Het HondenForum

Ik wist niet zeker of ik hier een topic over wilde openen maar ik lig er wakker van dus toch maar wel.

Charlie is 2 weken geleden bij ons komen wonen. Een hond uit Griekenland van ongeveer 2 jaar, iets jonger waarschijnlijk. Ze is een lieve en sociale hond. Ze heeft 4 weken in een opvanggezin gezeten met 3 kleine kinderen en nog 4 honden. Draait prima mee in huis en vindt eigenlijk alleen de stofzuiger spannend maar niet eng. Ze is zindelijk, blijft probleemloos alleen thuis een paar uur en houdt enorm van kroelen. Als ze ergens van schrikt (als er binnen iets hard op de grond valt bijvoorbeeld) herstelt ze snel. Buiten vindt ze tot nu toe alleen hele harde regen eng. Mensen, graafmachines, paraplu's, knallen enz niks is eng.
De dag nadat ze bij ons kwam, is mijn zusje met haar 7-jarige dochter langs geweest en dat liep niet zoals ik gehoopt had. Mijn nichtje was ergens mee aan het spelen, staat op en wil naar de keuken lopen. Charlie laat een hoge blaf horen (ze blaft verder nooit) en schiet overeind richting mijn nichtje. Na een "Charlie!" bondt ze in en ging weer liggen. Toen 2 rustige weken gehad zonder echt bezoek, alleen een vriendin van onze 14- jarige dochter en 2 mannen die de nieuwe wasmachine kwamen bezorgen wat allebei geen problemen gaf.
Vandaag kwam mijn schoonzus met m'n nichtje (ook 7) en neefje (5). Mn neefje is niet binnen geweest, die vindt honden sowieso eng. Op mn nichtje schoot ze gelijk af toen we binnen kwamen. Ik had ze gewaarschuwd dat ze weleens je arm heel zacht beet kon pakken. Maar ipv zacht een arm pakken, zette ze tot 2x toe haar tanden met lichte druk in mn schoonzus dr kont toen die haar rug naar Charlie draaide. Ik heb het hele bezoek niet echt ontspannen kunnen zitten. Charlie was ook niet ontspannen en ik heb haar een past keer geblokkeerd als ze naar mn nichtje wilde, het zat me niet lekker, ze kwam niet ontspannen aanlopen maar elke keer in draf.
Vanmiddag kwam mn zusje weer met mn nichtje wat er 2 weken geleden ook was. Ik had hen gezegd Charlie te negeren. Dat ging redelijk maar weer hapte Charlie zodra mijn zusje met haar rug naar haar toe zat/stond. Dit is een keer of 4 gebeurd en elke keer heb ik haar met mijn stem gecorrigeerd en haar weg 'gedreven' (ze kent nog geen enkel commando)Op een gegeven moment loopt mn nichtje naar buiten, Charlie staat op en draaft naar mn nichtje en pakt snel haar arm vast en laat gelijk los. Mn nichtje schrok en begint te huilen maar stopt ook snel weer. Ik stond er uiteraard snel naast want ik stond dichtbij.
Ik voel me hier dus echt niet prettig bij. Mijn man en ik verschillen van mening, hij denkt dat het beter gaat als ze meer gewend is of als we op cursus gaan. Ik ben bang dat ze als ze meer gewend is ook zekerder gaat worden en dat we dan wel eens een serieus probleem zouden kunnen hebben. Ik kan haar ook nog heel slecht lezen. Mijn vertrouwen heeft gewoon echt een knauw gekregen. Ik ben degene die het meeste doet met haar en ik kan voor heel veel dingen maanden of jaren geduld hebben maar met veel kleine kinderen in de familie-en vriendenkring kan ik gewoon geen risico lopen. Met Izzy hebben we destijds ook wat problemen met kinderen gehad maar dat voelde heel anders.

Ik ga morgen ook de stichting mailen waar ze vandaan komt, misschien dat zij ook iets nuttigs kunnen zeggen maar aangezien hier ook veel kennis zit...

