Het HondenForum

Het zijn niet mijn honden
Maar die van mijn broer zn schoonzus
Anna is 14 maanden fien 3 jaar

3 maanden terug is Anna loops geweest
Fien zou eind april mei loops worden.

Toen Anna loops was vlogen ze elkaar in de haren
Ze konden elkaar zelfs niet meer zien of het was mis. De dames zijn toen uit elkaar gehouden tot na de loopsheid en toen ging het gewoon weer prima.
Nu zijn ze sinds vorige week dus weer elkaar in de haren aan het vliegen...
Fien en Anna logeren hier en het gaat dus niet! Ze pakken zelfs door de bench of door het hek heen.
Ze zijn ook al perongelijk samen geraakt en er wordt naar kelen gegrepen ...

Na de loopsheid van Anna konden ze weer goed opschieten met elkaar
Ze blijven nu dus gescheiden.
Lenny reageert helemaal niet op dat fien loops zou worden


Wat moeten we er nu mee he ?
We hebben al info gezocht en denken eraan de dames te laten steriliseren ....


Nog iemand dit meegemaakt ?

Ik heb het meegemaakt met twee teven. Een jaar lang de twee volledig gescheiden gehouden en ondertussen van alles geprobeerd, ook castratie. Het heeft allemaal niets geholpen, zodra ze elkaar zagen was het knokken, en niet zo zuinig ook. Ik denk dat ze elkaar af hadden gemaakt als we niet ingrepen. Helaas is dit een scenario wat je veel hoort als twee teven met elkaar beginnen te knokken.
Wij hebben uiteindelijk besloten om Luca te herplaatsen. We hebben een heel erg goed huisje voor haar gevonden.

Johnny Jones schreef:Ik heb het meegemaakt met twee teven. Een jaar lang de twee volledig gescheiden gehouden en ondertussen van alles geprobeerd, ook castratie. Het heeft allemaal niets geholpen, zodra ze elkaar zagen was het knokken, en niet zo zuinig ook. Ik denk dat ze elkaar af hadden gemaakt als we niet ingrepen. Helaas is dit een scenario wat je veel hoort als twee teven met elkaar beginnen te knokken.
Wij hebben uiteindelijk besloten om Luca te herplaatsen. We hebben een heel erg goed huisje voor haar gevonden.

Ik vrees er helaas ook voor
Maar omdat het momenteel altijd rond die loopsheid is en tussenin geen probleem
Is het toch te overwegen denk ik.
Al wilde ik dus van deze ervaringen graag horen.

Als dit is vrees ik dat ze jongste een ticket richting asiel geven

Ik heb het zelf nooit mee gemaakt, wel echt vaak gehoord.
Ik zou zelf een van beiden herplaatsen

Gebeurd vaker dat t met de loopsheid knokken word
De hormonen vieren dan hoogtij

Ik heb t ook gehad , eerst idd met de loopsheid maar later konden ze helemaal niet meer samen
Nu kunnen en willen we hier scheiden en sindsdien gebeurd dat ook als er hier een loops is

Loopse teven gaan ook niet samen uit voorzorg , ga t risico echt niet meer lopen

** Angela ** schreef:Gebeurd vaker dat t met de loopsheid knokken word
De hormonen vieren dan hoogtij

Ik heb t ook gehad , eerst idd met de loopsheid maar later konden ze helemaal niet meer samen
Nu kunnen en willen we hier scheiden en sindsdien gebeurd dat ook als er hier een loops is

Loopse teven gaan ook niet samen uit voorzorg , ga t risico echt niet meer lopen

Maar denk je dat als de hormonen dus weg waren het tussen jou teven 'goed' gekomen had.
Ik heb ze hier nu ook gescheiden.
Maar bij de baasjes gaat dat moeilijker zijn.
We hebben afgesproken dat ze eventueel hier blijven ook nog tot volledig herstel Vd operatie om dan 'samen' weer naar hun huis te gaan.
De baasjes zijn nog even op vakantie en als ik dacht dat het verbetering kan even mag ik ze laten steriliseren al.


