Het HondenForum

Nou ja, zoals de titel al zegt, Lola wordt steeds angstiger. Dat wil zeggen: met wandelen en dan met name voor (geluiden die lijken op) knallen.

Een week of drie, vier geleden heb ik een rondje gewandeld waarbij ik halverwege verrast werd door wat duivenbestrijders. Het maakte op dat moment weinig uit of ik verder zou lopen of om zou keren, dus Lola had het hoe dan ook zwaar. Uiteindelijk heb ik haar zelfs aan de kinderwagen vastgeknoopt, omdat ze met haar 10 (of 12 ) kilo zo hard trok dat ik er een zere hand van kreeg. Ze was altijd al angstig en gefocust met knalgeluiden, maar sindsdien is het echt ruk.

We zijn nu op het punt dat ze twee rondes al helemaal niet meer wil lopen. Ze gaat het eerste stuk strak achter me lopen en om de zoveel meter stilstaan en soms zelfs zitten. Eigenlijk loop ik dan altijd gewoon maar door, maar dan komt vanzelf het punt dat ze aan het eind van de flex wil lopen en keihard gaat trekken. En in beide gevallen snuffelt ze helemaal niet meer. Op zo'n moment vraag je je wel een beetje af waarom je eigenlijk buiten bent.

Ik kom net terug van een ander rondje, met een stuk over de dijk. Aan de overkant van de IJssel hoorde je twee keer iets dat met een beetje fantasie op een knal zou kunnen lijken. Lola vond het weer niks dus. Ik ben benieuwd of ze dit rondje nu ook afgeschreven heeft.

Wat zouden jullie hiermee doen? Het lijkt erop dat het weinig zin heeft om maar gewoon te gaan wandelen, want volgens mij vindt ze er niet veel aan. Ze komt bekaf en hijgend als een gek weer thuis. Maar als ik zeg dat we gaan lopen is ze wel gewoon blij en ons rondje uiterwaarden vindt ze gelukkig wel nog steeds leuk. Maar om dat nou verplicht elke dag te gaan doen...?

De gebruikelijke algemene info: Lo is een gecastreerde teef van een jaar of acht, ze was altijd al angstig en ik heb een heleboel dingen met haar bereikt, maar ze gaat nu weer de verkeerde kant op. We hebben sinds begin dit jaar een baby in huis, zou dit het klassieke aandachtstekort zijn dat zich op de wandelingen buiten uit? Moet ik meer met haar hersenwerken, individuele aandacht en dat soort dingen?

Overigens is Lola niet geïnteresseerd in speelgoed en eten is ook maar matig interessant vindt ze. Aaien onderweg is een absolute no-go, dat vindt ze helemaal niks.

Edit: het ene rondje vindt ze nu niks vanwege die duivenbestrijders, het andere rondje is ze jaren terug een keer aangevallen door twee honden. Op die plek loopt ze altijd al wel gauw door, maar nu doet ze dat dus die hele route.

Bijna altijd werkt wandelen met een andere hond het beste. Jij kan signalen afgeven die je hond zo interpreteert dat ze gelijk heeft in haar angst. Een hond kan ze echt lezen en als je dan met een angstloze hond leert lopen op die plekken is het hoop ik snel over. Mijn hondjes waren allebei bang voor bepaalde dingen. Samen zijn ze nergens bang voor en nu apart ook niet meer. Bas niet voor hardlopers en stilstaande auto's en Tom niet meer voor honden en mensen. Totaal angstloos samen.

ja samen staan ze sterk,
als we vroeger met een jong paard voor het eerst naar buiten gingen,
namen we altijd een allrounder mee, het jonge spul leert dan van de ouderen, dat niet alles eng is.
daar krijgen ze zelfvertrouwen van,

Tommy is aardig bomproof en als hij schrikt is hij snel weer gerustgesteld. Dus als je laeken's voorstel zou willen proberen willen Tom en ik wel met je mee.

Daar heb je wel een punt, toen Lola bij ons kwam wandelde ik veel met een buurvrouw en hun schnautzer. Die hond keek naar een ander en dan stond iedereen gelijk in het gareel zeg maar Lola trok zich daar wel aan op, zeker toen alles nog nieuw was voor haar. Maar dat beestje is al twee jaar dood en verder heeft niemand hier in de buurt een hond waar ze ook daadwerkelijk mee wandelen. Idem voor de hond van mijn schoonouders... dus daar zie ik wel logica, maar weinig kansen ik word nu al verdrietig als ik aan de oud&nieuw periode denk.

welshwitch schreef:Tommy is aardig bomproof en als hij schrikt is hij snel weer gerustgesteld. Dus als je laeken's voorstel zou willen proberen willen Tom en ik wel met je mee.

