Het HondenForum

Aangeleerde hulpeloosheid is iets wat wel bij Dana past.
Bij Dana is het motto: " zie ik het niet of beweeg ik niet, dan is het er niet".
Dat ziet er dus zo uit

Dana die onder een dekbed overtrek staat en gewoon helemaal niet meer beweegt. In de hoop dat het verdwijnt.
Ze is gered hoor, vam het grote enge ding!

Nog meer honden die dit zouden doen?


Excuses voor het verkeerd noemen van de term, Dana is gewoon een luie hond die wel wacht tot de baas het oplost

Mijn honden niet denk ik. De enige keren dat Tanja niet beweegt, is als ze slaapt.

Ja, mijn oudste Anne, heel sterk.

Jup, Rasta ook.
Als ie in de gang is en de deur staat op een kiertje kan ik hem roepen tot ik een ons weeg.
Pas als ik de deur verder open doe en zeg kom maar dan komt ie binnen.
Jaren geleden tijdens een zomer liepen we weer op het weitje, het loopt in een U langs een vijver uitlopen in een slootje. Nou gaat meneer dus niet zwemmen maar dan ook écht niet.
Meneer was aan het snuffelen en ik liep door, nou was ik al verder gelopen maar de overkant van het slootje ( kun je gewoon omheen en hadden we al tíg keer gedaan) ik zag hem staan en riep hem.
Hij gaat zielig aan zijn kant zitten bij het slootje, blaffen zo van ja maar hoe? Ik wees hem de weg maar nee hoor blaffen, piepen en uiteindelijk moest ik hem ophalen.
Het bochtje was hooguit 20 meter weg van hem..........zucht

bij Lana had het dekbedovertrek alle hoeken van de kamer en de tuin gezien,
die ziet het gewoon als speelgoed.

Dat is gelukkig geen aangeleerde hulpeloosheid hoor, daar zit heel wat meer (trauma) achter en is heel wat ernstiger dan ''zie ik het niet of beweeg ik niet, dan is het er niet''.

Zamunda schreef:Dat is gelukkig geen aangeleerde hulpeloosheid hoor, daar zit heel wat meer (trauma) achter en is heel wat ernstiger dan ''zie ik het niet of beweeg ik niet, dan is het er niet''.

Bij Dana?
Ik zou niet weten wat voor trauma?
Ze beweegt uit eindelijk wel of als je zegt "ga je mee", dan gaat ze de uitgang zoeken.

Zamunda schreef:Dat is gelukkig geen aangeleerde hulpeloosheid hoor, daar zit heel wat meer (trauma) achter en is heel wat ernstiger dan ''zie ik het niet of beweeg ik niet, dan is het er niet''.

Hoeft niet hoor, dit is Rio die blijft gewoon liggen omdat hij op dat moment geen zin heeft om op te staan. Weinig trauma bij te bekennen .

Judith schreef:

Zamunda schreef:Dat is gelukkig geen aangeleerde hulpeloosheid hoor, daar zit heel wat meer (trauma) achter en is heel wat ernstiger dan ''zie ik het niet of beweeg ik niet, dan is het er niet''.

Bij Dana?
Ik zou niet weten wat voor trauma?
Ze beweegt uit eindelijk wel of als je zegt "ga je mee", dan gaat ze de uitgang zoeken.

Nee, precies andersom: bij Dana zit er geen trauma achter, maar bij 'aangeleerde hulpeloosheid' is dat wel het geval. Die term staat voor iets heel akeligs, waarbij dieren (of mensen) bewust is aangeleerd dat ze geen invloed kunnen uitoefenen op hun omgeving en op de gebeurtenissen die hen overkomen. Ze hebben geleerd passief en 'hulpeloos' te zijn.

