kleine kinderen en die kunnen dus gewoon zonder problemen als eerste het huis binnen lopen wanneer we weg zijn geweest, omdat ik weet dat Maan ze niet omver zal lopen van blijdschap. Als we echt een keer wat langer weg zijn geweest, meer dan 3 uur, dan is ze wel wat blijer dan normaal, maar dan wel alleen naar mij toe en komt ze echt even tegen mij aan staan om een stevige begroeting te geven. Hiervoor had ik een hond die 1 meter de lucht in sprong van blijdschap als ik terug kwam na 5 minuten en dat vond ik toch ook wel heel erg overdreven. Dit was nog voordat ik kinderen had en had het dan ook echt niet fijn gevonden als Maan dit gedrag ook had gehad.

Maan reageert trouwens wel veel enthousiaster op bezoekers, ook uit nieuwsgierigheid en ik vind dat eigenlijk meer dan logisch, bezoek is nieuw, anders. Dat ze niet zo overdreven naar ons reageert zegt mij eigenlijk dat ze heel ontspannen en stabiel is bij ons thuis en juist wel heel erg op dr plek is en dus happy. Het is maar hoe je er tegen aan kijkt denk ik. Als een Labrador niet happy zal zijn denk ik eerder dat ze op een negatieve manier aandacht gaan vragen, hyper worden, vervelend, sloperig, enz.

Edit: Maan is trouwens net 10 maanden, dus ook nog een jonge hond. Ze is een standaard labradoodle en die staan er ook wel om bekend dat ze, vooral als ze nog jong zijn, erg hyper en blij kunnen zijn, daarmee zeggende dat leeftijd en ras niet alles hoeft te zeggen.

Als we thuis komen worden we wel begroet (even neus tegen je benen en dan is het alweer klaar) maar lang niet zo enthousiast als andere mensen. Luca gaat vast ene dag in de week naar de opvang waar hij kan spelen met anderen honden. Als hij die begeleider maar ziet wordt hij zo wat wild en springt tegen hem op (wat hij niet mag, maar zo leuk vind hij hem)Als het te lang duurt voor hij hem kan begroeten gaat hij zelfs een beetje piepen.
Wat mij verbaasde en waardoor ik zo ga twijfelen is dat we net een lang weekend zijn weggeweest en hij het dus leuker vond om het huis weer te zien dan ons. Wij werden zo'n beetje straal voorbij gelopen! Vanmorgen werden we wel wat vrolijker begroet.

Luca is zeker niet terughouden verder. Houd van knuffels en ligt graag bij je in de buurt (bij voorkeur op je voeten).
Hij hoeft ook niet overdreven te begroeten maar je bijna straal voorbij lopen als hij ons 4 dagen niet heeft gezien, snap ik dan weer niet.

@Bente
We zijn van plan om in het voorjaar, als hij een jaar is, Agility te gaan doen met hem. Hij vond het tijdens de puppycursus erg leuk om door tunnels te rennen en op de wip te lopen en hij snapt al heel goed dat hij aan de zelfde kant als ik langs een lantarenpaal moet lopen..haha

Gollum schreef:Ik zal zeggen tegen Gol dat jullie haar stom vinden

Kier vindt van niet

Het is natuurlijk niet zo dat Kier alleen maar passief in huis ligt, ze is wel degelijk een vrolijk ei.
En misschien ligt het eraan dat ze nooit alleen is, er is altijd iemand thuis.

Als ik weg ben ligt ze bij de voordeur en kan ze via het raam mij aan zien of horen komen, op het moment dat ik uitstap gaat ze snel op de bank liggen en doet net alsof ze sliep

Nou, ik had gewild dat onze visite enthousiast begroet werd.

Van mij hoefden de meiden me niet enthousiast te begroeten, deden ze wel. Maar omgekeerd had ik fijner gevonden.

Een hond is een spiegel van je zelf.
Ik gok maar kan verkeerd zitten uiteraard, dat jijzelf een rustig weloverwogen iemand bent? Honden merken dit en passen zich toch veelal aan.

Doen jullie wel eens hersen werk met hem? Voer verstoppen in washandjes en handoeken bijvoorbeeld en deze oprollen, of een snuffelmat gebruiken.

De oppas is vast iemand die veelal praat tegen de honden en misschien veel gebaren gebruikt?
Dan kunnen honden idd ook blij reageren, daarbij laten we eerlijk zijn voor honden is het natuurlijk ook geweldig als ze in een bekend roedel komen en naar hartelust spelen..

