Het HondenForum

Ik heb de indruk dat Rex bang is in het donker. Niet perse voor het donker zelf, maar voor 'onverwachte' dingen die hij dan niet aan ziet komen. Nou weet ik dat witte herders soms sowieso angsthazen zijn, maar daar vertoont hij eigenlijk (als het licht is) geen spoor van. Misschien ook omdat ie nog jong is, maar dat typisch afwachtende, angstige gedrag wat ik soms bij rasgenoten zie, zie ik bij hem eigenlijk nooit.

Als we buiten lopen in het donker en er komt iets aan wat ie niet verwachtte of aan zag komen (een hond, een mens, een vogel, opwaaiend blad, wat dan ook) schrikt ie echt, blaft ernaar, gromt, komt strak tegen ons aanlopen. Bijvoorbeeld een voordeur die open gaat terwijl we langslopen, of iemand die een hoek om komt, is het recept voor blaffen. Meer dan een beetje herrie schoppen doet ie niet. Als het licht is, is er niks van dit al, ook niet als ie mensen, honden of wat dan ook niet zag aankomen omdat ze bijvoorbeeld van achter komen of opeens opduiken uit een steegje. Dan is het enige wat ie toont nieuwsgierigheid, beetje snuffelen, of hij loopt gewoon door.

Het is erger op 'onbekende' plekken, waar allemaal geluiden zijn die hij niet kent. We zijn nu in een huisje en daar is het meer dan thuis. Ook als ie in het donker in de tuin hier is, moeten vogels en dingen die ik niet zie maar hij wel, weggeblaft worden. (En dan moet ie naar binnen van mij, want die herrie mot ik niet. ) Thuis doet ie dat niet, daar is het alleen als we in het donker wandelen. Sowieso is ie wel waaks, hier ook meer dan thuis. Dat vind ik niet erg, want dat is thuis een keer bewezen effectief geweest (inbraakpoging...).

Iemand een idee of ervaring?

Ik vind het wel des herders Tess vindt ook veel in het donker spannender en meer reden om die bek open te trekken. In het licht is dat toch beter in te schatten denk ik. Ze is dan veel meer in waakmodus. Biry, onze oude groenendaeler deed het ook.

Ik vind het wel des herders Tess vindt ook veel in het donker spannender en meer reden om die bek open te trekken. In het licht is dat toch beter in te schatten denk ik. Ze is dan veel meer in waakmodus. Biry, onze oude groenendaeler deed het ook.

Heeft Jamie ook. Da's sowieso al een beetje een held op sokken en hij kijkt de kat liever eerst uit de boom Had het er gister nog met een GT over, is gewoon een beetje een verlegen hondje. Als ik met hem een nieuwe ruimte betreed dan loopt ie achter me en blijft ie heel dicht bij me, want spannend! Als ik dat met Ollie doe dan is dat heel anders, die staat helemaal in de startblokken, stormt naar binnen, begroet eventueel aanwezige mensen en gaat op onderzoek.

Dus als wij 's avonds buiten lopen en er gebeurt iets onverwachts (of zelfs bij sommige statische dingen die ineens verplaatsen) gaat ie ook op de rem, wordt ie heel voorzichtig en trekt ie de bek open. Met Jamie heb ik de manier om het te voorkomen/te verminderen/er mee om te gaan nog niet gevonden. Voer is ie niet erg enthousiast op dus ik probeer het met spel om te buigen maar ik heb nog niet zoveel resultaat dus ik lees graag even mee

Klinkt voor mij ook bekend, Mila is ook waakser in het donker en schrikt sneller van onverwachte dingen of objecten die ze niet thuis kan brengen. Ik vind het ook niet zo gek dat ze dan kunnen schrikken van mensen/honden/dingen die ze niet hebben gezien van tevoren. Bij Mila helpt het heel erg om even rustig te blijven staan en haar erop te attenderen dat er iets is, zodat ze even rustig kan kijken of haar neus kan gebruiken en er niet zo door wordt overvallen.

Hoe oud is Rex nu? Ik kan mij herinneren dat Jip rond de leeftijd van 9-10 maanden ook meer begon te blaffen naar onverwachte geluiden. Dat deed hij bij daglicht ook, maar vooral in het donker. Een vogel die wegschiet uit de bosjes, een buurman die over het grindpad loopt, een hek wat dicht viel... overal werd naar geblaft. Ik probeerde dat zoveel mogelijk vóór te zijn door bij ieder geluidje direct 'goedzo' te zeggen en hem te belonen. Nog voor hij de kans kreeg om ernaar te blaffen. Dat lukte vaker niet dan wel, maar ik probeerde er toch een gewoonte van te maken. Nu is Jip 19 maanden en reageert nog steeds soms op overwachte geluiden in het donker, maar het is echt aanzienlijk minder geworden. Misschien ook een fase die hoort bij het volwassen worden?

Hoe oud is ie? Oor heeft dit gedrag ook een poos vertoond, zeg maar tussen pakweg 8 en 18 maanden. Dat was bij haar wel ook overdag maar 's nachts was het wel erger.

ondanks dat Lana een stoere zelfverzekerde hond is, kan ze soms erg kat uit de boom kijkerig zijn, niet door weg te lopen, maar het van een afstandje bekijken, totdat ze het vertrouwd en dan is het goed en gaat er rustig op af. niet met mensen maar meer met dingen die ze nog nooit heeft gezien, op eens een blauw afdekzeil die er nog nooit heeft gelegen. dat soort dingen.
in het donker is dit hetzelfde, ze blijft op afstand tot dat ze de situatie vertrouwd, ligt misschien ook nog aan de leeftijd, ze is nog jong,

Dank voor jullie reacties en de herkenning! Fijn!

Hij is nu een jaar oud en het is wel iets van de laatste tijd ja. Zou best kunnen dat het een fase is, we gaan het zien. Afleiden met koekjes ga ik eens proberen, hij houdt nogal van eten dus wie weet. Nu probeer ik hem meestal naar het object van zijn obsessie toe te brengen en even te laten snuffelen en zo te concluderen dat er niks aan de hand is. Bij spullen werkt dat ook wel, maar bij mensen niet natuurlijk, want die hebben niet veel zin om een blaffende hond in het donker op ze af te laten komen. Snap ik ook, zeker als ie erbij gromt en zij kennen hem natuurlijk niet. Hij deed het overigens ook eens naar onze buurman, die heb ik toen wel zo ver gekregen om hem te laten benaderen en wat koekjes te voeren. Toen was het ook oke. (Sowieso, als je eten hebt ben je oke. )

Ja, Vusi blaft en gromt ook meer naar al die "enge dingen" in het donker.... enge plastic zakken, enge bosjes, een boomstronk, een termieten heuvel en het zijn allemaal dingen waar ze overdag gewoon langs loopt zonder ernaar te kijken

Oplossing gevonden -voor nu- Het meenemen van zijn bal of een stok blijkt belangrijker dan blaffen naar alles wat eng is en een beetje klungelen met die bal is voor hem de perfecte afleiding bij enge dingen. Wie maakt zich nou nog druk om een doos die op straat ligt als je ook een bal hebt. Nu alleen nog op zoek naar een speeltje met een lichtje erin, zodat we het ding ook weer terug kunnen vinden.