Het HondenForum

Tja, hoe zal ik eens beginnen....
Onze Mika, een mixje uit Roemenie, is een schat van een hond. Lief voor de kinderen, luistert goed, goed zindelijk, sloopt niets, kan goed met de katten. Niets te klagen dus, maar.... ze is zó onzeker!!
Vanaf het begin al wel geweest, maar met 7-8 maanden is ze in gedrag ineens veranderd.
Na n 'slechte' ervaring (enorme schrikreactie gehad toen er onverwachts iemand binnenkwam) slaat ze heel snel aan. Door geluiden, als er iemand binnenkomt, iemand bij het raam langskomt, buiten als het donker is, in de tuin. De ene keer heftiger dan de andere keer, waarbij de evt spanning in de voorgaande dagen zeker een rol speelt.
Ik als goede, en waarschijnlijk toch ook n beetje onzekere, hondenbaas ben uiteraard al lang het web opgegaan, de boeken ingedoken en heb ook een gedragstherapeut ingeschakeld.
Zoveel informatie met voornamelijk wat niet te doen, en toch merk ik dat ik niet weet hoe ik het wel moet aanpakken...

Ja een hond mag blaffen, maar eerlijk gezegd heb ik t toch liever niet. Althans, niet op deze manier.
Als een 'vreemde' binnenkomt kan ze echt joelen, als er (hoe hebben ze t lef!) iemand met n hond langs het raam komt vliegt ze er blaffend en grommend met de haren omhoog op af. Ook buiten als het donker is kan ze sterk reageren als er mensen, met of zonder hond, lopen. Overdag kan ze, met name aan de lijn en bij kleinere honden, zelfs uitvallen. In de tuin reageert ze op alles wat voorbij komt...
Het gaat echt wel beter met de nodige training, maar we zijn dan ook al 5 maanden verder.

Positief belonen als ze niet blaft (helaas ben ik vaak nét te laat), negeren (vind ik erg lastig, mn ook omdat ik me te druk maak over of iemand anders er last van heeft), proberen rust in te bouwen, situaties uit de weg gaan, Bach, rustgevende (homeopathische) tabletten. Been there, done that.
Ik ben me er heel erg van bewust dat ik me er té bewust van ben, me te druk maak om wat anderen denken. Maar helaas is dat niet iets wat ik uit kan zetten. Net als haar onzekerheid...

Wat is nu eigenlijk mijn vraag? Tja, liefst zou ik willen dat iemand mij de Gouden Tip zou geven, maar ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat die er niet echt zal zijn.
Wel zou ik graag jullie ervaringen horen, wat hebben jullie gedaan, wat werkte en wat niet?
Hoe kom ik uit dit vicieuze cirkeltje?

Consequent weghalen uit de situaties. Ga je lopen loeien in de tuin, dan ga je per ommegaande naar binnen. Loop je te loeien tegen voorbijgangers vanuit de huiskamer, dan ga je even in de keuken met de deur dicht. Daar komt geen geweld aan te pas. Gewoon hond-lief wegleiden. Ze is net 7-8 maanden en zal misschien even een luidruchtige fase hebben.

Wat voor kruising is het? Iets met waakhond erin? - dan kan het zijn dat ze nu haar 'taak' van het waken wat serieuzer begint te nemen.

En wat deed je na die eerste schrikreactie?

Ze is inmiddels 13 maanden
Helaas was ik er bij de ervaring met de onbekende man niet bij, dit was bij haar oppasbaasje thuis. Een man kwam uit het donker, door de tuindeur, met dikke jas en sjaal om naar binnen terwijl mijn vriendin boven was. Ze flipte compleet! Ze hebben geprobeerd haar tot rust te krijgen, maar het duurde vrij lang tot ze uberhaupt iets minder heftig reageerde... exact weet ik het dus helaas niet.
Geweld zou ik zeker niet gebruiken, maar als ze niet stopt heb ik er wel moeite mee om niet 'boos' te worden. Het lijkt soms ook of ze totaal niet meer benaderbaar is, ze hoort me gewoon niet meer.