Nu enkel sterilisatie helpt mss niet
Zal extra begeleiding nodig hebben waarschijnlijk maar ik hoop toch op iets wat kan werken ??

Sterilisatie maakt het vaak erger bij teven.

Tja, ik heb er ook een hard hoofd in. Mocht je al iets willen proberen met steriliseren zou ik er niet voor kiezen om beide dames te laten helpen, maar 1 van de twee. Pittige teven kunnen pittiger worden, dus dan zou je niet de ranglaagste moeten laten helpen. (zoals wel eens in theorie beschreven wordt). Mijn eigen teven werden er allemaal niet gezelliger op van een sterilisatie. Voor de schotse collie was dat niet zon probleem, het bleef een sulletje. Voor Norah heeft dat wel degelijk voor belemmeringen gezorgd door verergering van negatief gedrag.

Hier hebben de terrierdames 2 keer gevochten, de eerste keer vlak voordat ze loops moesten worden en 1 keer tijdens het eten maken, was mijn eigen schuld , en dat gaat dan ook meteen heftig maar had ze ook meteen weer uit elkaar.

Direct daarna ze gewoon weer bij elkaar gelaten en tot nu toe gaat het gewoon heel goed, denk inderdaad als je ze gaat scheiden het niet meer goed komt.

Er zijn hier wel heel strikte regels wat betreft eten en kluiven en niet klieren enz.

Dat is de reden waarom ik sinds 2007 een reu heb. Mijn dochter en wij hadden beide een herderteef.. Wandelden vakk samen. Niets z'n de hand to op een gegeven moment uit het niets een knokpartij. We hebben ze kunnenscheiden maar oei dat was schrikken. Weekje later weer. Weer konden niet zien wat nou aanleiding was. We zijn toen snel samen door gelopen en de dames kwamen achter ons aan. Sinds dien hebben wij een reu.

Annemieb schreef:

** Angela ** schreef:Gebeurd vaker dat t met de loopsheid knokken word
De hormonen vieren dan hoogtij

Ik heb t ook gehad , eerst idd met de loopsheid maar later konden ze helemaal niet meer samen
Nu kunnen en willen we hier scheiden en sindsdien gebeurd dat ook als er hier een loops is

Loopse teven gaan ook niet samen uit voorzorg , ga t risico echt niet meer lopen

Maar denk je dat als de hormonen dus weg waren het tussen jou teven 'goed' gekomen had.
Ik heb ze hier nu ook gescheiden.
Maar bij de baasjes gaat dat moeilijker zijn.
We hebben afgesproken dat ze eventueel hier blijven ook nog tot volledig herstel Vd operatie om dan 'samen' weer naar hun huis te gaan.
De baasjes zijn nog even op vakantie en als ik dacht dat het verbetering kan even mag ik ze laten steriliseren al.


Nu enkel sterilisatie helpt mss niet
Zal extra begeleiding nodig hebben waarschijnlijk maar ik hoop toch op iets wat kan werken ??

Zoals ik al schreef , die hebben nooit meer samen gekunt
Die gingen echt voor de kil , ook buiten de loopsheden om
Dat heeft me bijna een hond gekost

Ik heb nu 5 teven waarvan er 4 samen lopen
Mits er toezicht is , zonder toezicht komen die niet samen.
Dus ook als we gaan slapen , alles de kennel of bench in

Ook vaak teven gehad die elkaar tijdens en rond de loopsheid in de haren vlogen. Steriliseren wil helpen maar ook niet altijd , soms wil het goed gaan maar soms dan is het haat voor altijd.

crutz schreef:Sterilisatie [castratie] maakt het vaak erger bij teven.

Ook als het vechten juist loopsheid-gerelateerd is?

Zamunda schreef:

crutz schreef:Sterilisatie [castratie] maakt het vaak erger bij teven.

Ook als het vechten juist loopsheid-gerelateerd is?

dat denk ik ook! Als dat nu het probleem is, dan is sterilisatie toch een oplossing? Of misschien eens alleen de prikpil proberen, misschien dat dat helpt?

