Het HondenForum

Haha dat is het ook, en nog irritanter dat je er niet iets van mag zeggen, in de zin van wacht maar ik spreek je 6 honden verder wel weer. Want dan krijg je een hausse van oh's en ah's over heen dat je dat niet mag zeggen.
Het is ook vooral de stelligheid waarmee het evangelie dan wordt verkondigd, die stelligheid maakt dat ik dan even het voorsteltopic er bij zoek.....,ach ja.....1ste hond. Ik heb er nog nooit naast gezeten, het was altijd een "nieuwe" hondenbezitter.
Het gaat schijnbaar gepaart met slechts die ene weg die naar Rome leidt. De stelligheid waarvan je weet die wordt door de tijd "hopelijk" nog wel ingehaald.
Er leiden vele wegen naar Rome maar ook vele helaas niet, en soms moet je wat omwegen nemen, voor het welzijn van de hond. Dat leer je door te kijken naar, te leven en werken met meerdere honden. Voortschrijdend inzicht...dat komt met de jaren, bij de meesten.

Dus als je je aan iemand in een topic irriteert, dan maak je een nieuw topic aan om enigszins omfloerst de reacties van dat forumlid te bespreken?

Gaat even zoeken... maar ik kan me er ook aan ergeren. Tot over een hond of 3 denk ik meestal

Heavy schreef:Mijn eerste hond kwam uit het asiel en was de makkelijkste hond ooit . Heb ik niks aan hoeven doen en jaren een tophond aan gehad . Astra de bouvier

Ik ben begonnen met cavia's.
En van honden weet ik nog steeds niet zoveel.

Kan dat wel je goedkeuring wegdragen?

Budkes schreef:Haha dat is het ook, en nog irritanter dat je er niet iets van mag zeggen, in de zin van wacht maar ik spreek je 6 honden verder wel weer. Want dan krijg je een hausse van oh's en ah's over heen dat je dat niet mag zeggen.
Het is ook vooral de stelligheid waarmee het evangelie dan wordt verkondigd, die stelligheid maakt dat ik dan even het voorsteltopic er bij zoek.....,ach ja.....1ste hond. Ik heb er nog nooit naast gezeten, het was altijd een "nieuwe" hondenbezitter.
Het gaat schijnbaar gepaart met slechts die ene weg die naar Rome leidt. De stelligheid waarvan je weet die wordt door de tijd "hopelijk" nog wel ingehaald.
Er leiden vele wegen naar Rome maar ook vele helaas niet, en soms moet je wat omwegen nemen, voor het welzijn van de hond. Dat leer je door te kijken naar, te leven en werken met meerdere honden. Voortschrijdend inzicht...dat komt met de jaren, bij de meesten.

malinois schreef:Gaat even zoeken... maar ik kan me er ook aan ergeren. Tot over een hond of 3 denk ik meestal

Of 6, of 8. Je hebt altijd baas boven baas
Er zijn er net zo veel die op 40 jaar honden houden niets opsteken. Of die één ras of een paar rashonden/typen hebben gehad en denken dat hun ondervindingen standaard van toepassing zijn op nog 300 rassen.

Cleva schreef:Hele procedures en gekwaak over Rugaas en kalmerende kristallen.

Als ik iets heb geleerd dan is het wel dat hoe meer ik me inlees, hoe duidelijker het wordt dat ik nog maar een fractie van de informatie heb vergaard die te vinden is.
Net dat is zo ontzettend fascinerend, die verschillende inzichten. Hoe een juist gestelde vraag een rotsvaste overtuiging kan doen wankelen, ik hou ervan.
Maargoed, omgekeerd ken ik ook mensen die al dertig jaar lang honden hebben en net zo stellig vasthouden aan bepaalde methodes, ongeacht de hond.

Neem een baby. Dan worden er verhalen tegen je afgestoken over de no cry sleep methode, de rapley methode en het aerobed (blijkbaar vergaat het Nederlands spreken je bij de bevalling). Of over hoe fijn en goed katoenen luiers zijn (het is 2017 mensen), hoe slecht Olvarit of dat ze zwéren bij hun kamelenharen draagdoek. I kid you not.

Cleva schreef:Ik zit al veel te lang op dit forum en het aantal leden dat zogenaamd alles wist en vervolgens de hond wegdeed om met cavia's verder te gaan is niet op 6 handen te tellen.