Onze DH reageert veel gereserveerder naar mijn partner omdat hij druk gedrag gewoon niet tolereert en dat ook waarschijnlijk in zijn mimiek uitstraalt. Ikzelf kan heel druk zijn en dus zo ook de hond want dat is wat ze voelt bij mij. Ben ik boos dat merkt ze dat ook en komt ze niet bij mij in de buurt. Wel merk ik dat als ze druk zonder reden is dat ze even wat te doen moet hebben en dan is wandelen niet altijd datgene wat ze nodig heeft maar meer hersenwerkjes.

Benthe schreef:Een hond is een spiegel van je zelf.
Ik gok maar kan verkeerd zitten uiteraard, dat jijzelf een rustig weloverwogen iemand bent? Honden merken dit en passen zich toch veelal aan.

Doen jullie wel eens hersen werk met hem? Voer verstoppen in washandjes en handoeken bijvoorbeeld en deze oprollen, of een snuffelmat gebruiken.

De oppas is vast iemand die veelal praat tegen de honden en misschien veel gebaren gebruikt?
Dan kunnen honden idd ook blij reageren, daarbij laten we eerlijk zijn voor honden is het natuurlijk ook geweldig als ze in een bekend roedel komen en naar hartelust spelen..

Onze DH reageert veel gereserveerder naar mijn partner omdat hij druk gedrag gewoon niet tolereert en dat ook waarschijnlijk in zijn mimiek uitstraalt. Ikzelf kan heel druk zijn en dus zo ook de hond want dat is wat ze voelt bij mij. Ben ik boos dat merkt ze dat ook en komt ze niet bij mij in de buurt. Wel merk ik dat als ze druk zonder reden is dat ze even wat te doen moet hebben en dan is wandelen niet altijd datgene wat ze nodig heeft maar meer hersenwerkjes.

Als dat zo was dan zou het een stuk makkelijker zijn en kon je iedere hond in huis halen ongeacht ras.
Net of je een karakterloos geval in huis haald die zich wel om jou heen vormd.

ik ben echt heel rustig en relaxed, mijn honden zijn dat absoluut niet. Althans, niet als er visite binnenkomt

Cleva schreef:

Benthe schreef:Een hond is een spiegel van je zelf.
Ik gok maar kan verkeerd zitten uiteraard, dat jijzelf een rustig weloverwogen iemand bent? Honden merken dit en passen zich toch veelal aan.

Ja, dat denk ik ook.

Dan heb ik meerdere persoonlijkheden

Gollum schreef:

Cleva schreef:

Benthe schreef:Een hond is een spiegel van je zelf.
Ik gok maar kan verkeerd zitten uiteraard, dat jijzelf een rustig weloverwogen iemand bent? Honden merken dit en passen zich toch veelal aan.

Ja, dat denk ik ook.

Dan heb ik meerdere persoonlijkheden

Lekker toch , nooit alleen.

bouvierpoedel schreef:

Benthe schreef:Een hond is een spiegel van je zelf.
Ik gok maar kan verkeerd zitten uiteraard, dat jijzelf een rustig weloverwogen iemand bent? Honden merken dit en passen zich toch veelal aan.

Doen jullie wel eens hersen werk met hem? Voer verstoppen in washandjes en handoeken bijvoorbeeld en deze oprollen, of een snuffelmat gebruiken.

De oppas is vast iemand die veelal praat tegen de honden en misschien veel gebaren gebruikt?
Dan kunnen honden idd ook blij reageren, daarbij laten we eerlijk zijn voor honden is het natuurlijk ook geweldig als ze in een bekend roedel komen en naar hartelust spelen..

Onze DH reageert veel gereserveerder naar mijn partner omdat hij druk gedrag gewoon niet tolereert en dat ook waarschijnlijk in zijn mimiek uitstraalt. Ikzelf kan heel druk zijn en dus zo ook de hond want dat is wat ze voelt bij mij. Ben ik boos dat merkt ze dat ook en komt ze niet bij mij in de buurt. Wel merk ik dat als ze druk zonder reden is dat ze even wat te doen moet hebben en dan is wandelen niet altijd datgene wat ze nodig heeft maar meer hersenwerkjes.

Als dat zo was dan zou het een stuk makkelijker zijn en kon je iedere hond in huis halen ongeacht ras.
Net of je een karakterloos geval in huis haald die zich wel om jou heen vormd.

Dat zijn jouw woorden niet de mijne..