Ik zou eerst eens lekker aan haar zelfvertrouwen gaan werken, en dan weer eens gaan experimenteren. Eerst die veilige plek geven.

Elke hond uit het buitenland is anders, mijn eerste hond was per direct geweldig met kinders, mijn tweede was overal bang voor, maar vond kinderen, hoe kleiner hoe beter, dan wel weer heel interessant, en de derde vind kinderen nog steeds een beetje eng.

Geef die hond de tijd en ruimte en verwacht niet van alles waar ze nog niet aan kan voldoen.

Hanneke2 schreef:Ik zou eerst eens lekker aan haar zelfvertrouwen gaan werken, en dan weer eens gaan experimenteren. Eerst die veilige plek geven.

Elke hond uit het buitenland is anders, mijn eerste hond was per direct geweldig met kinders, mijn tweede was overal bang voor, maar vond kinderen, hoe kleiner hoe beter, dan wel weer heel interessant, en de derde vind kinderen nog steeds een beetje eng.

Geef die hond de tijd en ruimte en verwacht niet van alles waar ze nog niet aan kan voldoen.

Ik verwacht helemaal niet vanalles, ze draait mee en mag gewoon wennen en experimenteren doe ik niet. Ik ben nog niet bezig met commando's aanleren, er ligt geen extra druk op haar om dingen te doen, ze hoeft niks bijzonders alleen meedraaien in een hele rustige periode met normale gezinsdingen. Dat gaat ook allemaal prima, behalve met bezoek met kinderen en dat hebben we in 2 weken dus maar 3 keer gehad. En haar gedrag op het moment dat ze kinderen ziet binnenkomen wijkt zo af van hoe ze op al het andere reageert.

Ik zou haar in een bench doen als er visite komt. Dan kan je zelf in ieder geval ontspannen en kan er niets gebeuren. Ook voor Charlie zelf omdat ze klaarblijkelijk niet ontspannen is met visite en voor jou omdat steeds politieagent spelen rot is en je vertrouwen zo geen verdere deuk gaat oplopen. Dan zou je buiten de visite kunnen werken aan haar leren op haar plaats te gaan zodat je haar daarheen kunt sturen als er iemand komt al zou ik zelf de bench blijven gebruiken bij dit soort gedrag. Visite instrueren haar te negeren is voor sommige mensen, zeker kinderen, best moeilijk en op deze wijze sluit je alles uit.

Dat dacht ik ook ja; is een bench geen optie voor nu?

Ja de bench is zeker een optie. Moet ik even een grotere zoeken. Dat heb ik inderdaad met Izzy destijds ook gedaan en dat gaf wel veel rust, voor beide kanten.

Vanmiddag kwam mn zusje weer met mn nichtje wat er 2 weken geleden ook was. Ik had hen gezegd Charlie te negeren. Dat ging redelijk maar weer hapte Charlie zodra mijn zusje met haar rug naar haar toe zat/stond. Dit is een keer of 4 gebeurd en elke keer heb ik haar met mijn stem gecorrigeerd en haar weg 'gedreven' (ze kent nog geen enkel commando)Op een gegeven moment loopt mn nichtje naar buiten, Charlie staat op en draaft naar mn nichtje en pakt snel haar arm vast en laat gelijk los. Mn nichtje schrok en begint te huilen maar stopt ook snel weer. Ik stond er uiteraard snel naast want ik stond dichtbij.

Waarom handel je steeds achteraf? Je weet dat ze dit doet, dus dan moet je zorgen dat je het gedrag voor bent en haar niet keer op keer de kans geven om op bezoek af te rennen en/of te happen zodra bezoek zich omdraait.

Dus een bench of misschien makkelijker: een (hoge) ren. En anders hou je haar aan de riem.

Ik kan me voorstellen dat je hier van bent geschrokken. Het zal van nu af aan ook niet helpen dat jij in deze situatie nu niet ontspannen kan zijn, wat wel logisch is.