Ik zit ook al best lang op het forum, maar deze mensen ken ik niet. Wie dacht dat hij alles wist bij zijn eerste hond en ging vervolgens op cavia's over?

Bij onze eerste hond deden wij heel veel fout. Bij de tweede ook.
Bij de derde ook, alleen dat was een te braaf kind zodat ze 13 is geworden. Bij de vierde deden we amper wat en lieten de 3e hond de boel opvoeden. Dat ging goed.

En nu hebben we een donder. Maar we genieten wel in het kwadraat. En ding doet doet dat ook. Links en rechts probeer ik wat te sturen, maar zo niet dan niet. Denk dat het best goed komt.

Ok, sorry. Nu pas het hele topic doorgelezen. Mis ik iets?

Lijkt me heel vermoeiend om je daar zo aan te ergeren.

Ik ken meer mensen met vele honden ‘achter de rug’ die enorme onzin praten, dan mensen die met hun eerste of tweede hond heel verstandig bezig zijn. Heeft meer met intelligentie, aanleg en betrokkenheid te maken dan met aantallen honden denk ik.

Heavy schreef:Maar als je dan toch zo van het opzoeken bent dan moet je ook de berichten van ts opzoeken want dat is precies de reden waarom ik haar nooit het advies zou geven om heel duidelijk te zijn . Want dat zit er gewoon niet in .

Dus soms is voorkomen beter dan genezen en dan maar hopen dat het overwaait .

Ja maar, ja maar, ja maar, daar heeft Cleva het niet over.

Leonie. schreef:Lijkt me heel vermoeiend om je daar zo aan te ergeren.

Ik ken meer mensen met vele honden ‘achter de rug’ die enorme onzin praten, dan mensen die met hun eerste of tweede hond heel verstandig bezig zijn. Heeft meer met intelligentie, aanleg en betrokkenheid te maken dan met aantallen honden denk ik.

Nou je hebt natuurlijk mensen die leren het nooit.

Maar die verstandige, intelligente, betrokken mensen met aanleg hebben juist enorm veel voortschrijdend inzicht naarmate ze meer verschillende honden met verschillende karakters hebben gehad.
Dan zijn ze er meestal achter dat "HET" evangelie regelmatig iets herschreven moet worden.
Het gaat om de stelligheid waarmee die ene weg wordt aangeprezen door die 1ste hondenbezitter die irriteert.

Protocol bij betweters:

- Pas handhygiëne toe.
- Maak het werkveld gereed
- Steek je middelvinger op in een hoek van 90 graden.
- Zucht eens diep.
- Was je handen.

Door naar de volgende patiënt.

Ik verwonder me daar vooral altijd over. Dat is eigenlijk alleen aan de orde bij honden en kinderen geloof ik. Dat werkelijk iedereen meent expert te zijn. En dat mensen er ook altijd iets van moeten zeggen. Even laten zien dat ze het ook wel weten. Zelfs als ze zelf geen kind/hond hebben.
Kijk maar eens bij een peuter die een zandbak heeft gekregen. Kan je geld inzetten op wie de opmerking over ontwormen het eerst gaat maken.
En bij honden net zo. Je moet ze niet aan zo'n halsband uitlaten hoor. Dit gedrag corrigeren hoor, want hij is dominahant! En de gouwe ouwe: je moet het ze wel zelf onderling laten uitzoeken! Anders worre ze bang!

Er zijn trouwens ook bijzonder veel mensen die het nooit leren inderdaad. Dat vind ik dan wel weer fascinerend

Nou heb ik al tig honden gehad maar nog steeds niet de illusie dat ik er veel van af weet, wat ik op het forum leer en denk van hey dat lijkt me wel een goede manier dan probeer ik het toe te passen, werkt het niet laat ik het vallen.
Het gaat nog steeds aardig goed en dat komt ook omdat ik altijd makkelijke honden heb gehad.
Verder is het gewoon een questy van gezond verstand gebruiken en gewoon doorgaan.

Ptje schreef:questy van gezond verstand

Huh wat? Wat nou?

Verder wel met je eens. Gewoon naar je hond kijken, het is allemaal geen hogere wiskunde.

Maeve schreef: Er zijn trouwens ook bijzonder veel mensen die het nooit leren inderdaad. Dat vind ik dan wel weer fascinerend

Ja, dat is echt knap.

