Het HondenForum

Volgens mij mag je een hond niet meer 'eigenwijs' noemen, maar ik weet geen passender woord voor het gedrag van Noa.
Noa is een Spaanse Mastin kruising van ruim 9 jaar oud, we hebben haar al acht jaar. Zoals je van haar type mag verwachten is ze behoorlijk onafhankelijk. Nu ze ouder wordt, lijkt het steeds erger te worden.
Waar we het meest tegenaan lopen is dat ze soms echt niet meer in beweging is te krijgen. Als we bij het wandelen het huis naderen gaat ze regelmatig op haar kont zitten en komt niet meer in beweging. Boos worden werkt averechts. Voorheen kon je haar nog wel paaien zodat ze na een halve minuut opstond en verder liep. Van de week kreeg ik echt een dikke vinger, ik heb wel tien minuten met haar stilgestaan. Ze kwam pas weer in beweging toen mijn man ons tegemoet liep.

Hetzelfde probleem hebben we als ze buiten op het erf ligt. Voorheen vond ze daar niet veel aan, ze was liever binnen, maar sinds we een groter stuk bestraat hebben blijkt ze ineens een echte erfhond te zijn. Maar soms moet ze dan toch echt naar binnen. Normaal gesproken hielp even rammelen met een bakje met hondensnoepjes. Maar daar trapt ze niet meer in. Als ze moet kiezen tussen een snoepje en buiten blijven, blijft ze liever buiten. Tenzij het regent natuurlijk, want dan ligt mevrouw liever binnen.

Trekken, duwen, boos worden, de leukste baas van de wereld zijn, de allerlekkerste snoepjes... Ze wordt niet agressief, maar ze gaat pontificaal op haar kont zitten en je ziet haar denken 'Nee'! Iemand tips? Ze is echt te zwaar om op te tillen.

Ik lees even mee. Mahru is ook eigenwijs (denk ook het mastin deel wat er in zit).
Blijven staan als ze liever een andere route wil lopen.
Blijven staan als ze wil spelen.
Blijven staan als ze wat dan ook wil.
Eigenlijk is het ook deels haar manier van communiceren, heel anders dan Jura (herderkruising) die dingen aanwijst en heel duidelijk kan laten merken wat ze wil.
Bij Mahru moeten we gewoon raden wat ze bedoelt als ze weer eens blijft staan.

Ik heb met Mahru wel heel veel geoefend met een aantal commando's al vanaf dat we haar hebben. "hier", "deze kant" zijn toch dingen die ze op moet volgen en ze wordt er ook nog regelmatig voor beloond nog steeds omdat ik het zo belangrijk vindt. Ze is gelukkig wel behoorlijk voergericht.

ook hier bij tijd en wijlen zo'n ,,eigenwijs en zelfverzekerd schepsel,, en nog maar 9 maand.
ligt ook het liefst buiten op het erf, en wil buiten blijven als ze naar binnen moet. [als ik weg moet]
maar s'avonds in huis, voor het laatste plasje ook niet in de benen te krijgen.
bij mij werkt het even aanlijnen [in huis of op het erf] nog steeds goed.
of lokken met iets waar een bijzonder geluidje in zit, dan wordt ze nieuwsgierig.

Heb je de dierenarts al eens laten kijken? De kans is groot dat ze artrose of iets dergelijks heeft, waardoor wandelen niet meer prettig is. De koudere ondergrond buiten voelt dan ook beter aan.
Ze zal wellicht ook wat doof aan het worden zijn.

Ik herken het, ik heb een 9,5 jarig bulldog met vergelijkbare streken. Die kan je gelukkig nog meetrekken of oppakken. Maar ja, dan hebben ze niet genoeg gelopen om te kunnen poepen, kan je 's nachts weer aan de wandel.

Succes met de oude dame!

Gelukkig heeft Droef nog niet bedacht dat hij ook gewoon kan gaan liggen als hij niet naar huis wilt. Maylo deed dit namelijk wel, alleen was die bijna 10 kg lichter en die sleurde ik dan nog wel mee, na een paar cm stond hij dan toch maar op.

ZorroMax schreef:Heb je de dierenarts al eens laten kijken? De kans is groot dat ze artrose of iets dergelijks heeft, waardoor wandelen niet meer prettig is.

Maar het mormel gaat in de ankers als ze op de terugweg van het wandelen het huis weer naderen dus daar zou ik niet uithalen dat ze het wandelen niet meer prettig vindt .