Je geeft aan dat je al een bench hebt? Dan zou ik denk ik er voor kiezen om er een ren bij te nemen en die om de bench heen te zetten. Dam heb je als het ware een bench met uitloopatukje. Voor mijn gevoel zit de hond dan iets minder opgesloten omdat ze nog wat rond kunnen lopen.

Zamunda schreef:

Vanmiddag kwam mn zusje weer met mn nichtje wat er 2 weken geleden ook was. Ik had hen gezegd Charlie te negeren. Dat ging redelijk maar weer hapte Charlie zodra mijn zusje met haar rug naar haar toe zat/stond. Dit is een keer of 4 gebeurd en elke keer heb ik haar met mijn stem gecorrigeerd en haar weg 'gedreven' (ze kent nog geen enkel commando)Op een gegeven moment loopt mn nichtje naar buiten, Charlie staat op en draaft naar mn nichtje en pakt snel haar arm vast en laat gelijk los. Mn nichtje schrok en begint te huilen maar stopt ook snel weer. Ik stond er uiteraard snel naast want ik stond dichtbij.

Waarom handel je steeds achteraf? Je weet dat ze dit doet, dus dan moet je zorgen dat je het gedrag voor bent en haar niet keer op keer de kans geven om op bezoek af te rennen en/of te happen zodra bezoek zich omdraait.

Dus een bench of misschien makkelijker: een (hoge) ren. En anders hou je haar aan de riem.

Omdat een riem eigenlijk niet in me opgekomen is en ik niet heel de tijd stil zit. Mn zusje en nichtje zijn van 15.00u tot 20.30u geweest, ik maak eten, we dekken de tafel, je pakt wat drinken enz. Hierbij heb ik haar als een havik in de gaten gehouden. Ze deed het bijv ook als mijn zusje gewoon zat, net wat scheef op de bank, met haar rug tegen de armleuning en dus 1 been op en 1 been naast de bank. Charlie loopt langs, snuffelt en pakt met haar bek snel maar zacht de kont of het been van mn zusje. Het is dus niet steeds op het bezoek af rennen. Dat is haar dus 1x gelukt, de andere keren heb ik haar geblokkeerd of met stem gecorrigeerd.

Ze doet het bij ons ook als ze heel blij is trouwens. Als ik 's morgens beneden kom is ze blij en kroelen we. Ze legt haar kop dan tegen mijn buik, onder mn oksel en pakt vervolgens heel zacht mn arm vast. Dat mag dus niet meer en bij een 'nee' stopt ze daar ook direct mee maar kroelen we wel verder.

Ik hoop gewoon op tips en eventueel uitleg van dit gedrag. De moed zakt me in de schoenen als ik aan dit probleem denk.

Edit, ik heb haar overigens ook even in de tuin gedaan toen ik het continue opletten even moe was. Dat vond ze wat raar maar uiteindelijk ging ze rustig liggen. Ook binnen is het niet zo dat ze constant aan het loeren is maar heeft ze ook rustig gelegen.

Tineke schreef:Ik zou haar in een bench doen als er visite komt. Dan kan je zelf in ieder geval ontspannen en kan er niets gebeuren. Ook voor Charlie zelf omdat ze klaarblijkelijk niet ontspannen is met visite en voor jou omdat steeds politieagent spelen rot is en je vertrouwen zo geen verdere deuk gaat oplopen. Dan zou je buiten de visite kunnen werken aan haar leren op haar plaats te gaan zodat je haar daarheen kunt sturen als er iemand komt al zou ik zelf de bench blijven gebruiken bij dit soort gedrag. Visite instrueren haar te negeren is voor sommige mensen, zeker kinderen, best moeilijk en op deze wijze sluit je alles uit.

Exact dit.

Loutje heeft in de eerste 1,5-2 maanden ook heel fel gereageerd op bezoek. Ik heb haar in de bench gezet met iets lekkers zodra er iemand binnen wou komen. Na een tijdje was ze rustiger en kon ik haar bij het bezoek laten.
En nu na ruim een jaar zet ik haar bij onbekende mannen nog steeds in de bench voordat ze binnenkomen. Verschil is nu alleen dat ze na 30 seconden ongeveer al rustig is en eruit kan.