Jip zou niet stil onder dat laken blijven zitten. Die zou er mee gaan worstelen en er een spelletje van maken

Luus heeft ook wat met onder de dekens. Als Jan nachtdienst draait liggen de meiden overdag bij hem op bed als hij slaapt , hij vindt dat prima en kan dan gewoon slapen.
Ik niet want ze zijn nogal van het contact liggen dus gaan ieder aan een kant tegen je aan , dat vindt ik echt niet prettig slapen dus van mij mogen ze niet op bed bij me slapen.
Ze liggen dan gezamenlijk(de beide dames dan want Micron ligt wel op bed) net als wanneer Jan geen nachtdienst in hun biabed op de grond naast ons.
Dat bed leggen we ook met mooi weer weleens op het terras want dan liggen ze daar ook graag.
Nu waren we het een tijdje geleden vergeten binnen te halen en was het nat geregend en echt door en door dus het moest een tijd drogen voor het weer in gebruik kon worden genomen door hun.
Toen vond ik het zo zielig voor ze en omdat Jan nachtdienst had dacht ik nou dan mogen ze wel voor een keer of wat toch bij me liggen.
Abra kwam direct toen ze begreep dat ze op bed mocht maar Luus wil altijd braaf zijn dus die bleef staan dralen en is op een gegeven moment onder het dekbed gekropen al diep zuchtend zo van pfff het is gelukt ik lig erbij en je ziet me niet
Zo is ze de hele nacht blijven liggen

natalie schreef:

Judith schreef:

Zamunda schreef:Dat is gelukkig geen aangeleerde hulpeloosheid hoor, daar zit heel wat meer (trauma) achter en is heel wat ernstiger dan ''zie ik het niet of beweeg ik niet, dan is het er niet''.

Bij Dana?
Ik zou niet weten wat voor trauma?
Ze beweegt uit eindelijk wel of als je zegt "ga je mee", dan gaat ze de uitgang zoeken.

Nee, precies andersom: bij Dana zit er geen trauma achter, maar bij 'aangeleerde hulpeloosheid' is dat wel het geval. Die term staat voor iets heel akeligs, waarbij dieren (of mensen) bewust is aangeleerd dat ze geen invloed kunnen uitoefenen op hun omgeving en op de gebeurtenissen die hen overkomen. Ze hebben geleerd passief en 'hulpeloos' te zijn.

Jip zou niet stil onder dat laken blijven zitten. Die zou er mee gaan worstelen en er een spelletje van maken

Ik dacht al huh, ik ken inderdaad de term aangeleerde hulpeloosheid, met de hond in het hok en een vloer die onder stroom staat

Nanna schreef:Maar snappen ze het echt niet. Of ze zijn veel te afhankelijk om het zelf op te lossen.

Dit denk ik ook ja. Honden die hebben geleerd dat steeds op hun eigenaar vertrouwen gewoon werkt en dus minder probleemoplossend vermogen laten zien.
Aangeleerde hulpeloosheid is het gelukkig niet.

-Saskia- schreef:

Nanna schreef:Maar snappen ze het echt niet. Of ze zijn veel te afhankelijk om het zelf op te lossen.

Dit denk ik ook ja. Honden die hebben geleerd dat steeds op hun eigenaar vertrouwen gewoon werkt en dus minder probleemoplossend vermogen laten zien.
Aangeleerde hulpeloosheid is het gelukkig niet.

Dat laatste is wat Dana doet, het boeit haar eigenlijk helemaal niet en ze weet dat ze toch wel gered wordt door haar baasjes Volgens haar zijn baasjes een soort god op de wereld en daar moet je op vertrouwen.
Bij Dana is het ook een heel groot gehalte, de baas lost het wel op. Maar Dana heeft wel een eigen willetje en dat laat ze dan ook wel weer merken.

Judith schreef:

Zamunda schreef:Dat is gelukkig geen aangeleerde hulpeloosheid hoor, daar zit heel wat meer (trauma) achter en is heel wat ernstiger dan ''zie ik het niet of beweeg ik niet, dan is het er niet''.