Het ras, ja, dat weet ik dus niet. Gevonden met 4-5 weken zonder ouders.
Ze heeft wat weg van een Podenco hoor ik wel eens, een vosje, een mini herdertje, heeele grote oren. Gladharig, rossig van kleur met n wit befje en witte pootjes. Ze weegt nu 14 kilo en veel meer zal t niet worden. Kniehoogte.
Ze is in verhouding steviger gebouwd en korter op de poten dan een podenco, maar heeft een spitser snuitje en is veel kleiner dan een herderachtige.
Hoe kan ik hier een foto plaatsen? Dat is misschien duidelijker!

Lastig. Ik heb ook een hele fanatieke waker in huis nu. Hij gromt er flink bij en gaat woest tekeer op alles rond het huis. Gelukkig is hij poeslief tegen iederen die wij binnen laten. Maar kom niet achterom of ineens binnen. Ik kwam vanavond stil binnen en hij schrok zich te pletter en ging me tekeer. Grommen en woest blaffen. Happen naar mijn benen zelfs...hij herkende me totaal niet. Heel bizar. Wij proberen hem ondanig te houden. Dus zorgen dat hem die rol afgenomen wordt. Naar binnen sturen als hij buiten op iemand gaat schelden. En bij de deur weg als er bezoek komt. Weg! Naar binnen jij en deur voor zijn neus dicht. Bezoek rustig binnen en dan rustig kennis maken. Hij mag van mij best waken en blaffen maar ik bepaal wel waar en hoe lang en waarom.

Ik denk dat ik dit aan zou pakken middels counterconditioning. Dat gebruiken wij nu voor het blaffen van Oor bij de deurbel en er lijkt schot in de zaak te zitten. Ik heb altijd brokjes op zak en zodra de deurbel gaat voer ik haar aan een stuk door brokjes tot ze meer ontspant. Het is soms wel lastig om haar aandacht op de brokjes te houden omdat ze zó enorm gefocust is op wat er bij de deur gebeurt, soms moet ik haar ook fysiek tegenhouden. Dat is vast niet helemaal volgens het boekje maar toch merken we verbetering. In jouw situatie zou het kunnen dat gewone brokjes of koekjes niet afdoende zijn en dat je moet gaan uitvinden wat voor haar echt het allerallerallerlekkerste spul op de hele aarde is. Bijvoorbeeld slagroom (werkte hier rond oud en nieuw erg goed tegen het blaffen bij de knallen), kaas uit een tube (van die dingen waar je bugels mee vult) of een of ander mensenvlees. Gegrild gehakt, rookworst, dat soort dingen. Koop gewoon de supermarkt leeg, kijk waar ze een moord voor doet en sla dat in. En ga dan langzaam oefenen. Dus niet alleen wachten tot er toevallig iemand op visite komt, maar oefen het eerst eens met iemand die ze goed kent. Vervolgens met iemand die ze minder goed kent. Etc. Opbouwen en er een superleuk feestje van maken! Ik denk dat straffen of wegsturen of wat dan ook niet werkt of zelfs contraproductief werkt. Ze is blijkbaar al erg gestressed en iets niet leuks toevoegen aan die gemoedstoestand zal het alleen maar erger maken.

mijke schreef:In jouw situatie zou het kunnen dat gewone brokjes of koekjes niet afdoende zijn en dat je moet gaan uitvinden wat voor haar echt het allerallerallerlekkerste spul op de hele aarde is. Bijvoorbeeld slagroom (werkte hier rond oud en nieuw erg goed tegen het blaffen bij de knallen), kaas uit een tube (van die dingen waar je bugels mee vult) of een of ander mensenvlees.