Als ik het zo lees, komt dit gedrag eerder uit onzekerheid dan uit zekerheid. Ga werken aan een band met elkaar. Bij Loutje was balans en coördinatie daar super goed voor. Ook zodat ze zelf wat zekerder zou worden.

En verder zorg dat je dit gedrag voor bent. Je weet dat ze het doet, dus bench/ren/wat dan ook.

Succes

Shibby schreef:Loutje heeft in de eerste 1,5-2 maanden ook heel fel gereageerd op bezoek. Ik heb haar in de bench gezet met iets lekkers zodra er iemand binnen wou komen. Na een tijdje was ze rustiger en kon ik haar bij het bezoek laten.
En nu na ruim een jaar zet ik haar bij onbekende mannen nog steeds in de bench voordat ze binnenkomen. Verschil is nu alleen dat ze na 30 seconden ongeveer al rustig is en eruit kan.

Als ik het zo lees, komt dit gedrag eerder uit onzekerheid dan uit zekerheid. Ga werken aan een band met elkaar. Bij Loutje was balans en coördinatie daar super goed voor. Ook zodat ze zelf wat zekerder zou worden.

En verder zorg dat je dit gedrag voor bent. Je weet dat ze het doet, dus bench/ren/wat dan ook.

Succes

Maar ze is dus niet 'fel'. Bij ander bezoek wanneer ze dus wel wat onzeker is (mannen, grotere kinderen) loopt ze er rustig naar toe, twijfelt wat, keert om en gaat ergens rustig liggen, echt helemaal plat op haar zij dus in mijn ogen behoorlijk ontspannen, of gewoon op haar kussen. Of ze vindt het niet spannend en laat zich rustig aanhalen. Ze oogt bij bezoek met kinderen ook niet zenuwachtig. Gister werd ze zenuwachtig van mijn gespannenheid en het continue blokkeren van haar als ze naar het bezoek toe wilde.

Sorry als ik niet helemaal duidelijk ben, de laptop is kapot en ik zit dus lange lappen op mijn mobiel te tikken dan raak ik de logica van mijn verhaal kwijt. Daarnaast was ik gister ook gespannen en kan ik me niet goed herinneren hoe ze waarop en wanneer ze ergens wel of niet op reageerde.
Met Izzy hebben we dus ook wat issues gehad in het begin maar zij kende commando's en dat gaf mij wat houvast. Nu is alles voor ons allemaal nieuw en onbekend en dat helpt mij niet echt in hoe ik dingen aanpak. Maar de wil is er zeker wel.

Hoe belangrijk is het dat Charlie met kinderen kan in de toekomst?


Bij mijzelf komt t stoom me al de oren uit als ik hoor dat ze op een drafje kinderen opzoekt en ze bijt. Dat is geen happen uit zelfbescherming, ze zoekt ze op.
Ik zou dat totaal niet willen en mezelf als tijdelijk opvangadres beschouwen.

Ik zou er echt voor kiezen om haar eerst maar weg te sluiten dat geeft voor alle partijen rust.
En als je de band wat beter hebt en misschien wat commando's hebt geleerd aan haar. Dan eens rustig gaan kijken hoe ze reageert op verschillende situaties...

Ik zou haar voorlopig even in een afgeschermd deel doen als er bezoek komt. Eerst van een veilige afstand leren dat er mensen komen en gaan en dat dat gewoon mag. Nu is het nog lekker weer, dus je zou haar inderdaad in de tuin kunnen doen met een lekker bot als jullie zelf binnen zitten. Of een bench, maar dan zou ze wel in de bench moeten kunnen. Als ze een bench al stom vindt, zou ik dat niet inzetten bij bezoek, want dan wordt bezoek misschien ook wel stom.
Als ze volwassen bezoek wel accepteert, kan je eerst daarmee aan de slag. Dan kan ze op een positieve manier leren dat bezoek best leuk is.
Met kinderen zou ik buitenshuis beginnen met oefenen (met bekende kinderen), maar daarvoor is het fijn als ze wat meer kent aan 'commando's' en een goede band heeft opgebouwd met je. En dan bedoel ik niet echt commando's als zit en af, maar dat ze goed reageert op haar naam, misschien een 'let op' en 'uhuh'.