Het zijn niet echt boeiende rondjes hoor maar graag, lijkt me een prima plan. Misschien herkent Lola tommy nog wel.

Ik heb met Malou onwijs veel winst behaald met het counter conditioning principe.
Hier is het sinds een maand weer aardig raak met jachtlui en bij het horen van een knal, draait ze zich om naar mij en komt een koekje innen. Daarna krijgt ze, afhankelijk van het volume van de knal, nog een paar koekjes of we lopen door.

Ik wil ook gerust weer met jou en Lola aan de wandel met Mojo. Ben vanaf de 31ste tot en met vrijdagochtend de 8ste op de Veluwe.

Is het alleen buiten?
Is ze medisch in orde? Kunnen haar ogen bijvoorbeeld slechter geworden zijn waardoor ze onzekerder is bij heftige geluiden?

Wandelen met honden die niet bang zijn kan sowieso geen kwaad en meer tijd voor haar ook niet.

Gedraagt ze zich heel anders sinds komst baby?

-Lilo- schreef:

welshwitch schreef:Tommy is aardig bomproof en als hij schrikt is hij snel weer gerustgesteld. Dus als je laeken's voorstel zou willen proberen willen Tom en ik wel met je mee.

Het zijn niet echt boeiende rondjes hoor maar graag, lijkt me een prima plan. Misschien herkent Lola tommy nog wel.

Als er voor Tom wat te snuffelen is, is het boeiend genoeg

Shibby schreef:Ik heb met Malou onwijs veel winst behaald met het counter conditioning principe.
Hier is het sinds een maand weer aardig raak met jachtlui en bij het horen van een knal, draait ze zich om naar mij en komt een koekje innen. Daarna krijgt ze, afhankelijk van het volume van de knal, nog een paar koekjes of we lopen door.

Ik heb met Izzy destijds ook veel kunnen winnen door een vorm van counter conditioning bij knallen. Ik heb eerst de clicker aangeleerd en toen die er goed ingeprent zat, was élke knal een click en een snoepje. De eerste periode wilde ze het snoepje dan niet maar omdat de link van click is beloning er zo goed in zat ging het wel steeds beter. Oud en nieuw ging toen icm met alprazolam en de clicker de laatste 2 jaar heel erg goed (in verhouding met hoe het was). Bij knallen keek ze me gelijk aan waar haar koekje bleef, ook bij knallen die zo zacht waren dat ik ze niet hoorde Knallen door het jaar heen (motoren, vuurwerk, ondefinieerbare knallen, vogelverjaagkanonnen enz) waren toen helemaal goed te doen voor haar, niet leuk maar absoluut goed te doen en het herstellen deed ze ook vrijwel direct terwijl ze voorheen echt de hele wandeling van het padje was eerst.
Maar ja, een beetje voergerichtheid is hierbij wel makkelijk.

Het probleem is dat er 99% van de tijd geen geknal of iets anders engs is. Op de ene route is ze ooit aangevallen, op de andere was dus dat jachtgedoe. Het is meer dat ze nu buiten ongerust is voor wat er eventueel misschien zou kunnen gaan gebeuren. En dat lijkt alleen maar erger te worden. Daar valt weinig aan te counterconditionen.

Haar ogen hebben wel iets een waas, maar zoals gezegd reageert ze dus niet alleen als er enge geluiden zijn. Ze zet zich bij voorbaat al in de vluchtmodus.

Ze gedraagt zich niet anders sinds de baby er is, ze is op de achtergrond, zoekt hem niet op en wacht braaf tot we tijd voor haar hebben. Misschien een beetje té braaf op de tweede plek waardoor ze ondersneeuwt?

Aaah vervelend voor Lola Het zou ook kunnen dat haar emmer wat vol zit en dat ze daarom meer reageert op dingen buiten. Een baby brengt toch veel nieuwe indrukken met zich mee. Babybezoek, onrustige nachten door babygehuil etc. Kan Lola ook een plas in de tuin doen? Dan zou ik haar gewoon een paar weken mee nemen naar wandelingen die ze wel leuk vind en haar verder in de tuin laten plassen. Daarna de andere rondjes ook weer eens proberen. Bij Pleun werkt dat beter. Het is net alsof ze na die paar weken leuke wandelingen vergeten is dat ze die andere route's heel eng vond. Positieve associaties maken met wandelen zeg maar Pleun hoeft trouwens maar 2 keer per dag 'verplicht' mee met wandelen. De andere 2 keer mag ze kiezen. Meestal wil ze dan thuis blijven (en doet dan een plas in mijn tuintje). Dat vind ik prima, ga ik alleen met Flo.