Mensenvlees.... dat ik daar niet eerder aan heb gedacht

Wij hadden een herplaatser die ook enorm aansloeg bij alles wat langs kwam. Ik heb hem de clicker aangeleerd en ben er voor gaan zitten: hij mocht van mij best even aanslaan, maar 2 keer blaffen vond ik wel genoeg. Dus de eerste keer dat hij begon bij de tweede blaf *click*, Joris komt brokje halen. Vervolgens was er weer een reden om aan te slaan, maar nu kwam Joris zonder te blaffen voor een brokje. Oh, training klaar. Hij heeft daarna ook niet meer gewaakt. Maar goed, Joris was ook wel extreem slim (en gevoelig en helaas een mismatch met ons).
Het idee was dus om niet het waken/aanslaan te verbieden, maar alleen in te perken. Met een enkele blaf zorg je heus niet voor overlast

Counterconditioning zijn we al n poosje mee bezig. Bij het raam, in de tuin, buiten met wandelen, deurbel etc. Ik heb zelfs geluidsopnames gemaakt en ben daar mee gaan oefenen. Samen met de kinderen geoefend met aanbellen, langs het raam en de schutting lopen etc.
Ham en kaas zijn daarbij favoriet, maar wat toevallig binnen handbereik ligt als ik net ff geen brokje in de buurt heb voldoet vaak ook prima.
Het grootste probleem is voor mij denk ik dat ik zo weinig verbetering zie... En zeker als je zoveel tijd investeert (ik denk dat de buurt denkt dat ik alleen nog maar met hond achter het raam of in de tuin zit) wordt je er zo moedeloos van...

De clicker heb ik nog niet geprobeerd. Ik heb wel trainingsdiscs in huis, maar die zijn me, gezien haar gevoelige aard, voorlopig nog even afgeraden. Ik heb er wel een start mee gemaakt, alleen een oefening met brokjes wat erg goed ging, maar niet voor het blaffen gebruikt.
Ik ga me toch maar eens verdiepen in de clicker training!

Ik heb inmiddels een foto als avatar toegevoegd, voor degenen die misschien nog n gok naar t ras willen doen!

Thijssen_s schreef:Tja, hoe zal ik eens beginnen....
Onze Mika, een mixje uit Roemenie, is een schat van een hond. Lief voor de kinderen, luistert goed, goed zindelijk, sloopt niets, kan goed met de katten. Niets te klagen dus, maar.... ze is zó onzeker!!
Vanaf het begin al wel geweest, maar met 7-8 maanden is ze in gedrag ineens veranderd.
Na n 'slechte' ervaring (enorme schrikreactie gehad toen er onverwachts iemand binnenkwam) slaat ze heel snel aan. Door geluiden, als er iemand binnenkomt, iemand bij het raam langskomt, buiten als het donker is, in de tuin. De ene keer heftiger dan de andere keer, waarbij de evt spanning in de voorgaande dagen zeker een rol speelt.
Ik als goede, en waarschijnlijk toch ook n beetje onzekere, hondenbaas ben uiteraard al lang het web opgegaan, de boeken ingedoken en heb ook een gedragstherapeut ingeschakeld.
Zoveel informatie met voornamelijk wat niet te doen, en toch merk ik dat ik niet weet hoe ik het wel moet aanpakken...

Ja een hond mag blaffen, maar eerlijk gezegd heb ik t toch liever niet. Althans, niet op deze manier.
Als een 'vreemde' binnenkomt kan ze echt joelen, als er (hoe hebben ze t lef!) iemand met n hond langs het raam komt vliegt ze er blaffend en grommend met de haren omhoog op af. Ook buiten als het donker is kan ze sterk reageren als er mensen, met of zonder hond, lopen. Overdag kan ze, met name aan de lijn en bij kleinere honden, zelfs uitvallen. In de tuin reageert ze op alles wat voorbij komt...
Het gaat echt wel beter met de nodige training, maar we zijn dan ook al 5 maanden verder.

Positief belonen als ze niet blaft (helaas ben ik vaak nét te laat), negeren (vind ik erg lastig, mn ook omdat ik me te druk maak over of iemand anders er last van heeft), proberen rust in te bouwen, situaties uit de weg gaan, Bach, rustgevende (homeopathische) tabletten. Been there, done that.
Ik ben me er heel erg van bewust dat ik me er té bewust van ben, me te druk maak om wat anderen denken. Maar helaas is dat niet iets wat ik uit kan zetten. Net als haar onzekerheid...