Maeve schreef:Ik verwonder me daar vooral altijd over. Dat is eigenlijk alleen aan de orde bij honden en kinderen geloof ik. Dat werkelijk iedereen meent expert te zijn. En dat mensen er ook altijd iets van moeten zeggen. Even laten zien dat ze het ook wel weten. Zelfs als ze zelf geen kind/hond hebben.
Kijk maar eens bij een peuter die een zandbak heeft gekregen. Kan je geld inzetten op wie de opmerking over ontwormen het eerst gaat maken.
En bij honden net zo. Je moet ze niet aan zo'n halsband uitlaten hoor. Dit gedrag corrigeren hoor, want hij is dominahant! En de gouwe ouwe: je moet het ze wel zelf onderling laten uitzoeken! Anders worre ze bang!

Er zijn trouwens ook bijzonder veel mensen die het nooit leren inderdaad. Dat vind ik dan wel weer fascinerend

Bij de paarden kunnen ze er ook wat van, en zelfs bij de cavia- en konijnenfora was het niet kinderachtig. ´

Maar goed, hoewel onbewust onbekwaam inderdaad veel bij 1e-hond eigenaren voor komt, is het ook verre van onbekend bij zoveelste-hond eigenaren. Tijdens de housewarming/familiefeest een paar jaar terug hadden een aantal mensen hun hond mee. O.a. had iemand zijn Kangal mee, en een ander hun Boston terriër. De eigenaren van de Boston terriër zijn pensioengerechtigde leeftijd en hebben hun hele leven minimaal 1 maar ook een aantal keer 2 honden gehad. Toch vonden ze het een strak plan toen ze binnen kwamen direct kennis te laten maken met de Kangal, terwijl omdat de eigenaar van de Kangal een rondleiding kreeg door het huis, de hond buiten de groep aan een boom vastgebonden stond. De Boston was ontzettend opdringerig en de Kangal was een shitload aan signalen aan het uitzenden dat hij het niet tof vond (hijgen, kop wegdraaien, tongelen, verstarren, etc.). Maar ze waren er niet vanaf te krijgen dat dit niet het moment was om kennis te maken en dat de Kangal het niet leuk vond. Ze hadden toch immers zoveel jaar ervaring.

Nu was het een hele vriendelijke Kangal en deed hij gelukkig niets, maar de poppen waren echt aan het dansen geweest als hij wel wat had gedaan, terwijl hij daar in de situatie alle reden toe had en hij er ook niets aan kon doen dat zowel baas als hond geen enkele notie van zijn signalen op nam.

Mijn eerste hond is al weer een hele tijd geleden. Ze heette Pepper, kwam uit het asiel in Rotterdam en ging elke dag met me mee naar de academie (stiekem, via de kelder, want het liep de spuigaten uit met honden van studenten), ze ging zonder riem mee met de metro, wachtte braaf voor elke winkel, gewoon los. Ze ging mee naar de kroeg, kreeg een gehaktbal bij de snackbar, etc.. Opvoeden was niet nodig. Ze ging waar ik ging. Ik dacht dat elke hond zo was, wist ik veel.
Inmiddels weet ik wel (een beetje) beter. Maar het feit dat ik ben begonnen met zo'n makkelijke hond, maakt misschien wel dat ik het allemaal niet zo 'zwaar' maak. Honden hebben is leuk, ik kan me geen leven zonder honden voorstellen, ik lul er graag over, ben gesteld op mensen die ook honden hebben en dat is het wel zo'n beetje.

O Sweet memories.

Mijn eerst eigen hond was een Boxer, gekregen op mijn twaalfde. Haiko ging mee naar de middelbare school en lag daar los in het fietsenhok. Hij was enorm hondagressief maar ik kon daar meestal goed mee overweg. Soms ging het mis.

Hij liep altijd los, ook naast de fiets, en ging mee naar de kroeg, kreeg daar ook een biertje in een houten dop pinda bakje en als we terugfietsten naar huis liet ie alle honden met rust, vriendinnetje en ik ook met een slok op grapten dan dat ie dronken was en daarom 2 honden zag ipv 1.

Ik had er een geweldige hond aan en ik heb een super tijd met hem gehad , maar o jee wat is er achteraf veel goed gegaan ipv dat het goed was gedaan.