Ingrid48 schreef:

Zamunda schreef:

crutz schreef:Sterilisatie [castratie] maakt het vaak erger bij teven.

Ook als het vechten juist loopsheid-gerelateerd is?

dat denk ik ook! Als dat nu het probleem is, dan is sterilisatie toch een oplossing? Of misschien eens alleen de prikpil proberen, misschien dat dat helpt?

Ik vraag me dat af hoor. Het kan natuurlijk zo zijn dat het leed al is geschied nu. Als er nu al echt iets van haat en nijd tussen die twee is, is dat denk ik met castratie niet zomaar verholpen?
Mila en Tara zijn elkaar ook een paar keer flink in de haren gevlogen, maar dat was niet echt vechten (er werd niet gebeten). Die kon ik dan gewoon uit elkaar brullen en meteen erna ook weer samen laten en dan was er niets meer aan de hand. Ik was er ook wel op bedacht dat het tijdens de loopsheid wel eens een lichtontvlambare situatie zou kunnen worden, maar het tegendeel was het geval: ze waren tegelijk loops en hebben aan een stuk door gespeeld, op elkaar gereden en hun lusten op elkaar gebotvierd. Ca. een week na de loopsheid hebben ze wel weer een klein akkefietje gehad, maar dat was vanzelf alweer over voordat ik iets kon/hoefde te doen.
Amy is wel gecastreerd en zij is ook feller geworden naar andere honden. Gelukkig niet binnen de roedel, daar is ze nog steeds heel onderdanig, maar buitenshuis met vreemde honden is ze een stuk minder verdraagzaam en durft ook veel sneller de confrontatie aan te gaan.
Als je castratie overweegt, zou ik dus inderdaad niet allebei castreren, maar één van de twee (degene die toch al het felst is of het meest instabiele gedrag laat zien tijdens en rond de loopsheden).

Castratie is geen oplossing, mijn teven vlogen elkaar ook weleens in de haren, nou ja, vooral Nikkie vloog Jarah in de haren tijdens de loopsheden, niet elke loopsheid gelukkig, toen Jarah en Tama gecastreerd waren in verband met baarmoederontsteking werd dat niet minder.

Toen Jarah ouder was pikte ze het niet meer dat Nikkie haar beet en toen werd het knokken, soms vloog Jarah Nikkie al aan voordat Nikkie haar pakte, als Nikkie maar intimiderend naar haar deed begon Jarah het gevecht.

Sterker nog Tama deed een keer mooi mee, terwijl ze dat nooit had gedaan. Tama was altijd een fel teefje, maar knokken had ze nooit aan mee gedaan. Totdat ze dus gecastreerd was toen deed ze ineens mee, gelukkig buiten.

Nooit geweten dat dit zo erg kon zijn tussen teven.
10 jaar lang 3 teven gehad, 2 friese stabij,s ,moeder en dochter, en een jack russel , ze waren altijd samen, ook s nachts, nooit geen problemen mee gehad

hooguit een corrigerende snep over en weer.

Wat zijn het voor honden? Ik zou bv nooit een cocker spaniel of Ierse setter castreren ivm de vacht. Dan beter meteen herplaatsen en niet eerst kapot maken.
Dit klinkt als iets definitiefs en ik denk dat castreren of welke andere noodgreep ook geen vriendinnen van die honden gaat maken.

Bij mijn schoonouders is dat nooit goed gekomen tussen twee teven. Die vochten elkaar echt 'dood'. Ze hebben er dus eentje herplaatst.

Onze twee teven (Cane Corso's) leven ook gescheiden, omdat ze elkaar in de haren vliegen en dat ging er dan echt hard aan toe. Het is niet zo dat ze elkaar niet kunnen luchten of zien, maar als er een trigger is, of wat voor manier dan ook, is het hek van de dam.
Laatst kwamen ze, door mijn schuld, toch samen. Ik had het niet eens in de gaten, totdat ik ze naast elkaar zag staan, vrolijk mij aankijkend. Toen was er niets aan de hand. Maar als er dan op wat voor manier dan ook spanning ontstaat, vliegt de vlam in de pan. Daarom leven ze gewoon gescheiden.