Wat is nu eigenlijk mijn vraag? Tja, liefst zou ik willen dat iemand mij de Gouden Tip zou geven, maar ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat die er niet echt zal zijn.
Wel zou ik graag jullie ervaringen horen, wat hebben jullie gedaan, wat werkte en wat niet?
Hoe kom ik uit dit vicieuze cirkeltje?

Ik pik even dat dikgedrukte stukje eruit. Bij jezelf met een knopje je onzekerheid uitzetten gaat niet en de ene persoon is de andere niet, dus je handelt/voed op zoals bij past. Een groot toneel houd je niet vol en je hond trapt daar toch niet in.
Kijk wat bij je past en wees heel consequent. Perfect zal het niet gaan. Het gaat wat keren mis. Logisch, zowel jij als je hond zijn geen robots. Maar blijf bedenken dat je je best doet en focus je daar op. En kijk dan naar de vorderingen die je ziet. Soms ben je zo gefocused op de misschien kleine missers dat je alle vooruitgang niet ziet. Niet in een vergelijkbare situatie, maar mij heeft het verleggen van de focus en gewoon m'n best blijven doen waar ik mee bezig was erg geholpen. Als anderen er dan een mening over hebben denk je 'ik ben er mee bezig en ik doe het op mijn manier'.

Wat betreft waken. Als je haar laat waken en haar daar heel serieus in neemt? Ik ben erg blij met wakende honden en ga in het begin altijd in mee. Ze leren heel goed wat wel en niet belangrijk is volgens de baas.

tja, ik heb een wakend ras, maar bij hem heb ik gelijk van het begin, getraind op hij slaat aan ik roep en als hij komt de jackpot geven, en dat iedere keer herhalen, want als hij blaft en ik roep en hij komt gelijk dan worden de tijden van blaffen steeds korter en minder, voor kun je het eigenlijk niet zijn, maar hanteerbaar kun je het zeker wel maken

Ik heb waakhonden maar ze mogen alleen waken als t nodig is dus als er iemand door de poort komt of door de voordeur. Aanbellen mogen ze even op aanslaan maar niet op mensen die voorbij lopen achter of voor. Direct vanaf pup geleerd

Roemeentjes hebben vaak een herderachtergrond. Dat betekent dat waken er in zit. Gecombineerd met puberteit, onzekerheid (van baas en/of hond) wordt dat gedrag verergerd.
Ik heb zelf een Roemeentje waar ik ook tegen dit gedrag aanliep (heb ik ook een topic over geopend omdat ik niet wist hoe ik dat moest ombuigen). Ik ben naar een teambuildingscursus met haar geweest en ben driftig aan het clickeren gegaan. Eén van de beste tips die ik hier heb gekregen, is als ze weer aan het bulken is, haar bij me roepen en 'dank je wel' te zeggen.
Je zag haar gewoon opbloeien. Zo van 'Yes! Baasje begrijpt wat ik bedoel neemt mij als waakhond serieus.'

Ik heb het overigens niet helemaal uitgekregen, maar voor 80% wel. En mijn Maggie was toen al een jaar of 8 dus ingesleten gedrag bij een oudere hond is lastiger om te buigen en jij hebt een jonge hond. Dus, met consequent gedrag jouwerzijds, een leuke cursus waar met de clicker wordt gewerkt en wat geduld, komt het vast goed.