Budkes schreef:O Sweet memories.

Mijn eerst eigen hond was een Boxer, gekregen op mijn twaalfde. Haiko ging mee naar de middelbare school en lag daar los in het fietsenhok. Hij was enorm hondagressief maar ik kon daar meestal goed mee overweg. Soms ging het mis.

Hij liep altijd los, ook naast de fiets, en ging mee naar de kroeg, kreeg daar ook een biertje in een houten dop pinda bakje en als we terugfietsten naar huis liet ie alle honden met rust, vriendinnetje en ik ook met een slok op grapten dan dat ie dronken was en daarom 2 honden zag ipv 1.

Ik had er een geweldige hond aan en ik heb een super tijd met hem gehad , maar o jee wat is er achteraf veel goed gegaan ipv dat het goed was gedaan.

Haha, herkenbaar dus. Mijn hond was een middelmaat onherleidbare black&tan kruising. Ze hield niet van donkere mannen, van politiepaarden en mensen die 'raar' liepen (daar ging ze keffend achteraan) maar echt uit de hand liet het nooit. Jeugdige overmoed, denk ik.

Enorm herkenbaar, tot aan het discrimineren van donkere mannen toe.

En jeugdige overmoed met hoofdletters was het zeker.

Maar zorgeloos genieten, dat ook.

Ik herken die problemen allemaal niet. Altijd gemakkelijke honden gehad. Maar wel goed doordacht aangeschaft. Opvoeding ging spelenderwijs. De honden groeiden gewoon mee op in het gezin.
Ik kom ook wel eens van die betweters tegen die ongevraagd adviezen komen geven, maar dat is minimaal. Daar doe ik overigens niets mee, gaat me links in en rechts uit. Ik laat ze wel in hun waarde en prijs ze helemaal de hemel in vanwege hun "uitstekende kennis". Vervolgens loop ik gewoon door.
Ik spreek anderen ook niet aan inzake hun hond. Tenzij ze me vragen.
Een ongevraagde uitzondering zijn situaties zoals geruime tijd geleden dat ik met een aangelijnde Lut een aangelijnde Mechelaar van een maand of 5 passeerde. De Mechelaar viel uit naar Lut, de eigenaar een knul van voor in de twintig vond het nodig om zijn hond bij het vel van zijn keel te pakken en flink knijpend tegen de grond te duwen terwijl de hond het uitgilde van de pijn. Ja, dat zijn momenten dat ik iemand ongevraagd aanspreek.

_Tiny_ schreef:Toen ik zwanger was van mijn eerste kind las ik alle kinderverzorgings- en opvoedboeken die ik maar te pakken kon krijgen. Want ik ging de geweldige super opvoeder worden. Veeel beter dan mijn ouders en in ieder geval helemaal anders. In de praktijk ging het toch niet helemaal als verwacht hahahaha.

Ja dat deed ik ook en ik zag vervelende kinderen en dacht dat zullen die van mij nooit doen want dat zou ik nooit niet toelaten.
Nou je raad het al, ook zij hebben weleens iets vervelends gedaan waar andere zich ongetwijfeld aan hebben lopen ergeren

Mij valt bij sommige het verschil in theorie en praktijk op.
De grootste mond over wat zij zullen doen als een hond zus of zo doet maar bij de minste overduidelijke raseigenschappen of gedrag waarvan je denkt dat stuur je toch even bij vliegt zo'n hond eruit.
Of mensen die het allemaal zo goed weten , nu , maar toen ze zelf zo'n hond hadden was het blunder op blunder

dagmar88 schreef:

malinois schreef:Gaat even zoeken... maar ik kan me er ook aan ergeren. Tot over een hond of 3 denk ik meestal

Of 6, of 8. Je hebt altijd baas boven baas
Er zijn er net zo veel die op 40 jaar honden houden niets opsteken. Of die één ras of een paar rashonden/typen hebben gehad en denken dat hun ondervindingen standaard van toepassing zijn op nog 300 rassen.

Bij mij is dat natuurlijk wel zo. Als je met een Saluki om kunt gaan kun je alles.

Rami schreef:

Budkes schreef:O Sweet memories.

Mijn eerst eigen hond was een Boxer, gekregen op mijn twaalfde. Haiko ging mee naar de middelbare school en lag daar los in het fietsenhok. Hij was enorm hondagressief maar ik kon daar meestal goed mee overweg. Soms ging het mis.