Net als bij Malou heeft bij Finn een balans en coördinatie cursus ook heel erg geholpen. Dat kan ik zeker aanraden

Dus adem in, adem uit Ga lekker samen aan de slag leuke dingen doen en neem de tijd om haar aan bezoek en kinderen te laten wennen. Tot die tijd zorg je dat ze niks hoeft (kan) regelen met het bezoek, zodat jij ook geen spanning voelt. Zoals je haar omschrijft klinkt ze heel erg makkelijk en leergierig, dus deze hobbel krijg je vast wel rechtgetrokken nu je weet dat die er is

Paisley schreef:Hoe belangrijk is het dat Charlie met kinderen kan in de toekomst?


Bij mijzelf komt t stoom me al de oren uit als ik hoor dat ze op een drafje kinderen opzoekt en ze bijt. Dat is geen happen uit zelfbescherming, ze zoekt ze op.
Ik zou dat totaal niet willen en mezelf als tijdelijk opvangadres beschouwen.

Heel belangrijk. Ze komen niet dagelijks over de vloer maar ik heb 11 neefjes en nichtjes waarvan 7 variërend tussen 1 week en 7 jaar waar ik ook af en toe op pas. Daarnaast nog wat jonge kinderen van vrienden maar die zijn hier niet vaak.

Ik kan op het moment gewoon even niet relativeren. Voor mijn gevoel komt het niet voort uit onzekerheid maar is dat de schrik die me parten speelt of kijk ik er wel realistisch naar? Ik ken haar natuurlijk ook nog niet, ook wij moeten haar leren kennen, alleen kunnen wij de nieuwigheid beredeneren.

De bench staat inmiddels en ze heeft er een pensstaafje uit gepakt. Vanaf vanavond krijgt ze haar eten er ook in.

Paisley schreef:Hoe belangrijk is het dat Charlie met kinderen kan in de toekomst?


Bij mijzelf komt t stoom me al de oren uit als ik hoor dat ze op een drafje kinderen opzoekt en ze bijt. Dat is geen happen uit zelfbescherming, ze zoekt ze op.
Ik zou dat totaal niet willen en mezelf als tijdelijk opvangadres beschouwen.

nounou, da's wel weer heel snel door de bocht

veertje schreef:Ik zou haar voorlopig even in een afgeschermd deel doen als er bezoek komt. Eerst van een veilige afstand leren dat er mensen komen en gaan en dat dat gewoon mag. Nu is het nog lekker weer, dus je zou haar inderdaad in de tuin kunnen doen met een lekker bot als jullie zelf binnen zitten. Of een bench, maar dan zou ze wel in de bench moeten kunnen. Als ze een bench al stom vindt, zou ik dat niet inzetten bij bezoek, want dan wordt bezoek misschien ook wel stom.
Als ze volwassen bezoek wel accepteert, kan je eerst daarmee aan de slag. Dan kan ze op een positieve manier leren dat bezoek best leuk is.
Met kinderen zou ik buitenshuis beginnen met oefenen (met bekende kinderen), maar daarvoor is het fijn als ze wat meer kent aan 'commando's' en een goede band heeft opgebouwd met je. En dan bedoel ik niet echt commando's als zit en af, maar dat ze goed reageert op haar naam, misschien een 'let op' en 'uhuh'.