-Lilo- schreef:Het probleem is dat er 99% van de tijd geen geknal of iets anders engs is. Op de ene route is ze ooit aangevallen, op de andere was dus dat jachtgedoe. Het is meer dat ze nu buiten ongerust is voor wat er eventueel misschien zou kunnen gaan gebeuren. En dat lijkt alleen maar erger te worden. Daar valt weinig aan te counterconditionen.

Dat kan denk ik wel maar dan moet je zelf voor knallen zorgen. Dat je zelf iets opneemt op je telefoon, en dat je dat dan eerst op een heel zacht volume afspeelt - slagroom er in en dan als ze het aan kunt steeds het volume opschroeft. En dat met verschillende soorten knallen. Je kunt ook hetzelfde doen met filmpjes op youtube van vuurwerk of iets dergelijks.

@lotje&famke, ze gaat gelukkig graag mee als ik vraag of ze mee gaat lopen. Maar als ze zich realiseert waar we heen gaan, is ze soms wat minder blij, ahum.
@mijke, dat gaat niet werken. Te nep en Lola reageert niet op geluiden uit speakers
@cleva, dat was de vraag van de OP dus. Zou de nieuwe gezinssituatie haar zo van slag hebben gebracht (erbij meer gebeurd dan alleen een baby erbij en klaar) dat ze nu even haar nulpunt weer moet vinden?

ik zou idd kijken wat optrekken aan andere honden kan betekenen. er is natuurlijk ook nogal wat gebeurd he. het was niet zomaar plop! hoi floris! en daar heeft ze misschien wel een knauw van gekregen.

ik wil best met willem gaan wandelen, maar ik gok dat dat dan niet voor dit doeleind gaat helpen ivm ernstig puberbrein vs lola hihi

Misschien heeft ze inderdaad meer te verwerken gekregen dan er in dat koppie paste. Dat geldt voor ons net zo goed, ik liet haar op een middag alleen thuis en vervolgens belandden we met z'n allen in een medische rollercoaster van ruim vier maanden en kwam er ook nog een gezinslid bij. En nu moet ze maar weer leuk, gezellig en vooral als vanouds zijn. Dat zijn wij niet meer, zij misschien ook wat minder dan verwacht.

Normaal gesproken uit een probleem bij Lola zich inderdaad in niet meer alleen kunnen zijn. Als we de touwtjes wat losser laten, merken we dat aan geblaf als ze alleen thuis is. Daar is nu geen sprake van. Maar ze is ook duidelijk niet zichzelf. Ze wordt wel oud, dat zal ook meespelen. Ik ben haar tegenwoordig geregeld kwijt en dan ligt ze bovenaan de trap te wachten tot de kleine (en ik) gaan slapen zodat zij ook twee uur gestrekt kan. Toch zit er in mijn hoofd dat we er elke dag op uit moeten.

Ik denk dat ik deze 'probleemrondjes' voorlopig maar even een beetje vermijd. Misschien doe ik haar een groter plezier door overdag die wandeling te laten schieten en 's avonds een klein stukje te fietsen. In het verleden werkte het ook altijd goed voor haar zelfvertrouwen om hondenschooldingetjes te oefenen gedurende de week, dus ik ga maar eens wat stomme commando's op YouTube opzoeken en een beetje clickeren. Ze vindt ons nog steeds gezellig, sjokt als vanouds met me mee door het huis en schooit nog als de beste, dus op haar manier heeft ze nog steeds een heul druk leven We gaan binnenkort ook nog een paar dagen zonder haar op vakantie, zij is dan bij mijn schoonouders + hond en komt dan een week niet buiten huis en (enorme) tuin, wie weet wat dat doet. Hebben we allemaal even een reset en daarna weer verder met nieuwe energie.

@Mas, Flo en Lo gaan nog steeds graag op stap met Willem hoor dus laten we de PB maar weer oppakken

Ach arme Lola, wat vervelend dat ze zo bang is.

Ik herken ook wel dingen van wat je schrijft.
Klinkt alsof ze buiten erg snel overprikkeld raakt. Als Xavi ergens stressig van is (hoeft maar iets kleins te zijn) gaat hij ook in de vol gas vooruit stand. Het heeft dan idd echt geen nut om een eind te lopen voor hun. Het is voor niemand prettig.

Veel tips heb ik verder niet behalve deze..
Xavi is ook gevoelig voor bepaalde veranderingen. Als hij een weekendje uit logeren is geweest dan wandel ik 2 dagen heel weinig met hem en speel ik liever meer met hem in de tuin.
Hij moet dan heel erg wennen om weer terug te zijn en meer dan 10/15 min lopen per keer is dan echt teveel. Dan wordt t gewoon rusten en samen wat leuk spelen.. en dat vindt hij erg fijn!
Dus flink wat rust en wat leuke dingen in vertrouwde omgeving zou ik aanraden!