Johnny Jones schreef:Waar we het meest tegenaan lopen is dat ze soms echt niet meer in beweging is te krijgen. Als we bij het wandelen het huis naderen gaat ze regelmatig op haar kont zitten en komt niet meer in beweging. Boos worden werkt averechts. Voorheen kon je haar nog wel paaien zodat ze na een halve minuut opstond en verder liep. Van de week kreeg ik echt een dikke vinger, ik heb wel tien minuten met haar stilgestaan. Ze kwam pas weer in beweging toen mijn man ons tegemoet liep.

Oh, ik vind het hilarisch om te lezen maar het zou toch zó niets voor mij zijn .

Zelf gewoon doorlopen naar huis met de rest van het spul, is dat verantwoord in Noa's geval? Dan zou ik dat doen geloof ik.

Het lijkt wel een Kaukaas Baco kon dat ook zo doen, tot ik een keer te werk moest en Baco weer niet naar binnen wilde, heb ik een plastic opstapkrukje wat buiten stond naar hem gegooid en die raakte zijn kop wat eigenlijk niet de bedoeling was, maar daarna hoefde ik het krukje maar te pakken en hij kwam naar binnen.
Opvoedkundig niet zoals het hoort misschien maar het werkte wel.

Ze gaat heel erg graag mee wandelen. Ze wordt wel stijf dus de rondjes worden steeds korter. Misschien vindt Noa ze juist wel te kort..

Haar achterlaten durf ik niet zo goed. Ze zal het heerlijk vinden hoor, lekker in haar uppie rondstruinen. Maar het eerste uur zie ik haar dan zeker niet terug. Als het tegenzit heeft ze dan een paar voorbijgangers de stuipen op het lijf gejaagd door naar ze uit te vallen (tenzij ze een hond bij zich hebben, dan moet er gespeeld worden) en de provinciale weg is gevaarlijk dichtbij.

Buiten laten gaat niet altijd, als ik naar mijn werk ga moet ze toch echt naar binnen. Of als er veel te zien is en ze loopt de hele tijd te blaffen, ik zit niet op heibel met de buren te wachten

Doof is ze helaas nog niet... ik kan niet wachten tot het zover is.. Dan blaft ze hoop ik minder. In ieder geval niet meer als mijn mobiel geluid maakt omdat er een appje binnenkomt. Dat maakt wel dat ik kan proberen haar te lokken met geluidjes. Dat zou nog wel eens (een tijdje) kunnen helpen. Miauwende kittens, piepende eendjes, huilende baby's, dat soort geluid vindt ze vast interessant!

Zamunda schreef:
Oh, ik vind het hilarisch om te lezen maar het zou toch zó niets voor mij zijn .

Haha herkenbaar! Van zo'n oudere hond zou ik vast een hoop kunnen hebben, maar ik zie wel eens om me heen een hond die staakt en ik zou er giftig van worden
Een reu van mensen uit het dorp, een labrador, loopt altijd aan de riem. Als hij mijn honden tegen komt wil hij spelen en contact maken maar de eigenaar wil dat niet. Dan gaat die hond op de grond liggen en staat de eigenaar er zuchtend naast te wachten. Pas als ik uit zicht ben, staat hij weer op

Wij hebben hier van die op en neer gordijnen. Als ze meer gestresste zijn en daardoor alerter laat ik ze zakken en is er niets meer te kijken. Zijn ze rustiger gaan ze open aan de onderkant

Carmen schreef:Wij hebben hier van die op en neer gordijnen. Als ze meer gestresste zijn en daardoor alerter laat ik ze zakken en is er niets meer te kijken. Zijn ze rustiger gaan ze open aan de onderkant

Okee... .

Loutje heeft Mastin bloed door haar aderen stromen als ik dit zo lees.

Shibby schreef:Loutje heeft Mastin bloed door haar aderen stromen als ik dit zo lees.

Beter dan dat ze net zo groot was, Loutje kun je tenminste nog in de benen hijsen of optillen .

