Het HondenForum

Hallo allemaal.

Als ik met Koda een andere hond tegenkom gaat hij er bijna altijd kruipend naar toe.. Dus op zijn buik als schuivend richting andere hond. Maakt niet uit groot of klein eigenlijk bij elke ontmoeting doet hij dit.. Dan is het vaak even snuffelen, en als hij los is raced hij vaak weg.. Als ze niet met hem mee doen daagt ie ze uit.. Soms tikt ie ze aan met zijn poot of buigt netjes.. Maar meestal kruipen snuffelen wegrennen..
Hij doet het ook als we bv Koda mee hebben naar een honkbal wedstrijd. Hond aan de lijn een van ons gaat iets te drinken halen, die persoon komt terug en dan sluipt hij naar diegene toe.

Sinds dat Koda bij ons woont vertoont hij dit gedrag. Als pup vond hij grote honden spannend.. iets met wat lompe labrador achtigen en een pup met spelen.. Verder kan ik niet bedenken waar dit door gekomen kan zijn..

Iemand die mij dit uit kan leggen? Of een link waar ik wat kan lezen? Ik maak mij geen zorgen maar vind het leuk om te weten en of we er toch iets mee moeten als het niet helemaal ok gedrag is.

Je hebt kruipen en je hebt kruipen.
Honden die laag bij de grond gaan, oren naar voren, aanstaren, schieten vaak ineens omhoog daarna. Gaat vaak nog wel goed maar dat staren is best wel intimiderend en onbeleefd.
Je hebt echter ook honden die gewoon een lage houding aannemen, oren naar achter, ogen en kop afwenden. Dat is wat beleefder en heeft ook geen kwade bedoelingen. Soms zijn honden daarna wel opdringerig onderdanig wat een reactie kan uitlokken.
Apple reageert bij situatie 1 heel afwachtend en zoekt dan steun bij mij. In het tweede geval kruipt ze er gezellig bij en hebben ze meteen een gezellig onderonsje. Groot verschil dus.
Het eerste zou ik beperken, het tweede niet.

Klinkt voor mij gewoon als heel onderdanig gedrag bij de begroeting. Hoe reageren andere honden erop?

Precies wat brindelcardie zegt.

Nova is een onderdanige zenuwachtige kruipster. Ze vind het spannend, maar ook wel leuk, weet niet zo goed wat ze ermee moet en gaat dan kruipend ergens heen.

Je hebt ook van die fixerende gespannen kruipers (veel border collies hebben daar een handje van). Persoonlijk hou ik daar niet van. Er loopt hier een hond rond die dat doet. Nu kennen we die hond en het klikt super goed met Skye en Nova, maar van dat fixerende kruipen wordt ik toch altijd een beetje ongemakkelijk. Hoewel het in haar geval helemaal niets zegt want er is nog nooit een snauw voorgevallen. Maar vreemde fixerende gespannen kruipers probeer ik zelf altijd een beetje te ontlopen als het kan.
Schattige zenuwachtige kruipers moet ik altijd aaien als ik ze zie Bij Nova zal dat het ook wel bevestigen eigenlijk want er wordt altijd positief op gereageerd, door mensen en door honden.

Brindlecardi schreef:Je hebt kruipen en je hebt kruipen.
Honden die laag bij de grond gaan, oren naar voren, aanstaren, schieten vaak ineens omhoog daarna. Gaat vaak nog wel goed maar dat staren is best wel intimiderend en onbeleefd.
Je hebt echter ook honden die gewoon een lage houding aannemen, oren naar achter, ogen en kop afwenden. Dat is wat beleefder en heeft ook geen kwade bedoelingen. Soms zijn honden daarna wel opdringerig onderdanig wat een reactie kan uitlokken.
Apple reageert bij situatie 1 heel afwachtend en zoekt dan steun bij mij. In het tweede geval kruipt ze er gezellig bij en hebben ze meteen een gezellig onderonsje. Groot verschil dus.
Het eerste zou ik beperken, het tweede niet.

Naar mijn idee is het de 2e optie.. Hij kijkt wel maar fixeert naar mijn idee niet.. maar ik ben nog lerende in hondentaal.. En Koda ook... Hij snapt het soms niet helemaal heb ik het idee.
Honden reageren idd meestal ok op hem. Er wordt wat gesnuffeld. Koda staat op en wil dan gaan rennen.. Soms doen ze mee, soms staan ze te kijken of hij wel helemaal top is.. Doen ze niet mee daagt ie ze nog wel eens uit.. Tikje met een voorpoot oid..

Dat lijkt gewoon onderdanig gedrag. Lily doet het ook vaak bij grote honden die ze spannend vindt.