Bij Dana?
Ik zou niet weten wat voor trauma?
Ze beweegt uit eindelijk wel of als je zegt "ga je mee", dan gaat ze de uitgang zoeken.

Tineke schreef:Hoeft niet hoor, dit is Rio die blijft gewoon liggen omdat hij op dat moment geen zin heeft om op te staan. Weinig trauma bij te bekennen .

Nee, bij Dana en Rio is geen sprake van aangeleerde hulpeloosheid. Zoals ik al zei: dat (de aangeleerde hulpeloosheid dus) is namelijk vele malen ernstiger en heeft met heel wat trauma te maken. Wat Nathalie ook zegt: aangeleerde hulpeloosheid staat voor iets heel akeligs. Met zo'n term moet je dus ook niet gewoon even gaan strooien bij zoiets heel onschuldigs als onder een dekbed blijven staan. Het is niet juist én het is ongepast.

Judith schreef:Ik dacht al huh, ik ken inderdaad de term aangeleerde hulpeloosheid, met de hond in het hok en een vloer die onder stroom staat

Als je dat weet, waarom noem je Dana's gedrag dan zo?

Je haalt 2 dingen door elkaar. Je hebt aangeleerde hulpeloosheid, dat houdt in dat een hond heeft geleerd dat hij geen invloed kan uitoefenen op de situatie en zelfs instinctieve reacties worden overschaduwd (bijv proberen te ontsnappen aan pijn).

Daarnaast heb je 2 manieren waarop dieren (en mensen) omgaan met een situatie, 1) active copers en 2) passive copers. Er is volgens mij geen goed dekkende Nederlandse term voor voor coper. Coping = de manier waarop je met prikkels en stress omgaat. Active copers worden druk : wegrennen, happen, bijten, blaffen, springen, schudden, etc. Passive copers proberen zich te onttrekken: trillen, bevriezen, wegkijken, wegsluipen, in elkaar duiken etc

Dus wat Dana doet is gewoon de manier hoe ze van nature met die situatie probeert om te gaan(passive coper). En dat gedrag wordt versterkt door jouw gedrag, want ze leert: als ik blijf staan, wordt de deken er weer af gehaald (negatieve bekrachtiging).

Daarnaast heb je ook nog wat voorbeelden van honden wat hier al voorbij kwam in de reacties, dat staat los van coping. Die honden kunnen het werkelijk niks schelen wat er gebeurd en gaan daarom door met wat ze aan het doen waren (liggen of slapen).

Zamunda schreef:

Judith schreef:

Zamunda schreef:Dat is gelukkig geen aangeleerde hulpeloosheid hoor, daar zit heel wat meer (trauma) achter en is heel wat ernstiger dan ''zie ik het niet of beweeg ik niet, dan is het er niet''.

Bij Dana?
Ik zou niet weten wat voor trauma?
Ze beweegt uit eindelijk wel of als je zegt "ga je mee", dan gaat ze de uitgang zoeken.

Tineke schreef:Hoeft niet hoor, dit is Rio die blijft gewoon liggen omdat hij op dat moment geen zin heeft om op te staan. Weinig trauma bij te bekennen .

Nee, bij Dana en Rio is geen sprake van aangeleerde hulpeloosheid. Zoals ik al zei: dat (de aangeleerde hulpeloosheid dus) is namelijk vele malen ernstiger en heeft met heel wat trauma te maken. Wat Nathalie ook zegt: aangeleerde hulpeloosheid staat voor iets heel akeligs. Met zo'n term moet je dus ook niet gewoon even gaan strooien bij zoiets heel onschuldigs als onder een dekbed blijven staan. Het is niet juist én het is ongepast.

Judith schreef:Ik dacht al huh, ik ken inderdaad de term aangeleerde hulpeloosheid, met de hond in het hok en een vloer die onder stroom staat

Als je dat weet, waarom noem je Dana's gedrag dan zo?

Omdat Dana er soms wel zo bij staat, het was meer een soort van "grapje", maar ik zal het veranderen...