Net als bij Malou heeft bij Finn een balans en coördinatie cursus ook heel erg geholpen. Dat kan ik zeker aanraden

Dus adem in, adem uit Ga lekker samen aan de slag leuke dingen doen en neem de tijd om haar aan bezoek en kinderen te laten wennen. Tot die tijd zorg je dat ze niks hoeft (kan) regelen met het bezoek, zodat jij ook geen spanning voelt. Zoals je haar omschrijft klinkt ze heel erg makkelijk en leergierig, dus deze hobbel krijg je vast wel rechtgetrokken nu je weet dat die er is

helemaal mee eens
vanaf een schermpje is het altijd moeilijk oordelen, maar het komt op mij ook over als onzekerheid. Dat ze zelf niet zo goed weet wat ze ermee aan moet. En jij versterkt dit doordat het voor jou een heel groot Ding is (logisch hoor).
Ik zou hier zeker geen conclusies aan verbinden, jullie moeten allebei je draai nog vinden. Gun jezelf en haar die tijd, inderdaad met bench / scheiding en los ervan werken aan wederzijds vertrouwen.

veertje schreef:Ik zou haar voorlopig even in een afgeschermd deel doen als er bezoek komt. Eerst van een veilige afstand leren dat er mensen komen en gaan en dat dat gewoon mag. Nu is het nog lekker weer, dus je zou haar inderdaad in de tuin kunnen doen met een lekker bot als jullie zelf binnen zitten. Of een bench, maar dan zou ze wel in de bench moeten kunnen. Als ze een bench al stom vindt, zou ik dat niet inzetten bij bezoek, want dan wordt bezoek misschien ook wel stom.
Als ze volwassen bezoek wel accepteert, kan je eerst daarmee aan de slag. Dan kan ze op een positieve manier leren dat bezoek best leuk is.
Met kinderen zou ik buitenshuis beginnen met oefenen (met bekende kinderen), maar daarvoor is het fijn als ze wat meer kent aan 'commando's' en een goede band heeft opgebouwd met je. En dan bedoel ik niet echt commando's als zit en af, maar dat ze goed reageert op haar naam, misschien een 'let op' en 'uhuh'.

Net als bij Malou heeft bij Finn een balans en coördinatie cursus ook heel erg geholpen. Dat kan ik zeker aanraden

Dus adem in, adem uit Ga lekker samen aan de slag leuke dingen doen en neem de tijd om haar aan bezoek en kinderen te laten wennen. Tot die tijd zorg je dat ze niks hoeft (kan) regelen met het bezoek, zodat jij ook geen spanning voelt. Zoals je haar omschrijft klinkt ze heel erg makkelijk en leergierig, dus deze hobbel krijg je vast wel rechtgetrokken nu je weet dat die er is

Ja vooral dat laatste
Ik moet inderdaad ook even de spanning bij mezelf weghalen, zo hebben we het met Izzy ook gedaan.
Cursus gehoorzame huishond staat gepland voor half september, om de band te versterken maar ook om dingen aan te leren. Daarna is misschien balans en coördinatie wel een goeie optie.

Ze pakt dingen ook heel snel op. Ik heb haar bijvoorbeeld maar 2x 'nee, wachten' hoeven zeggen bij het opendoen van de achterklep van de auto en sindsdien wacht ze netjes tot ik zeg dat ze eruit mag.

En voor ons/gewoon in huis is ze hartstikke makkelijk en gezellig. Ik had dat wel anders verwacht, angstiger voor sommige dingen in huis.

Ik zou daar zelf heel duidelijk in zijn. Geen gevaar opzoeken. Dan maar lekker de bench in, gaan ze ook niet dood van hoor. Je bent de bench al leuk aan het maken met eten etc.
Het kan voor haar ook een veilige plek zijn/worden.

Ik zou niets willen riskeren met kinderen.
En je zegt dat het belangrijk is dat ze met kinderen kan. Maar even heel zwart/wit. Heb je echt vaak kinderen over de vloer? Ook misschien hele dagen? Want is het dan zo erg dat ze dan in de bench moet die tijd?

Maar hapt ze nou of pakt ze zachtjes de arm vast?