Ik vind dat eigenwijze ook echt een verder niets te wensen, maar dat mag wel wat minder, wandelen wil ze dan wel weer heel erg graag, ze vind het leuk ..... ,maar zodra een route gewoon wordt, gaat ze dingen bedenken - soms laat ik ze apart uit en dan vind ik het zo`n verademing om weer met Van Gils te gaan lopen, die luistert tenminste ( het is en blijft mijn ideale hond/ras) ..allebei tegelijk kan ook als het rustig is dan houdt hij haar wel in het gareel ...... verder heb ik weinig hoop dat t eigenwijze minder gaat worden, schijnt een beetje raseigen te zijn

Dat gedrag is niet alleen bij grote honden hoor. Ik heb een teckel (jaja) die ook doodgemoedereerd gaat liggen. Hij doet het als hij moe gespeeld is. Ik voel regelmatig als ik het bos bijna uit ben weerstand aan de riem want dan is meneer gewoon languit gaan liggen. Dan sta je daar beleefd goedemiddag te zeggen tegen passanten met je teckel plat Geduld is een schone zaak zoiets dus:

Zamunda schreef:

Carmen schreef:Wij hebben hier van die op en neer gordijnen. Als ze meer gestresste zijn en daardoor alerter laat ik ze zakken en is er niets meer te kijken. Zijn ze rustiger gaan ze open aan de onderkant

Okee... .

Was voor topic van Cleva

Carmen schreef:

Zamunda schreef:

Carmen schreef:Wij hebben hier van die op en neer gordijnen. Als ze meer gestresste zijn en daardoor alerter laat ik ze zakken en is er niets meer te kijken. Zijn ze rustiger gaan ze open aan de onderkant

Okee... .

Was voor topic van Cleva

Dat dacht ik al direct .

alm@ schreef:Dat gedrag is niet alleen bij grote honden hoor. Ik heb een teckel (jaja) die ook doodgemoedereerd gaat liggen. Hij doet het als hij moe gespeeld is. Ik voel regelmatig als ik het bos bijna uit ben weerstand aan de riem want dan is meneer gewoon languit gaan liggen. Dan sta je daar beleefd goedemiddag te zeggen tegen passanten met je teckel plat Geduld is een schone zaak zoiets dus:

Niet piepen, die van jou kun je met drie vingers optillen .

Mijn conclusie na het lezen van de OP was dan ook: ''Je kunt nog beter een Tokkel hebben ''.

Zamunda schreef:

alm@ schreef:Dat gedrag is niet alleen bij grote honden hoor. Ik heb een teckel (jaja) die ook doodgemoedereerd gaat liggen. Hij doet het als hij moe gespeeld is. Ik voel regelmatig als ik het bos bijna uit ben weerstand aan de riem want dan is meneer gewoon languit gaan liggen. Dan sta je daar beleefd goedemiddag te zeggen tegen passanten met je teckel plat Geduld is een schone zaak zoiets dus:

Niet piepen, die van jou kun je met drie vingers optillen .

Mijn conclusie na het lezen van de OP was dan ook: ''Je kunt nog beter een Tokkel hebben ''.

Mijn tokkel weegt 12.4 kilo dus die til ik niet zomaar even op

Ik heb van Gils tot 40 kilo de dijk opgetild, is een goede workout

Johnny Jones schreef: Nu ze ouder wordt, lijkt het steeds erger te worden.

Polleke werd op haar ouwe dag ook steeds eigenwijzer, maar dit geldt nu ook voor Bobbes. Ik denk dat dit voor veel honden geldt, maar ook voor veel mensen. Hoe ouder hoe eigenwijzer.
Ook heb ik wel eens de indruk dat bepaalde ondeugden bij het ouder worden groter is. Vooral bij mensen dan weer.

alm@ schreef:

Zamunda schreef:

alm@ schreef:Dat gedrag is niet alleen bij grote honden hoor. Ik heb een teckel (jaja) die ook doodgemoedereerd gaat liggen. Hij doet het als hij moe gespeeld is. Ik voel regelmatig als ik het bos bijna uit ben weerstand aan de riem want dan is meneer gewoon languit gaan liggen. Dan sta je daar beleefd goedemiddag te zeggen tegen passanten met je teckel plat Geduld is een schone zaak zoiets dus:

Niet piepen, die van jou kun je met drie vingers optillen .

Mijn conclusie na het lezen van de OP was dan ook: ''Je kunt nog beter een Tokkel hebben ''.

Mijn tokkel weegt 12.4 kilo dus die til ik niet zomaar even op

Ten eerste: peanuts natuurlijk, die 12 kilo . Ten tweede: ! Je mag dat beest weleens op rantsoen zetten!

S@ndr@ schreef:Ik heb van Gils tot 40 kilo de dijk opgetild, is een goede workout

Mijn hemel. Gewoon serieus echt getild ? Niet gesleept? Is een beste prestatie. Lais met haar 32 kilo lukt me ook nog wel, maar dat scheelt toch nog 8 kilo en of het me heuvel op nou zou lukken ?