Misschien kan je het blaffen proberen te voorkomen door de prikkels weg te nemen (zoveel als mogelijk). Je kan bijvoorbeeld een radio aanzetten of iets op haar hoogte voor het raam zetten waardoor ze niet ziet wat er buiten gebeurt. Zo leert ze zichzelf geen gedragingen aan en wat ze niet aanleert hoef je niet af te leren/om te buigen Als dat werkt en ze minder blaft binnen, kan je het langzaam gaan minderen.
Verder zou ik met haar aan haar zelfvertrouwen gaan werken. Kleine, makkelijke oefeningetjes in huis en buiten waar ze snel succes mee heeft. Je kan haar bijvoorbeeld leren dat ze een beloning krijgt als ze contact zoekt met jou. Als dat in een makkelijke omgeving met weinig prikkels goed gaat, kan je dat steeds een beetje uitbouwen naar meer prikkels.

Mijn herplaats teckeltje kon eerst ook op veel reageren met blaffen / soms grommen. Ik vond dat vervelend voor de buren en ben naar hun toe gegaan om te vragen of ze er last van hadden. Zij reageerden erg vriendelijk en vonden het niet erg. Ik kon toen ook meer relaxt met haar aan de slag.
Het gaat nu wel al veel beter. Wat betreft bezoek, daar mag ze zich gewoon niet mee bemoeien. Ik regel dat wel. Dat is niet haar taak. Als er mensen langskomen gaat ze voordat ze er zijn in Bench met een gevulde kong of lekkere kluif. Dat is duidelijk voor haar. Als er bezoek is ga je op je veilige plaats. Ze kan dan meestal rustig liggen kijken. Ik zeg wel tegen bezoek haar met rust te laten. Als bezoek lang blijft mag ze samen met mijn andere hond boven los op mijn bed liggen (ze is gek op mijn bed ). Ik doe daar dan ook de muziek aan, zodat ze niet focust op stemmen. Zo nu en dan oefen ik met bezoek, maar alleen bij mensen die daar geschikt voor zijn en die het leuk vinden te helpen haar te laten wennen. Dan doe ik haar aan de riem met een tuigje, voor haar is het dan duidelijker dat ik het wel regel / voor haar veiligheid zorg.

Buiten benoem ik hetgene als ik merk dat ze ergens gespannen op focust. 'Dat is een hardloper, die is okee'. 'Dat is nou een hond, die is ook okee'. In plaats van dat zij het benoemd met blaffen ben ik haar meestal voor. Ze reageert daar goed op. Ik beloon met stem als ze zelf een andere optie kiest dan blaffen bij spanning. Bijvoorbeeld als ze gaat snuffelen of afstand neemt.

Ik weiger voor altijd met gesloten ramen en dichte gordijnen te gaan zitten om blaffen te voorkomen. Dus ik zet nu op de dagen dat ze lekker in haar vel zit alles open. Dan ga ik bij dr op de grond zitten en weer benoemen wat ze hoort en ziet. 'Dat is het buurkindje, die is okee'. 'Op het balkons staan allemaal mensen, die zijn ook okeee'. Beetje debiel voel ik me soms wel En dan kijken we er samen naar. Op de een of andere manier werkt het voor haar. Ze is er nog steeds wel veel mee bezig. Maar kan er rustiger en stil naar kijken / of zitten te luisteren.

Ook oefen ik met haar dat als je ergens van schrikt, dan snel weer te schakelen naar leuk. Als ze in een relaxte bui is laat ik bijvoorbeeld expres een boek vallen en strooi daarna brokjes. Ik maak zelf ook allerlei gekke plotselinge bewegingen en strooi daarna brokjes. Zo wil ik met haar oefenen om snel weer uit de schrik te komen (en dus ook uit het blaffen). En ook dat er niks aan de hand is als je schrikt. Het lukt haar nu veel vaker om bij schrik rustig te blijven.

Verder is het denk ik vooral belangrijk om aan jullie vertrouwen in elkaar te werken helemaal los van het blaffen. Doe samen dingen die je allebei leuk vind. Zoek een geschikte cursus zodat ze kan wennen aan verschillende honden en mensen. Bouw het wennen aan dingen op in hele kleine stapjes. Denk eens aan de BAT trainingen. En vier elke keer samen een feestje als ze het goed doet. Tel vooral de keren dat het goed gaat! Succes