Zachtjes de arm vastpakken is een vorm van genegenheid, Zinzi doet dit ook heel vaak, bek om je arm maar zo zacht dat je er niks van voelt, tijdens opwinding en als ze tegen haar loopsheid aanzit doet ze het nog vaker, ze kan ook makkelijk in slaap vallen met mijn arm in haar bekkie

Ik denk dat je op dit moment inderdaad nog geen conclusies kunt trekken over hoe ze in de toekomst op kinderen zal reageren. Ze is nog maar net bij jullie en jullie moeten elkaar nog leren kennen. Voorlopig gewoon zorgen dat ze dat gedrag niet kan vertonen en werken aan jullie onderlinge band. Best kans dat dit gedrag dan binnen een paar maanden volledig verdwijnt. En je hebt ook kans dat het veiliger blijft om haar apart te houden als er kinderen bij zijn, maar dan kun je altijd nog bekijken wat het beste is om te doen

Daisy@ schreef:Ik zou daar zelf heel duidelijk in zijn. Geen gevaar opzoeken. Dan maar lekker de bench in, gaan ze ook niet dood van hoor. Je bent de bench al leuk aan het maken met eten etc.
Het kan voor haar ook een veilige plek zijn/worden.

Ik zou niets willen riskeren met kinderen.
En je zegt dat het belangrijk is dat ze met kinderen kan. Maar even heel zwart/wit. Heb je echt vaak kinderen over de vloer? Ook misschien hele dagen? Want is het dan zo erg dat ze dan in de bench moet die tijd?

Ik vind het gebruik van de bench ook geen probleem hoor. Als het niet nodig is, is het niet nodig maar nu dus duidelijk wel.
Hele dagen komt niet veel meer voor. Soms komen ze weken niet over de vloer en soms 4x per week

Ik heb in ieder geval weer een helder hoofd en wat vertrouwen dat ik er mee aan de slag kan. We gaan het eerst maar even tijd geven en dan zien we waar en hoe we uitkomen.

Bedankt voor het meedenken allemaal

Lunatic schreef:Maar hapt ze nou of pakt ze zachtjes de arm vast?

Zachtjes de arm vastpakken is een vorm van genegenheid, Zinzi doet dit ook heel vaak, bek om je arm maar zo zacht dat je er niks van voelt, tijdens opwinding en als ze tegen haar loopsheid aanzit doet ze het nog vaker, ze kan ook makkelijk in slaap vallen met mijn arm in haar bekkie

Bij ons doet ze het ook, ook bij het kennismaken al. Ik noemde het toen in mijn topic over het vinden van een herplaatser nog liefdesbeetjes. Als ze het bij kinderen ook alleen zou doen bij het kroelen zou ik er een heel ander gevoel over hebben maar het gaat op een hele andere manier. Het actief opzoeken en snel vastpakken en weer snel loslaten. Maar echt bijten is het ook niet, bij mijn nichtje zag je niks op haar arm. Het deed haar ook geen pijn maar zij schrok, wat ik heel logisch vind.

Idd, logisch dat een kind schrikt.
Ik zou het niet willen laten gebeuren. Lekker de bench in en dan langzaamaan verder kijken.

Komt vast goed.

Ik herken vooral het buikpijn gevoel erg van toen ik Izzie net had. Ze was zo gemakkelijk , zindelijk, kon even alleen zijn, lief, aanhankelijk, alles ging 'vanzelf'. En toen na een paar dagen viel ze onwijs uit tegen het bezoek. Ik had dit gedrag nooit eerder zo gezien. Mijn vorige hond was hondagressief maar deed geen mens kwaad en nu dit. Ik heb echt buikpijn gehad: Wat heb ik in huis gehaald? Komt dit wel in orde? En ik maakte me zorgen of ik me wel nog echt aan haar kon hechten.
Het is een combi geweest denk ik van mijn roze wolk afknikkeren en gedrag waar ik echt heel erg van schrok.

Gelukkig is dat helemaal goed gekomen. Ik heb trouwens wel direct hulp ingeroepen. Iz moet nog steeds begeleid worden bij vreemd bezoek maar nu ik weet wat ik moet doen gaat dat prima. En Izzie is voor mij de hond uit duizenden, ik heb zelden zo'n connectie met een dier gevoeld als nu met haar. En dat had ik tijdens de buikpijnperiode echt niet gedacht.