Hij liep altijd los, ook naast de fiets, en ging mee naar de kroeg, kreeg daar ook een biertje in een houten dop pinda bakje en als we terugfietsten naar huis liet ie alle honden met rust, vriendinnetje en ik ook met een slok op grapten dan dat ie dronken was en daarom 2 honden zag ipv 1.

Ik had er een geweldige hond aan en ik heb een super tijd met hem gehad , maar o jee wat is er achteraf veel goed gegaan ipv dat het goed was gedaan.

Haha, herkenbaar dus. Mijn hond was een middelmaat onherleidbare black&tan kruising. Ze hield niet van donkere mannen, van politiepaarden en mensen die 'raar' liepen (daar ging ze keffend achteraan) maar echt uit de hand liet het nooit. Jeugdige overmoed, denk ik.

Haha, voor mij ook herkenbaar. Toen ik op mezelf ging wonen op mijn 16de wilde ik ook een hond en nam een Groenendaeler reu van 2,5 die zijn hele leven alleen in een kennel had gezeten. Wist ik veel... Na de collie die we thuis hadden, een ontzettend lieve, stabiele en goed luisterende hond, vond ik het dan ook de normaalste zaak van de wereld mijn Groenendaeler overal los te laten terwijl hij nog totaal niet luisterde, had ik geen idee van raseigenschappen en kwam ik er al doende wel achter dat hij niet van andere honden en sommige vreemde mensen hield, maar daar hield ik verder niet veel rekening mee in het dagelijkse leven en ik stond er (achteraf gezien) niet zo bij stil wat er allemaal fout kon gaan. En toch is er nooit iets misgegaan, hij heeft nooit een andere hond of een mens gebeten, is nooit onder een auto gelopen, heeft bezoek nooit wat aangedaan - als ik er nu naar terugkijk, vind ik het een wonder.
Omdat ik het allemaal maar gewoon nam zoals het was, heb ik ook niet superveel geleerd van die hond wat betreft training bijvoorbeeld. Pas toen ik bewuster met honden omging, me meer ging verdiepen in opvoeding, gedrag en training, ben ik ook echt wat over honden gaan leren. Er zijn natuurlijk genoeg mensen die hun hele leven al honden hebben, maar zich er nooit echt in verdiepen of alles nog precies zo doen als 30 jaar geleden. Of alleen één ras of type hebben en denken dat hun manier voor alle honden en types hetzelfde resultaat zal hebben.

Ach je bent in ene iemand natuurlijk net als met je eerste baby je in ene iemand bent. Je hoort erbij en zal wel even laten zien dat JIJ het heel anders gaat doen en natuurlijk beter . Beter dan je ouders ,dan je opa en oma en je buren en je vrienden want jij bent anders en uniek.
Jeugdige overmoed zullen we maar zeggen en als ze wat ouder worden kunnen ze schreeuwen dat je het niet weet want jij hebt nooit kinderen gehad.

Casper was mijn eerste eigen hond, toen ik 16 was. Daarvoor hadden we 15 jaar Pukkie, een bastaardje die altijd en overal met alles goed was. Kon alleen thuis zijn, los lopen, rende alleen naar huis als er knalletjes waren of onweer op komst waren, zagen we ook geen gevaar in.
Toen mocht ik zelf een hond en reageerde ik op van alles wat maar jong was maar geen pup. Husky's want die waren mooi, border collies want die leken wel wat op pukkie, westie's want ze waren schattig.
Casper werd verkocht als een knuffelige westy. (voor mensen die Cas niet meer herinneren, dat hondje in mijn avatar, een soort keeshond/corgi mix.
Ik ging er vanuit dat een hond gewoon een hond was. Dat elke hond makkelijk was zoals pukkie.
Dat Cas vanaf dag 1 al compleet in paniek raakte wanneer hij niet bij me was, niet met andere honden overweg kon, dat had ik echt niet kunnen bedenken.
Maar ach, het was mijn maatje, ik heb ontzettend veel aan hem gehad en heel erg veel van hem geleerd. Zonder hem was ik ook nooit op fora terecht gekomen en was ik nog steeds een onbenullige hondeneigenaar die haar hond maar altijd en overal liet gaan, want hij doet toch niks.