Onze kleine teefjes hebben nooit gevechten. Wel eens wat ruzie, maar dan is een brul genoeg om iedereen af te laten druipen.

Ik denk dat teven van felle rassen sneller problemen zullen hebben en wat ik heb gezien is het bij gevechten tussen reuen meestal snel klaar als de rangorde eenmaal duidelijk is. Bij teven slaat de vlam minder snel in de pan, maar als er eenmaal animositeit tussen teven ontstaat, gaat het ook niet meer over. Als ze eenmaal de pest aan elkaar hebben, blijft dat ook zo.
En dan heb je met felle(re) teven een groot problem.

Ik heb overigens altijd tevenroedels (zo tussen de 2-4 teven) waarvan meestal een deel intact en een deel gecastreerd en ik heb nog nooit problemen gehad. Maar ik heb dan ook een redelijk dociel ras (collies) en/of kruisingen die ik uitzoek op zachtheid. Ook als één of meer van de dames loops zijn.
Ik zou niet gauw bijvoorbeeld een roedel terrier- of rottweilerteefjes bij elkaar zetten want de kans op ellende is vele malen groter.

Overigens, de enige keer dat ik een reu had, had ik ook drie intacte teefjes en die waren (uiteraard ) tegelijkertijd loops. Ik heb nog nooit een reu gezien die zo verschrikkelijk op z'n kop werd gezeten door drie teven als hij. Hij had geen leven bij ze en tegen elkaar waren ze verschrikkelijk lief.

hier wel eens een hond-agressieve mechelteef (intact) opgevangen. mijn eigen herderteef (gecastreerd) pikte dit niet en ze stonden elkaar naar het leven. was niet hormonaal. Zolang ik erbij was ging het redelijk, maar om niets kon de vlam in de pan slaan. Zelf zou ik honden gescheiden houden geen optie vinden.

Hier altijd teven gehad, en nooit problemen onderling, ook niet als ze met teven van familie werden gehouden. Alles is hier overigens gecastreerd, geen verschil in gedrag merkbaar. Ik zou zelf zeker castreren vooraleer ik zou herplaatsen.

Mijn ouders hadden 2 havanerzerteven. Die hebben ook een paar keer flink gevochten met wat tandwonden en schaven als gevolg. Ze verdroegen elkaar, totaal een roedel.

Een vriendin van mijn heeft 3 rottweilers waarvan 2 teven. Toen de jongste volwassen was (ruim 2) sloeg ook een keer de vlam in de pan met flinke bijtwonden als gevolg en ze kon ze pas uit elkaar halen toen ze allebei helemaal buiten adem waren. Paar weken later was het weer vechten, pas na ruim 10min uit elkaar kunnen halen en dikke spoed naar de dierenarts. Allebei helemaal open gereten. Als ze ze niet uit elkaar had gehaald had 1 van de 2 bezweken. Sindsdien dus ook gescheiden.

lucie schreef:hier wel eens een hond-agressieve mechelteef (intact) opgevangen. mijn eigen herderteef (gecastreerd) pikte dit niet en ze stonden elkaar naar het leven. was niet hormonaal. Zolang ik erbij was ging het redelijk, maar om niets kon de vlam in de pan slaan. Zelf zou ik honden gescheiden houden geen optie vinden.

Ik vind een volledig gescheiden leven ook geen optie voor hun.
Goed als het telkens een week moet tijdens de loopsheid (hebben wij ook maar omdat we intacte reu en teef hebben)

Ik weet het dus echt niet e ... ik wil toch samen met hun proberen om het goed te laten komen.

Ik vind het ook wel belangrijk om wat voor honden het gaat. Is één van beiden een pitbull of iets dergelijks is gaat het hoe dan ook nooit werken. Heb je het over twee chi's is het misschien een ander verhaal.
Apple kan bij spanning of in geval van speeltjes/voer ook best wel eens een ruzietje beginnen. Hoop kabaal en vaak moet je dan optreden als agent. Maar echt gaten maken of om niks een hond aanvliegen zal ze nooit doen. Wat je dus noemt is wel een totaal andere gradatie. Ik zou het er niet op gokken, maar één van de twee herplaatsen alvorens ze teveel ervaring opdoen met vechten.

