Het HondenForum

Lut ging zonet heel zenuwachtig en piepend door de kamer lopen. Ik dacht even dat ze moest plassen of poepen. Toen ik de deur open maakte liep ze terug naar de kamer en begon harder te piepen. Ik keek even op de koolmonoxidemeter en die sloeg niet uit en ook geen alarmsignaal. Ja hoor, na een minuut begon deze wel te werken. Piep, piep, piep in combinatie met een knipperlichtje. Elk stookseizoen gebeurt dat wel een paar keer als zoals nu het geval is, de buitentemperatuur stijgt. En Lut reageert daar elke keer op dezelfde wijze op. Fleurtje niet, die blijft in haar mandje liggen en slaapt gewoon verder.
Koolmonoxide schijnt men niet te ruiken. Daar begin ik aan te twijfelen omdat elke keer, enkele minuten voordat dat apparaat in werking treedt, Lut hetzelfde gedrag vertoont. Volgens mij kunnen sommige honden als de concentratie nog zeer laag is dit wel ruiken. Klopt dit, of herkent iemand dit gedrag bij honden?

koolmonoxide is bij mijn weten nog altijd reukloos, dus ruiken kunnen ze het volgens mij niet,
wel zou kunnen dat ze gewoon aanvoelen dat er iets gebeurt,
dat heb je toch ook met die [hulp] honden die een epilepsie aanval aan voelen komen bij hun baas, en dan gaan waarschuwen voordat het baasje gaat vallen enz zodat ze kunnen gaan liggen,

Ik vraag me af: is het de koolmonoxide die ze ruikt, of merkt ze dat de hoeveelheid zuurstof (verhoudingsgewijs) daalt?

Dat gebeurt een paar kéér tijdens het stookseizoen? Is het niet een idee om, wat er ook mis is, te repareren voor je dadelijk een keer thuiskomt en de honden dood liggen?

Sandra&co schreef:Dat gebeurt een paar kéér tijdens het stookseizoen? Is het niet een idee om, wat er ook mis is, te repareren voor je dadelijk een keer thuiskomt en de honden dood liggen?

Wel néé, living on the edge

Sandra&co schreef:Dat gebeurt een paar kéér tijdens het stookseizoen? Is het niet een idee om, wat er ook mis is, te repareren voor je dadelijk een keer thuiskomt en de honden dood liggen?

Dat was ook mijn eerste gedacht. Zelfs bij de één melding zou hier alles worden gecontroleerd. Nu ja, tenzij je natuurlijk graag dood wilt.

Is de kanarie toch niet van z'n stok gevallen, voordat de lel meter inkwam?

Neeltje schreef:

Sandra&co schreef:Dat gebeurt een paar kéér tijdens het stookseizoen? Is het niet een idee om, wat er ook mis is, te repareren voor je dadelijk een keer thuiskomt en de honden dood liggen?

Dat was ook mijn eerste gedacht. Zelfs bij de één melding zou hier alles worden gecontroleerd. Nu ja, tenzij je natuurlijk graag dood wilt.

Perle schreef:Ik vraag me af: is het de koolmonoxide die ze ruikt, of merkt ze dat de hoeveelheid zuurstof (verhoudingsgewijs) daalt?

Er valt niets te repareren. De kachel en de schoorsteen zijn in orde. Het komt af en toe voor dat de buitentemperatuur stijgt en dan heb je gewoon minder natuurlijke trek in een kachel. De rook stijgt nog wel op maar de koolmonoxide is zwaarder dan lucht en stroomt dan de kamer in. Vandaar dat ze waarschuwingsapparatuur hebben uitgevonden zodat je de ramen kunt open zetten en geforceerd lucht kunt toevoegen met een stofzuiger of een wapperende krant.

Perle, ik woon in een oud huis. Daar daalt het zuurstofgehalte niet gauw. Vanwege de vele kieren en naden heb je eerder last van tocht. Te goed isoleren is dan niet gewenst.

Lanavandevledders schreef:koolmonoxide is bij mijn weten nog altijd reukloos, dus ruiken kunnen ze het volgens mij niet,
wel zou kunnen dat ze gewoon aanvoelen dat er iets gebeurt,
dat heb je toch ook met die [hulp] honden die een epilepsie aanval aan voelen komen bij hun baas, en dan gaan waarschuwen voordat het baasje gaat vallen enz zodat ze kunnen gaan liggen,

Even een beetje oftopic, maar die epilepsiehonden pikken voor mensen bijna niet opmerkbare veranderingen op waardoor ze de aanval herkennen. Dat is wat anders dan 'aanvoelen'