Izzie_Anneke schreef:Ik herken vooral het buikpijn gevoel erg van toen ik Izzie net had. Ze was zo gemakkelijk , zindelijk, kon even alleen zijn, lief, aanhankelijk, alles ging 'vanzelf'. En toen na een paar dagen viel ze onwijs uit tegen het bezoek. Ik had dit gedrag nooit eerder zo gezien. Mijn vorige hond was hondagressief maar deed geen mens kwaad en nu dit. Ik heb echt buikpijn gehad: Wat heb ik in huis gehaald? Komt dit wel in orde? En ik maakte me zorgen of ik me wel nog echt aan haar kon hechten.
Het is een combi geweest denk ik van mijn roze wolk afknikkeren en gedrag waar ik echt heel erg van schrok.

Gelukkig is dat helemaal goed gekomen. Ik heb trouwens wel direct hulp ingeroepen. Iz moet nog steeds begeleid worden bij vreemd bezoek maar nu ik weet wat ik moet doen gaat dat prima. En Izzie is voor mij de hond uit duizenden, ik heb zelden zo'n connectie met een dier gevoeld als nu met haar. En dat had ik tijdens de buikpijnperiode echt niet gedacht.

Ja, dit is heel herkenbaar. Ik had ook heel erg het gevoel 'gaan we weer', na Izzy en haar kinderen issue (wat overigens meer dan goed gekomen is). Maar Izzy haar gedrag kon ik destijds bijna direct plaatsen, nu met Charlie kan ik dat niet waardoor ik ervoor moet waken dat ik haar niet in zijn geheel niet betrouwbaar vind want dat is ze niet.

Wel heel fijn om jouw verhaal zo ook te lezen en dat jullie band zo goed is.

lucie schreef:

Paisley schreef:Hoe belangrijk is het dat Charlie met kinderen kan in de toekomst?


Bij mijzelf komt t stoom me al de oren uit als ik hoor dat ze op een drafje kinderen opzoekt en ze bijt. Dat is geen happen uit zelfbescherming, ze zoekt ze op.
Ik zou dat totaal niet willen en mezelf als tijdelijk opvangadres beschouwen.

nounou, da's wel weer heel snel door de bocht

Nou voor mij niet. Hier is bijten van bezoek zo'n beetje t grootste misdrijf dat er is. Zo'n hond wil ik niet, heb niet eens zin om erin te gaan investeren. Je kunt er een hoop verbetering in verwachten maar t niet 100% vertrouwen.
Als TS er zelf geen problemen mee heeft, dan moet ze vooral de uitdaging aan gaan. Maar bij mij zou ie eruit vliegen. Ik ga niet 15 jaar op eieren lopen met mn familie omdat mn hondje geen kinderen blieft.

Paisley schreef:

lucie schreef:

Paisley schreef:Hoe belangrijk is het dat Charlie met kinderen kan in de toekomst?


Bij mijzelf komt t stoom me al de oren uit als ik hoor dat ze op een drafje kinderen opzoekt en ze bijt. Dat is geen happen uit zelfbescherming, ze zoekt ze op.
Ik zou dat totaal niet willen en mezelf als tijdelijk opvangadres beschouwen.

nounou, da's wel weer heel snel door de bocht

Nou voor mij niet. Hier is bijten van bezoek zo'n beetje t grootste misdrijf dat er is. Zo'n hond wil ik niet, heb niet eens zin om erin te gaan investeren. Je kunt er een hoop verbetering in verwachten maar t niet 100% vertrouwen.
Als TS er zelf geen problemen mee heeft, dan moet ze vooral de uitdaging aan gaan. Maar bij mij zou ie eruit vliegen. Ik ga niet 15 jaar op eieren lopen met mn familie omdat mn hondje geen kinderen blieft.

Maar bij het opvanggezin waren ook kinderen en dat was geen probleem, als ik het goed begrijp. Dus is er iets anders aan de hand dan puur niet met kinderen kunnen

Dat kan maar ze heeft nu in 2 weken tijd meerdere incidentjes op dr naam staan waarin ze zelf het initiatief nam en dat is voor mij genoeg.