Hoe TS het omschrijft heb ik niet meegemaakt. Wel twee verschillende rassen, intacte teven, die bij elkaar kwamen te wonen. De kleinste had er niet zo veel trek in en voor we bij elkaar gingen wonen is het met wandelen mis gegaan. Een hap die niet werd geaccepteerd resulteerde in een reactie terug en die tegenreactie zorgde voor een open wond in de poot van de kleine die gehecht moest worden.
Daarna voorzichtig aan weer met de teven buiten gelopen en dat ging ok. Vervolgens binnen samen wonen en daar kwam van de kleinste uit toch telkens spanning, gelukkig reageerde de grote daar eigenlijk niet op maar waren we wel voorzichtig en lieten we ze niet in 1 ruimte alleen als we er niet waren.
Bij ons was wel duidelijk verschil in reactie, dus door onze manier van reageren en interrumperen indien nodig is het langzaam aan steeds beter gegaan, mede ook omdat 1 van de teven liet zien de confrontatie niet aan gaan.

We hadden wel het streven om de honden zonder problemen ook als we er niet bij zouden zijn bij elkaar te kunnen houden. Als dat echt niet had gegaan, dan hadden we er op zeker 1 herplaatst.

Annemieb schreef:

lucie schreef:hier wel eens een hond-agressieve mechelteef (intact) opgevangen. mijn eigen herderteef (gecastreerd) pikte dit niet en ze stonden elkaar naar het leven. was niet hormonaal. Zolang ik erbij was ging het redelijk, maar om niets kon de vlam in de pan slaan. Zelf zou ik honden gescheiden houden geen optie vinden.

Ik vind een volledig gescheiden leven ook geen optie voor hun.
Goed als het telkens een week moet tijdens de loopsheid (hebben wij ook maar omdat we intacte reu en teef hebben)

Ik weet het dus echt niet e ... ik wil toch samen met hun proberen om het goed te laten komen.

dit is geen advies aan jou, omdat ik gewoon te weinig weet van de honden, de omstandigheden enz. Maar als het MIJN honden waren, zou IK zeker tot castratie overgaan. Ik heb hier drie teven laten castreren en nooit gedragsveranderingen meegemaakt, ook niet dat ze feller werden. Dus als het voor mij duidelijk was dat het echt iets hormonaals was, zou ik het doen, omdat het alternatief herplaatsen is, en dat zou dan mijn allerlaatste redmiddel zijn.

De problemen begonnen bij ons ook rond de loopsheid toen de jongste ongeveer anderhalf jaar was. Vervolgens als er een trigger was, spanning om het één of ander. Uiteindelijk was er bijna niets meer nodig of ze gingen al knokken. En dat knokken zag er niet zo vriendelijk uit als op de foto's van Cleva, ze probeerden echt elkaar de strot door te bijten. Het waren twee cattledog teven.

Ik lees dat de jongste teef 14 maanden is, ik houd mijn hart vast voor ze. Misschien heb ik er overheen gelezen, maar wat voor ras zijn ze?

Johnny Jones schreef:De problemen begonnen bij ons ook rond de loopsheid toen de jongste ongeveer anderhalf jaar was. Vervolgens als er een trigger was, spanning om het één of ander. Uiteindelijk was er bijna niets meer nodig of ze gingen al knokken. En dat knokken zag er niet zo vriendelijk uit als op de foto's van Cleva, ze probeerden echt elkaar de strot door te bijten. Het waren twee cattledog teven.

Ik lees dat de jongste teef 14 maanden is, ik houd mijn hart vast voor ze. Misschien heb ik er overheen gelezen, maar wat voor ras zijn ze?

Dat is al meermaals gevraagd, maar ik heb er nog geen antwoord op gelezen.